Στο παρκέ, ο Λούκα Ντόντσιτς παίζει μπάσκετ όπως ουδείς άλλος. Δεν πρόκειται απλώς για τον τρόπο που ελέγχει το ρυθμό και τη θαυμαστή αντίληψη που έχει για το παιχνίδι, ένα αγαθό ιδιαιτέρως σπάνιο που το αναγιγνώσκει κάποιος μόνο σε αθλητές που είναι καταδικασμένοι να γίνουν σημεία αναφοράς, αλλά είναι ο απόλυτος δυνάστης του. Ο τρόπος με τον οποίο ανταγωνίζεται, δεν έχει οτιδήποτε χλιαρό. Είναι η Αρχινέμεση του αντίπαλου. Εκείνος που όχι απλώς θα τον σκοτώσει, αλλά θα χορέψει και πάνω από το πτώμα του.
Λούκα Ντόντσιτς: Ο δυνάστης του παγκόσμιου μπάσκετ
Τα βίντεο μετά την πρόκριση των Ντάλας Μάβερικς στους τελικούς του NBA με το 4-1 επί των Μινεσότα Τίμπεργουλβς δημοσιεύτηκαν κατά δεκάδες. Όλα έχουν κοινό παρονομαστή: τον Ντόντσιτς να επιστρέφει στην άμυνα κάνοντας το περίφημο... shrug, σηκώνοντας δηλαδή τα χέρια του σαν να λέει “δεν γίνεται να αστοχήσω”, μία κίνηση που στους Αμερικανούς φέρνει την ανάμνηση του Μάικλ Τζόρνταν από τον πρώτο τελικό του NBA το 1992 με τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς και στους Έλληνες του... Κώστα Τσαρτσαρή, όταν ευστόχησε σε τρίποντο στο μυθικό ημιτελικό της Σαϊτάμα με τους Αμερικανούς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006.
ΟΚ, φτάνει. Είναι για να το παρακολουθήσεις 20 φορές, αλλά η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.
Ο Ντόντσιτς έχει τυραννική διάθεσή. Απέναντί του, ο αντίπαλός του υποφέρει. Ό,τι έκανε προ διετίας στον Ντέβιν Μπούκερ και τους Φοίνιξ Σανς, στέκει ακόμη ως ένα μνημείο καζούρας. Βρίσκεται, στη μυθολογία του θεατή, σε τέτοιο επίπεδο, που πολλοί αποκαλούν τους Σανς και συγκεκριμένα τον Μπούκερ... τους υιοθετημένους γιους του Λούκα.
Τις προάλλες, μάλιστα, τα σχόλια ότι “έστειλε το γιο του Μάικλ Τζόρνταν για διακοπές στο Κανκούν”, εννοώντας ότι έβαλε τον Άντονι Έντουαρντς να ετοιμάσει βαλίτσες για το θέρετρο του Μεξικού, έπεφταν στο διαδίκτυο με το ρυθμό αρκούδων ύστερα από πρόγραμμα Ρωσίδας πατινέζ στην... Αγία Πετρούπολη.
Στον πέμπτο τελικό της Δύσης, για το NBA, με τους Μάβερικς να επικρατούν 4-1 στη σειρά με τους Γουλβς, υπάρχει ακόμα μία ξεχωριστή σκηνή: Σε ένα κλειστό που τελεί σε καθεστώς σιγής, ακούγεται η φωνή του Λούκα να λέει “who’s crying motherfucker”. Μάλιστα, κοιτάζει προς το μέρος του Σνουπ Ντογκ, ενός από τους πιο διάσημους ράπερ όλων των εποχών, ο οποίος κοιτάζει αποσβολωμένος και χωρίς να μπορεί να κρύψει το γέλιο του. Οι χρήστες θεώρησαν ότι απευθυνόταν στον ίδιο τον Σνουπ, ωστόσο δεν ισχύει: υπάρχει ένας τύπος από πίσω του, που λίγη ώρα πριν έχει βάλει τα χέρια στα μάτια, δήθεν ότι κλαίει, ύστερα από διαμαρτυρία του Σλοβένου για φάουλ.
Ο Σνουπ, βεβαίως, είχε επιδοθεί και στη δική του ατασθαλία, όταν τον είχε αμφισβητήσει, λέγοντας ότι δεν είναι ο κορυφαίος 20άρης στην Ιστορία του ΝΒΑ. Ας πρόσεχε.
Φυσικά, υπάρχει και το μυθικό στιγμιότυπο που σκύβει δίπλα στον Έντουαρντς, κοιτάζοντάς τον στην ψύχρα. Ο άνθρωπος κρατάει λογαριασμό. Όποιος κάνει το λάθος να τον αμφισβητήσει, βρίσκεται εκεί για να του υπενθυμίσει την αβαρία του. Και το κάνει διαλύοντάς τον πνευματικά.
Ο Λούκα είναι ο Νοσφεράτου του παγκόσμιου μπάσκετ. Μια ρουφήχτρα ψυχών. Αν βρισκόταν στην ανατολική περιφέρεια, η Νέα Υόρκη θα είχε αντικαταστήσει τον Ρέτζι Μίλερ ως τον απόλυτο villain των Νικς.
Ο Κέντρικ Πέρκινς έλεγε, μιλώντας στο podcast “Road Trippin”, ότι ο Έντουαρντς είναι καλύτερος από τον Ντόντσιτς. Ισχυριζόταν, δε, ότι θα περάσουν οι Τίμπεργουλβς και πως ο Λούκα μπορεί να έχει πάνω από 30 πόντους ανά μέσο όρο, αλλά θα χρειαζόταν ανάλογες προσπάθειες για να τους βάλει, κάτι που θα είχε κόστος για την ομάδα του.
Ο Λούκα απάντησε τόσο πειστικά, που ο Πέρκινς θα έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη: έβαλε 33 με 26 σουτ στο πρώτο παιχνίδι, 32 με 23 στο δεύτερο, 33 με 20 στο τρίτο, 28 με 21 στο τέταρτο και 36 με 22 στο πέμπτο. Συνολικά είχε 34 πόντους, 9,6 ριμπάουντ και 8,2 ασίστ ανά μέσο όρο στη σειρά, ενώ έκανε και 18 λάθη, περίπου 3,6 ανά παιχνίδι, ίσα ίσα για να βάζει προκλήσεις στον εαυτό του.
Ο Ντόντσιτς πάει στη Βοστόνη για τους τελικούς του NBA. Οι Μάβερικς έγιναν η πρώτη ομάδα που νίκησαν τρεις αντιπάλους που είχαν πάνω από 50 νίκες στην κανονική περίοδο. Εκεί που ο συμπαίκτης του, Καϊρί Ίρβινγκ, αναμένεται να αποδοκιμαστεί. Ο 25χρονος Σλοβένος θα το πάρει προσωπικά. Και αλίμονο στο κοινό των Σέλτικς, αν δεν καταλάβει από νωρίς ότι η τιμωρία του πρόκειται να είναι βάναυση.
