Το όνομα "Γκαγκάτσης" στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία θα είναι για πάντα ταυτισμένο με τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού.

Κι όσο κι αν σε ένα ποδόσφαιρο τοξικότητας κάθε παράγοντας "βάφεται" κόκκινος, κίτρινος, πράσινος, ή ασπρόμαυρος και σχολιάζεται ανάλογα με τα οπαδικά γυαλιά που φορά ο εκάστοτε κριτής του, στην περίπτωση του Βασίλη Γκαγκάτση μεγαλύτερη αξία έχουν οι δημόσιες αναφορές όλων των διεθνών του 2004 για το ρόλο που είχε ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ στο "θαύμα της Πορτογαλίας", αλλά και τη συνολική εκτόξευση της εθνικής μας ομάδας.

Τα πιο παραγωγικά χρόνια της ΕΠΟ έχουν την υπογραφή Γκαγκάτση

Ήταν όλα ρόδινα στην Ομοσπονδία στα 7 χρόνια της προεδρίας του Βασίλη Γκαγκάτση; Όχι! Ήταν, όμως, τα πιο γόνιμα, τα πιο δημιουργικά, τα πιο παραγωγικά χρόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο ανάπτυξης.

Στην Ελλάδα, βλέπετε, ταυτίζουμε τη λειτουργία της ΕΠΟ με τον έλεγχο της διαιτησίας. Υπάρχουν, όμως, δεκάδες πιο σημαντικές "εθνικές" αποστολές για έναν πρόεδρο και μια διοίκηση Ομοσπονδίας που ο περίγυρος της οπαδικής μας κοινωνίας επιμένει να αγνοεί, αλλά εν τέλει “καθρεφτίζουν” το μέγεθος της προσφοράς ενός παράγοντα και των συνεργατών του στο ελληνικό ποδόσφαιρο: Η ανάπτυξη των εθνικών ομάδων, η βελτίωση των υποδομών του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, η άρτια διοργάνωση του θεσμού του κυπέλλου Ελλάδος.

Όλα αυτά τα κομμάτια στα οποία η διοίκηση του Τάκη Μπαλτάκου όχι απλά απέτυχε παταγωδώς (με αποκορύφωμα τη γελοιοποίηση του θεσμού του κυπέλλου Ελλάδος) αλλά φρόντισε να αφήσει "καμένη γη" στην διάδοχη κατάσταση.


Να μπει τέλος στην ΕΠΟ των "αλεξιπτωτιστών", των "υπαλλήλων" και των ανίκανων

Τι ζήσαμε την τελευταία διετία στο Πάρκο Γουδή; Μια διοίκηση… αλεξιπτωτιστών στο χώρο του ποδοσφαίρου που τοποθετήθηκαν στα γραφεία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας με μοναδική αποστολή την εξυπηρέτηση συμφερόντων των ανθρώπων που τους… φύτεψαν στις διάφορες καρέκλες.

Τι ελπίζουμε να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια με την εκλογή του Μάκη Γκαγκάτση; Την ολική επαναφορά της ΕΠΟ στα χέρια ανθρώπων που θα μπορούν να πάνε το ελληνικό ποδόσφαιρο ένα βήμα μπροστά. Φτάνει πια η ΕΠΟ τον "ανίκανων" και των "υπαλλήλων". Δεν αντέχει το ποδόσφαιρό μας άλλη τόσο καταστροφική θητεία σαν αυτή του Τάκη Μπαλτάκου και της διοίκησής του.


Τα τρία υπέρ της της προεδρίας του Μάκη Γκαγκάτση στην ΕΠΟ

Είναι βαριά και η ευθύνη και η κληρονομιά που κουβαλάει στις πλάτες του ο Μάκης Γκαγκάτσης. Και καθόλου εύκολη η αποστολή του, καθώς (καλώς ή κακώς) προέρχεται από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ και θα κληθεί με το καλημέρα ότι θα είναι πρόεδρος όλων των Ελλήνων φιλάθλων. Είναι, όμως, μια πολύ ελπιδοφόρα παρουσία στην ηγεσία της ΕΠΟ για συγκεκριμένους λόγους.

1) Αποτελεί στέλεχος μιας νέας γενιάς Ελλήνων παραγόντων με σύγχρονες και μοντέρνες ιδέες για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

2) Μεγάλωσε δίπλα σε έναν άνθρωπο (τον πατέρα του, Βασίλη) που με τα καλά του και τα κακά του υπέγραψε την πιο χρυσή εφταετία της ΕΠΟ.

3) Γαλουχήθηκε σε έναν οργανισμό όπως ο ΠΑΟΚ που έδινε πάντα ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη των ακαδημιών του, στην ανάδειξη και αξιοποίηση ταλέντων, στη βελτίωση των υλικοτεχνικών υποδομών. Διαθέτει, δηλαδή, την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να χαράξει ένα εθνικό πλάνο αναπτυξιακής στρατηγικής του ελληνικού ποδοσφαίρου για την επόμενη δεκαετία.

Το πιο δύσκολο έργο, όμως, που θα κληθεί να φέρει εις πέρας ο νέος πρόεδρος της Ομοσπονδίας είναι να αντιπαρατεθεί με την τοξικότητα! Να κερδίσει βήμα-βήμα την εμπιστοσύνη της φίλαθλης κοινής γνώμης με τις αποφάσεις του. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ανοίξει τις πόρτες των γραφείων στο Πάρκο Γουδή και να τα αδειάσει από παράγοντες και στελέχη που χρησιμοποίησαν τα τελευταία χρόνια την ΕΠΟ αποκλειστικά  για προσωπικό τους όφελος!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή"