Πάντα πίσω από τις…λέξεις κρύβονται όμορφες ιστορίες που δείχνουν και τον ανθρώπινο παράγοντα μιας προσωπικότητας, η οποία συγκεντρώνει πάνω της τα φώτα για το ταλέντο της. Ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι μια ποδοσφαιρική προσωπικότητα που μπήκε εδώ και μερικές μέρες στον αθλητικό μικρόκοσμο της Ελλάδας. Ο Ουρουγουανός προπονητής ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού. Η ποδοσφαιρική του τρέλα, συμβαδίζει με αυτό που συμβαίνει στον Παναθηναϊκό, ο οποίος θέλει με… τρέλα να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια.

 Ο Ντιέγκο Αλόνσο και το Fuerza Valentina

Οι προκλήσεις είναι αυτές που του δίνουν… τροφή αφού δεν είναι για τα εύκολα. Οι αναλύσεις για το ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει, θα είναι πολλές, μέχρι να δώσει με τον Παναθηναϊκό το πρώτο του επίσημο αγώνα.

Ωστόσο κάτω από τον ποδοσφαιρικό… μανδύα κρύβει κάτι ο Ντιέγκο Αλόνσο; Κι όμως ναι. Είναι αυτή η συγκλονιστική ιστορία με ένα κορίτσι, την Βαλεντίνα Μαρκιχόσι.

Γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2000 με υποξία και πνευμονική υπέρταση, επομένως έπρεπε να παραμείνει στο νοσοκομείο για να ακολουθήσει θεραπεία με τη βοήθεια αναπνευστήρων.

Οι μέρες καθώς περνούσαν ήταν εξαιρετικά δύσκολες αναφορικά με την ζωή της. Οι γονείς του κοριτσιού, ο Μαρσέλο και η Μαριέλα, έκαναν συνεχώς προσευχές. Ο Μαρσέλο ήταν και ένθερμος υποστηρικτής της Χιννάσια Λα Πλάτα, ομάδας από την Αργεντινή.

Το ντέρμπι της Λα Πλάτα και το μπλουζάκι

Εκείνη την εποχή δέσποζε στην συγκεκριμένη ομάδα, ο Ντιέγκο Αλόνσο, που έκανε καριέρα σαν επιθετικός. Μάλιστα εκείνες τις δύσκολες μέρες που περνούσε η μικρή Βαλεντίνα, ήταν να διεξαχθεί και το μεγάλο τοπικό ντέρμπι της Λα Πλάτα (προάστειο του Μπουένος Άιρες) ανάμεσα στην Χιμνάσια και την Εστουδιάντες.

Ο Μαρσέλο ζήτησε μέσω επιστολής από τον Ντιέγκο Αλόνσο και τον Φερνάντο Γκάτι να φορέσουν μέσα από τη εμφάνιση τους μια φανέλαπου έγραφε “Fuerza Valentina” (στα ελληνικά σημαίνει δύναμη Βαλεντίνα ή αλλιώς κράτα γερά, Βαλεντίνα).

Η Χιμνάσια δεν κατάφερε να πάρει αποτέλεσμα αφού ηττήθηκε 3-2, όμως, ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού σκόραρε δύο φορές και μετά το πρώτο γκολ έδειξε το εν λόγω μπλουζάκι. Ένα γκολ που είδαν χιλιάδες άνθρωποι από τις εξέδρες και τις τηλεοράσεις. Ένα γκολ αληθινής, πραγματικής αξίας λόγω του πανηγυρισμού. "Το μήνυμα διαβάστηκε κι από τον Θεό από τον ουρανό.

Όταν ο Ουρουγουανός έδειξε τη φανέλα που είχε παραλάβει, αισθάνθηκα κρύο και ζέστη την ίδια στιγμή. Ήταν σαν μια ακτίνα ενέργειας, αγάπης και πίστης να είχε πολλαπλασιάσει την αυτοπεποίθησή μας.

Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι επρόκειτο να θεραπευθεί", είπε ο Μαρσέλο. Μερικές ημέρες αργότερα, η κατάσταση της Βαλεντίνα άρχισε να βελτιώνεται.

Η συνάντηση με τον Ντιέγκο Αλόνσο

Οι Μαρκιχόσι συνάντησαν τον Ντιέγκο Αλόνσο και τον ευχαρίστησαν μέσα από την καρδιά τους. Εκείνος τους ζήτησε να αγκαλιάσει το μωρό. Στις 7 Φεβρουαρίου, σχεδόν έναν μήνα μετά τη γέννησή της, η μικρούλα έλαβε εξιτήριο.

Η πρώτη της βόλτα ήταν ξεχωριστή. Εκείνος τήρησε την υπόσχεση να δείξει το φανελάκι, οι γονείς τήρησαν την υπόσχεση να παραδώσουν τον θησαυρό τους στην αγκαλιά του παίκτη.

Η υπόσχεση του Αλόνσο την Βαλεντίνα, που την τήρησε

Τον επόμενο Ιούνιο, ο Ντιέγκο πήρε μεταγραφή στη Βαλένθια. Πρόλαβε, όμως, να δώσει ακόμα μία υπόσχεση στους Μαρκιχόσι. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα επέστρεφε στη Χιμνάσια. Τους είπε ότι στο πρώτο του παιχνίδι θα έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο, κρατώντας τη μικρούλα από το χεράκι.

Την τήρησε κι αυτή. Τον Ιανουάριο του 2008 έφυγε από την κινεζική Σενχούα και πήρε μεταγραφή στην Χιμνάσια Λα Πλάτα. Το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008 η Χιμνάσια έδωσε το εντός έδρας ματς με την Ροζάριο.

 Είκοσι λεπτά προτού γίνει η σέντρα της αναμέτρησης στο στάδιο "Σιουδάδ ντε Λα Πλάτα", ένα ντροπαλό κοριτσάκι πλησιάζει τον παίκτη με το Νο9. "Γεια σου Ντιέγκο, είμαι η Βαλεντίνα", του λέει η ξανθούλα με την κυανόλευκη φανέλα.

 Εκείνος σκύβει, της δίνει ένα πατρικό φιλί, την πιάνει από το δεξί χεράκι και περπατούν μαζί προς τον αγωνιστικό χώρο. Ο Μαρσέλο και η Μαριέλα αγκαλιάζονται και κλαίνε από χαρά.

Ο Αλόνσο τήρησε τις υποσχέσεις του. Το ποδόσφαιρο νίκησε. Η ζωή νίκησε. Μια ιστορία που έχει σημαδέψει τον Ντιέγκο Αλόνσο και είναι από αυτές που συζητάει εκτός γηπέδων σε ένα τραπέζι φαγητού με καλούς φίλους.

Ο "ανεμοστρόβιλος" με την οικογενειακή σύμπτωση

Ο Ντιέγκο Αλόνσο έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Σέρο ντε Μοντεβιδέο και άρχισε να κλωτσά μπάλα το 1981 στην Κλουμπ Σορσάλ. Δεν ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της οικογένειας. Κάθε άλλο. Ακόμη τρεις συγγενείς του έπαιξαν σε υψηλό επίπεδο.

Ο θείος του Ντάνιελ αγωνίστηκε στα 70s’-80s’ και είχε κορυφαία στιγμή τη μεταγραφή στη Σεβίλλη. Αργότερα αναδείχθηκαν τα παιδιά του (και ξαδέρφια του Ντιέγκο), δηλαδή ο Ιβάν και ο Ματίας, οι οποίοι δεν έκαναν σπουδαία καριέρα.

Οι φοβερές συμπτώσεις μεταξύ των τεσσάρων Αλόνσο είναι δύο: 1) Άπαντες ήταν επιθετικοί και 2) Άπαντες γεννήθηκαν μήνα Απρίλιο και, μάλιστα, ο Ντιέγκο του 1975 έχει την ίδια μέρα γενέθλια με τον Ματίας του 1985. Αγωνίστηκε συνολικά σε 11 ομάδες σε Ουρουγουάη, Αργεντινή, Ισπανία, Μεξικό και Κίνα. Η επαφή του με τα δίχτυα ήταν αρκετά καλή, έτσι ώστε να αποκτήσει το προσωνύμιο "El Tornado" ("Ο Ανεμοστρόβιλος»).

Ο προπονητής Ντιέγκο Αλόνσο: Η "Μόνα Λίζα" είναι μία και  κάθε προπονητής μοναδικός

"Όσες ιδέες έχω, δεν τις συζητάω με το επιτελείο μου. Όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, δεν τους δίνω αμέσως τη δική μου άποψη. Κάτι τέτοιο θα επηρεάσει τη δική τους ιδέα και η απάντησή τους δεν θα είναι αμερόληπτη.

Θέλω να τους δώσω τον χώρο και τον χρόνο να έχουν 100% τη δική τους άποψη και τότε να ξεκινήσει η συζήτηση. Υπάρχουν φορές που στη διαδικασία εμπλέκω και ποδοσφαιριστές.

Αυτό είναι ο πυρήνας της φιλοσοφίας μου: η ιδέα για το παιχνίδι, δεν είναι μόνο δική μου, αλλά είναι ολόκληρης της ομάδας. Η τέχνη του προπονητή συνίσταται στο να περάσει σε όλους πως ακριβώς η ιδέα του παιχνιδιού είναι συνολική. Αυτή είναι η δυναμική μου στα αποδυτήρια", είναι λόγια του Ντιέγκο Αλόνσο για το πώς προσεγγίζει τους παίκτες του ως προπονητής στις εκάστοτε ομάδες του.

Μέντοράς του μπορεί να χαρακτηριστεί ο Λουίς Αραγονές, τον οποίο είχε προπονητή στην Ατλέτικο Μαδρίτης, και από τον οποίο «κόπιαρε» πολλές από τις ιδέες του όταν ξεκίνησε τον νέο δρόμο στην καριέρα του.

"Πάντα πίστευα ότι τα συστήματα δεν είναι το σημαντικό. Το σημαντικότερο είναι τα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή του και τι θέλεις να κάνεις με αυτά. Το σημαντικό είναι να ξέρεις γιατί κέρδισες. Αν το κατανοήσεις, τότε θα το επαναλάβεις", θα πει αναφορικά με τα συστήματα.

Πάντως οι διατάξεις που συνηθίζει να χρησιμοποιεί είναι το 4-2-3-1 ή και το 4-3-3. Σε αντίθεση με αρκετούς άλλους Λατινοαμερικάνους προπονητές, είναι αρκετά πιο ψύχραιμος στις αντιδράσεις του αποφεύγοντας τις "εκρήξεις", ενώ διακρίνεται πάντα για το πολύ κομψό του ντύσιμο.

 Όταν ανέλαβε τη Σεβίλλη, διαδεχόμενος το νυν τεχνικό του Ολυμπιακού, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, κάποιοι έσπευσαν να τον παρομοιάσουν με τον Ντιέγκο Σιμεόνε, αλλά ο ίδιος δεν το… βλέπει. "Κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία και προσωπικότητα. Δεν μπορείς να αντιγράψεις κανέναν. Η Μόνα Λίζα είναι μία. Θα πρέπει να είσαι αυθεντικός, ο εαυτός σου", ήταν τα λόγια του.

 Όταν ο Αλόνσο αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό και τον Χρήστο Κόντη στο Champions League

Ο Παναθηναϊκός αλλά και ο αιώνιος αντίπαλος του, ο Ολυμπιακός, δεν είναι άγνωστες ομάδες στον Ντιέγκο Αλόνσο.

Τις έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής. Πιο συγκεκριμένα την πρώτη του σεζόν στη Βαλένθια (2000-01) έδωσε το πρώτο του ματς στο Champions League και ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό στο "Μεστάγια" (12/9/2000).

Συγκεκριμένα διαμόρφωσε το 2-0 στο 45ο λεπτό (2-1 το τελικό αποτέλεσμα) και αντικαταστάθηκε στο 84′ από τον Κάριου. Αντίπαλός του σε εκείνο το ματς ήταν ο Χρήστος Κόντης, ο άνθρωπος δηλαδή που μεσολάβησε στον πάγκο του Παναθηναϊκού μεταξύ του Φατίχ Τερίμ και του Ουρουγουανού.

Χρόνο συμμετοχής πήρε και στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ (ήττα 1-0), ξανά απέναντι στον Κόντη, ενώ λίγο αργότερα, στη δεύτερη φάση των ομίλων, έπαιξε και κόντρα στον Παναθηναϊκό, καταγράφοντας μία ισοπαλία (0-0 στην Καλογρέζα) και μία νίκη (2-1 στην Ισπανία).

Το ματς του "Μεστάγια" κόντρα στους "πρασινους" στις 13 Μαρτίου (αγωνίστηκε έως το 70′, όταν αντικαταστάθηκε από τον Κάριου), ήταν το τελευταίο του σε επίπεδο Champions League.

Παρακολούθησε από τον πάγκο τον έναν προημιτελικό με την Άρσεναλ και τον έναν ημιτελικό με τη Λιντς. Δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή του δεύτερου διαδοχικού τελικού που έλαβε μέρος η Βαλένθια και έληξε με ήττα, εν προκειμένω στα πέναλτι από την Μπάγερν.

 *Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή του Σαββάτου