Παναθηναϊκός AKTOR: Ο Μπράουν ήρθε για να πετύχει ο Αταμάν ό,τι δεν κατάφερε ο Ομπράντοβιτς!
Μια μεταγραφή για... repeat
Ο Λορέντζο Μπράουν ντύθηκε στα πράσινα και ο Παναθηναϊκός AKTOR αποδεικνύει με την πρώτη του μεταγραφή ότι θέλει να ξεπεράσει το μύθο του «Εξάστερου» του Παύλου, του Θανάση και του Ομπράντοβιτς.
"Πιστεύω πως το ρόστερ μας θα είναι του χρόνου καλύτερο από εκείνο του 2009", είχε προαναγγείλει στις 28 Νοεμβρίου 2011 σε μια από τις γνωστές δημόσιες τοποθετήσεις του στα social media ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.|
Ενδεχομένως και ο ίδιος να μην περίμενε εκείνη την περίοδο, ότι ο Παναθηναϊκός AKTOR που "έχτισαν" κομμάτι-κομμάτι παρέα με τον Εργκίν Αταμάν θα εκκινούσε τη νέα σεζόν καθισμένος στο θρόνο του "βασιλιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ", 13 ολόκληρα χρόνια μετά την κατάκτηση της τελευταίας του Euroleague από την ομάδα που άφησαν κληρονομιά ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος και φυσικά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
H μεταγραφή του Μπράουν και οι προσδοκίες για μια... super team από τον Παναθηναϊκό AKTOR
Η πρώτη μεταγραφική "βόμβα" των «πράσινων» πάντως δικαιώνει τις προσδοκίες του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ καθώς η προσθήκη του εκπληκτικού Λορέντζο Μπράουν (σ.σ. που έφτασε το μεσημέρι της Δευτέρας στην Αθήνα) στο πλευρό των Σλούκα, Ναν, Γκραντ δημιουργεί μια από τις πιο ποιοτικές περιφερειακές γραμμές στην ιστορία της Euroleague.
Πρόκειται για μια μεταγραφή που συνδυάζει την ουσία με το απαραίτητο… επικοινωνιακό γκελ, καθώς ο πρώην γκαρντ της Μακάμπι Τελ Αβίβ αποτελούσε ένα από τα πιο "καυτά" ονόματα της ευρωπαϊκής αγοράς. Μπορεί να μην ήταν ελεύθερος, ωστόσο η σχετικά χαμηλή ρήτρα αγοράς που υπήρχε στο συμβόλαιό του τον μετέτρεπε σε… μαγνήτη για όλες τις ομάδες της ευρωπαϊκής ελίτ.
Και μόνο το γεγονός ότι αναφερόμαστε στον παίκτη που… υποχρέωσε την ισπανική ομοσπονδία να "δημιουργήσει" θέση νατουραλιζέ στην εθνική ομάδα για να τον αξιοποιήσει, πιστοποιεί το μέγεθος της αξίας του.
Δημιουργία, σκοράρισμα, συνέπεια, καθαρό μυαλό, ο Αμερικανός φαντάζει ως το… alter ego του Κώστα Σλούκα που θα δώσει την πολυτέλεια στον Αταμάν να χρησιμοποιεί πολλά διαφορετικά αλλά εξίσου ποιοτικά δίδυμα στα γκαρντ.
Όλα αυτά, όμως, είναι λίγο… τεχνικά. Γιατί η μεταγραφή του Λορέντζο Μπράουν είναι κυρίως συμβολική και στέλνει πολλά μηνύματα όχι μόνο προς τον κόσμο του "τριφυλλιού", αλλά και στους ανταγωνιστές του εντός και εκτός συνόρων.
Τι δείχνει η μεταγραφή Μπράουν για τη δυναμική του Παναθηναϊκού AKTOR
Πρώτον, η ταχύτητα της απόκτησης του Αμερικανού "φωτογραφίζει" δύο στοιχεία: Αφενός το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός AKTOR δούλευε εδώ και μήνες το πλάνο της επόμενης χρονιάς και αφετέρου ότι το ΟΑΚΑ έχει γίνει ξανά ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς για τα αστέρια της Euroleague.
Ο Μπράουν θα μπορούσε κάλλιστα να αφήσει τη μεταγραφή του να πάρει τη μορφή πλειστηριασμού προκειμένου να αποκομίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη. Το ότι δεν το έπραξε σημαίνει ότι καλύφθηκε πλήρως από την πρόταση του «τριφυλλιού» σε όλα τα επίπεδα.
Δεύτερον η τόσο ποιοτική πρώτη καλοκαιρινή μεταγραφή αντανακλά τη δίψα ολόκληρου του οργανισμού του Παναθηναϊκού AKTOR όχι μόνο να διατηρήσει τα πρωτεία του στη Euroleague, αλλά να φτάσει σε ένα επίτευγμα που δεν πέτυχε ποτέ ο "Εξάστερος" του Ομπράντοβιτς στα χρόνια της κυριαρχίας του: Ένα repeat στην Ευρωλίγκα!
Στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ μόνο ο Ολυμπιακός του Βασίλη Σπανούλη κατάφερε να φέρει back to back τίτλους στη χώρα μας (το 2012 και το 2013). Ο Παναθηναϊκός μπορεί να κυριάρχησε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για 15 και πλέον χρόνια, ωστόσο η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής σε δύο διαδοχικές χρονιές έμοιαζε με… απωθημένο.
Με την απόκτηση του Λορέντζο Μπράουν και με τη δεδομένη προσθήκη ενός εξαιρετικού σέντερ που θα πλαισιώσει τον Λεσόρ, οι"πράσινοι" χτίζουν ένα ρόστερ που τους καθιστά ως ένα από τα μεγάλα φαβορί (αν όχι το μεγαλύτερο) για την κατάκτηση και της επόμενης Euroleague. Πρόκειται, πάντως, για μια ξεκάθαρη και πολύ ηχηρή εκδήλωση προθέσεων από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τον Εργκίν Αταμάν με τους δύο άνδρες να έχουν προαναγγείλει, άλλωστε, το «χτίσιμο» μιας νέας "πράσινης δυναστείας".
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".