Το Euro 2024 μας τελείωσε, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκινούν σε δυο Παρασκευές, άρα έχουμε μπροστά μας ένα γεμάτο "ζουμερό" δεκαήμερο για να εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας στη λατρεμένη ενασχόληση κάθε καλοκαιριού: Τις μεταγραφές!

Δεν υπάρχει αμφισβήτηση για την ταυτότητα της ομάδας που κινείται πιο δραστήρια απ’ όλες τις μεγάλες στο εγχώριο παζάρι. Η ΑΕΚ του Μάριου Ηλιόπουλου έχει εξασφαλίσει άκρως ελπιδοφόρες υπογραφές παικτών με ιδιαίτερη βαρύτητα στο διεθνές χρηματιστήριο, ωστόσο στρέφει το ενδιαφέρον της κυρίως σε "βαριά χαρτιά" που θα προκαλέσουν… ντόρο με την άφιξή τους στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Η ΑΕΚ, ο Περέιρα και ο Λαμέλα

Και κάπου εδώ ξεκινά η συζήτηση για το πόσο μια μεταγραφή μπορεί να συνδυάσει τις εντυπώσεις με την ουσία. Είναι βλέπετε αρκετά νωπές οι μνήμες από τον Σεπτέμβριο του 2022 όταν ο Ολυμπιακός… τάραξε τα ύδατα του ελληνικού ποδοσφαίρου φέρνοντας στη χώρα μας δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν βρεθεί στο πρωτάθλημά μας: Τον Μαρσέλο και τον Χάμες Ροντρίγκες.

Κάτι ανάλογο επιχειρεί να πράξει (σε μικρότερη κλίμακα εννοείται) ο Μάριος Ηλιόπουλος επιχειρώντας να ντύσει στα κιτρινόμαυρα αστέρια όπως ο Έρικ Λαμέλα ή ο Ρομπέρτο Περέιρα που ήδη μαθαίνει τα κατατόπια της "Opap Arena".

Από μόνα τους τα δύο συγκεκριμένα ονόματα είναι ικανά να προκαλέσουν ντελίριο ενθουσιασμού στις τάξεις των “κιτρινόμαυρων” φιλάθλων, πλην όμως με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια είναι δύο περιπτώσεις που δεν μπορούν να μπουν στην ίδια ζυγαριά.

Ως όνομα και ως στιλ ποδοσφαιριστή, ο χαρισματικός Αργεντινός εξτρέμ ανήκει στην κατηγορία των παικτών που στην καλή τους μοίρα… μπορούν να γκρεμίσουν ένα γήπεδο. Αγωνιζόμενος όλα τα προηγούμενα χρόνια με ομάδες όπως η Ρόμα, η Σεβίλλη, αλλά κυρίως η Τότεναμ μας έχει χαρίσει στιγμές που μπορούν να αποδοθούν περισσότερο σε έναν ποδοσφαιρικό καμβά και λιγότερο σε μια αθλητική φωτογραφία. Πλην, όμως, αν μπορούμε να αξιολογήσουμε το ρίσκο μιας μεταγραφής, τότε η μεταγραφή Λαμέλα εμπεριέχει πολύ μεγαλύτερους κινδύνους από εκείνους του Περέιρα.

Οι μεταγραφές εξαρτώνται από το κίνητρο και το… σώμα

Αρχικά είναι αυτονόητο ότι και οι δύο παίκτες βλέπουν τα τελευταία χρόνια τις μετοχές τους να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Πριν από μια πενταετία ο Λαμέλα κόστιζε 25 εκατομμύρια. Σήμερα η εμπορική του αξία έχει υποχωρήσει στα δύο. Ο Περέιρα της Γιουβέντους ήταν παίκτης 20 εκατομμυρίων.

Δεν είναι ντροπή να το υπογραμμίζουμε, ούτε μειώνει την αξία μιας μεταγραφής τους σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Άλλωστε το ίδιο ακριβώς συνέβαινε με τον Ριβάλντο, τον Σαβιόλα, τον Εσιέν, τον Βαλμπουενά, τον Μαρσέλο, τον Χάμες και όλα αυτά τα αστέρια που μια φορά κι έναν καιρό θαυμάζαμε στα κορυφαία πρωταθλήματα του πλανήτη.

Σοβαροί να είμαστε! Όσο αυτοί οι παικταράδες βρίσκονταν στα ντουζένια τους, στην Ελλάδα έρχονταν μόνο τα καλοκαίρια για μια βόλτα στις Κυκλάδες και το Ιόνιο. Άλλοι (βλέπε Ριβάλντο, Βαλμπουενά) έγραψαν ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, άλλοι (βλέπε Εσιέν, Μαρσέλο, Χάμες) συνδύασαν τα ονόματά τους με μεταγραφικές... φούσκες ολκής!

Πάντα σε τέτοιου είδους μεταγραφές μετρούν το προσωπικό κίνητρο κάθε ποδοσφαιριστή, η όρεξη που έχει να προπονηθεί σκληρά, η ταπεινότητα ή η έπαρση με την οποία θα ενταχθεί σε μια ελληνική ομάδα, το κατά πόσο αντιμετωπίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο ως… πρωτάθλημα ενός κατώτερου θεού.

Και, βέβαια, κατά πόσο το κορμί του κάθε παίκτη επιτρέπει στον ίδιο να διατηρείται σε υψηλό επίπεδο και να μην περνά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στα φυσικοθεραπευτήρια.

Ο Περέιρα λοιπόν, προέρχεται από διαδοχικές γεμάτες σεζόν. Ο Λαμέλα αντίθετα έβγαλε πολλούς τραυματισμούς και έπαιξε μόλις 459 λεπτά στην περσινή La Liga. Πιο βαρύ και εμπορικό όνομα μεν, αλλά με πολύ μεγάλο βαθμό ρίσκου δε…


* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή"