Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Η εθνική του Σπανούλη, ο ρεαλισμός και το βάθρο που απαιτεί… ιστορική υπέρβαση!
Η εθνική μπάσκετ στο Παρίσι
Πόσες είναι οι ρεαλιστικές πιθανότητες να δούμε την εθνική ομάδα μπάσκετ του Βασίλη Σπανούλη και του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων; Από πολύ μικρές έως μηδαμινές βάσει της δυναμικής των αντιπάλων της.
Λιγότερες από 24 ώρες απομένουν από το πρώτο τζάμπολ της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 (το βράδυ του Σαββάτου στις 22.00, με αντίπαλο τον Καναδά).
Μετά από πολλά χρόνια η “επίσημη αγαπημένη” ταξιδεύει σε μεγάλη διοργάνωση με μια ιδιαίτερη αύρα αισιοδοξίας, ωστόσο ποιες είναι αλήθεια οι ρεαλιστικές πιθανότητές διάκρισής της σε Λιλ και – πρώτα ο Θεός – Παρίσι; Σεμνά και ταπεινά καλό είναι να αντιληφθούμε ότι, τουλάχιστον στα χαρτιά, ακόμη και η κατάκτηση της τέταρτης και τελευταίας θέσης στον πρώτο όμιλο του ολυμπιακού τουρνουά δεν αποτελεί σενάριο… επιστημονικής φαντασίας.
Ο “όμιλος του θανάτου” και η εκκίνηση της Ελλάδας από την τέταρτη θέση
Μπορεί Καναδάς και Αυστραλία να μην συγκαταλέγονται στα δικά μας μάτια στις υπερδυνάμεις του αθλήματος, αλλά δεδομένα ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που βρίσκονται στη Γαλλία με στόχο την κατάκτηση ενός μεταλλίου.
Ο Καναδάς διαθέτει στα γκαρντ ένα δίδυμο που θα διεκδικούσε θέση ακόμη και στη δωδεκάδα της “revenge team” των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην καλή τους μέρα ο Τζαμάλ Μάρεϊ και ο Σέι Γκίλτζιους Αλεξάντερ είναι ικανοί να “σκοτώσουν” οποιονδήποτε αντίπαλο, συμπεριλαμβανομένης και της Team USA.
Αναφερόμαστε σε δύο από τους πιο χαρισματικούς “εκτελεστές” της κορυφαίας λίγκας του πλανήτη με τον ηγέτη των Θάντερ, μάλιστα, να αναδεικνύεται τρίτος σκόρερ του ΝΒΑ, πίσω από Ντόντσιτς και Αντετοκούνμπο. Και δεν είναι μόνοι τους…
Οι Καναδοί ανέβηκαν στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο περσινό Μουντομπάσκετ, χωρίς τον Μάρεϊ στη σύνθεση τους, αναδεικνύοντας πολλούς ακόμη πρωταγωνιστές. Εξίσου ισχυρός αντίπαλος φαντάζουν και τα “καγκουρό” της Αυστραλίας, με τον Τζος Γκίντι και τον Πάτι Μιλς να ηγούνται μιας υπέροχης ομάδας που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Τόκιο. Κι αν κάποιος αμφέβαλλε για τη δυναμική τους η εικόνα στα παιχνίδια προετοιμασίας και κυρίως αυτή που εμφάνισαν στο φιλικό με τους Αμερικάνους θύμισαν σε όλους τη δυναμική τους!
Για το βάθρο δεν αρκεί η τρίτη θέση
Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της δυσκολίας της “γαλανόλευκης” αποστολής, σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές του ολυμπιακού τουρνουά το παιχνίδι που πρέπει να “κυκλώσει” η εθνική μας για νίκη στην πρώτη φάση είναι αυτό απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ισπανία.
Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν το σύστημα διεξαγωγής του τουρνουά μπάσκετ των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτό πραγματοποιείται σε τρεις ομίλους των τεσσάρων ομάδων. Οι δύο πρώτοι κάθε γκρουπ προκρίνονται στα προημιτελικά και τους συνοδεύουν οι δύο καλύτερες τρίτες της βαθμολογίας.
Το γεγονός ότι η εθνική μας συμμετέχει στον μακράν πιο δύσκολο όμιλο της πρώτης φάσης έχει ένα καλό και ένα κακό. Το θετικό είναι ότι ομάδες που θα τερματίσουν τρίτες στον β’ και γ’ όμιλο θα κινδυνεύσουν να γνωρίσουν συντριβές από αντιπάλους, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία.
Από την άλλη η παρουσία στα άλλα δύο γκρουπ ομάδων όπως η Ιαπωνία και το Νότιο Σουδάν ενδεχομένως να βοηθήσουν αντιπάλους τους να… ρεφάρουν συντριβές με μεγάλες νίκες.
Επιπλέον, με δεδομένο ότι η εθνική μας ομάδα θέλει να παλέψει για μια θέση στο βάθρο, ακόμη και η τρίτη θέση δεν της αρκεί, καθώς κατά 90% θα την οδηγήσει σε νοκ άουτ προημιτελικό, είτε με τις ΗΠΑ, είτε με τη Γαλλία.
Άμυνα, περιφερειακό σουτ και επιτέλους αξιοποίηση του Γιάννη
Το τελευταίο φιλικό με τη Σερβία μας βοήθησε να κατανοήσουμε περισσότερο τις εμφανείς αδυναμίες μας έναντι του ανταγωνισμού που θα συναντήσουμε επί γαλλικού εδάφους (έστω κι αν η απουσία του Νικ Καλάθη είναι απαγορευτική για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα).
Ο Βασίλης Σπανούλης θα πρέπει να βρει τρόπους να "καμουφλάρει" τη μοναξιά του Παπαγιάννη στη θέση του σέντερ, αλλά και την έλλειψη ενός πρωτοκλασσάτου σκόρερ στην περιφέρεια. Τρεις θα είναι πρακτικά οι παράμετροι που θα κρίνουν όχι μόνο τις πιθανότητες διάκρισης της εθνικής μας, αλλά και τη δυναμική με την οποία θα εμφανιστεί η "επίσημη αγαπημένη" στη Λιλ:
1) Η… ευρωπαϊκή της άμυνα. Παρόντος του Γιάννη και παικτών με το αμυντικό φίλτρο του Καλάθη και του Γουόκαπ, η εθνική μας ομάδα μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα σε ομάδες που στηρίζονται κατά κόρον σε παίκτες που αγωνίζονται στο ΝΒΑ.
2) Το περιφερειακό σουτ. Για να διακριθούμε είναι απαραίτητο να σουτάρουμε καλά έξω από τα 6.75. Να αποδειχτούν καθοριστικά παιδιά όπως ο Τολιόπουλος ή ο Χαραλαμπόπουλος, έτσι ώστε να ανοίξουμε τις αντίπαλες άμυνες για να δράσει ο Αντετοκούνμπο.
3) Ο… Γιάννης. Απλά, αυτή τη φορά να τον αξιοποιήσουμε σωστά!
Το δεδομένο είναι ένα. Στην κούρσα για την κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου στο Παρίσι, υπάρχουν ομάδες με πληρέστερα ρόστερ και σαφώς μεγαλύτερη ατομική ποιότητα από τη δική μας εθνική. ΗΠΑ, Γαλλία (παρά τις ήττες στα φιλικά προετοιμασίας), Σερβία, Καναδάς, Αυστραλία μοιάζουν να είναι πιο μπροστά από τους υπόλοιπους δρομείς. Γερμανία, Ισπανία, Ελλάδα συνθέτουν ένα γκρουπ δεύτερης… απειλητικής ταχύτητας, ενώ Πουέρτο Ρίκο, Βραζιλία, Ιαπωνία, Νότιο Σουδάν δύσκολα θα καταφέρουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο τουρνουά, αν και τουλάχιστον μια θα βρεθεί δεδομένα στους “8”, λόγω της συνύπαρξης στον ίδιο όμιλο Ελλάδας, Καναδά, Αυστραλίας, Ισπανίας.
