Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Φαβορί η Ελλάδα με την Ισπανία; Από πότε;
Ο “τελικός” της εθνικής ομάδας
Μετά την ήττα από τον Καναδά, η εθνική ομάδα μπάσκετ καλείται να πετύχει μια μεγάλη υπέρβαση για να προκριθεί στα νοκ άουτ των Ολυμπιακών Αγώνων 2024. Και δεν είναι φαβορί ούτε με την Αυστραλία, ούτε με την Ισπανία.
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ένας γεννημένος νικητής! Όχι μόνο δεν έχει μάθει να τα παρατάει ποτέ ανεξαρτήτως των δυσκολιών που αντιμετωπίζει στο δρόμο προς την υλοποίηση των στόχων που θέτει, αλλά καταφέρνει με έναν μοναδικό τρόπο να εμπνέει και όσους βρίσκονται γύρω του να πορευτούν στα βήματά του.
Απόλυτα λογικά, λοιπόν, ο “Kill Bill” επιχείρησε αμέσως μετά τη λήξη της πρεμιέρας της εθνικής Ελλάδος μπάσκετ με τον Καναδά στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024, να εμπνεύσει και κυρίως να “πείσει” τους παίκτες του ότι “αξίζουν και θα προκριθούν στα νοκ άουτ του Παρισιού”.
Μια εθνική Ελλάδος με χαρακτήρα, προπονητάρα, Γιάννη... αλλά και "χτυπητές" αδυναμίες
H μυθική εμφάνιση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, η επική απόπειρα ανατροπής των τελευταίων λεπτών, ο χαρακτήρας που επέδειξαν οι Έλληνες διεθνείς, μα κυρίως η δεδομένη δυναμική των NBAers του Καναδά, σκόρπισε έναν άνεμο αισιοδοξίας ενόψει της συνέχειας του Ολυμπιακού τουρνουά που περισσότερο στηρίζεται στο συναίσθημα και λιγότερο στο ρεαλισμό.
Μην παρεξηγηθούμε. Μετά από χρόνια το ελληνικό μπάσκετ παρουσιάζει σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης μια εξαιρετικά “δεμένη”, ισχυρή και φιλόδοξη ομάδα με έναν προπονητή αντάξιο του ειδικού βάρους που κουβαλά η “επίσημη αγαπημένη”.
Πλην, όμως, είναι μια ομάδα με εμφανείς και πολύ “χτυπητές” αδυναμίες που φάνηκαν και στο παιχνίδι με τους Καναδούς.
1) Είναι η μοναδική ίσως ομάδα του Ολυμπιακού τουρνουά που δεν διαθέτει κλασικό σκόρερ στην περιφέρεια να “τραβήξει” το σκορ όταν κολλάνε οι συμπαίκτες του. Ο Τολιόπουλος είναι τέτοιας πάστας παίκτης, αλλά κακά τα ψέματα είναι άδικο για το ίδιο το παιδί να του ζητάμε να μετατραπεί σε… Κέντρικ Ναν και να προσφέρει στην εθνική την ποιότητα που δίνει, για παράδειγμα, στον Παναθηναϊκό AKTOR ο Αμερικανός “μπόμπερ”.
2) Είναι μια ομάδα που δεν διαθέτει αξιόπιστο περιφερειακό σουτ που είναι αναγκαίο να υπάρχει όταν διαθέτεις στο ρόστερ σου ένα “πυρηνικό όπλο” όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Το είχαμε επισημάνει πριν ξεκινήσει το ολυμπιακό τουρνουά. Με ποσοστό κάτω από 30% στο τρίποντο είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει η εθνική στη Λιλ έστω και μία νίκη. Με τον Καναδά το κοντέρ “έγραψε” 28,1% με 9 στις 32 προσπάθειες.
3) Υπάρχει εμφανής… λειψανδρία στη θέση “5”. Όσο κι αν προσπαθεί ο Σπανούλης να λύσει το πρόβλημα με αλχημείες, το συγκεκριμένο πρόβλημα βγάζει μάτι σε ένα τουρνουά που διαγωνίζονται ορισμένοι από τους κορυφαίους ψηλούς του πλανήτη.
4) Για την εθνική ομάδα συνιστά τεράστιο πρόβλημα η χειρότερη σεζόν της καριέρας του Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Ο άσος του Ολυμπιακού εμφάνισε και στην πρεμιέρα του ολυμπιακού τουρνουά τις παθογένειες που χαρακτήρισαν την παρουσία του καθ’ όλη τη διάρκεια της “ερυθρόλευκης” διαδρομής του τους τελευταίους μήνες. Άστοχος, νευρικός, χωρίς καθαρό μυαλό σε άμυνα και επίθεση, περισσότερο απασχολεί δημοσιογράφους και θεατές για τους… καβγάδες που στήνει με αντιπάλους του και λιγότερο για τις αγωνιστικές του επιδόσεις στο παρκέ. Ήταν τόσο προβληματική η εικόνα του απέναντι στους Καναδούς που προκαλεί απορία η μη χρησιμοποίηση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου έστω και για λίγα λεπτά στη θέση “3”.
Οι Ισπανοί μας έχουν πάρει τον αέρα εδώ και χρόνια...
Πάμε, όμως, και στην ουσία. Μεσημέρι Τρίτης (στις 12.00), η εθνική ομάδα δίνει τελικό επιβίωσης απέναντι στην Ισπανία που επίσης ηττήθηκε στην πρεμιέρα από την Αυστραλία. Η ήττα με μικρή διαφορά από τον Καναδά διατηρεί “ζωντανές” τις πιθανότητες να βγάλει ο δικός μας όμιλος μια από τις καλύτερες δύο τρίτες που θα συνεχίσουν στην οκτάδα του Παρισιού.
Οι “ρόχας” ασφαλώς δεν διαθέτουν την ποιότητα της προηγούμενης δεκαετίας. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να βαφτίζεται η εθνική Ελλάδος φαβορί σε αναμέτρηση με την εθνική Ισπανίας υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Πόσες φορές έχουμε κερδίσει τους “ταύρους” σε μετωπική που κρίνεται ένας τίτλος ή μια πρόκριση για να εμφανιζόμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι θα το πράξουμε στη Λιλ; Από εκείνη την… ανώμαλη προσγείωση στον τελικό της Σαϊτάμα (24 ώρες μετά το έπος στο Μουντομπάσκετ του 2006 απέναντι στους Αμερικάνους) μετράμε σε 18 χρόνια όλη κι όλη μία νίκη σε επίσημη μονομαχία με τους Ίβηρες.
“Δεν τους έχουμε” για να το πούμε λαϊκά. Προφανώς και η ομάδα του Σκαριόλο βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο αποχαιρετώντας έναν προς έναν τους θρύλους που την οδήγησαν στην κορυφή του κόσμου τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο αν τους υποτιμήσουμε (όπως το πράττει μεγάλο μέρος της ελληνικής φίλαθλης κοινής γνώμης εδώ και εβδομάδες) μάλλον θα το πληρώσουμε ακριβά σε 48 ώρες.
Ασφαλώς και έχουμε τύχη να φτάσουμε στη νίκη την Τρίτη. Απέναντι στους Καναδούς η εθνική μας ομάδα απέδειξε ότι είναι μια πολύ σκληρή και αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το τομάρι της ομάδα. Φαβορί, όμως, με τους Ισπανούς δεν μπορεί να λογίζεται σε καμιά περίπτωση!