Μαθηματικά η Εθνική μας ομάδα είναι ολοζώντανη στη μάχη της πρόκρισης για τα προημιτελικά του ολυμπιακού τουρνουά (μέχρι και δεύτερη μπορεί να τερματίσει με μία μόλις νίκη στον “όμιλο του θανάτου”), ωστόσο ακόμη κι αυτό να συμβεί, θα πρέπει επιτέλους να “ανοίξει” μια ουσιαστική και ειλικρινής συζήτηση για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα προγράμματα ανάπτυξης του αθλήματος στις μικρές ηλικίες.

Οι δύο ήττες στη Λιλ δεν συνιστούν έκπληξη σε όσους προσέγγιζαν ρεαλιστικά και όχι συναισθηματικά την παρουσία της “επίσημης αγαπημένης” στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024. Το είχαμε επισημάνει επανειλημμένα τις τελευταίες εβδομάδες τόσο στην τελευταία σελίδα της “Απογευματινής” όσο και με την καθημερινή αρθρογραφία στο parapolitika.gr.

Το "χτυπητό" έλλειμα σουτέρ και επιθετικής ποιότητας στην εθνική Ελλάδος

Παρά το γεγονός ότι στο ρόστερ της εθνικής φιγουράρει ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες του πλανήτη (ο Γιάννης Αντετοκούνμπο) το έλλειμμα επιθετικής ποιότητας είναι ολοφάνερο και όχι τωρινό.

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d32u37dhsrsp)

Σε μια εποχή που ακόμη και σέντερ με ύψος πάνω από 2.10 εξελίσσουν το περιφερειακό τους σουτ, σε μια περίοδο που το μπάσκετ λανσάρει “νέες τεχνολογίες” παρουσιάζοντας… αθλητές-φαινόμενα με ύψος 2.20 που σκοράρουν με απίστευτη άνεση από τη γραμμή του τριπόντου (βλέπε Γουμπανιάμα), εμείς αναζητούμε με το… σταγονόμετρο αξιόπιστους σουτέρ ακόμη και σε θέσεις περιφερειακών.

Ρίξτε μια ματιά στο ρόστερ της εθνικής που βρίσκεται στη Γαλλία. Πόσους “γεννημένους σκόρερ” έχουμε από τις θέσεις 1 έως 3; Τον Τολιόπουλο, έναν παίκτη… πέμπτης ταχύτητας στην ιεραρχία των κορυφαίων γκαρντ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d32s41si0nw9)

Το πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ εδώ και χρόνια δεν περιορίζεται σε μία ήττα ή έναν ακόμη αποκλεισμό από μεγάλη διοργάνωση (γιατί, κακά τα ψέματα, η Αυστραλία είναι το φαβορί στον “τελικό” της Παρασκευής και όχι η δική μας εθνική).

Πως να βρούμε αξιόπιστο σουτ, όταν απαγορεύουμε στα παιδιά να σουτάρουν; 

Το πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ είναι δομικό και ξεκινά από τον τρόπο που διδάσκεται το άθλημα στις μικρές ηλικίες. Εγκλωβισμένες στο βωμό του αποτελέσματος και της νίκης (που τρώει το σαράκι του ελληνικού αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα) οι περισσότερες ακαδημίες έχουν φτάσει στο σημείο να… ποινικοποιούν το σουτ.

Εκατοντάδες προπονητές επιβάλλουν στα μικρά παιδιά να ακολουθούν πιστά το… σύστημά τους, αγνοώντας τη χαρά και την τέχνη του αθλήματος. Παρακολουθείς παιχνίδια τμημάτων υποδομής και νομίζεις ότι βλέπεις ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού στην Euroleague. Για τέτοια πίεση μιλάμε…
Αν επιχειρήσει κάποιος μπόμπιρας να βγει εκτός συστήματος και το “μπουμπουνίσει” από τα 6,75μ. αυτομάτως… παρκάρεται στον πάγκο για να συνετιστούν και οι συμπαίκτες του.

Κάπως έτσι το ταλέντο ευνουχίζεται, οι ακαδημίες παράγουν… στρατιωτάκια και όχι αθλητές και φτάνουμε στο σημείο για να βρεθεί ένας σουτέρ της προκοπής ακόμη και στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες, ο Παναθηναϊκός να αναζητεί σανίδα σωτηρίας στο πρόσωπο του Ναν, ο Ολυμπιακός να ψάχνει λύτρωση στον Έβανς και η γύμνια σουτέρ στις εθνικές ομάδες να… βγάζει μάτι!

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024, η Εθνική ομάδα και ο... στρουθοκαμιλισμός

Ναι, ενδεχομένως το μεσημέρι της Παρασκευής να κερδίσουμε τους Αυστραλούς και να προκριθούμε στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων. Ποιος ξέρει; Μπορεί να ζήσουμε καμιά ιστορική στιγμή που να μας βγάλει στους δρόμους ανεμίζοντας τις γαλανόλευκες σημαίες (εξαιρετικά απίθανο σενάριο, αλλά μαθηματικά υπαρκτό).

Απλά θα πρόκειται για μια ευχάριστη μορφή… στρουθοκαμιλισμού. Το πρόβλημα θα είναι εκεί και θα το βρούμε μπροστά μας στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις.

Γι’ αυτό το σύνθημα στο ελληνικό μπάσκετ τα επόμενα χρόνια πρέπει να είναι ένα: “Αφήστε τα παιδιά να σουτάρουν”! Σταματήστε να τα βάζετε σε προπονητικά καλούπια από μικρή ηλικία. Τα μεγαλύτερα ταλέντα στον ελληνικό αθλητισμό γεννήθηκαν στις αλάνες, στα ανοιχτά γήπεδα! Εκεί που μια φορά κι έναν καιρό χιλιάδες μπόμπιρες απολάμβαναν την πραγματική ελευθερία του αθλητισμού!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".