Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Το "έγκλημα" του ελληνικού μπάσκετ με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο
Χάνεται μια σπουδαία ευκαιρία
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κλείνει τον Δεκέμβριο τα 30 του χρόνια και το ελληνικό μπάσκετ κινδυνεύει να αφήσει αναξιοποίητη την ύπαρξη ενός "παγκόσμιου φαινομένου" που έπρεπε να έχει εκτοξεύσει την εθνική μας ομάδα!
Αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο η εθνική μας ομάδα μπάσκετ αξίζει να ζήσει το όνειρό της στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων 2024, αυτός έχει ονοματεπώνυμο: Γιάννης Αντετοκούνμπο!
Είναι τέτοια η αυταπάρνηση του ίδιου, είναι τόσο ανιδιοτελής η αγάπη ολόκληρης της οικογένειάς του για την Ελλάδα (σ.σ. με πατερίτσες έχει ταξιδέψει ο Θανάσης στη Λιλ για να βρεθεί στο πλευρό των συμπαικτών και να υποστηρίξει τον αδελφό του), που σκέφτεσαι “δεν γίνεται να μην επιβραβευτεί τόση αγάπη με μια ιστορική επιτυχία”.
Κι όμως, ο κίνδυνος να ολοκληρωθεί η καριέρα του “Greek Freak” χωρίς να έχει ζήσει μια σπουδαία στιγμή με το εθνόσημο στο στήθος είναι κάτι περισσότερο από ορατός.
Ο "πιστός στρατιώτης" Γιάννης Αντετοκούνμπο και η απειλή μιας τεράστιας χαμένης ευκαιρίας του ελληνικού μπάσκετ
Ο Γιάννης δεν είναι κανένα παιδάκι. Τον Δεκέμβριο κλείνει τα 30, το κορμί του (λόγω και της... θεόσταλτης και πολύ ιδιαίτερης κατασκευής του) δοκιμάζεται κάθε σεζόν που περνά ολοένα και περισσότερο και η άμμος στην κλεψύδρα αδειάζει πλέον με πολύ απειλητικούς ρυθμούς.
Αν η “επίσημη αγαπημένη” δεν τα καταφέρει απέναντι στους Αυστραλούς (πράγμα που είναι αρκετά πιθανό να συμβεί, καθώς θα αντιμετωπίσουμε μια ομάδα που είναι καλύτερη από τους Ισπανούς) τότε ο “Μεσαίωνας” του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος θα έχει πάρει μια επιπλέον παράταση και ο Γιάννης θα έχει υποχρεωθεί να φύγει ξανά από το παρκέ μιας μεγάλης διοργάνωσης με σκυμμένο το κεφάλι.
Όπως έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Γιατί παρά την τεράστια επιτυχία του στο ΝΒΑ και την ανάδειξή του σε μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές του μπασκετικού πλανήτη, ο Αντετοκούνμπο ήταν, είναι και παραμένει ένας “πιστός στρατιώτης” του ελληνικού μπάσκετ και της εθνικής μας ομάδας.
Αν δεν το έχετε παρατηρήσει, από το 2013 που ξεκίνησε το παραμύθι του “Giannis” στο Μιλγουόκι, ο ηγέτης των Μπακς δεν έχει δώσει το παρών μόλις σε τρεις από τις 10 διοργανώσεις που συμμετείχαν οι εθνικές μας ομάδες. Τις δύο λόγω τραυματισμού (το Eurobasket του 2017 και το Mundobasket 2023) και τη μία (το Προολυμπιακό του 2021, επειδή απλά την ίδια περίοδο αγωνιζόταν στους τελικούς του ΝΒΑ).Τι κάναμε ως ελληνικό μπάσκετ για να αξιοποιήσουμε αυτό το “παγκόσμιο φαινόμενο” της “πορτοκαλί θεάς”; Το… κακοποιήσαμε!
Η... κακοποίηση ενός φαινομένου του παγκόσμιου μπάσκετ
Αντί να βρούμε έναν ομοσπονδιακό τεχνικό να στεριώσει στον πάγκο της εθνικής ομάδας και να μπορεί να υπηρετήσει ένα μοντέλο μπάσκετ που ταιριάζει στον Αντετοκούνμπο, μετατρέψαμε το συγκεκριμένο πόστο σε… κέντρο διερχομένων. Στα 10 χρόνια που αγωνίζεται ο Γιάννης στην εθνική ανδρών έχει κληθεί να συνεργαστεί με… έξι διαφορετικούς προπονητές!
Φώτης Κατσικάρης, Κώστας Μίσσας, Θανάσης Σκουρτόπουλος, Ρικ Πιτίνο, Δημήτρης Ιτούδης, Βασίλης Σπανούλης. Τεχνικοί με διαφορετικό ειδικό βάρος ο ένας από τον άλλο, διαφορετική φιλοσοφία, διαφορετική κοσμοθεωρία για το μπάσκετ.
Ιδιαίτερα η επιλογή του καθ’ όλα συμπαθή Θανάση Σκουρτόπουλου στο Munodbasket του 2019 (όταν η εθνική μας ομάδα διέθετε ένα από τα πληρέστερα ρόστερ όλων των εποχών) συνιστά ξεχωριστό κεφάλαιο του… “εγκλήματος” που έχουμε διαπράξει σε βάρος ενός αθλητή που χαρακτηρίζεται “φαινόμενο” όχι από εμάς, αλλά απ’ όλους τους προπονητές σε κάθε πιθανή και απίθανη γωνιά της Υφηλίου.
Αντί να δημιουργήσουμε σουτέρ… βάλαμε λουκέτο στη “βιομηχανία παραγωγής ταλέντων” του ελληνικού μπάσκετ με αποτέλεσμα η δεξαμενή πρωτοκλασάτων παικτών που θα μπορούσαν να πλαισιώσουν τον Γιάννη στην εθνική να έχει στερέψει εδώ και χρόνια. Εγκλήματα!
Πόσες ευκαιρίες πιστεύετε ότι θα έχουμε ακόμη στο μέλλον για να απολαύσουμε τον Αντετοκούνμπο να φορά τη γαλανόλευκη; Το Eurobasket 2025, το Mundobasket του 2027 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028. 34 θα έχει φτάσει ο Γιάννης όταν η ανθρωπότητα θα δώσει ραντεβού στο Λος Άντζελες.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".