Απόστολος Χρήστου: Το παιδί που δεν του άρεσε η κολύμβηση, κατοικεί πλέον στον υδάτινο Όλυμπο
Φοβερός και τρομερός
Ο Απόστολος Χρήστου, "ασημένιος" ολυμπιονίκης στα 200μ. ύπτιο, ασχολήθηκε με την κολύμβηση ενεργά επειδή νικούσε και το έκανε τόσο σωστά, που ανέβηκε σε βάθρο Ολυμπιακών Αγώνων
Λευτερης Ελευθεριου
Οι μυημένοι τον ήξεραν νωρίτερα, αλλά ο Απόστολος Χρήστου έκανε θόρυβο για πρώτη φορά το 2014: το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων στα 100μ. ύπτιο, τα 54.03 στις 10 Ιουλίου 2014 στην Ντορντρέχτη που τον έκαναν το next best thing της ελληνικής κολύμβησης.
Το απίστευτα όμορφο στυλ του ήταν το σήμα κατατεθέν του: κολυμπά και νομίζεις ότι μια φιλαρμονική παίζει από κάτω. Βιολιά και πιάνα ακούγονται σε πλήρη αρμονία και το νερό, με το νερό να φαίνεται να αναπαύεται στην πλάτη και τα χέρια που ανοίγουν σαν πτερύγια του υπέροχου αυτού παιδιού.
Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα μάλαμα. Ένα παιδί που ήταν πολύ σοβαρό και μετρημένο από τότε που το όνομά του άρχισε να ακούγεται. Μόνιμος θαμώνας στις πανελλήνιες νίκες, με τους κλασικούς τραυματισμούς που μπορεί να έχει ένας κολυμβητής τέτοιου επιπέδου σε μια δεκαετή πορεία στο υψηλότερο επίπεδο της κολύμβησης.
Ο Χρήστου δούλευε τα 100μ. ύπτιο όλα αυτά τα χρόνια, κάνοντας τα πάντα για να γίνει καλύτερος: κάμερες μέσα στο νερό για να διαπιστώνει τον τρόπο που πρέπει να κολυμπάει, λεπτολογία για τα γυρίσματα -υπήρχε μια γνώμη που ανέφερε ότι το γρήγορο πάτημα στον τοίχο, στα 100μ. ύπτιο, του κόστισε το μετάλλιο. Ο Χρήστου ακολούθησε τα χνάρια του Άρη Γρηγοριάδη, αλλά τον ξεπέρασε. Από τη στιγμή που ασχολήθηκε με το κολύμπι, χωρίς να πολυθέλει, δεν ήταν τρομερά ψημένος, αλλά έμεινε σε αυτό λόγω των αποτελεσμάτων.
Φιου. Άγιο είχαμε.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d34svmeg61qh)
Ο Χρήστου είναι, πια, ο πρώτος Έλληνας "ασημένιος" ολυμπιονίκης σε πισίνα, ενώ ήδη, από το Βελιγράδι, κατέχει την πρώτη θέση σε ό,τι αφορά τα μετάλλια Έλληνα κολυμβητή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το χρυσό του στα 100μ. ύπτιο έβαλε τους ρέκτες σε αναμονή: ο χρόνος, 52.23, ήταν εκπληκτικός. Στο αεροδρόμιο, κατά τη διάρκεια αναμονής της άφιξής του, η συζήτηση ήταν αν μπορεί, επαναλαμβάνοντας αυτόν το χρόνο, να πάρει το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Βεβαίως, ακόμα και αυτή έμοιαζε να τέμνεται από ένα είδος αλαζονείας. Ο Χρήστου δεν είχε μπει καν σε τελικό και, αν εξαιρεθεί ο Σπύρος Γιαννιώτης στην ανοιχτή θάλασσα, με το ασημένιο στα 10χλμ. το 2016, ουδείς είχε δει κολυμβητή πάνω σε ολυμπιακό βάθρο.
Φυσικά, ο ίδιος ο 27χρονος κολυμβητής δεν διακατέχεται από σεμνοτυφία. Η καθαρότητα των δηλώσεών του υποδήλωναν και το στόχο του και το υπερεπείγον της κατάστασης, όπως το είχε στο μυαλό του. Δεν είχε να δαπανήσει δευτερόλεπτο σε περιττές ενέργειες, είναι απλώς... σοβαρός.
Μετά την απώλεια του μεταλλίου, για δύο εκατοστά, ο Χρήστου ήταν σκασμένος. Ωστόσο, δίχως να έχει προλάβει να ρίξει σφυγμούς, χωρίς να έχει μπει στη διαδικασία να σκεφτεί αυτό που θα μπει και όντας αυθόρμητος, είπε ότι "δεν μου λέει τίποτα η τέταρτη θέση" και άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα συμμετείχε στα 200μ. ύπτιο.
Αυτό δεν συνέβη. Δέχθηκε εκατοντάδες μηνύματα, τα οποία δικαίωναν ποικιλοτρόπως και ποικιλολόγως την αξία του. Μίλησε με τον Παναγιώτη Βελέντζα, ο οποίος, χωρίς να απαιτήσει κάτι, εξήγησε στον αθλητή του γιατί έπρεπε να συμμετέχει στο αγώνισμα.
Η συμπίεση που ο Χρήστου είχε δημιουργήσει από τις ίδιες τις προσδοκίες του, εξαφανίστηκε. Οι στρεσογόνες πλάκες απομακρύνθηκαν. Ο Χρήστου μπήκε για να χαρεί τη συμμετοχή του στα 200μ. ύπτιο.
Είναι συμπτυγμένη η ιστορία του Σπύρου Γιαννιώτη. Μετά τους Ολυμπιακούς του 2012 και την τέταρτη θέση στα 10χλμ. ανοιχτής θάλασσας, δεν προπονήθηκε μέχρι τις αρχές της επόμενης χρονιάς. Παντρεύτηκε με την αγαπημένη του Ισμήνη, και στο Παγκόσμιο της Βαρκελώνης, το 2013, πήγε... απροπόνητος, που λέει ο λόγος. Πήρε το χρυσό μετάλλιο, επιστρέφοντας από την 24η θέση στο δεύτερο μισό εκείνης της κούρσας.
Ο Χρήστου έκανε κάτι υπεράνω πάσης φαντασίας. Αλλά, εν τέλει, το είδε δείξει σε άπαντες. Απλώς, δεν το είχαμε δει, επειδή ως τη στιγμή του τερματισμού του στην πισίνα της "Ντεφάνς", δεν είχε ξαναγίνει. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχε.
Το απίστευτα όμορφο στυλ του ήταν το σήμα κατατεθέν του: κολυμπά και νομίζεις ότι μια φιλαρμονική παίζει από κάτω. Βιολιά και πιάνα ακούγονται σε πλήρη αρμονία και το νερό, με το νερό να φαίνεται να αναπαύεται στην πλάτη και τα χέρια που ανοίγουν σαν πτερύγια του υπέροχου αυτού παιδιού.
Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα μάλαμα. Ένα παιδί που ήταν πολύ σοβαρό και μετρημένο από τότε που το όνομά του άρχισε να ακούγεται. Μόνιμος θαμώνας στις πανελλήνιες νίκες, με τους κλασικούς τραυματισμούς που μπορεί να έχει ένας κολυμβητής τέτοιου επιπέδου σε μια δεκαετή πορεία στο υψηλότερο επίπεδο της κολύμβησης.
Ο Χρήστου δούλευε τα 100μ. ύπτιο όλα αυτά τα χρόνια, κάνοντας τα πάντα για να γίνει καλύτερος: κάμερες μέσα στο νερό για να διαπιστώνει τον τρόπο που πρέπει να κολυμπάει, λεπτολογία για τα γυρίσματα -υπήρχε μια γνώμη που ανέφερε ότι το γρήγορο πάτημα στον τοίχο, στα 100μ. ύπτιο, του κόστισε το μετάλλιο. Ο Χρήστου ακολούθησε τα χνάρια του Άρη Γρηγοριάδη, αλλά τον ξεπέρασε. Από τη στιγμή που ασχολήθηκε με το κολύμπι, χωρίς να πολυθέλει, δεν ήταν τρομερά ψημένος, αλλά έμεινε σε αυτό λόγω των αποτελεσμάτων.
Φιου. Άγιο είχαμε.
Απόστολος Χρήστου: Τα μηνύματα και η κουβέντα με τον Βελέντζα
Ο Χρήστου είναι, πια, ο πρώτος Έλληνας "ασημένιος" ολυμπιονίκης σε πισίνα, ενώ ήδη, από το Βελιγράδι, κατέχει την πρώτη θέση σε ό,τι αφορά τα μετάλλια Έλληνα κολυμβητή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το χρυσό του στα 100μ. ύπτιο έβαλε τους ρέκτες σε αναμονή: ο χρόνος, 52.23, ήταν εκπληκτικός. Στο αεροδρόμιο, κατά τη διάρκεια αναμονής της άφιξής του, η συζήτηση ήταν αν μπορεί, επαναλαμβάνοντας αυτόν το χρόνο, να πάρει το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Βεβαίως, ακόμα και αυτή έμοιαζε να τέμνεται από ένα είδος αλαζονείας. Ο Χρήστου δεν είχε μπει καν σε τελικό και, αν εξαιρεθεί ο Σπύρος Γιαννιώτης στην ανοιχτή θάλασσα, με το ασημένιο στα 10χλμ. το 2016, ουδείς είχε δει κολυμβητή πάνω σε ολυμπιακό βάθρο.
Φυσικά, ο ίδιος ο 27χρονος κολυμβητής δεν διακατέχεται από σεμνοτυφία. Η καθαρότητα των δηλώσεών του υποδήλωναν και το στόχο του και το υπερεπείγον της κατάστασης, όπως το είχε στο μυαλό του. Δεν είχε να δαπανήσει δευτερόλεπτο σε περιττές ενέργειες, είναι απλώς... σοβαρός.
Μετά την απώλεια του μεταλλίου, για δύο εκατοστά, ο Χρήστου ήταν σκασμένος. Ωστόσο, δίχως να έχει προλάβει να ρίξει σφυγμούς, χωρίς να έχει μπει στη διαδικασία να σκεφτεί αυτό που θα μπει και όντας αυθόρμητος, είπε ότι "δεν μου λέει τίποτα η τέταρτη θέση" και άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα συμμετείχε στα 200μ. ύπτιο.
Αυτό δεν συνέβη. Δέχθηκε εκατοντάδες μηνύματα, τα οποία δικαίωναν ποικιλοτρόπως και ποικιλολόγως την αξία του. Μίλησε με τον Παναγιώτη Βελέντζα, ο οποίος, χωρίς να απαιτήσει κάτι, εξήγησε στον αθλητή του γιατί έπρεπε να συμμετέχει στο αγώνισμα.
Η συμπίεση που ο Χρήστου είχε δημιουργήσει από τις ίδιες τις προσδοκίες του, εξαφανίστηκε. Οι στρεσογόνες πλάκες απομακρύνθηκαν. Ο Χρήστου μπήκε για να χαρεί τη συμμετοχή του στα 200μ. ύπτιο.
Είναι συμπτυγμένη η ιστορία του Σπύρου Γιαννιώτη. Μετά τους Ολυμπιακούς του 2012 και την τέταρτη θέση στα 10χλμ. ανοιχτής θάλασσας, δεν προπονήθηκε μέχρι τις αρχές της επόμενης χρονιάς. Παντρεύτηκε με την αγαπημένη του Ισμήνη, και στο Παγκόσμιο της Βαρκελώνης, το 2013, πήγε... απροπόνητος, που λέει ο λόγος. Πήρε το χρυσό μετάλλιο, επιστρέφοντας από την 24η θέση στο δεύτερο μισό εκείνης της κούρσας.
Ο Χρήστου έκανε κάτι υπεράνω πάσης φαντασίας. Αλλά, εν τέλει, το είδε δείξει σε άπαντες. Απλώς, δεν το είχαμε δει, επειδή ως τη στιγμή του τερματισμού του στην πισίνα της "Ντεφάνς", δεν είχε ξαναγίνει. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχε.
