Το φετινό καλοκαίρι, 20 χρόνια μετά τη δική μας, μεγαλειώδη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, τα βλέμματα είναι στραμμένα στο Παρίσι, όπου πραγματοποιείται η 33η Ολυμπιάδα με τα σχόλια για την τελετή έναρξης να διχάζουν τον πλανήτη. «Ήταν μια τελετή με εντυπωσιακό στυλ και με μια φιλόδοξη ιδέα», σχολιάζει το BBC. «Ήταν μια τελετή με κιτς στοιχεία που ήθελε να αποδομήσει τα στερεότυπα για τη Γαλλία», αναφέρει ο «Guardian».

Τρεις εκ των πρωταγωνιστών της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 θυμούνται την εκπληκτική εμπειρία ζωής που τους σημάδεψε για πάντα, μιλώντας στα «Π».

«Αυτό που θυμάμαι από την όλη προετοιμασία της τελετής, που απηχούσε και λίγο το πνεύμα που επικρατούσε στην πόλη εκείνες τις μέρες, ήταν ότι ο καθένας από εμάς έλαμπε και ήμασταν πάρα πολύ συντονισμένοι να κάνουμε μαζί κάτι που μας ξεπερνούσε. Υπήρχε πάρα πολύ έντονο το αίσθημα μιας ιερής χαράς. Ήταν χαρά με κατάνυξη μαζί, όχι εξαλλοσύνη. Εγώ συμμετείχα στο ζευγάρι των εραστών, που κάποια στιγμή μετά το σπάσιμο των γλυπτών, τα κομμάτια του αιγαιοπελαγίτικου ειδωλίου που έσπασε έκατσαν στο νερό και έγιναν Κυκλάδες, νησιά. Τότε στο στάδιο μπήκαμε μέσα στο νερό ένα ζευγάρι, δύο άνθρωποι που βράχηκαν, αγκαλιαστήκαν και στο τέλος φιλήθηκαν. Το μόνο που μένει έπειτα από τόσα χρόνια είναι το πόσο νέοι ήμασταν τότε και έτσι ένιωθαν νέοι όλοι σε όλη τη χώρα και όλη την Αθήνα. Εκείνες τις μέρες ένιωθα ότι περπατούσα στα σύννεφα. Για μένα ήταν σίγουρα η καλύτερη τελετή. Γιατί είχε ποίηση, ιστορία και επανασύστηνε παντού στον κόσμο τον ελληνικό πολιτισμό», αναφέρει στα «Π» ο Χρήστος Λούλης.

Στη λαμπερή αυτή γιορτή επικεφαλής της ορχήστρας των 47 μπουζουκιών, που παρουσίασε το συρτάκι του Σταύρου Ξαρχάκου, μαζί με 400 τυμπανιστές, μαγεύοντας τα εκατομμύρια των θεατών και τηλεθεατών, ήταν ο Θανάσης Πολυκανδριώτης. «Η συμμετοχή μου σε μια τόσο σπουδαία διοργάνωση ήταν για μένα η μέγιστη τιμή. Εκείνο το βράδυ ήμουν πολύ συγκινημένος, γιατί αυτό που έζησα με στιγμάτισε. Όλοι ήμασταν υπό τις διαταγές του Παπαϊωάννου, 8.000 συντελεστές. Κρεμόμασταν από τα χείλη του. Είχαμε ακουστικά και ακούγαμε τι μας έλεγε καθ’ όλη την διάρκεια. Θυμάμαι τη στιγμή που άναψαν οι πέντε κύκλοι μέσα στη λίμνη και έπρεπε να ξεκινήσω πρώτα εγώ από όλα τα μπουζούκια και μετά οι υπόλοιποι. Μας λέει ο Παπαϊωάννου “1, 2, 3, ξεκινάμε”, αλλά εγώ ούτε που κουνήθηκα από το άγχος μου. Ευτυχώς, όμως, ξεκίνησαν τα παιδιά. Ήταν αδύνατο να το κοντρολάρω, γιατί ήμουν συνεπαρμένος από τα κεράκια, τον κόσμο και τη σκέψη ότι μας βλέπει όλη η υφήλιος. Βέβαια, κανείς δεν το κατάλαβε. Γενικά, ο Παπαϊωάννου έκανε κατανοητή για το κοινό όλη την ιστορία μας. Βέβαια, ήθελε και αυτός και η Γιάννα Αγγελοπούλου 100 μπουζούκια. Αλλά αυτό ήταν δύσκολο, λόγω χρόνου. Εγώ στην ομάδα μου είχα 33 και θα έβρισκα ακόμα 17 για να γίνουμε 50», θυμάται.

Βίκυ Κουλιανού: Το συναίσθημα ήταν μαγικό

 Μια από τις πιο εντυπωσιακές παρουσίες της τελετής εκείνης ήταν η Βίκυ Κουλιανού, που πρόσθεσε και αυτή στη γιορτή λίγη από τη λάμψη της. «Το συναίσθημα ήταν μαγικό, όπως και όλη η προετοιμασία. Αυτό το μεγαλιώδες εγχείρημα του Παπαϊωάννου πέτυχε πολλά παραπάνω από όσα είχε σχεδιαστεί να πετύχει. Τα λόγια συνήθως μικραίνουν τα γεγονότα. Δεν περιγράφεται το συναίσθημα αυτό που βιώσαμε. Εγώ υποδυόμουν τη νύμφη της Αττικής στο άρμα του Κολοκοτρώνη. Ήταν μια άψογη τελετή με μηδέν λάθη. Ακούγαμε όλοι τα πάντα από το ακουστικό μας και γίνονταν όλα με τρομερή ακρίβεια. Αυτό που εμένα με συγκλόνισε ήταν όταν περιμέναμε να ξεκινήσουμε, με τρομερό άγχος και ένα μεγάλο βάρος πάνω μας, και ακούσαμε τα τύμπανα. Δεν έχω ξανιώσει στη ζωή μου τέτοιο δέος, ανατριχίλα και περηφάνια».

Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που με τη θέαση της τελετής έναρξης του Παρισιού δεν εντυπωσιάστηκαν ή μπερδεύτηκαν, αν κρίνουμε από τον απόηχο των σχολίων του περισσότερου κόσμου. «Η ελληνική τελετή κοιτούσε ψηλά, πιο ψηλά από εκεί όπου στεκόμασταν. Η φετινή τελετή της Γαλλίας μού φάνηκε ότι κοίταζε λίγο στον καθρέφτη. Δεν μου άρεσε πολύ, ήταν λίγο κιτς, λίγο αυτάρεσκη. Είναι θεμιτό οι Γάλλοι να θέλουν να κάνουν ένα πάρτι τύπου Eurovision, αλλά νομίζω ότι κάπου ξεχάστηκε η ανθρώπινη περιπέτεια. Αυτό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και κάπου χάθηκε ο στόχος, ο οποίος για μένα είναι η περιπέτεια του ανθρώπου σε αυτό το σύμπαν όπου γεννήθηκε», τονίζει ο κ. Λούλης

Θανάσης Πολυκανδριώτης: Στην Αθήνα, μόλις άναψαν οι πέντε Ολυμπιακοί κύκλοι στη λίμνη, όλοι αναρωτιόμασταν πώς έγινε αυτό

Από την άλλη, ο κ. Πολυκανδριώτης μιλάει για μια τελετή μπερδεμένη. «Ο Παπαϊωάννου, που σχεδίασε τη δική μας γιορτή, έβαλε σε ένα στάδιο όλα τα δρώμενα. Στη Γαλλία τα δρώμενα ήταν όλα σκορπισμένα σε πολλά σημεία. Έτσι, ο θεατής μπερδεύτηκε. Οποιοι ήταν στον Σηκουάνα έπρεπε τη μισή τελετή να τη δουν στο video wall. Αυτό ήταν πραγματικά ένα μπέρδεμα. Ήταν κακός σχεδιασμός. Στο Παρίσι ίσως χάθηκε λίγο ο στόχος του Ολυμπιακού ιδεώδους και των Ολυμπιακών Αγώνων. Εδώ, στην Αθήνα, μόλις άναψαν οι πέντε Ολυμπιακοί κύκλοι στη λίμνη, όλοι αναρωτιόμασταν πώς έγινε αυτό. Ήταν συνταρακτικό, γιατί μετά ακούστηκαν τα τύμπανα και τα μπουζούκια, που είναι το εθνικό μας όργανο, μεταδίδοντας τον ήχο τους σε όλον τον πλανήτη», τονίζει.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»