Οι Έλληνες διεθνείς κατέθεσαν και την ψυχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 τόσο στο παρκέ του “Πιερ Μορουά” της Λιλ (απέναντι σε Καναδούς, Ισπανούς και Αυστραλούς), αλλά και στο “Μπερσί” του Παρισιού στην υπερβατική τους προσπάθεια κόντρα στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία. Ένα το κρατούμενο…

Ο Βασίλης Σπανούλης επιβεβαίωσε σε έναν εξαιρετικά απαιτητικό πάγκο, όπως είναι αυτός της “επίσημης αγαπημένης”, ότι αποτελεί το επόμενο next best thing της ευρωπαϊκής βιομηχανίας παραγωγής προπονητών. Ο τρόπος που βραχύκλωσε με το πλάνο του μια “καλοκουρδισμένη μηχανή” όπως αυτή των Γερμανών, αλλά και η πίστη που μετέδωσε στους παίκτες του ότι μπορούν να κερδίσουν ακόμη και ανώτερους – κατά τεκμήριο – αντιπάλους, αποτελούν αχτίδα φωτός για το μέλλον της εθνικής μας ομάδας. Κι ας έχει αντίθετη άποψη ο… Θάνος Πετρέλης!

Ο Τόμας Γουόκαπ έβαλε τέλος στην… αστεία συζήτηση περί αναγκαιότητας ύπαρξης νατουραλιζέ παικτών στην εθνική μας ομάδα. Την ώρα που νεαρής ηλικίας Ελληνόπουλα, όπως ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, ζητούσαν να εξαιρεθούν από το προσκλητήριο του Βασίλη Σπανούλη στις αρχές του καλοκαιριού, ο “Θωμάς” τίμησε για άλλη μια φορά το εθνόσημο παίζοντας σαν βέρος Έλληνας. Καταθέτοντας σε κάθε γωνιά του παρκέ την ψυχή του. Χωρίς ίχνος αμφιβολίας, μαζί με τον Αντετοκούνμπο ήταν οι κορυφαίοι σε απόδοση παίκτες στο τουρνουά και οι βασικοί λόγοι για τους οποίους φτάσαμε μέχρι τα προημιτελικά. Κι ας έχει αντίθετη άποψη ο Παναγιώτης Φασούλας, προφανώς για… ψηφοθηρικούς λόγους ενόψει των εκλογών της Ομοσπονδίας.

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d38rjjcnqo0h)

Ολυμπιακοί Αγώνες: Ποιο είναι το συναίσθημα που αφήνει πίσω της η παρουσία της εθνικής μπάσκετ;

Και τώρα που η “επίσημη αγαπημένη” ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής για την πατρίδα, εμείς πως πρέπει να αισθανόμαστε; Περήφανοι, ικανοποιημένοι, χαρούμενοι, απογοητευμένοι; Γιατί τις τελευταίες ώρες στα social media επικρατεί ένα… κοκτέιλ συναισθημάτων.

Η απάντηση είναι… προβληματισμένοι! Όχι τόσο για το σήμερα, όσο για το αύριο της εθνικής μας ομάδας. Ο Βασίλης Σπανούλης έσπευσε να ανοίξει... και να κλείσει την κουβέντα της επόμενης μεγάλης πρόκλησης: Του Eurobasket του 2025.

“Χτίζουμε κάτι πολύ μεγάλο”, υποστήριξε ο “Kill Bill” και τα λόγια του πάντα οφείλεις να τα λαμβάνεις πολύ σοβαρά υπ’ όψη. Ο ίδιος, άλλωστε, ήταν εκείνος που άναψε ξανά μετά από χρόνια τη σπίθα της ελπίδας για την αναγέννηση της εθνικής Ελλάδος που αισίως έφτασε τα 15 ολόκληρα χρόνια μακριά από το βάθρο μεγάλης διοργάνωσης.

Κι ας δεχτούμε ότι η Ελλάδα καταφέρνει πράγματι να φτάσει στην κατάκτηση ενός μεταλλίου στο Eurobasket που θα φιλοξενηθεί σε Κύπρο, Λετονία, Φινλανδία και Πολωνία. Θέλετε γιατί θα δώσει κανονικά το παρών ο Κώστας Σλούκας;

Θέλετε γιατί δεν θα τραυματιστεί ο Κώστας Αντετοκούνμπο  και δεν θα μείνουμε ξανά με τον Γιώργο Παπαγιάννη… μόνο και έρημο σαν την καλαμιά στον κάμπο;

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d38ps79hcai1)

Θέλετε γιατί ο Νίκος Ρογκαβόπουλος θα καταλάβει το μεγάλο του λάθος και θα συνειδητοποιήσει ότι οι σπουδαίοι παίκτες… φτύνουν ασταμάτητα αίμα στο γήπεδο και ξεκουράζονται μετά τα σαράντα, όπως θα το πράξει ο τεράστιος Ρούντι Φερνάντεθ;

Θέλετε γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα εμφανιστεί ξανά του χρόνου με το ίδιο πάθος, σαν αυτό που συνόδευε κάθε προσπάθειά του κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων;

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d38sgkdjjnj5)

Θέλετε γιατί ο Θανάσης Αντετοκούνμπο θα μπορεί να μεταφέρει την αδρεναλίνη του και την αγάπη του εντός παρκέ και όχι μόνο καθισμένος στον πάγκο φορώντας ιατρική μπότα;

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d38orfgbnj2p)

Ακόμη και όλα αυτά να συμβούν, το ερώτημα παραμένει: Και μετά; Υπάρχουν παίκτες να διαδεχτούν τον Σλούκα, τον Παπανικολάου, τον Καλάθη; Και το μεγαλύτερο ερώτημα: Μπορεί μια ολόκληρη ελληνική σχολή να αδυνατεί να παράξει σουτέρ υψηλού επιπέδου;

Η Ελλάδα ήταν η χειρότερη ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων στο ποσοστό ευστοχίας από το τρίποντο

Γιατί όποιοι παίκτες κι αν στελεχώσουν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στις επόμενες διοργανώσεις το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι εκεί… κατσικωμένο σε κάθε παιχνίδι της εθνικής στα 6,75! Ποιος θα βάλει την μπάλα στο καλάθι σουτάροντας από μακρινή απόσταση με συνέπεια;

Δυστυχώς τα ποσοστά ευστοχίας από τη γραμμή του τρίποντου αποτέλεσαν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες ταφόπλακα των “γαλάζιων ονείρων” για διάκριση. Σε άλλη μια μεγάλη διοργάνωση τερματίσαμε πανηγυρικά τελευταίοι και καταϊδρωμένοι στη συγκεκριμένη σελίδα της στατιστικής! Πως να διεκδικήσεις μετάλλιο σουτάροντας με 29,8% από το τρίποντο; Καμιά άλλη ομάδα δεν σούταρε με ποσοστά χαμηλότερα του 30%; Ούτε το Πουέρτο Ρίκο που δεν έκανε σεφτέ στις νίκες!

Πως θα μπορέσει η εθνική μας ομάδα να επιστρέψει στην ελίτ του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου μπάσκετ όταν οι λέξεις “σουτέρ” και “σκόρερ” υψηλού επιπέδου τείνουν να εξελιχθούν σε άγνωστες λέξεις στην καθημερινότητα του αθλήματος στη χώρα μας.

Ναι, το Παρίσι μας αφήνει ένα χαμόγελο ελπίδας. Μας γεμίζει ξανά με αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο. Δεν μας δίνει, όμως, φάρμακο στη μεγαλύτερη πληγή του ελληνικού μπάσκετ. Την μπάλα ποιοι θα τη βάζουν στο καλάθι από μακριά;