Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι εθνική υπόθεση, ωστόσο οι προσωπικές ιστορίες κάνουν, δίχως καν να το επιδιώκουν, επίκληση στο συναίσθημα και περιγράφουν το ταξίδι του ανθρώπου σε αυτήν την κατάσταση -τη μία, μόνη, επικρατούσα και απόλυτη- που λέγεται ζωή. Ο Λετσίλ Τεμπόγκο είδε τη νίκη του στα 200μ. με 19.46, τον πέμπτο κορυφαίο χρόνο όλων των εποχών, να υποτιμάται εξαιτίας του θρίλερ με την υγεία του Αμερικανού Νόα Λάιλς. 

Ακόμα και οι Έλληνες σχολιαστές εστίασαν στον Λάιλς, αναρωτώμενοι για ποιο λόγο έτρεξε σε μόλις 19.70. Ο Τεμπόγκο είχε μόλις σπάσει τα κοντέρ, κάνοντας αφρικανικό ρεκόρ και κρατούσε ή είχε κρεμασμένα στο λαιμό του τα πορτοκαλί παπούτσια του. Αυτή η κίνηση ήταν ένας φόρος τιμής για την προσφάτως αποθανούσα μητέρα του. Η απώλειά της τον συνέτριψε, αλλά τον οδήγησε κιόλας στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για την πιο θριαμβευτική αναβάπτιση. 


Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d3aqchj3ecdt)

Ολυμπιακοί Αγώνες: Η πάλη με τα ψυχοσωματικά

Ο 21χρονος Λετσίλ έγινε ο αγαπημένος όλης της Μποτσουάνα, αλλά και ο πρώτος Αφρικανός που κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να διαβεί έναν ψυχολογικό Ρουβίκωνα, ο οποίος πιθανώς του βγήκε σε ψυχοσωματικά. Μετά την ασθένεια της μητέρας του, Σερατίβα, η οποία, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, τον στήριζε, ο Τεμπόγκο είπε, πριν το χρυσό, ότι "προσπαθώ να ανακτήσω την αυτοπεποίθηση στο σώμα μου". Πιθανώς, λοιπόν, έπρεπε να αντιμετωπίσει και το τέρας των ψυχοσωματικών, το οποίο είναι ένας ύπουλος εχθρός. 

Την κατάλληλη στιγμή, όμως, και με την αναγραφή της ημερομηνίας γέννησης της μητέρας του στα παπούτσια του, ο Τεμπόγκο έκανε τη θλίψη από το θάνατό της, τον περασμένο Μάιο, καύσιμο. Η κούρσα του ήταν απίθανη και, ας ασχολείται όλος ο κόσμος με τον Λάιλς, έγινε ήρωας στη "μαύρη ήπειρο". Η 9η Αυγούστου κηρύχθηκε ως επίσημη αργία στην Μποτσουάνα.