Παναθηναϊκός, μεταγραφές: Στα 18 εκατομμύρια για Πελίστρι χρειαζόταν... ζουρλομανδύας, στα 6 είναι super deal!
Το νέο αστέρι του Παναθηναϊκού
Η μεταγραφή του Φακούντο Πελίστρι στον Παναθηναϊκό προκάλεσε "ζαλάδα" με τα νούμερα που ακούστηκαν αλλά πλέον μπορεί να κριθεί με λογικά και ρεαλιστικά δεδομένα κάτι που μοιάζει πιο δίκαιο και για τον 22χρονο Ουρουγουανό.
Στους ρυθμούς του Φακούντο Πελίστρι κινείται τις τελευταίες ώρες το ελληνικό ποδόσφαιρο, και όχι άδικα. Η απόκτηση του 22χρονου Ουρουγουανού από τον Παναθηναϊκό αποτελεί μια από τις πιο δαπανηρές και θορυβώδεις μεταγραφές ελληνικής ομάδας κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού.
Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχει και ο Φαμπρίτσιο Ρομάνο να καταγράφει τις πραγματικές διαστάσεις των μεταγραφών των ελληνικών ομάδων, γιατί διαφορετικά θα είχαμε καταλήξει όλοι στο… Δαφνί! Γιατί αν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα οι αρχικές πληροφορίες που μετέδιδαν τα ελληνικά media, σύμφωνα με τα οποία η απόκτηση του Πελίστρι θα στοίχιζε στους "πράσινους"… 18 εκατομμύρια ευρώ, οι υπεύθυνοι του μεταγραφικού σχεδιασμού του "τριφυλλιού" θα έπρεπε να φορέσουν άμεσα… ζουρλομανδύα!
Φακούντο Πελίστρι, ένα χαμένο wonderkid που ψάχνει το δρόμο του στον Παναθηναϊκό
Τι εννοούμε για να μην παρεξηγηθούμε: Ο Πελίστρι ανήκει στην κατηγορία των wonderkids του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που προκάλεσαν πάταγο με την εμφάνισή τους σε ηλικία 16-17 ετών, αλλά στη συνέχεια της καριέρας τους δεν κατάφεραν να έχουν την εξέλιξη που όλοι περίμεναν.
Όταν ο Πελίστρι κατακτούσε σε ηλικία 15 ετών το πρωτάθλημα U16 της Ουρουγουάης με τη φανέλα της Πενιαρόλ, τα ΜΜΕ στη χώρα του αναφέρονταν σε έναν ακραίο επιθετικό με προδιαγραφές Λιονέλ Μέσι!
Απίστευτη τεχνική κατάρτιση, κοφτή ντρίμπλα που σε ζάλιζε, καταπληκτική επιτάχυνση με την μπάλα στα πόδια. Με τον Ντιέγκο Φορλάν και τον Ντιέγκο Αλόνσο (σ.σ. τον προπονητή που θεωρεί πνευματικό πατέρα και έπαιξε τεράστιο ρόλο για να τον πείσει να έρθει στην Ελλάδα) να τον πιστεύουν από τα πρώτα του βήματα, η μετοχή του Πελίστρι εκτοξεύτηκε. Ο Φορλάν, άλλωστε, ήταν ουσιαστικά ο άνθρωπος που του άνοιξε την πόρτα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον έστειλε "συστημένο" στο "Ολντ Τράφορντ" το 2020.
Αυτή, όμως, ήταν η μία πλευρά του νομίσματος, η ελπιδοφόρα για τον νεαρό Ουρουγουανό. Γιατί τα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν ουδέποτε κατάφερε να προσαρμοστεί στις ιδιαιτερότητες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και δεν το έπραξε όχι μόνο σε ένα κλαμπ του ειδικού βάρους της Γιουνάιτεντ, αλλά και σε μικρομεσαίες ομάδες της La Liga, όπως η Αλαβές και η Γρανάδα, όπου παραχωρήθηκε δανεικός.
Ο Παναθηναϊκός, ο Πελίστρι και η προσμονή της εκτόξευσης στα χέρια του Αλόνσο
Η μεταγραφή του, λοιπόν, σε οποιαδήποτε ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή θα συνοδευόταν από μια μεγάλη ελπίδα, αλλά κι από ένα ακόμη μεγαλύτερο ρίσκο.
Η ελπίδα των ανθρώπων του Παναθηναϊκού είναι να δουν το χαμένο… wonderkid της Πενιαρόλ να δικαιώνει για πρώτη φορά στην Ευρώπη κυρίως τους προπονητές που πίνουν νερό στ’ όνομά του: Τον Φορλάν, τον Αλόνσο, αλλά και τον σπουδαίο Μαρσέλο Μπιέλσα, νυν ομοσπονδιακό τεχνικό της Ουρουγουάης που δηλώνει βέβαιος για την εκτόξευσή του.
Κι όταν ολόκληρος Μπιέλσα αναφέρεται με τόσο κολακευτικά λόγια στο ταλέντο ενός ποδοσφαιριστή, οφείλεις αν μη τι άλλο να ακούσεις ευλαβικά την άποψή του.
Το ρίσκο είναι να βαδίσει ο Πελίστρι στα βήματα δεκάδων άλλων "παιδιών θαυμάτων" χωρών της Λατινικής Αμερικής που δεν κατάφεραν να "πιάσουν" ποτέ στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και μέσα σε λίγα χρόνια επέστρεψαν στις πατρίδες τους.
Αν, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έβγαζε 18 εκατομμύρια από τα ταμεία του για έναν παίκτη της συγκεκριμένης κατηγορίας θα ήταν… τρέλα, πολύ απλά γιατί με αυτά τα χρήματα οι "πράσινοι" θα μπορούσαν να αγοράσουν μια πιο εγγυημένη λύση που θα τους οδηγούσε στην εκτόξευση.
Με το deal, όμως, να κλείνει στα 6 εκατομμύρια (όπως αποκάλυψε ο Ρομάνο) για ποσοστό ιδιοκτησίας 55%, η συμφωνία μοιάζει κάτι περισσότερο από εξαιρετική για το "τριφύλλι". Γιατί η προσμονή της αναγέννησης του Πελίστρι στα χέρια του Αλόνσο μόνο παράλογη δεν μοιάζει. Κι ακόμη κι αν δεν έρθει το οικονομικό άνοιγμα φαντάζει απόλυτα λογικό.
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".