Ολυμπιακοί Αγώνες: Ο όμορφος κόσμος του Βαγγέλη Μακρυγιάννη - Τι είπε στο parapolitika.gr
Παράδειγμα προς μίμηση
Ο Βαγγέλης Μακρυγιάννης φέρθηκε με παροιμιώδη αξιοπρέπεια μετά τον αποκλεισμό του στους ημιτελικούς των 100μ. ύπτιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Λευτερης Ελευθεριου
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τελειώσει εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες, κάποιοι από τους αθλητές έχουν φύγει για διακοπές, προκειμένου να αδειάσει το μυαλό τους και να ξεκουραστούν και οι στιγμές που δείχνουν ακριβώς τι σημαίνει αυτή η διοργάνωση για τους ίδιους παραμένουν ακόμη νωπές στο μυαλό, αφού η πραγματική καθημερινότητα δεν έχει ακόμη τόση ένταση για να τις καταστρατηγήσει.
Πρόκειται για συναισθήματα αυτούσια, τα οποία στο συγκεκριμένο παλκοσένικο αποκτούν μια γαργαντουϊκή διάσταση και αφήνουν τους θεατές ενεούς. Πρόκειται για μία ελεγεία της συνάντησης του προσώπου με το σώμα και εκείνων με την ψυχή. Από το τράνταγμα του Νόβακ Τζόκοβιτς μέχρι το δάγκωμα του μεταλλίου της Ζου Γιακίν, το “πασίγιο” της Σιμόν Μπάιλς και της Τζόρνταν Τσάιλς στη Ρεμπέκα Αντράντε, την αντίδραση της Λορ Μαναντό όταν ο αδελφός τους κολυμπούσε στα 50μ. ελεύθερο και την αγκαλιά του Φρεντ Σιριέι στην κόρη του, Άντρια, ανοίγεται ένας κόσμος ατέρμονης δραματουργίας ο οποίος δείχνει τη θέση που ανήκουν τα σπορ ακόμα και για εκείνους που δεν έχουν σχέση μαζί τους.
Στα ημέτερα, τα ολυμπιακά βάθρα έφεραν διθυραμβικές τοποθετήσεις και τα δάκρυα των αθλητών, μια παραμυθία. Υπάρχει, όμως, μία αντίδραση στην οποία δεν δόθηκε μεγάλη σημασία, αλλά θα μπορούσε να λογίζεται ως ιδιαιτέρως χρηστική. Επρόκειτο για τις κούρσες των ημιτελικών στα 100μ. ύπτιο, εκείνων που έστειλαν έναν Έλληνα κολυμβητή, τον Απόστολο Χρήστου, στον τελικό και αποτέλεσαν την έναρξη των γεγονότων που οδήγησαν σε ένα απόλυτο αθλητικό δράμα, δυνητικής πτώσης και απογείωσης στον υδάτινο Όλυμπο.
Ήταν οι κούρσες 16 κολυμβητών, από τις οποίες περνούσαν οι οκτώ πρώτοι. Ένατος, εν τέλει, ήταν ο Βαγγέλης Μακρυγιάννης. Ο 24χρονος κολυμβητής έκανε 52.97 στην πρώτη ημιτελική σειρά και έχασε την πρόκριση στην οκτάδα για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, καθώς ο τελευταίος των οκτώ, Ούγκο Γκονζάλες, έκανε 52.95.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d31fkkwqjss1)
Ο Μακρυγιάννης, περίπου δύο λεπτά μετά τη λήξη της προσπάθειάς του και ελάχιστα δευτερόλεπτα άμα τη επισημοποιήσει των αποτελεσμάτων, στάθηκε μπροστά στη δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Κατερίνα Αναστασοπούλου, στη μικτή ζώνη και υπήρξε ασύλληπτα γενναιόδωρος. Ήταν ο ορισμός της μεγαλοψυχίας μπροστά σε μια δραματική εξέλιξη, της οποίας έπεσε θύμα.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d31fv1gzbrw1)
Δεν είναι τρομερά δύσκολο να έχεις μια τέτοια αντίδραση όταν έχεις ένα χρονικό διάστημα να είσαι προετοιμασμένος. Πρόκειται, όμως, για άθλο να το κάνεις όταν ακόμη δεν έχουν πέσει οι σφυγμοί και ενώ ό,τι φανταζόσουν και προσπαθούσες για αυτό καταστρέφεται σε ένα ασύλληπτα μικρό διάστημα, που δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί ποτέ στο λόγο ως μεταφορά, διότι τέτοιος χρόνος υπάγεται μόνο στην παρατήρηση και όχι στην πράξη.
Ο Μακρυγιάννης φιλοσόφησε ακόμα κι αν αισθανόταν αδικημένος και αν αυτό δεν είναι ένα μάθημα για το πώς θέλεις να αντιδρούν οι άνθρωποι απέναντι στις ατυχίες της ζωής -διότι δύο εκατοστά δεν είναι, προφανώς, λάθος ή έλλειψη προσπάθειας- δύσκολα θα βρεις κάποιο αρτιότερο και σε πλήρη παράταξη.
Ακόμα και στην κάμερα του parapolitika.gr, στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου “Ελ. Βενιζέλος”, ο 24χρονος κολυμβητής, που μπήκε στη χρονιά με χρόνους στα 54 δευτερόλεπτα και μέσα σε έξι μήνες -συγκεκριμένα στον τελικό των 100μ. ύπτιο στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου (23/6)- κατέβηκε τα 53, με τα 52.83 του χάρισαν το ασημένιο μετάλλιο πίσω από τον Χρήστου, παρουσίασε την όμορφη συλλογιστική του.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d3alpm8wj4s1)
Πράγματι, υπήρξε τυχερός, όπως δήλωσε, αφού στα τράιαλ των Ηνωμένων Πολιτειών για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, την 1η Δεκεμβρίου του 2023, έπιασε το όριο πρόκρισης για ένα εκατοστό, ακόμα... χειρότερα δηλαδή, αφού κολύμπησε σε 54.02, με το χρόνο που έδινε το εισιτήριο να οριοθετείται στο 54.03.
Πράγματι, από εκεί άρχισε η αλυσίδα των γεγονότων που τον οδήγησε ούτε βήμα από τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλά να έχεις τη σύνεση, τη συνοχή και την ισορροπία να το σκεφτείς αυτό, αντί να προκύπτει εντός σου ένα κύμα θυμού το οποίο αβίαστα και με άλλοθι θα εξωτερίκευες, απαιτεί μια συγκεκριμένη μαεστρία. Μπορεί να μην έγινε trend, αλλά είναι μια πράξη υψηλής νοημοσύνης και συναίσθησης, λες και το IQ με το EQ ανταμώνουν για βαρκάδα μια νύχτα με πανσέληνο, που θα τραγουδούσε η Χαρούλα.
Και όντως, ενώ υπάρχει υπερβολή στην περιγραφή, μια τέτοια αντίδραση είναι τόσο σπάνια, που θα έπρεπε να μπει σε κορνίζα. Ο Μακρυγιάννης μπορεί να μοιράζεται ένα παράπονο και ένα γιατί με τους οικείους του, αλλά την κρίσιμη στιγμή η γενναιοδωρία του θα μπορούσε να υπάρξει καθοριστική ως παράδειγμα -και φυσικά αν οι περισσότεροι εξ ημών αντιλαμβανόμαστε πόση δύναμη και θέληση χρειάζεται για να φτάσεις σε ένα επίπεδο να αντιγυρίζεις τη δική σου τύχη για να μπορέσεις να καταπιείς την ατυχία.
Ολυμπιακοί Αγώνες: Ο ορισμός της μεγαλοψυχίας
Πρόκειται για συναισθήματα αυτούσια, τα οποία στο συγκεκριμένο παλκοσένικο αποκτούν μια γαργαντουϊκή διάσταση και αφήνουν τους θεατές ενεούς. Πρόκειται για μία ελεγεία της συνάντησης του προσώπου με το σώμα και εκείνων με την ψυχή. Από το τράνταγμα του Νόβακ Τζόκοβιτς μέχρι το δάγκωμα του μεταλλίου της Ζου Γιακίν, το “πασίγιο” της Σιμόν Μπάιλς και της Τζόρνταν Τσάιλς στη Ρεμπέκα Αντράντε, την αντίδραση της Λορ Μαναντό όταν ο αδελφός τους κολυμπούσε στα 50μ. ελεύθερο και την αγκαλιά του Φρεντ Σιριέι στην κόρη του, Άντρια, ανοίγεται ένας κόσμος ατέρμονης δραματουργίας ο οποίος δείχνει τη θέση που ανήκουν τα σπορ ακόμα και για εκείνους που δεν έχουν σχέση μαζί τους.
Στα ημέτερα, τα ολυμπιακά βάθρα έφεραν διθυραμβικές τοποθετήσεις και τα δάκρυα των αθλητών, μια παραμυθία. Υπάρχει, όμως, μία αντίδραση στην οποία δεν δόθηκε μεγάλη σημασία, αλλά θα μπορούσε να λογίζεται ως ιδιαιτέρως χρηστική. Επρόκειτο για τις κούρσες των ημιτελικών στα 100μ. ύπτιο, εκείνων που έστειλαν έναν Έλληνα κολυμβητή, τον Απόστολο Χρήστου, στον τελικό και αποτέλεσαν την έναρξη των γεγονότων που οδήγησαν σε ένα απόλυτο αθλητικό δράμα, δυνητικής πτώσης και απογείωσης στον υδάτινο Όλυμπο.
Ήταν οι κούρσες 16 κολυμβητών, από τις οποίες περνούσαν οι οκτώ πρώτοι. Ένατος, εν τέλει, ήταν ο Βαγγέλης Μακρυγιάννης. Ο 24χρονος κολυμβητής έκανε 52.97 στην πρώτη ημιτελική σειρά και έχασε την πρόκριση στην οκτάδα για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, καθώς ο τελευταίος των οκτώ, Ούγκο Γκονζάλες, έκανε 52.95.
Ο Μακρυγιάννης, περίπου δύο λεπτά μετά τη λήξη της προσπάθειάς του και ελάχιστα δευτερόλεπτα άμα τη επισημοποιήσει των αποτελεσμάτων, στάθηκε μπροστά στη δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Κατερίνα Αναστασοπούλου, στη μικτή ζώνη και υπήρξε ασύλληπτα γενναιόδωρος. Ήταν ο ορισμός της μεγαλοψυχίας μπροστά σε μια δραματική εξέλιξη, της οποίας έπεσε θύμα.
Ολυμπιακοί Αγώνες: Η τύχη που δεν θεωρείται κεκτημένο
Δεν είναι τρομερά δύσκολο να έχεις μια τέτοια αντίδραση όταν έχεις ένα χρονικό διάστημα να είσαι προετοιμασμένος. Πρόκειται, όμως, για άθλο να το κάνεις όταν ακόμη δεν έχουν πέσει οι σφυγμοί και ενώ ό,τι φανταζόσουν και προσπαθούσες για αυτό καταστρέφεται σε ένα ασύλληπτα μικρό διάστημα, που δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί ποτέ στο λόγο ως μεταφορά, διότι τέτοιος χρόνος υπάγεται μόνο στην παρατήρηση και όχι στην πράξη.
Ο Μακρυγιάννης φιλοσόφησε ακόμα κι αν αισθανόταν αδικημένος και αν αυτό δεν είναι ένα μάθημα για το πώς θέλεις να αντιδρούν οι άνθρωποι απέναντι στις ατυχίες της ζωής -διότι δύο εκατοστά δεν είναι, προφανώς, λάθος ή έλλειψη προσπάθειας- δύσκολα θα βρεις κάποιο αρτιότερο και σε πλήρη παράταξη.
Ακόμα και στην κάμερα του parapolitika.gr, στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου “Ελ. Βενιζέλος”, ο 24χρονος κολυμβητής, που μπήκε στη χρονιά με χρόνους στα 54 δευτερόλεπτα και μέσα σε έξι μήνες -συγκεκριμένα στον τελικό των 100μ. ύπτιο στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου (23/6)- κατέβηκε τα 53, με τα 52.83 του χάρισαν το ασημένιο μετάλλιο πίσω από τον Χρήστου, παρουσίασε την όμορφη συλλογιστική του.
Πράγματι, υπήρξε τυχερός, όπως δήλωσε, αφού στα τράιαλ των Ηνωμένων Πολιτειών για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, την 1η Δεκεμβρίου του 2023, έπιασε το όριο πρόκρισης για ένα εκατοστό, ακόμα... χειρότερα δηλαδή, αφού κολύμπησε σε 54.02, με το χρόνο που έδινε το εισιτήριο να οριοθετείται στο 54.03.
Πράγματι, από εκεί άρχισε η αλυσίδα των γεγονότων που τον οδήγησε ούτε βήμα από τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλά να έχεις τη σύνεση, τη συνοχή και την ισορροπία να το σκεφτείς αυτό, αντί να προκύπτει εντός σου ένα κύμα θυμού το οποίο αβίαστα και με άλλοθι θα εξωτερίκευες, απαιτεί μια συγκεκριμένη μαεστρία. Μπορεί να μην έγινε trend, αλλά είναι μια πράξη υψηλής νοημοσύνης και συναίσθησης, λες και το IQ με το EQ ανταμώνουν για βαρκάδα μια νύχτα με πανσέληνο, που θα τραγουδούσε η Χαρούλα.
Και όντως, ενώ υπάρχει υπερβολή στην περιγραφή, μια τέτοια αντίδραση είναι τόσο σπάνια, που θα έπρεπε να μπει σε κορνίζα. Ο Μακρυγιάννης μπορεί να μοιράζεται ένα παράπονο και ένα γιατί με τους οικείους του, αλλά την κρίσιμη στιγμή η γενναιοδωρία του θα μπορούσε να υπάρξει καθοριστική ως παράδειγμα -και φυσικά αν οι περισσότεροι εξ ημών αντιλαμβανόμαστε πόση δύναμη και θέληση χρειάζεται για να φτάσεις σε ένα επίπεδο να αντιγυρίζεις τη δική σου τύχη για να μπορέσεις να καταπιείς την ατυχία.
