Οι ιστορίες είναι παράλληλες και σίγουρα δεν έχει υπάρξει εκ των προτέρων συνεννόηση, ως εκ τούτου δεν έπεσε... περονόσπορος στο ελληνικό πόλο Γυναικών, όπως θα γινόταν να εικαστεί μετά την ανακοίνωση της Χρυσής Διαμαντοπούλου περί αποχώρησής της. Τουναντίον, τουλάχιστον αυτή η περίπτωση είναι... καθυστερημένη, καθώς η σπουδαία αριστερόχειρας τερματοφύλακας, που στις 22 Σεπτεμβρίου κλείνει τα 29, καθυστέρησε επί διετία να κρεμάσει το σκουφάκι της. 

Η Διαμαντοπούλου πρώτιστα σκέφτηκε την αποχώρηση, στο βαθμό σοβαρότητας που αναλογεί σε αυτήν την απόφαση, τη σεζόν 2021-22, ωστόσο πείστηκε -και αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία για τον εκπληκτικό χαρακτήρα της- να την αναβάλει για μία διετία. Η οδοντιατρική μπορούσε να περιμένει, ώστε να ζήσει και αυτό το όνειρο. 

Περιποιεί, ως εκ τούτου, δικαίωση για ένα κορίτσι που εξ απαλών ονύχων θεωρείτο ένα από τα χρυσά τάλαντα του πόλο Γυναικών στα ημέτερα, η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

Χρυσή Διαμαντοπούλου: Πρωταθλήτρια από την αρχή 


Η Διαμαντοπούλου ξεκίνησε την καριέρα της στον Πανιώνιο και κλήθηκε στην εθνική ομάδα πόλο Γυναικών όσο είναι ακόμη εκεί. Εν πάση περιπτώσει, συμπλήρωσε 12ετία με σχεδόν συνεχή συμμετοχή στις διεθνείς διοργανώσεις με το σκουφάκι με το εθνόσημο. Μαστίστηκε από σοβαρούς τραυματισμούς, που αποτέλεσμα πισωγύρισμα, αλλά ουδέποτε τα παράτησε. 

Το 2011 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό μαζί με τη Χριστίνα Κώτσια και τις τρεις αδελφές Πλευρίτου, Μαργαρίτα, Ελευθερία και Βάσω. Ήταν ήδη πρωταθλήτρια Ευρώπης Νεανίδων στη Μαδρίτη, τον ίδιο χρόνο, ενώ το τελευταίο παιχνίδι της στα ηλικιακά ήταν ο τελικός του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Νεανίδων στο Περθ τον Δεκέμβριο του 2012, όταν ίσως η κορυφαία εθνική Ελλάδος πόλο Γυναικών στις μικρές ηλικίες (Διαμαντοπούλου, Στεφανία και Ιωάννα Χαραλαμπίδου, Άλκηστις και Ιόλη Μπενέκου, Τϊνα Κοντογιάννη, Χριστίνα Κώτσια, Μαργαρίτα και Ελευθερία Πλευρίτου, Έλενα Ξενάκη, Κατερίνα Ζάντου, Μαρίνα Φλώρου και Στεφανία Τερεφού) στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου με το 9-5 επί της Ουγγαρίας, υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μορφέση. 


ethniki_neanidon_pagkosmio_2012

Ήταν το τέλος μίας γλυκόπικρης χρονιάς, καθώς για τη Διαμαντοπούλου άρχισε με την πρώτη διοργάνωσή της σε επίπεδο Γυναικών, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αϊντχόφεν, όπου η Εθνική πήρε το ασημένιο μετάλλιο και η ίδια έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού με την Ιταλία (13-10), αλλά συνεχίστηκε με έναν οδυνηρό αποκλεισμό, το 9-7 της Ισπανίας στην Τεργέστη τη Μεγάλη Παρασκευή εκείνου του έτους, που κόστισε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. 

Συγχρόνως, η Χρυσή έγινε εν μία νυκτί βασική τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, μετά την εγκυμοσύνη της Μαρίας Τσουρή, η οποία κρέμασε το σκουφάκι της. Η σπουδαία πορτιέρε έπαιξε σημαντικό ρόλο για την αυτοκρατορία των "ερυθρόλευκων" στο ελληνικό πόλο. Ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα (1995, 1998, 2009, 2011), ωστόσο οι επεμβάσεις της στις διαδικασίες των πέναλτι με τον ΝΟ Βουλιαγμένης στον τέταρτο και τον πέμπτο τελικό της Α1 το 2014 έγιναν τα νάματα μιας τρομερής κυριαρχίας, του πρώτου από τα 11 διαδοχικά πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει ο σύλλογος. Η ίδια έμεινε στα 10, αφού το καλοκαίρι του 2023 έφυγε, για να παίξει μία χρονιά στον ΝΟ Βουλιαγμένης. Επίσης, έχει πέντε Κύπελλα Ελλάδος (2018, 2020-23). 




Επιπλέον, ήταν η πορτιέρε του, με παρτενέρ την Ιωάννα Σταματοπούλου, στα τρία Champions League που κατέκτησε, το 2015, το 2021 και το 2022. Τις ίδιες χρονιές κατέκτησε και τα τρία ευρωπαϊκά Super Cup που έγιναν. Έχει, επίσης, κερδίσει και το LEN Trophy του 2014. 




Η Διαμαντοπούλου πήρε το ασημένιο μετάλλιο με την εθνική Ελλάδος και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2018, στη Βαρκελώνη, ενώ ήταν "χάλκινη" στο Ευρωπαϊκό του 2024, που σηματοδότησε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Διαμαντοπούλου έδωσε το "παρών" στη διοργάνωση, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο. To 2012, στην Τσανγκσού, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο World League. 




Η ανάρτηση της Διαμαντοπούλου 


Η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς αγώνες σημαίνει για εμένα το τέλος μιας διαδρομής περίπου 20 ετών. Είμαι ευγνώμων για όσα έχω ζήσει και για όλους τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και με έχουν βοηθήσει σε αυτή την πορεία.

Ο πρωταθλητισμός με έκανε καλύτερη, ενώ η τελευταία χρονιά μου χάρισε προκλήσεις αλλά και συνεργάτες που χωρίς αυτούς δεν θα τα είχα καταφέρει.

Ευχαριστώ το σωματείο μου, τον Ναυτικό όμιλο Βουλιαγμένης, για τη υποστήριξη και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε αυτή τη περίοδο καθώς και όσους με ενίσχυσαν και πίστεψαν στη προσπάθεια μου.

Το πόλο είναι για εμένα ο χώρος μέσα στον οποίο γαλουχήθηκα και εξελίχθηκα γι’αυτό θα έχει για πάντα ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου.