Φίλοι της ΑΕΚ από κάθε γωνιά της Ελλάδος, ετοιμάζονται να βρεθούν το βράδυ (20.45) της Τετάρτης στην έξοδο 7 του “Ελευθέριος Βενιζέλος” για να υποδεχτούν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα ποδοσφαιριστών που θα έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα με τον Δικέφαλο Αετό στο στήθος. Γιατί, βάσει βιογραφικού και ταλέντου, ο Άντονι Μαρσιάλ είναι ίσως ο σπουδαιότερος παίκτης που αποκτά με μεταγραφή η “Ένωση” μετά τον ένα και μοναδικό Ριβάλντο.

Δεν θα είναι η πρώτη – και δεδομένα δεν θα είναι η τελευταία – φορά που μια ελληνική ομάδα υποδέχεται στις τάξεις της κάποιο “βαρύ” όνομα που στο παρελθόν έβλεπε το κοντέρ της χρηματιστηριακής του αξίας να ανέρχεται σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια. Είναι, άλλωστε, πολύ νωπό ακόμη το παράδειγμα της διπλής άφιξης του Μαρσέλο και του Χάμες Ροντρίγκες στον Ολυμπιακό (τον Σεπτέμβριο του 2022).

Η διαφορά και ο... γρίφος του Άντονι Μαρσιάλ είναι η ηλικία του

Να θυμηθούμε τη… σεισμική υποδοχή που είχαν επιφυλάξει οι φίλοι του Παναθηναϊκού στον Μίκαελ Εσιέν; Να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να θυμηθούμε τι συνέβη στα γραφεία του Ολυμπιακού στην πλατεία Αλεξάνδρας όταν οι “ερυθρόλευκοι” ανακοίνωναν την θρυλική επιστροφή του Γιάγια Τουρέ και του Κέβιν Μιραλάς στο λιμάνι; Ή ακόμη τις τεράστιες προσδοκίες που συνόδευαν την άφιξη του Τζολεόν Λέσκοτ στην ΑΕΚ ή του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ στον ΠΑΟΚ; Τι κοινό συνδέει όλους τους παραπάνω παίκτες με τον Άντονι Μαρσιάλ; Ότι η καριέρα τους βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση όταν αποφάσισαν είτε να αγωνιστούν για πρώτη στη χώρα μας, είτε να επιστρέψουν σε αυτή.

Απλά ο Γάλλος σούπερ σταρ που φέρνει ο Μάριος Ηλιόπουλος έχει μια μεγάλη διαφορά που τον διαχωρίζει απ’ όλους τους προαναφερθέντες: Την ηλικία! Όταν ο Μιραλάς επέλεξε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό είχε “πατήσει” πλέον τα 31. Ο Τουρέ το έπραξε σε ηλικία 35 ετών. Ο Μπερμπάτοφ και ο Μαρσέλο 34, o Χάμες 31, ο Εσιέν 33.

Ο Μαρσιάλ δεν έχει κλείσει ακόμη τα 29 (έχει γενέθλια τον Δεκέμβριο). Πως είναι δυνατόν ένα αυθεντικό ταλέντο που στο ξεκίνημα της καριέρας του κόστιζε 60 εκατομμύρια ευρώ, να βρίσκεται στα αζήτητα σε μια ηλικία που έπρεπε να διανύει την κορύφωση της καριέρας του;

Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα! Ο Γάλλος επιθετικός βρισκόταν τρεις ολόκληρους μήνες ελεύθερος στην αγορά και σοβαρή πρόταση για την απόκτησή του δεν υπήρξε άλλη, πλην της ΑΕΚ. Κι ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η πτωτική τάση της καριέρας του καθιστά απαγορευτική την παρουσία του σε μια από τις κορυφαίες ομάδες της Premier League ή της Ligue 1, είναι δυνατόν να μην θελήσει να τον προσθέσει στο δυναμικό της μια μικρομεσαία αγγλική ή γαλλική ομάδα; Αναφερόμαστε στις δύο χώρες που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την ποιότητα του αναμφισβήτητου ταλέντου του.

Το χορτάρι θα μας λύσει τις απορίες για την ελεύθερη πτώση του Μαρσιάλ

Είναι επίσης δεδομένο ότι η Ελλάδα βρισκόταν στον… πάτο των προτεραιοτήτων του. Γιατί αν εξέταζε τη δική μας Super League ως αξιόπιστη επιλογή για τη συνέχεια της καριέρας του θα είχε αποδεχτεί από τον Αύγουστο την πρόταση που είχε στα χέρια του από τον Μάριο Ηλιόπουλο.

Η αγωνιστική “καθίζηση” του Άντονι Μαρσιάλ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύγχρονου ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Οι αριθμοί του δεν είναι απλά πτωτικοί, αλλά… σοκαριστικοί: Από τα 3.566 λεπτά συμμετοχής και τα 23 γκολ με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε μια σεζόν (2019-20), ο Μαρσιάλ μετρά συνολικά τα τελευταία τρία χρόνια με Γιουνάιτεντ και Σεβίλλη… 3.112 λεπτά συμμετοχής και μόλις και μετά βίας 11 γκολ!

Οι σοβαροί τραυματισμοί του είναι πλέον περισσότεροι από τα γκολ που πετυχαίνει! Κι αυτή είναι μια παράμετρος που η ιστορία μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να αγνοούμε. Στην Ελλάδα υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι τέτοιου είδους παίκτες θα… κάνουν παπάδες ακόμη και με μισό πόδι. “Έλα μωρέ, το 40% να παίξει ο Μαρσέλο από αυτό που ήταν στη Ρεάλ, θα κάνει πλάκα στη Super League”. Έτσι δεν έγραφαν οι φίλοι του Ολυμπιακού στα social media όταν έγινε γνωστή η… πυρηνική βόμβα της απόκτησής του;

Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ πιο σκληρή και αμείλικτη. Το ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να είναι σχετικά χαμηλής ποιοτικής στάθμης, είναι όμως ένα από τα πιο σκληρά που διεξάγονται στην Ευρώπη. Όσο μεγάλο κι αν είναι το κίνητρο ή το όνομα που κουβαλά μαζί του ένας ποδοσφαιριστής, αν το σώμα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις προκλήσεις, η “βόμβα” παίρνει σχετικά άμεσα τη μορφή “φούσκας”. Το ίδιο συνέβη με τον Μαρσέλο, το ίδιο με τον Εσιέν, το ίδιο με τον Μπερμπάτοφ, με τον Μιραλάς, με τον Τουρέ, με τον Λέσκοτ και με αρκετούς άλλους.

Γιατί αξίζει τον κόπο το ρίσκο που παίρνει η ΑΕΚ με τον Μαρσιάλ

Το καλό για την ΑΕΚ είναι ότι παίρνει ένα ρίσκο που δεν είναι απαραίτητο να της βγει αγωνιστικά! Το ρίσκο περιορίζεται απλά στα εκατομμύρια που θα βγάλει από την τσέπη του ο Μάριος Ηλιόπουλος.

Δεν βασίζεται το πλάνο του Ματίας Αλμέιδα στον Άντονι Μαρσιάλ. Αν ο Γάλλος αναγεννηθεί στην Ελλάδα, τότε δεδομένα θα εκτοξεύσει τη δυναμική της ΑΕΚ και πιθανότατα θα την καταστήσει αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Super League, δεδομένης και της πολυτέλειας που διαθέτει έναντι των ανταγωνιστών της να μη συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Αν πάλι αποδειχτεί ότι η έλλειψη ενδιαφέροντος για την αγορά του Μαρσιάλ από άλλες ομάδες βασιζόταν σε… μη αναστρέψιμους λόγους, η “Ένωση” έχει ένα πλήρες ρόστερ στην επιθετική της γραμμή μετά και την απόκτηση του Πιερό.

Η “Ένωση” λοιπόν πήρε ένα ρίσκο αξιολογώντας (και όχι μόνο αγωνιστικά) ότι άξιζε τον κόπο. Και πιθανότατα έχει δίκιο! Τέτοιου είδους μεταγραφές που προκαλούν πανευρωπαϊκά θόρυβο, μόνο καλό κάνουν στον οποιονδήποτε σύλλογο και εμπορικά, αλλά και σε επίπεδο πρεστίζ. Απλά η οικονομική αποτίμηση της σημασίας μιας τόσο σημαντικής μεταγραφής δεν πρέπει να συγχέεται με το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι.

Εκεί οφείλουμε άπαντες να είμαστε πλέον πιο ρεαλιστές και πιο συγκρατημένοι. Γιατί όταν έχεις… καεί στο χυλό καμιάς δεκαριάς “Μαρσέλο”, φυσάς και με το παραπάνω το… γιαούρτι κάθε νέου Μαρσιάλ, ιδιαίτερα όταν το βιογραφικό του συνοδεύεται από τόσο συχνά και σοβαρά προβλήματα τραυματισμών.