Νίκος Ζήσης: "Το τρίποντο του Διαμαντίδη με τη Γαλλία και η νίκη επί της Team USA ήταν δύο κορυφαίες στιγμές"
Θα μείνουν αξέχαστα
Ο Νίκος Ζήσης, που είναι και ο General Manager της Εθνικής Ελλάδας, μίλησε στο web radio της ΕΟΚ και αναφέρθηκε στην τρίποντη... βόμβα του Δημήτρη Διαμαντίδη κόντρα στην Γαλλία, αλλά και τη νίκη επί της Team USA
Η Εθνική Ελλάδος έχει προσφέρει στον ελληνικό μεγάλες στιγμές και ο Νίκος Ζήσης ήταν παρών σε μερικές από αυτές. Ο General Manager της Εθνικής, μίλησε στο web radio της ΕΟΚ, τονίζοντας το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στο ματς με τη Γαλλία, αλλά και τη νίκη επί της Team USA.
Ο Νίκος Ζήσης έχει γράψει την δική του ιστορία με την Εθνική Ελλάδος κι έτσι ξετύλιξε το δικό του κουβάρι των αναμνήσεων.
"Είναι μια ιστορική μέρα. Είναι σίγουρα ένα απ’ τα μεγαλύτερα σουτ του ελληνικού μπάσκετ και σίγουρα της “φουρνιάς” μας, γιατί μας έδωσε τη δυνατότητα να πιστέψουμε ακόμη περισσότερο στους εαυτούς μας, ξέχωρα ότι σιγουρέψαμε ένα μετάλλιο εκείνη τη νύχτα, το οποίο έγινε χρυσό την επόμενη.
Ουσιαστικά, μπαίνοντας στο τελευταίο λεπτό και χάνοντας 7 πόντους, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να το καταφέρουμε και είδαμε αυτήν την ομάδα να κάνει πολλές ανατροπές. Όλα τα γεγονότα τα έχουν ζήσει οι άνθρωποι της γενιάς μας, τα μικρότερα παιδιά τα ακούν σαν ιστορίες. Όλα ξεκίνησαν απ’ αυτό το σουτ", είπε ο Ζήσης για το σουτ του Διαμαντίδη.
Για τη συγκεκριμένη φάση, επεσήμανε: "Ο Θοδωρής Παπαλουκάς ήταν ο παίκτης που ένιωθε καλά και άλλαξε το ματς, έβαλε προσωπικά καλάθια. Έκανε, όμως, το 5ο φάουλ, αλλά δε γινόταν να μην το κάνει, έπρεπε να σταματήσει ο χρόνος. Ο κόουτς Γιαννάκης δεν είχε time-out και την ώρα που σούταρε βολές ο Ριγκοντό μού είπε να πάρω εγώ τη μπάλα.
Εγώ είχα μπροστά μου τον Ντιό, ο οποίος τότε ήταν… θηρίο, και έκανε το σωστό σε εκείνη τη φάση: να με στείλει στο αδύναμο χέρι και να μου δώσει μια απόσταση, έτσι ώστε το μόνο που είχα να κάνω ήταν ένα runner ή floater από τα 2-3 μέτρα με μικρό ποσοστό επιτυχίας. Έτσι, κάναμε μια φάση που την κάναμε επανειλημμένα στην προπόνηση.
Σταμάτησα στα δύο πόδια, ο Δημήτρης κινήθηκε πολύ σωστά από πίσω, ο Πάρκερ για κλάσματα του δευτερολέπτου “πάγωσε”, τον έχασε, δε “διάβασε” σωστά τη φάση. Θα έπρεπε να μείνει με τον σουτέρ, έπρεπε να δει ότι ο Ντιό έμενε κοντά μου και δε χρειαζόταν να δώσει βοήθεια. Εκείνη την εποχή για κάποια χρόνια το μπάσκετ γενικότερα ήταν σε μια στάσιμη περίοδο.
Αυτή η φάση, μαζί με τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού μετέπειτα, έδωσε πολύ μεγάλο έναυσμα να ξανάρθει το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφή".
Όσο για το πού συγκαταλέγει στο ελληνικό μπάσκετ αυτήν τη φάση, ο Νίκος Ζήσης απάντησε: "Αυτή η φάση θα έλεγα ότι ήταν η κορυφαία, μαζί και με τη νίκη επί των ΗΠΑ. Λόγω της αγκωνιάς του Βαρεχάο εγώ δεν ήμουν ενεργός στο ματς αυτό, αλλά ήταν σαν να έπαιξα. Ήταν ίσως η σπουδαιότερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού, γιατί όλοι θυμόμαστε ποιοι ήταν τότε οι Αμερικάνοι. Κυρίως γιατί άλλαξαν όλον τον τρόπο σκέψης και φιλοσοφίας τους για τα καλοκαίρια τους, τι τριήμερα camp έκαναν, άλλαξαν όλη την προετοιμασία τους.
Αυτή η φάση και το τρίποντο του Δημήτρη θα μείνει για πάντα “χαραγμένο” στις μνήμες μας, στις καρδιές μας. Σήμερα με σταμάτησε ένας στον δρόμο και μου είπε πως δε θα ξεχάσει ποτέ αυτήν τη φάση, το ουρλιαχτό που είχε βγάλει όταν καθόταν στο σαλόνι, ως έφηβος τότε. Είναι και η ατάκα του Βασίλη Σκουντή που το “δένει” όλο με έναν παραμυθένιο τρόπο".
Ο Νίκος Ζήσης έχει γράψει την δική του ιστορία με την Εθνική Ελλάδος κι έτσι ξετύλιξε το δικό του κουβάρι των αναμνήσεων.
Ο Ζήσης και το ιστορικό τρίποντο του Διαμαντίδη
"Είναι μια ιστορική μέρα. Είναι σίγουρα ένα απ’ τα μεγαλύτερα σουτ του ελληνικού μπάσκετ και σίγουρα της “φουρνιάς” μας, γιατί μας έδωσε τη δυνατότητα να πιστέψουμε ακόμη περισσότερο στους εαυτούς μας, ξέχωρα ότι σιγουρέψαμε ένα μετάλλιο εκείνη τη νύχτα, το οποίο έγινε χρυσό την επόμενη.
Ουσιαστικά, μπαίνοντας στο τελευταίο λεπτό και χάνοντας 7 πόντους, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να το καταφέρουμε και είδαμε αυτήν την ομάδα να κάνει πολλές ανατροπές. Όλα τα γεγονότα τα έχουν ζήσει οι άνθρωποι της γενιάς μας, τα μικρότερα παιδιά τα ακούν σαν ιστορίες. Όλα ξεκίνησαν απ’ αυτό το σουτ", είπε ο Ζήσης για το σουτ του Διαμαντίδη.
Πως εξελίχθηκε η φάση με τον Διαμαντίδη
Για τη συγκεκριμένη φάση, επεσήμανε: "Ο Θοδωρής Παπαλουκάς ήταν ο παίκτης που ένιωθε καλά και άλλαξε το ματς, έβαλε προσωπικά καλάθια. Έκανε, όμως, το 5ο φάουλ, αλλά δε γινόταν να μην το κάνει, έπρεπε να σταματήσει ο χρόνος. Ο κόουτς Γιαννάκης δεν είχε time-out και την ώρα που σούταρε βολές ο Ριγκοντό μού είπε να πάρω εγώ τη μπάλα.
Εγώ είχα μπροστά μου τον Ντιό, ο οποίος τότε ήταν… θηρίο, και έκανε το σωστό σε εκείνη τη φάση: να με στείλει στο αδύναμο χέρι και να μου δώσει μια απόσταση, έτσι ώστε το μόνο που είχα να κάνω ήταν ένα runner ή floater από τα 2-3 μέτρα με μικρό ποσοστό επιτυχίας. Έτσι, κάναμε μια φάση που την κάναμε επανειλημμένα στην προπόνηση.
Σταμάτησα στα δύο πόδια, ο Δημήτρης κινήθηκε πολύ σωστά από πίσω, ο Πάρκερ για κλάσματα του δευτερολέπτου “πάγωσε”, τον έχασε, δε “διάβασε” σωστά τη φάση. Θα έπρεπε να μείνει με τον σουτέρ, έπρεπε να δει ότι ο Ντιό έμενε κοντά μου και δε χρειαζόταν να δώσει βοήθεια. Εκείνη την εποχή για κάποια χρόνια το μπάσκετ γενικότερα ήταν σε μια στάσιμη περίοδο.
Αυτή η φάση, μαζί με τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού μετέπειτα, έδωσε πολύ μεγάλο έναυσμα να ξανάρθει το ελληνικό μπάσκετ στην κορυφή".
Οι κορυφαίες στιγμές του Ελληνικού μπάσκετ για το Νίκο Ζήση
Όσο για το πού συγκαταλέγει στο ελληνικό μπάσκετ αυτήν τη φάση, ο Νίκος Ζήσης απάντησε: "Αυτή η φάση θα έλεγα ότι ήταν η κορυφαία, μαζί και με τη νίκη επί των ΗΠΑ. Λόγω της αγκωνιάς του Βαρεχάο εγώ δεν ήμουν ενεργός στο ματς αυτό, αλλά ήταν σαν να έπαιξα. Ήταν ίσως η σπουδαιότερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού, γιατί όλοι θυμόμαστε ποιοι ήταν τότε οι Αμερικάνοι. Κυρίως γιατί άλλαξαν όλον τον τρόπο σκέψης και φιλοσοφίας τους για τα καλοκαίρια τους, τι τριήμερα camp έκαναν, άλλαξαν όλη την προετοιμασία τους.
Αυτή η φάση και το τρίποντο του Δημήτρη θα μείνει για πάντα “χαραγμένο” στις μνήμες μας, στις καρδιές μας. Σήμερα με σταμάτησε ένας στον δρόμο και μου είπε πως δε θα ξεχάσει ποτέ αυτήν τη φάση, το ουρλιαχτό που είχε βγάλει όταν καθόταν στο σαλόνι, ως έφηβος τότε. Είναι και η ατάκα του Βασίλη Σκουντή που το “δένει” όλο με έναν παραμυθένιο τρόπο".
