Η Ιστορία που έγραψε η Αλεξία Καμμένου στη σχεδόν τρίχρονη θητεία της στην εθνική Ελλάδος πόλο Γυναικών, έχει κοινωνιολογικό χαρακτήρα. Και για κάποιον λόγο, όποτε συμβαίνει κάτι μεγαλειώδες, το τέλος έρχεται στο ημίφως και με αμυδρή έλλειψη ντροπής.

Για να παραφραστεί αυτό για το οποία αναρωτιούνταν οι Ελεάτες, “αφού είναι Καμμένου, πώς είναι άνθρωπος;” Η Καμμένου έγραψε Ιστορία όχι με την προσωπική ιστορία της, αλλά με το πολλαχώς, δηλαδή κάποια από το είναι της. Είναι: γυναίκα, αγωνίστρια, εκπαιδεύτρια σκύλων, προπονήτρια πόλο, μάνα, δασκάλα, τρόπον τινά πυροσβέστης. Είναι αρχικά γυναίκα. Κι αν μια γυναίκα δεν τα κάνει όλα τέλεια, η ανοχή είναι μηδενική.

Εθνική πόλο Γυναικών: Τα ουδόλως αμελητέα κατορθώματα της ομοσπονδιακής 

Μηδενική ανοχή γιατί: διότι έγινε η πρώτη Ελληνίδα προπονήτρια που έστειλε την ομάδα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το έκανε έπειτα από 16 χρόνια, την οδήγησε σε δύο μετάλλια, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο, σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, την προέκρινε στα πρώτα ημιτελικά Παγκόσμιου Πρωταθλήματος ύστερα από το 2011, κι όμως κρίθηκε αποτυχημένη η έβδομη θέση στους Ολυμπιακούς. Η αναφορά σε αυτό έγινε με κιμωλία σε μαυροπίνακα και ουδείς το εννοούσε πραγματικά. Υπήρξε μια παρωνυχίδα σε ένα κείμενο απολύσεων, κάτω κάτω, λες και επρόκειτο για μικρή αγγελία.

Το έργο της δεν υπήρξε εύκολο. Ήταν, όμως, η ίδια ενωτική χωρίς να είναι συγκεντρωτική και όντως προσπάθησε να φέρει τις πολίστριές της πιο κοντά, τη μία στην άλλη, κάτι που δεν ήταν απαραιτήτως ο κανόνας πριν αναλάβει το τιμόνι της γαλανόλευκης.

Μάλιστα, προσάρμοσε τα δικά της θέλω σε εκείνα των πολιστριών της. Το σχέδιό της, επιπλέον, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν ακριβώς αυτό που φανερώθηκε, αν και όχι δίχως δυσαρέσκεια για το ότι και η ίδια καταστρατήγησε ορισμένους δικούς της, προσωπικούς, κανόνες. Η εθνική Ελλάδος υπάρχει ως εξαίρεση στη ζωή της, δηλαδή ως κάτι που παντί τρόπω και με κάθε κόστος υπάρχει ως ανεκτίμητο ηθικό πετράδι και επιτρέπει ακόμα και το κατά προσέγγιση και την ενδεχόμενη παραλλαγή των προσωπικών αξιών. Ήξερε, 100% και παρ’ ότι αναφέρεται κατόπιν εορτής, ότι η πρεμιέρα με τις ΗΠΑ ήταν χαμένη, ήλπισε μετά την ανταγωνιστική εμφάνιση στο παιχνίδι με την Ισπανία η ομάδα να ξεκλειδώσει, προβληματίστηκε ύστερα από την αναιμική εμφάνιση με την Ιταλία, απογοητεύτηκε μετά τον προημιτελικό με την Αυστραλία.

Ταυτοχρόνως, είχε να αντιμετωπίσει και κάποια “θέλω” των παικτριών της, τα οποία ήταν περισσότερο "δεν θέλω". Λίγες οι συζητήσεις, ειδικά για εκείνες που ήθελαν να ανακρούσουν πρύμναν μετά τη διοργάνωση, δεν ήταν. Η Καμμένου συνεχώς εφιστούσε την προσοχή στο ότι οι προσωπικές σκέψεις έμπαιναν ως εμπόδιο στο κοινό καλό. Έγινε όντως τροχοπέδη. Ωστόσο, ακόμα και έτσι θα ήταν εφικτή η πρόκριση επί της Αυστραλίας στον προημιτελικό, ένα παιχνίδι που τουλάχιστον η ομάδα είχε σαφές πλάνο. 

Εθνική πόλο Γυναικών: Ο Παυλίδης θέλει τετράδα στη Σιγκαπούρη

Ο επόμενος προπονητής, που το πιθανότερο είναι πως πρόκειται για τον Χάρη Παυλίδη, δεν έχει τα χαρακτηριστικά της Καμμένου. Παρ’ ότι φαινομενικά ο θρύλος της Βουλιαγμένης είναι συγκεντρωτικός, ο Θεσσαλονικιός έχει την έφεση να ελέγχει ό,τι περνά από το χέρι του -ορισμένες φορές, ό,τι δεν περνάει.

Ο Παυλίδης προφανώς έχει ενημερωθεί για τις πολίστριες που δεν θέλουν να φορέσουν ξανά το σκουφάκι της Εθνικής και θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα διαχειριστεί μια ενδεχόμενη επιστροφή το καλοκαίρι του 2026 ή εν τέλει θα προσπαθήσει να τις πείσει να μην κάνουν σαββατικό ενόψει του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος υγρού στίβου της Σιγκαπούρης, μία διοργάνωση που η Εθνική χρειάζεται να βρίσκεται τουλάχιστον ως τα ημιτελικά, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και, για την ΚΟΕ, η οποία έκανε την επιλογή του. Υπάρχουν οπωσδήποτε κορίτσια που θα μπουν στην ομάδα, εξάλλου αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος που όλα δείχνουν ότι η Ευτυχία Καραγιάννη θα συνεχίσει στις μικρές Εθνικές.

Ο πρώην προπονητής της Γλυφάδας, του Ολυμπιακού, του Καναδά και της Κίνας είναι ένας από τους κορυφαίους στο ελληνικό πόλο. Οι περγαμηνές μιλούν από μόνες τους. Ωστόσο, η περίπτωση της Καμμένου είναι ανεξάρτητη εκείνου, τουλάχιστον στο βαθμό που αφορά στην παραμονή της.

Κι ενώ όλοι έχουν ευθύνες και ουδείς είναι αθώος του αίματος, η κόουτς των Βουλιαγμένης και Γλυφάδας δικαιούτο ακόμα έναν ολυμπιακό κύκλο, ή τουλάχιστον και την επόμενη χρονιά.