Η εθνική Ελλάδος πήρε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με το Βέλγιο στο Ηράκλειο, για το πρώτο παιχνίδι του δεύτερου προκριματικού γύρου για το Euro 2025. Το 0-0 στην Κρήτη ήταν το απότοκο μίας ηρωικής εμφάνισης, στην οποία τα κορίτσια του Αλέξανδρου Κατηκαρίδη άφησαν τα πάντα στο γήπεδο. Δεν έχει οποιοδήποτε στοιχείο υπερβολής η έκκριση ενέργειας και ο τρόπος που οι διεθνείς έπαιξαν, όχι απλώς αμύνθηκαν, απέναντι σε μια ανώτερη ομάδα. 

Είναι ρεαλιστική πιθανότητα οι εξαντλημένες διεθνείς να μην αντέξουν στη ρεβάνς της 29ης Οκτωβρίου. Η πίεση που τους ασκήθηκε ήταν εμφανώς ανυπόφορη. Ωστόσο, αυτό που παρήγαγαν ήταν πολύ πιο σημαντικό: υλικό διδακτικής φύσεως. 

Ελλάδα-Βέλγιο: Αρνήθηκε να ηττηθεί

Έχουν συμπληρωθεί 10 χρόνια, ένας μήνας και 12 ημέρες από εκείνην την επίσκεψη της εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου Γυναικών στο Βέλγιο, για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2015. Τότε, οι διεθνείς είχαν βιώσει ένα μαρτύριο, αφού ηττήθηκαν 11-0. Τώρα, 11 χρόνια μετά, μπορεί να μην ήταν ακριβώς μία αναμέτρηση ίσου προς ίσον το παιχνίδι στο Ηράκλειο, αλλά οπωσδήποτε προσιδίαζε σε τέτοια: η Εθνική έπαιξε το πιο μεγάλο παιχνίδι στην Ιστορία της στο "Γεντί Κουλέ" και, παρ' ότι εκ προοιμίου η παρουσία της στο Euro 2025 θα σηματοδοτεί αδιανόητη υπέρβαση, οι διεθνείς έδειξαν διατεθειμένες να φτάσουν ως το τέλος του δρόμου. 

Κυρίως έδειξαν ό,τι είναι το ζητούμενο στη ζωή: από τις 13 Σεπτεμβρίου 2014 και εκείνη τη συντριβή έως τις 25 Οκτωβρίου 2024, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχει κάνει άλματα προόδου. 

Η διαφορά των δύο ομάδων και στην παγκόσμια κατάταξη, 20 έναντι 61, προϊδέαζε ότι η Εθνική θα βρισκόταν συνήθως σε θέση άμυνας. Επιπλέον, όμως, έδειχνε τη θέληση των διεθνών να μην αφήσουν τις φιλοξενούμενες να είναι απειλητικές. 




Το τρέξιμο ήταν ανελλιπές, ενώ η ατυχία με το σκισμένο γόνατο της Κόγγουλη επηρέασε ελάχιστα τις διεθνείς. 

Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, αλλά αυτή η αναμέτρηση στο "Γεντί Κουλέ" ήταν αγώνας: από εκείνους που όταν τελειώνουν, ο αθλητής έχει δώσει τα πάντα και δεν μετανιώνει για οτιδήποτε. 

Ελλάδα-Βέλγιο: Ουδεμία έλειψε

Οι σπουδαίες επεμβάσεις της Γιαννακούλη δεν ήταν οι μόνες που ξεχώρισαν. Κάθε κερδισμένη κεφαλιά στη διεκδίκηση, οι κόντρες πάνω στα σουτ μέσα στην περιοχή, εκείνα τα λίγα μέτρα στα κατεβάσματα, κάθε δευτερόλεπτο που δαπανώνταν με μια τσορτσιλική αίσθηση, με την πλήρη συνείδηση ότι έπειτα από αυτό το παιχνίδι θα χρειαζόταν... πλήρες ρεκτιφιέ και παρά τη ρεβάνς της 29ης Οκτωβρίου... 

Ένα άσμα ηρωικό, αλλά όχι πένθιμο, που θα έγραφε και ο Ελύτης, με μία Παλαμά να φροντίζει για το δεύτερο. Αλλά και μία Γκάτσου, αν είχε κάποιος αμφιβολία ότι έλειπε ακόμα και το ονομαστικά επικολυρικό από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Η υπέρβαση εαυτού ήταν τέτοια, που δεν υπάρχουν διακριθείσες, εξαιρουμένης της Γιαννακούλη, που "καθάριζε" ό,τι περνούσε. 

Όλες, όμως, ήταν εκπληκτικές. Έβγαλαν ένα ματς που δέχθηκαν 20 τελικές, οι 12 στην εστία. Το Βέλγιο είχε 63% κατοχή και ήταν καλύτερο σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Όμως οι Μήτκου, Μάρκου, Σπυριδωνίδου, Γιαννακά, Πατέρνα, όλες οι αλλαγές, από την Κοσκονίδου ως τη Σάιχ, δεν άφησαν τις Βελγίδες να σκοράρουν. 

Αν η Εθνική πετύχει την απόλυτη υπέρβαση, θα παίξει με το νικητή του ζευγαριού Τουρκία-Ουκρανία. Ο Αλέξανδρος Κατηκανίδης έδειξε, με σίγουρη χροιά στις δηλώσεις του, ότι θεωρεί πως οι παίκτριές του μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα επιθετικά. Οι δύο τελικές προσπάθειες, μία στην εστία, δεν ήταν ένας απολογισμός που ευχαρίστησε τον προπονητή. Ωστόσο, στο πιο σπουδαίο παιχνίδι στην Ιστορία της, η Εθνική υπήρξε υποδειγματική. 

Ελλάδα: Γιαννακούλη, Πατέρνα, Παλαμά, Γκάτσου, Μήτκου, Μωραΐτου, Μάρκου, Σαρρή, Σπυριδωνίδου, Γιαννακά, Κόγγουλη.