Ρόδρι: Ο μάγος των απλών πραγμάτων
Ο νέος νικητής της "Χρυσής Μπάλας"
Η κατάκτηση του περίοπτου βραβείου της Χρυσής Μπάλας από τον Ρόδρι είναι, εκτός των άλλων, μίας νίκης της σεμνότητας και της αντίστασης απέναντι στο αχανές lifestyle των σύγχρονων καιρών
Λευτερης Ελευθεριου
Ηταν, η "Χρυσή Μπάλα" που κατέκτησε ο Ρόδρι, μια οφειλή της FIFA. Η Ρεάλ Μαδρίτης κατήγγειλε την παγκόσμια ομοσπονδία για ρατσισμό προς το πρόσωπο του Βινίσιους τζούνιορ, ωστόσο, αν υπήρξε ρατσισμός, ήταν... 50-50. Ο Ρόδρι κατέκτησε το Euro 2024 ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της εθνικής Ισπανίας και ήταν στη Μάντσεστερ Σίτι που πήρε το τέταρτο διαδοχικό πρωτάθλημά της. Επιπλέον, έφτασε με τη Σίτι ως τα προημιτελικά του Champions League, όπου την απέκλεισε, δίχως πάντως να ηττηθεί, στα πέναλτι η Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Βινίσιους κατέκτησε το Champions League και τη Liga, ωστόσο απέτυχε παταγωδώς στη δική του διεθνή διοργάνωση, το Copa America. Το έδωσαν στον Ρόδρι, το εξήγησαν με τη μέθοδο της διαίρεσης, η οποία, πάντως, ουδέποτε στέρησε στον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο την ευκαιρία να νικήσουν. Το έκαναν, δε, όποτε ήταν... διαθέσιμοι. Έτσι, οι σπουδαίοι Ισπανοί μέσοι το μιλένιουμ, ο Τσάβι και ο Ανδρές Ινιέστα, στερήθηκαν το δικαίωμα στη «Χρυσή Μπάλα» εξαιτίας αυτής της... λαγνείας. Ο Ρόδρι, μέσος που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του Σέρχι Μπουσκέτς με εκείνα του Τσάβι, ήταν, ουσιαστικά, η οφειλή, χωρίς πάντως απολογία, της παγκόσμιας ομοσπονδίας.
Η FIFA, πια, δεν διοργανώνει το θεσμό. Ήταν, είναι και παραμένει παιδί του περιοδικού "France Football". Επέστρεψε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Κρίνει, δηλαδή, τον κορυφαίο της σεζόν, όχι του ημερολογιακού έτους. Ωστόσο, η λαγνεία για τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν χαρακτηριστική. Ο Ρόδρι μοιάζει, όπως συνέβη με το δεκάρι που έκανε η Νάντια Κομανέτσι, να διαθέτει το καλύτερο δυνατό τάιμινγκ.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης, στην οποία έπαιξε μία σεζόν, το 2018-19, και ενώ ήταν ακόμη φοιτητής στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του πανεπιστημίου Καστεγιόν, στο Βιγιαρεάλ, έκανε δεκτό το αίτημα να μεταφέρεται στη Βαλένθια για να παρακολουθεί μαθήματα, όμως σχεδόν τον... εκβίασε για να σταματήσει να οδηγά εκείνο το μεταχειρισμένο Opel Corsa που είχε αγοράσει από μία ηλικιωμένη στο Βιγιαρεάλ. Ο Ρόδρι δεν κατάλαβε ποτέ τη φρενίτιδα τόσο με τα υλικά αγαθά όσο και με τα social media ούτε βέβαια το λόγο που ένας ποδοσφαιριστής, ακόμα και τέτοιας κλάσης, έπρεπε να κάνει φιγούρα.
Οι συμφοιτητές του έβλεπαν έναν τύπο να μη χάνει μαθήματα και, συγχρόνως, να κουβαλά πάντα μαζί του μία μπάλα. Ο Ρόδρι δεν ήταν απομονωμένος: δεν αρνούνταν όλες τις προσκλήσεις για ένα δείπνο ή για μία νύχτα σε μπαρ. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν συνεχώς παρών, σε αντίθεση με τα μαθήματά του. Οι διπλανοί του μπορούσαν, με την μπάλα, να συνάγουν με τι ασχολείται, παρ’ όλα αυτά το στοιχείο της έκπληξης δεν ήταν ανύπαρκτο τη σεζόν 2015-16, όταν τον είδαν με τη φανέλα της Βιγιαρεάλ. Ο Ρόδρι δεν είχε πει σε οποιονδήποτε τι ήταν αυτό που έκανε και, οπωσδήποτε, ουδείς εξ όσων τον αντίκριζαν θα μπορούσε να υποθέσει ότι λιγότερο από μία δεκαετία μετά θα γινόταν ο πρώτος Ισπανός μετά τον Λουίς Σουάρες, το 1960, που θα κέρδιζε τη Χρυσή Μπάλα. Θα το έκανε παρ’ ότι ο Άλβαρο Μοράτα θα τον συμβούλευε να αποκτήσει ένα γκρουπ ειδικών που θα του έκαναν καλύτερη διαφήμιση. «Δεν παίζω ποδόσφαιρο γι’ αυτό», επρόκειτο να απαντήσει αφοπλιστικά ο Ρόδρι.
Θα ήταν δύσκολο, από την άλλη μεριά, να κατανοήσουν ότι στα 17 του ο Ρόδρι ήταν έτοιμος να παρατήσει το ποδόσφαιρο και πως μόνο η συμβολή και συμβουλή του πατέρα του τον έπεισε να συνεχίσει. Ο έφηβος Ροδρίγο Ερνάντες Κασκάντε τον άκουσε. Στο Μάντσεστερ, εξάλλου, έχουν να λένε για το πόσο καλός ακροατής είναι. «Καθόταν 30 με 35 λεπτά ύστερα από τη λήξη κάθε προπόνησης για να μιλάει και, κυρίως, να ακούει», είχε εξομολογηθεί κάποια στιγμή ο Ιλκάι Γκούντογκαν.
Ο Ρόδρι ζει μια ήσυχη ζωή με τη σύντροφό του, γιατρό που θα πάρει εξειδίκευση στην καρδιοχειρουργική, Λάουρα Ιγλέσιας. Η νύχτα που κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα» στο Παρίσι, όμως, συνοδεύτηκε από ένα γνήσιο ισπανικό γλέντι, που τον βρήκε με το λευκό πουκάμισό του έξω από το παντελόνι.
Αριστοτέλεια μετριότητα, δηλαδή: να ξέρεις πότε χρειάζεται η μετριοπάθεια και πότε το να αφήνεις το ένστικτό σου ελεύθερο.
Δημοσιεύτηκε στην "Κυριακάτικη Απογευματινή".
Ο Βινίσιους κατέκτησε το Champions League και τη Liga, ωστόσο απέτυχε παταγωδώς στη δική του διεθνή διοργάνωση, το Copa America. Το έδωσαν στον Ρόδρι, το εξήγησαν με τη μέθοδο της διαίρεσης, η οποία, πάντως, ουδέποτε στέρησε στον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο την ευκαιρία να νικήσουν. Το έκαναν, δε, όποτε ήταν... διαθέσιμοι. Έτσι, οι σπουδαίοι Ισπανοί μέσοι το μιλένιουμ, ο Τσάβι και ο Ανδρές Ινιέστα, στερήθηκαν το δικαίωμα στη «Χρυσή Μπάλα» εξαιτίας αυτής της... λαγνείας. Ο Ρόδρι, μέσος που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του Σέρχι Μπουσκέτς με εκείνα του Τσάβι, ήταν, ουσιαστικά, η οφειλή, χωρίς πάντως απολογία, της παγκόσμιας ομοσπονδίας.
Η FIFA, πια, δεν διοργανώνει το θεσμό. Ήταν, είναι και παραμένει παιδί του περιοδικού "France Football". Επέστρεψε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Κρίνει, δηλαδή, τον κορυφαίο της σεζόν, όχι του ημερολογιακού έτους. Ωστόσο, η λαγνεία για τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν χαρακτηριστική. Ο Ρόδρι μοιάζει, όπως συνέβη με το δεκάρι που έκανε η Νάντια Κομανέτσι, να διαθέτει το καλύτερο δυνατό τάιμινγκ.
Ρόδρι: Ένα βαρετό παιδί
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα είπε ότι το βραβείο που κατέκτησε ο Ρόδρι τιμά όλο το ισπανικό ποδόσφαιρο. Αυτό που εννοούσε είναι πως αποτίνει ένα φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους Ισπανούς ποδοσφαιριστές του 21ου αιώνα που υπήρξαν αφόρητα βαρετοί. Ο Ρόδρι είναι η αληθινή στυλιστική συνέχεια των Τσάβι και Ινιέστα. Ένας ποδοσφαιριστής χωρίς βελόνα πάνω του, δίχως την ανάγκη και την επιθυμία να κάνει οτιδήποτε ο σύγχρονος αθλητής των παχυλών συμβολαίων λογίζει ως αισθητικό ισοδύναμο της παρουσίας του στον κόσμο.Η Ατλέτικο Μαδρίτης, στην οποία έπαιξε μία σεζόν, το 2018-19, και ενώ ήταν ακόμη φοιτητής στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του πανεπιστημίου Καστεγιόν, στο Βιγιαρεάλ, έκανε δεκτό το αίτημα να μεταφέρεται στη Βαλένθια για να παρακολουθεί μαθήματα, όμως σχεδόν τον... εκβίασε για να σταματήσει να οδηγά εκείνο το μεταχειρισμένο Opel Corsa που είχε αγοράσει από μία ηλικιωμένη στο Βιγιαρεάλ. Ο Ρόδρι δεν κατάλαβε ποτέ τη φρενίτιδα τόσο με τα υλικά αγαθά όσο και με τα social media ούτε βέβαια το λόγο που ένας ποδοσφαιριστής, ακόμα και τέτοιας κλάσης, έπρεπε να κάνει φιγούρα.
Οι συμφοιτητές του έβλεπαν έναν τύπο να μη χάνει μαθήματα και, συγχρόνως, να κουβαλά πάντα μαζί του μία μπάλα. Ο Ρόδρι δεν ήταν απομονωμένος: δεν αρνούνταν όλες τις προσκλήσεις για ένα δείπνο ή για μία νύχτα σε μπαρ. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν συνεχώς παρών, σε αντίθεση με τα μαθήματά του. Οι διπλανοί του μπορούσαν, με την μπάλα, να συνάγουν με τι ασχολείται, παρ’ όλα αυτά το στοιχείο της έκπληξης δεν ήταν ανύπαρκτο τη σεζόν 2015-16, όταν τον είδαν με τη φανέλα της Βιγιαρεάλ. Ο Ρόδρι δεν είχε πει σε οποιονδήποτε τι ήταν αυτό που έκανε και, οπωσδήποτε, ουδείς εξ όσων τον αντίκριζαν θα μπορούσε να υποθέσει ότι λιγότερο από μία δεκαετία μετά θα γινόταν ο πρώτος Ισπανός μετά τον Λουίς Σουάρες, το 1960, που θα κέρδιζε τη Χρυσή Μπάλα. Θα το έκανε παρ’ ότι ο Άλβαρο Μοράτα θα τον συμβούλευε να αποκτήσει ένα γκρουπ ειδικών που θα του έκαναν καλύτερη διαφήμιση. «Δεν παίζω ποδόσφαιρο γι’ αυτό», επρόκειτο να απαντήσει αφοπλιστικά ο Ρόδρι.
Θα ήταν δύσκολο, από την άλλη μεριά, να κατανοήσουν ότι στα 17 του ο Ρόδρι ήταν έτοιμος να παρατήσει το ποδόσφαιρο και πως μόνο η συμβολή και συμβουλή του πατέρα του τον έπεισε να συνεχίσει. Ο έφηβος Ροδρίγο Ερνάντες Κασκάντε τον άκουσε. Στο Μάντσεστερ, εξάλλου, έχουν να λένε για το πόσο καλός ακροατής είναι. «Καθόταν 30 με 35 λεπτά ύστερα από τη λήξη κάθε προπόνησης για να μιλάει και, κυρίως, να ακούει», είχε εξομολογηθεί κάποια στιγμή ο Ιλκάι Γκούντογκαν.
Ο Ρόδρι ζει μια ήσυχη ζωή με τη σύντροφό του, γιατρό που θα πάρει εξειδίκευση στην καρδιοχειρουργική, Λάουρα Ιγλέσιας. Η νύχτα που κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα» στο Παρίσι, όμως, συνοδεύτηκε από ένα γνήσιο ισπανικό γλέντι, που τον βρήκε με το λευκό πουκάμισό του έξω από το παντελόνι.
Αριστοτέλεια μετριότητα, δηλαδή: να ξέρεις πότε χρειάζεται η μετριοπάθεια και πότε το να αφήνεις το ένστικτό σου ελεύθερο.
Δημοσιεύτηκε στην "Κυριακάτικη Απογευματινή".
