Πίστη, όνειρα και ελπίδα. Τρεις λέξεις που είχαν μείνει μακριά από το λεξιλόγιο της Εθνικής Ελλάδος τα προηγούμενα χρόνια. Κι όμως είναι εδώ, ξανά. Την πίστη την έδειξε ένας συγκλονιστικός κόσμος που κατέκλυσε τις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου μ’ ένα σκηνικό βγαλμένο από κάτι παλιά "γαλανόλευκα" παραμύθια, τα όνειρα καθρεφτίζονται ξανά στα μάτια των Ελλήνων διεθνών που δείχνουν το πόσο "διψούν" για διάκριση και επιτυχίες και η ελπίδα μπορεί κάλλιστα να αποτυπωθεί από την κατάθεση ψυχής που δίνουν στο χορτάρι σε κάθε παιχνίδι οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.


Η αποθέωση στον Ρεχάγκελ, η "υπόκλιση" στους Legends του 20024 και η ανάγκη της αναγέννησης

Τα πολλά υποσχόμενα μηνύματα "μαρτυρούν" ότι διαγράφεται ένα λαμπρό μέλλον και ένα ντελίριο ενθουσιασμού που αποτυπώνει μια αύρα και νότα αισιοδοξίας. Φάνηκε και με το παραπάνω όταν και έμπαινε κανείς στο Ολυμπιακό Στάδιο και αντίκριζε μια τεράστια "γαλάζια" λαοθάλασσα να αδημονεί να καμαρώσει την Ελλάδα. Όλοι οι Έλληνες μαζί με μια σημαία αγκαλιά, μικρά παιδιά με "γαλανόλευκο" βαμμένο πρόσωπο, ένα ΕΛΛΑΣ να δονεί την Αθήνα και ένα πανό με τον αδικοχαμένο Τζορτζ Μπάλντοκ που θα είναι για πάντα ο 12ος παίκτης, να ανατριχιάζει.

Ο Ότο Ρεχάγκελ ήταν εκεί. Ο αρχιτέκτονας της "γαλανόλευκης" επιτυχίας που έχει περάσει για πάντα στην αιωνιότητα όπως και οι Legends του 2004 που χάρισαν στην χώρα μας το θαύμα πάτησαν ξανά στο χορτάρι, αυτή τη φορά για να βραβευτούν και να αποθεωθούν 20 χρόνια μετά τον θρίαμβο της Πορτογαλίας ο οποίος πάντα θα αποτελεί την απάντηση σε οτιδήποτε θεωρεί κανείς στο ποδόσφαιρο "άπιαστο" και αδύνατο. Όλοι μαζί πήραν τη θέση τους στις εξέδρες για να παρακολουθήσουν τη νέα φουρνιά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που στο Γουέμπλεϊ έδειξαν με την αυταπάρνηση και το πάθος τους από τι μέταλλο είναι φτιαγμένο η εθνική και έκαναν ένα ολόκληρο γήπεδο να "υποκλιθεί".

Κι όλα αυτά απέναντι σε μια από τις κορυφαίες δυνάμεις του ποδοσφαίρου, την Αγγλία που όσες "πληγές" κι αν μετρούσε το τελευταίο διάστημα, διαθέτει κάτι σπουδαίο. Το ταλέντο και την απαράμιλλη κλάση μιας δεξαμενής νέων παικτών. Κάτι που όμως έχει και η Ελλάδα. Μια φουρνιά νεαρών ποδοσφαιριστών που δείχνει ότι έχει όλα τα φόντα να πετύχει κάτι σπουδαίο. Ναι η ήττα είναι πάντα ήττα όμως στην περίπτωση της εθνικής αυτό που έχει σημασία είναι η ανάγκη της αναγέννησης κι όλα δείχνουν ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.

zafeirhs_belligham



Χρήστος Ζαφείρης: "Δεν παύουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να είναι πάντα εκεί για εμάς ο κόσμος"

Στα 21 του χρόνια, ο Χρήστος Ζαφείρης έχει πάρει την πρώτη του… γεύση από τι σημαίνει να τα δίνεις όλα για το εθνόσημο και μετά το "πικρό" φινάλε με την ήττα με 0-3 από την Αγγλία στο ΟΑΚΑ έδωσε το… σύνθημα στην Απογευματινή. Το "δεν παύουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας" που βγαίνει από τα χείλη του μόνο αισιοδοξία μπορεί να φέρει στα μάτια όλων. "Έχουμε κάνει καλά πράγματα μέχρι τώρα και δυστυχώς ήρθε αυτή η ήττα όμως δεν πιστεύω ότι θα μας σταματήσει από το να συνεχίσουμε να είμαστε καλύτεροι και να πάμε στο επόμενο στάδιο σαν ομάδα", τονίζει.

Για πρώτη φορά στην ζωή του αγωνίστηκε σ’ ένα γεμάτο ΟΑΚΑ και ο ενθουσιασμός του δεν γινόταν να κρυφτεί. "Πολύ ωραία τα συναισθήματα. Ο κόσμος ήταν φανταστικός και τους ευχαριστούμε που ήταν εκεί για εμάς και μας στήριξαν παρά το γεγονός ότι ήταν έτσι το σκορ. Εμείς θα συνεχίσουμε να γινόμαστε καλύτεροι για να καταφέρουμε να τους έχουμε μαζί μας σε όλο τον δρόμο που θα κάνουμε. Να είναι πάντα εκεί για εμάς". Μια σκληρή ήττα ήρθε αλλά αυτή τη φορά δεν πρέπει να θεωρηθεί πισωγύρισμα. Πως το βλέπουν αυτό οι διεθνείς μας; "Εμείς αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να γινόμαστε καλύτεροι. Έχουμε πάρει καλά αποτελέσματα, ήρθε και ένα κακό, δεν πιστεύω ότι θα μας σταματήσει, μας δίνει κίνητρο στο να δουλεύουμε πιο σκληρά".

Η μεγαλύτερη και ίσως πιο ηχηρή απάντηση ήταν μια. Και ήταν το χειροκρότημα και η αποθέωση ενός ολόκληρου ΟΑΚΑ που "σείστηκε" στο τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Κάτι που δίνει… φτερά στα πόδια και την ψυχολογία των παικτών. Η μαχητική ψυχή υπάρχει. Η επιστροφή της Εθνικής σε μεγάλες διοργανώσεις είναι το ζητούμενο και η αρχή για να γραφτεί ξανά ιστορία.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κυριακάτικη Απογευματινή".