Το πρόσωπο των τελευταίων ημερών δεδομένα στη Euroleague είναι ο Βασίλης Σπανούλης, με το νικηφόρο ντεμπούτο του απέναντι στον Πρωταθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκό AKTOR να προκαλεί συζητήσεις. Ο προπονητής της Μονακό μίλησε για όλα στην "Equipe" λίγο πριν το... συναπάντημα του με τον Ολυμπιακό.

Βασίλης Σπανούλης: "Είδα ταλέντο στη Μονακό, θέλω ένα σύγχρονο μπάσκετ"

Ο Βασίλης Σπανούλης λίγες ώρες πριν το παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό ως προπονητής της Μονακό, αναφέρθηκε στους λόγους που επέλεξε τη συγκεκριμένη ομάδα, ενώ σχολίασε και τον τρόπο παιχνιδιού που θέλει να "περάσει" στους παίκτες του.

"Είδα ταλέντο, αλλά ταυτόχρονα, μια ομάδα που δεν έπαιζε αρκετά μαζί, με πολλή απομόνωση και παίκτες που δεν έδειχναν αρκετή χαρά στο γήπεδο. Φυσικά, να έχετε υπόψη σας, ότι τρέφω τεράστιο σεβασμό για την υποδειγματική δουλειά του Σάσα Ομπράντοβιτς εδώ για τρία χρόνια – τρεις προημιτελικοί και ένα Final Four.

Βλέπω αυτόν τον νέο κύκλο ως μια ευκαιρία να αλλάξω τον τρόπο και την πορεία προς την επιτυχία. Υπάρχουν όλα όσα χρειάζομαι εδώ. Αισθάνομαι καλά, η οργάνωση είναι κορυφαία και το περιβάλλον είναι παρόμοιο με την καθημερινή μου ζωή στην Αθήνα, ακόμη και στην εγγύτητα της θάλασσας.

Θέλω ένα σύγχρονο μπάσκετ, όπου τρέχουμε πολύ, με τρανζίσιον, ελευθερία, όπου δεν εκτελούμε συστήματα όπως τα ρομπότ. Αλλά και ότι μπορούμε να ελέγξουμε τον ρυθμό, να καταλάβουμε πότε να επιταχύνουμε ή να παίξουμε στο μισό γήπεδο. Ονειρεύομαι ότι μακροπρόθεσμα, οι παίκτες θα το πετύχουν χωρίς να χρειαστεί να επέμβω. Είναι όμορφο, τέτοιο επίπεδο μαεστρίας".

Το... γλυκόπικρο τρίποντο μπροστά στον Διαμαντίδη και οι προτάσεις που είχε ο Σπανούλης από τη Euroleague

Στη συνέχεια των δηλώσεων του ανέφερε πως υπήρχαν ομάδες της Euroleague που τον προσέγγισαν πριν αποφασίσει να ξεκινήσει ουσιαστικά την προπονητική του καριέρα στο Περιστέρι, ενώ σχολίασε ως "γλυκόπικρο" το buzzer beater τρίποντο στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Δημήτρη Διαμαντίδη.

"Είναι αλήθεια. Όταν κάνω κάτι, το κάνω πάντα για να είμαι ο καλύτερος. Η δουλειά του προπονητή δεν αποτελεί εξαίρεση. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου δεν φανταζόμουν απαραιτήτως τον εαυτό μου ως προπονητή, αλλά είχα εμμονή με το μπάσκετ, πώς να βελτιώσω το παιχνίδι μου, αυτό των συμπαικτών μου, είχα μεγάλες συζητήσεις μαζί τους και τους σπουδαίους προπονητές που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ.

Μετά την καριέρα μου, σκέφτηκα να κάνω ένα διάλειμμα για ένα ή δύο χρόνια, αλλά όταν ο ατζέντης μου Μίσκο Ραζνάτοβιτς με έπεισε να πάρω την ομάδα νέων της EuroLeague, κατάλαβα γρήγορα ότι το είχα στο αίμα μου.

Είχα προτάσεις από την Ευρωλίγκα, αλλά το έκανα ζήτημα τιμής να ξεκινήσω από τα κάτω, όπως όταν ήμουν παίκτης στη Λάρισα, μετά στο Μαρούσι πριν από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Για να αποδείξω στον εαυτό μου και στους άλλους ότι άξιζα να είμαι εκεί και θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου, να φέρω την ταυτότητά μου.

Είναι μία από τις καλύτερές μου στιγμές, μάλλον επειδή είχα πετύχει κάποια τρελά πράγματα στα τρία τελευταία ματς αυτών των τελικών. Ήταν το ντέρμπι. Φέραμε έναν τίτλο στον Ολυμπιακό.

Η μόνη μου γλυκόπικρη γεύση είναι που το έκανα απέναντι στον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον φίλο και συμπαίκτη μου στην εθνική ομάδα, του οποίου ήταν ο τελευταίος αγώνας. Αλλά για εμάς, το σουτ αυτό έγραψε ιστορία.