Παναθηναϊκός AKTOR: ΟΑΚΑ, η απόλυτη εμπειρία ενός φιλάθλου
Ευρωπαϊκό στολίδι
Το parapolitika.gr βρέθηκε στο ΟΑΚΑ για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού AKTOR με τη Μονακό για τη Euroleague και περιηγήθηκε στους χώρους ενός κοσμήματος, το οποίο γίνεται να χαρακτηρίζεται έτσι άνευ ποιητικής άδειας
Η επένδυση του Παναθηναϊκού AKTOR στο ΟΑΚΑ είναι δεδομένο πως έχει αποδώσει, αφού το έχει μετατρέψει στην απόλυτη εμπειρία για ένα φίλαθλο. Η μεταμόρφωση του κλειστού γυμναστηρίου υπήρξε οβιδιακή, όπως αποδεικνύει και η περιήγηση του parapolitika.gr στο χώρο. Η αίσθηση της γιορτής σε επισκέπτεται με το έμπα στο χώρο και δεν σε αφήνει παρά ώρα αφού έχεις βγει από αυτόν.
Κάθε παιχνίδι, λοιπόν, μετατρέπεται σε ένα φεστιβάλ. Το έργο είναι φιλοτεχνημένο και οι φίλοι του Παναθηναϊκού AKTOR μπορεί να έχουν ως κίνητρο την παρακολούθηση των παιχνιδιών του επτά φορές πρωταθλητή Ευρώπης, ωστόσο δεν αρκούνται σε αυτό, όταν περιγράφουν στους οικείους τους το ποιόν της επίσκεψής τους σε αυτό το πραγματικό στολίδι του Αμαρουσίου.
Παναθηναϊκός AKTOR: Ένα χρονογράφημα στο ΟΑΚΑ
Περίπου 2,5 ώρες μέσα στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο και τα πρόσωπα συνέτειναν ότι η σκέψη ήταν κοινή και έμοιαζε με συμβολική ορχήστρα: το παιχνίδι του Παναθηναϊκού AKTOR με τη Μονακό, μία αναμέτρηση για τη Euroleague εκ θεμελίων και αυτόφωτα σημαντική εξαιτίας της επιστροφής του Βασίλη Σπανούλη -ο οποίος δήλωσε εντυπωσιασμένος από το κλειστό και στην ερώτηση που του έγινε από το parapolitika.gr στη μικτή ζώνη μετά τη λήξη του παιχνιδιού- στον τόπο των... εγκλημάτων, όποια κι αν είναι αυτά, ήταν απλώς το ιντερμέδιο στην παράσταση.
Αυτή δινόταν στους φανταχτερούς διαδρόμους, τους ποιοτικούς χώρους εστίασης και παιχνιδιού και τις πολυτελείς σουίτες ή με τις ουρές που σχημάτιζαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού στις μπουτίκ, για να προμηθευτούν μια φανέλα.
Συνήθως, ο φίλαθλος που φτάνει νωρίς στο γήπεδο -και φυσικά η φαντασία του φτερουγίζει - παρατηρεί το κλειστό γυμναστήριο ως κάτι που δεν υπάρχει ακόμη. Όμως, κι αυτό πρέπει να είναι μοναδικό ως συναίσθημα, ο αγωνιστικός χώρος και οι κερκίδες είναι αφοπλιστικά εντυπωσιακές. Ο ηλεκτρονικός πολυέλαιος που κρέμεται εναέρια, στο ύψος του κέντρου, παραμένει φουτουριστικός παρά τα τεχνολογικά θαύματα που έχει κάνει το ανθρώπινο είδος. Το ακατέργαστο δέος με τα μπάνερ που υποδείχνουν τα επτά Κύπελλα Πρωταθλητριών (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2024) που έχει κατακτήσει αυτή η σπουδαία ομάδα αντικαθίσταται, ή μεταβαίνει, με τρόπο σαγηνευτικό, από ό,τι έχει δημιουργηθεί την τελευταία ημέρα που ζει αυτός ο κόσμος.
Στον υπογράφοντα, εξάλλου, υποδείχθηκε να διατηρήσει την ψυχραιμία του ως μεσήλικο ον μπροστά σε αυτήν την μετατόπιση, αλλά η κάθοδος στο παρκέ δεν βοήθησε στην καταπίεση του συναισθήματος. Το glass floor -παρ’ ότι οι αθλητές της Μονακό έπρεπε να πλησιάσει ώρα για να το συνηθίσουν- μέσα από το οποίο ξεχειλίζει η φαντασία του σχεδιαστή, είτε πρόκειται για τα κύματα που αφρίζουν έπειτα από ένα καλάθι είτε από τις πράσινες ακτίνες λέιζερ που κυριαρχούν στο σκοτάδι, και όταν βγαίνει η ομάδα του Παναθηναϊκού AKTOR στο γήπεδο, είναι επιβλητικό, ενώ η μεγάλη είσοδος βγάζει σε μια αθλητική πανδαισία. Επενδυμένες στους τοίχους είναι φωτογραφίες πανηγυρισμών από τις πρότερες επιτυχίες, που προσθέτουν στο ειδικό βάρος του συλλόγου.
Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, που έδωσε το «παρών» και κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας δείπνησε στο VIP lounge, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και οι υπόλοιποι ήρωες της ομάδας θα είναι πάντα εκεί για να θυμίζουν εκδρομές, ταξίδια και θριάμβους: Παρίσι, Θεσσαλονίκη, Μπολόνια, Αθήνα, Βερολίνο, Βαρκελώνη και ξανά Βερολίνο. Οι εντυπωμένες στη μνήμη στιγμές είναι το πιο ακέραιο κληροδότημα, εκείνο που έδωσε το έναυσμα στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να αναγνωρίσει τα σημεία των καιρών, να κάνει μια σπουδαία αγωνιστική επένδυση και ταυτοχρόνως να παραδώσει τα ηνία στη βρετανική εταιρεία "Populous", που συνεργάστηκε με τον "Άκτορα" προκειμένου να φτιάξουν ένα αρχιτεκτονικό αραβούργημα, που υπακούει σε όλα τα τετριμμένα: Στολίδι; Μάλιστα, στολίδι. Παλάτι; Βεβαίως, παλάτι.
"Χαιρόμαστε το γήπεδο"
Έστω και παραδρομικά, αυτή είναι μια ψυχολογική γροθιά προς τα άγρια ένστικτα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που άφησαν επιφωνήματα να ξεγλιστρήσουν όταν αντίκρισαν τον αγωνιστικό χώρο από ψηλά, πριν επιδοθούν στο αγαπημένο χόμπι του σύγχρονου ανθρώπου, δηλαδή τις προσωποφωτογραφίες από ίδιο χέρι. Πρωτύτερα, ήταν οι ίδιοι που ενσάρκωσαν το σχέδιο της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, δηλαδή την πρόωρη εμφάνισή τους για μία αναμέτρηση -και όχι για να πιάσουν στασίδι. Η ψυχαγωγία αφορά κυρίως στην πολύ απλή γύρα στους χώρους περιμετρικά του κλειστού.
Έχει το νόημά του -κυρίως επειδή έχει συμβεί σε όλους-η βόλτα που στοχεύει ακόμα και στην πιο απλοϊκή ανακάλυψη. Η πλειονότητα δεν θα παίξει μπάσκετ στη μικρή μπασκέτα που έχει στηθεί μαζί με φουσκωτά, ώστε να ευχαριστούνται οι λιλιπούτειοι φίλοι ούτε βέβαια στους διαγωνισμούς σουτ που γίνονται σε εικονικά καλάθια, ανάμεσα σε δύο υποστηρικτές του Παναθηναϊκού -αν θεωρηθεί ως θέσφατο ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς (αν και το ανθρώπινο είδος έχει μια ηλικία που θα θεωρούνταν αρκετή ώστε να προσπεραστεί η εν λόγω αφέλεια) για να ξεπεραστούν πάθη τα οποία δημιουργήθηκαν σχεδόν αδιόρατα, αλλά υφίστανται και κάνουν την καταστρεπτική εμφάνισή τους από καιρού εις καιρόν. Έχει, όμως, περατζάδα, χαμογελαστούς και εξυπηρετικούς ανθρώπους που εργάζονται για την ΚΑΕ, τους χορηγούς και λοιπές διαφημιστικές εταιρείες, ενώ οι χώροι είναι προσβάσιμοι στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Εις εξ αυτών, μάλιστα, υπήρξε ο πιο περιχαρής από όσους το parapolitika.gr συνομίλησε και ευχαρίστησε το τιμ επ’ ουδενί λόγω, κάτι που αποδίδεται στην πρόσχαρη διάθεσή του.
Τέτοια ήταν, εξάλλου, και ενός ζευγαριού που ήρθε από την Κρήτη για να παρακολουθήσει το παιχνίδι και να περιπλανηθεί στους χώρους, δράττοντας την ημέρα αφού έφτασε σχεδόν τρεις ώρες πριν την έναρξη, οικογενειών, αλλά και εκείνων των παλιών φίλων του Παναθηναϊκού, που φέρνουν τα εγγόνια τους στο ΟΑΚΑ. Η γιαγιά που είπε ότι χαίρεται το γήπεδο, παρ’ ότι έχει κολλήσει... ένσημα σε αυτό, ο πατέρας που έπαιξε μαζί με το γιο του και ο παππούς που ενθουσιαζόταν με το λαχάνιασμα του εγγονιού του δεν είναι ποσότητα αμελητέα. Συνήθως είναι πολύ δύσκολο να μεταδώσεις στις επόμενες γενιές για ποιο λόγο αγαπάς ένα σύλλογο και γιατί δεν είναι απλώς ο ελεύθερος χρόνος σου, αλλά η εντύπωση του παιδιού δεν είναι μικρή δουλειά για τους προγόνους του, οι οποίοι θεωρούν σημαντικό οι επόμενες γενιές να ακολουθούν τα αθλητικά πιστεύω τους.
Το χρονικό ταξίδι, στοιχεία από το σύλλογο και μετάβαση στο ζωογόνο παρόν, έχει τη σαγήνη του. Η διασκέδαση, επιπλέον, για εκείνους που δεν έχουν την πρόσβαση στο VIP lounge γίνεται με προσιτές τιμές και πλέον δεν υπάγεται στην αγχίνοια του οπαδού, που θα πάρει κάτι από το δρόμο και για να γεμίσει την κοιλιά του, μια και αποτελεί παράδοση.
Επιπροσθέτως, οι σουίτες είναι ένας μαγικός κόσμος, που παρ’ ότι συνδέεται με τον υπόλοιπο χώρο, δίνει την αίσθηση της πλήρους αποστασιοποίησης και απομόνωσης. Βρίσκουν, δε, το νόημά τους σε εκείνο το ευφυολόγημα του Ρώσου τενίστα Μαράτ Σάφιν, που όταν στη διάρκεια ενός τουρνουά ATP του Μονακό ρωτήθηκε για ποιο λόγο νοίκιασε δωμάτιο ξενοδοχείου και δεν έμεινε στο διαμέρισμά του, απάντησε "διότι το δωμάτιο του ξενοδοχείου είναι πολύ μεγαλύτερο".
Δίνεται η δυνατότητα διαφορετικών τρόπων φωτισμού, το κλίμα διαθέτει όλα τα εχέγγυα για χαλάρωση, τα μπάνια είναι υπερπολυτελή. Ο τρόπος για να περιγραφούν οι σουίτες, αλλά και η θέα που δίνουν στο θεατή προς το γήπεδο, είναι εκείνος που χρησιμοποίησε ο Όμηρος για να περιγράψει την Ωραία Ελένη: δεν το έκανε. Η ομορφιά της αιωρούνταν δίχως χαρακτηρισμούς και χωρίς να μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τα χαρακτηριστικά της, έπαιρνε το πολύ πειστικό και βαθύ μήνυμα ότι πράγματι επρόκειτο για την πιο όμορφη γυναίκα σε όλη την οικουμένη.
