Όταν ο Μπάμπης Κωστούλας πετύχαινε το πρώτο του φετινό γκολ στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, όσοι ήταν άριστοι γνώστες της πορείας του, προέβλεπαν την… εκτόξευσή του. “Ήταν να μην… ξεμπουκώσει. Τώρα που θα λυθεί δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας”, ήταν η εκτίμησή τους για όσα θα ακολουθούσαν.

Για την απίθανη παράσταση του “μικρού” στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Άρη, έχουν γραφτεί τις τελευταίες ώρες δεκάδες αποθεωτικά άρθρα, τα οποία θα συνόδευαν – για να ήμασταν ειλικρινείς – την απόδοση οποιουδήποτε ποδοσφαιριστή έμπαινε σε ένα παιχνίδι ως αλλαγή και έφερνε… τούμπα τα δεδομένα του υπέρ της ομάδας που αγωνίζεται. Απλά η αναμέτρηση των Πειραιωτών με τους “κίτρινους” δίνει για άλλη μια φορά τους τελευταίους μήνες άπλετη τροφή για σκέψη κυρίως για την αναγκαιότητα τροποποίησης της ποδοσφαιρικής σκέψης των “ερυθρόλευκων” φιλάθλων.

Η άγνωστη λέξη "ακαδημία" στον κόσμο του Ολυμπιακού

Στο λιμάνι βλέπετε ο όρος “ακαδημία” αποτελούσε διαχρονικά μέχρι το 2010 άγνωστη λέξη. Ουδέποτε βρέθηκε πρόεδρος του Ολυμπιακού να πιστέψει – και πολύ περισσότερο να επενδύσει – στη διαδικασία ανάδειξης ταλέντων μέσα από τα σπλάχνα του συλλόγου, μέχρι να ξημερώσει η εποχή του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Από τα χρόνια του Νίκου Γουλανδρή και του Σταύρου Νταϊφά μέχρι εκείνα του Σωκράτη Κόκκαλη ο Ολυμπιακός ήταν πάντα μια ομάδα που “αγοραζόταν” και δεν “κατασκευαζόταν”. Μοιραία, λοιπόν, μοναδική πηγή βελτίωσης της ομάδας στα μάτια των φίλων της ήταν οι μεταγραφές.

Ο μέσος “ερυθρόλευκος” φίλαθλος είναι εθισμένος με τις νέες προσθήκες. Θεωρεί ότι τα όποια αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας του λύνονται αποκλειστικά με αφίξεις ποδοσφαιριστών από το εξωτερικό. Δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί εν μια νυκτί η συγκεκριμένη νοοτροπία. Και επιπλέον, εννοείται ότι οι μεταγραφές είναι πολύτιμες σε οποιονδήποτε ποδοσφαιρικό οργανισμό.

Το "θαύμα του Ρέντη" και οι... επόμενοι Κωστούλες του Ολυμπιακού

Πλην, όμως, είναι τέτοια η κοσμογονία που συντελείται εδώ και χρόνια στις εγκαταστάσεις του Ρέντη, που οφείλουν και οι φίλοι του Ολυμπιακού να προσαρμοστούν στα δεδομένα μιας νέας εποχής.

Αντί να ζητάνε επιτακτικά αστέρια από το εξωτερικό, να στηρίζουν όλο και περισσότερο νέους Κωστούλες, νέους Μουζακίτηδες. Αναφερόμαστε και στο διεθνή μέσο γιατί με τα δύο γκολ του συμπαίκτη του, πέρασε λίγο στα ψιλά η δική του τεράστια συνεισφορά στην ανατροπή του Ολυμπιακού το βράδυ του Σαββάτου.

Αποτελεί μειονέκτημα για τους “ερυθρόλευκους” η υπέρμετρη εξάρτησή τους πλέον από δύο 17χρονα παιδιά; Γιατί, κακά τα ψέματα, ο τωρινός Ολυμπιακός είναι πολύ καλύτερους με τους δυο μικρούς στην ενδεκάδα του σε σχέση με τα σχήματα που χρησιμοποιεί ο Μεντιλίμπαρ και τα οποία δεν τους συμπεριλαμβάνουν.

Η απάντηση εννοείται πως είναι “όχι”. Γιατί, για παράδειγμα, δεν τίθεται αντίστοιχο ερώτημα για την Μπαρτσελόνα και κατά πόσο είναι ριψοκίνδυνο για τους Καταλανούς να εξαρτώνται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τον 17χρονο Γιαμάλ;

Η διαφορά είναι ότι ο μέσος φίλαθλος της “Μπάρτσα” έχει συνηθίσει να αναζητεί μέσω της “Μασία” λύσεις στα αδιέξοδά του. Προφανώς θα χαρεί όταν αποκτηθεί ο Λεβαντόφσκι ή ο κάθε Λεβαντόφσκι, αλλά περιμένει κάθε σεζόν με αγωνία να ανακαλύψει τα νέα “φιντάνια” της Ακαδημίας που θα γίνουν οι… Μέσι του μέλλοντός της. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να πράττουν και οι φίλοι του Ολυμπιακού.

Να μην ξημερώνει η κάθε μέρα του Γενάρη με την αγωνία της εκπυρσοκρότησης μιας “μεταγραφικής βόμβας”, αλλά να εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στο πως σκοπεύει ο Μεντιλίμπαρ να βοηθήσει παιδιά όπως ο Παπακανέλλος, ο Μπακούλας ή από του χρόνου και ο Πνευμονίδης για να βαδίσουν στα χνάρια του Κωστούλα και του Μουζακίτη. Ο Ολυμπιακός αλλάζει, καιρός να αλλάξουν άπαντες τον τρόπο σκέψης τους γύρω από την ομάδα.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".