Στα μέσα της δεκαετίας του 90' μία από τις ομάδες που ξεχώριζε στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν εκείνη των Αμπελοκήπων. Το μπάσκετ που έπαιζαν ήταν διαφορετικό με ηγέτη ένα... φονικό όπλο, τον Τζαννή Σταυρακόπουλο, που αν τον άφηνε η αντίπαλη άμυνα το "πλήρωνε".

Πλέον τρεις δεκαετίες μετά εκεί που η Ελλάδα ψάχνει σουτέρ απεγνωσμένα αρχίζει και βγαίνει στον αφρό ο γιος του Σωτήρης, ένα παιδί που σπουδάζει στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας, ξεκίνησε την καριέρα του στον Αετό Καλλιθέας και παίρνει τις ευκαιρίες του πλέον στην ομάδα του Περιστερίου.

Το... μικρόβιο του μπάσκετ το πήρε από την οικογένεια του, ενώ μεγάλος του στόχος δεν είναι άλλος από το ν' αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο, εκείνο της Euroleague. Τα μυστικά του είναι σκληρή δουλειά και η εμπιστοσύνη που δείχνει στους προπονητές του για να τον εξελίξουν περισσότερο. Τα πράγματα έχουν μπει σε μία σειρά και πλέον μοιάζει έτοιμος να βάλει πολλά μεγάλα... σουτ.

Το βάρος του ονόματος του Τζαννή Σταυρακόπουλου


Πόσο εύκολο ήταν να είναι ο προπονητής σου στα πρώτα βήματα;

Αρχικά με τον πατέρα μου προπονητή, έπρεπε να αποδεικνύω σε κάθε προπόνηση και κάθε αγώνα ότι παίζω γιατί το αξίζω, γιατί ήταν περισσότερο αυστηρός μαζί μου σε σχέση με τους άλλους παίκτες. Βέβαια, από την άλλη είμαι και πολύ τυχερός, καθώς δουλεύαμε πολλές ώρες στο γήπεδο καθημερινά – πριν και μετά την προπόνηση – προκειμένου να βελτιώνουμε τις αδυναμίες μου και να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα.

Προέρχομαι άλλωστε, από μία αθλητική οικογένεια, καθώς και οι δύο γονείς μου παίζανε μπάσκετ και επίσης από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν κάθε μέρα σ' ένα γήπεδο με μία μπάλα. Και να... ήθελα λοιπόν να μην ασχοληθώ, δε γινόταν.

Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει λένε. Σουτάρεις κι εσύ εξαιρετικά, υπάρχει άραγε όντως κάποια κληρονομιά;

Και οι δύο γονείς μου ήταν εξαιρετικοί σουτέρ, οπότε έχω πάρει κι εγώ στοιχεία κι από τους δύο. Τώρα το σουτ πιστεύω ότι είναι θέμα κληρονομιάς και ταλέντου μάλλον, αλλά αυτά τα δύο από μόνα τους δεν μετράνε, γιατί πρέπει να αφιερώσεις πολλές ώρες επανάληψης και δουλειάς μέσα στο γήπεδο.

Από μικρός μπήκες σε... επικίνδυνα μονοπάτια και βρέθηκες στο Περιστέρι. Πως ήταν αυτή η μετάβαση;

Αρχικά για μένα το Περιστέρι ήταν μεγάλο βήμα, γιατί είναι μία σπουδαία ομάδα με τεράστια ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ. Η μετάβαση δεν ήταν δύσκολη, καθώς από 13,14 χρονών έπαιζα σε αντρική ομάδα, οπότε η διαδρομή στα εφηβικά του Περιστερίου και μετά στους άνδρες ήταν σχετικά εύκολη.

Η εκκίνηση του ονείρου με τη φανέλα του Περιστερίου στη Basket League


Τα πρώτα δευτερόλεπτα στην Basket League τα έπαιξες κόντρα στον Ιωνικό. Πως ένιωσες όταν πάτησες στο παρκέ;

Όταν ξεκίνησα το μπάσκετ όνειρο μου ήταν να παίξω στην Basket League, οπότε όπως καταλαβαίνετε έγινε αυτόματα πραγματικότητα. Ήταν μία υπέροχη στιγμή και ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, το οποίο δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις. Στην αρχή βέβαια όταν πρωτομπήκα είχα λίγο άγχος, αλλά προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα καθώς ήμουν στο φυσικό μου περιβάλλον.

Ποιο ματς της καριέρας σου έχει ξεχωρίσει;

Το παιχνίδι που θυμάμαι περισσότερο απ' όλα ήταν στα Playoffs της Basket League το 2022 κόντρα στον Ολυμπιακό, όπου ήταν το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν για εμάς. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι μάλιστα, είχα πετύχει και τους πρώτους μου πόντους. Ονειρικό συναίσθημα.

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-ckar7yn9qnmx)
Εκείνος που σου έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία ήταν ο Μίλαν Τόμιτς.

Ο coach Τόμιτς ήταν ο πρώτος που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία ν' αγωνιστώ στο κορυφαίο επίπεδο, αυτό της Α1 και να χρόνο συμμετοχής και ρόλο στην ομάδα, παρόλο που ήμουν μόλις 17 χρονών.

Εποχή Βασίλη Σπανούλη για δύο χρόνια, πως έζησες αυτή την περίοδο;

Από τον coach Σπανούλη έμαθα πάρα πολλά, μπορεί να μην πήρα τις ευκαιρίες αλλά δούλεψα πολύ σκληρά και συνεχίζω να το κάνω, μιας και μ' έκανε πιο δυνατό πνευματικά, μαθαίνοντας πως να διαχειρίζομαι δύσκολες καταστάσεις.

Γιώργος Λιμνιάτης πλέον, πώς είναι ο τρόπος που δουλεύει;

Ο κόουτς Λιμνιάτης είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, ο οποίος δίνει τις ευκαιρίες στα νέα παιδιά και δουλεύει πάρα πολύ μαζί τους, πράγμα το οποίο προσθέτει αυτοπεποίθηση στον παίκτη. Αυτό πρέπει ν' αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για άλλους προπονητές, αν θέλουμε να υπάρξει επόμενη μέρα στο ελληνικό μπάσκετ.

Επίσης, είμαι πολύ τυχερός καθώς στο Περιστέρι υπάρχει ένα εξαιρετικό προπονητικό team, με το οποίο δουλεύουμε πολύ καλά κι έχω επίσης τη δυνατότητα να είμαι συμπαίκτης με παίκτες που έχουν παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο.

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d4ivbe4efamp)
Έχουν αλλάξει οι στόχοι τη φετινή χρονιά, τι σου φαίνεται διαφορετικό στην ομάδα;

Φέτος το Περιστέρι επέλεξε ένα διαφορετικό μονοπάτι, μειώνοντας το μπάτζετ και επενδύοντας σε νέα παιδιά, αντί να πηγαίνει σε έτοιμους παίκτες και πιο ακριβές λύσεις. Αυτή είναι μία ταυτότητα που ταιριάζει στην ομάδα, καθώς το έχει κάνει ξανά στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία.

Έχει αναδείξει Έλληνες παίκτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο ελληνικό μπάσκετ, όπως για π.χ ο Άγγελος Κορωνιός. Είναι μία προσπάθεια που στηρίζει ο κόσμος, γιατί οι φίλαθλοι ταυτίζονται περισσότερο με παίκτες που έρχονται από τα φυτώρια της ομάδας.

Μπήκε το 2025 και δε θα μπορούσα να μη ρωτήσω, τι θα ήθελες να σου φέρει ο καινούργιος χρόνος;

Αυτό που θέλω από τον καινούργιο χρόνο είναι να έχω πάνω απ' όλα την υγεία μου που είναι και το σημαντικότερο έτσι να μπορώ να δουλεύω σκληρά και να πετυχαίνω τους στόχους μου.