Τον Αύγουστο του 1974 η Ελλάδα κλυδωνιζόταν από την αιµατοχυσία της Κύπρου, οι Τούρκοι πραγµατοποίησαν δεύτερη απόβαση στο µαρτυρικό νησί («Αττίλας ΙΙ»), ο Νίξον κατέρρεε στην Αµερική από το σκάνδαλο του Ουότεργκεϊτ, ο Καραµανλής προσπαθούσε να αποτρέψει τον εκτροχιασµό της χώρας και να βγάλει τα τανκς από την Αττική, ώστε να αποσοβηθεί ο άµεσος κίνδυνος επανόδου των πραξικοπηµατιών, και οι πολίτες παρακολουθούσαν µε αγωνία τις εξελίξεις, όχι όµως µόνο τις πολιτικές.
Στο πρωτοσέλιδο της «Απογευµατινής» της 16ης Αυγούστου 1974 αναφέρεται ότι «σκληρύνει η Ελλάς την στάσι της έναντι ΝΑΤΟ και ΗΠΑ», όπερ και εγένετο, αφού ο µεταβατικός πρωθυπουργός Κ. Καραµανλής αποφάσισε την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος της Ατλαντικής Συµµαχίας λόγω της εφόδου των Τούρκων στην Αµµόχωστο και των µετακινήσεων στρατιωτικών δυνάµεών τους στα σύνορα µε τον Εβρο.
Βέβαια οι καρδιές των αναγνωστών χτύπησαν δυνατότερα όταν διάβασαν τις αθλητικές στήλες της εφηµερίδας. «Ο ∆οµάζος ζήτησε µεταγραφή... µέσω Ελληνοαµερικανού Ιµπρεσσάριου» και «θέλει να παίξη στην Ν. Υόρκη». Σύµφωνα µε το ρεπορτάζ, ο ατζέντης Σκλαβούνος είχε κάνει τις σχετικές επαφές, ενώ ο «στρατηγός» απείχε από τις προπονήσεις και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της οµάδας στην οποία ήταν ενταγµένος από έφηβος, στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Στο µεταβατικό στάδιο της «αποχουντοποίησής»
Εκείνη την περίοδο ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στο µεταβατικό στάδιο της «αποχουντοποίησής» του και είχε τοποθετηθεί στην προεδρία ο γηραιός Απόστολος Νικολαΐδης, η ψυχή του συλλόγου. ∆εν µπορούσε πάντως να κάνει και πολλά πράγµατα λόγω των ατασθαλιών που άφησαν πίσω τους οι καθεστωτικοί και της επικράτησης του Ολυµπιακού στο πρωτάθληµα.
Τα «κρούσµατα απειθαρχίας», παρότι διαψεύδονταν επισήµως, αυξάνονταν συνεχώς. ∆ιαβάζοντας προσεκτικά το ρεπορτάζ που έκανε µεγάλη αίσθηση και «ανανεωνόταν» επί ηµέρες ως µυθιστόρηµα, γίνεται αντιληπτό ότι ο ∆οµάζος και οι άλλοι άσοι του ΠΑΟ αισθάνονταν ριγµένοι, όχι µόνον διότι δεν πληρώνονταν, αλλά και γιατί τα οφειλόµενα είχαν δεσµευθεί για την απόκτηση «κορυφαίου Νοτιοαµερικανού εξτρέµ», που βέβαια ποτέ δεν ήλθε - κι αν συνέβη αυτό, ποτέ δεν άφησε το ίχνος του στον σύλλογο. Ο δε «στρατηγός», ακριβώς γιατί ήταν πραγµατικός στρατηγός ως υποψιασµένος και άνθρωπος της πιάτσας, έβλεπε καιρό πριν ότι η δικτατορία του Ιωαννίδη «ξεφλουδιζόταν» πιο γρήγορα απ’ όσο νόµιζε ο δικτάτορας. Μάθαινε πολλά πράγµατα και από την Αµερική διατηρώντας επαφές µε τον Μίµη Πλέσσα στο Σικάγο (πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυµπιακού) και µε τα αδέλφια Σκλαβούνου, τον Σπύρο και τον Γρηγόρη, από τη Θεσσαλονίκη.
Το ρεπορτάζ της Απογευματινής για τον Σπύρο Σκλαβούνο
Το ρεπορτάζ της «Απογευµατινής» του 1974 πιθανόν αναφέρεται στον Σπύρο Σκλαβούνο, µια πραγµατικά θρυλική µορφή της ελληνικής µαεστρίας, που έπαιζε τερµατοφύλακας στον Παναθηναϊκό προπολεµικά και µετά έγινε τραγουδιστής και µάνατζερ αθλητών στην Ελλάδα, την Τουρκία, τις ΗΠΑ και το Ηνωµένο Βασίλειο. Οπως έλεγε πρόσφατα στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» ο ∆οµάζος, υπήρξε όντως ενδιαφέρον από κάποιον ερασιτεχνικό µεν, αλλά πλούσιο σύλλογο της Νέας Υόρκης, που έδινε γην και ύδωρ, «σπίτι και ρεστοράν στην Αστόρια για να µε πάρουν». Οι συζητήσεις διακόπηκαν κάπου τον Σεπτέµβριο και ο ∆οµάζος έµεινε έως το ’80 στον ΠΑΟ, µε το διάλειµµα των δύο ετών (1978-1979) στην ΑΕΚ.
