Χρήστος Μουζακίτης: Ο Έλληνας Ρεδόντο που καταλαβαίνει την ποδοσφαιρική γεωμετρία
Η δεξιότητα της αντίληψης
Το γκολ του Χρήστου Μουζακίτη με τον Παναθηναϊκό είναι μόνο η αφορμή, καθώς η παρουσία του 18χρονου επιτελικού μέσου έχει γίνει η υπενθύμιση ενός ξεχασμένου ποδοσφαιρικού μοτίβου
Λευτερης Ελευθεριου
Για περιπτώσεις όπως εκείνη του Χρήστου Μουζακίτη, η προσοχή στην τοποθέτηση είναι αυτονόητη. Για τον Ολυμπιακό, το κέρδος της παρουσίας του με την ερυθρόλευκη σε επίπεδο Ανδρών, είναι διπλό: η ρομαντική ιστορία του baby face assassin που βγαίνει από την ακαδημία και έχει ήδη γίνει, ακόμη έφηβος, σαρξ εκ σαρκός του συλλόγου. Ο ποδοσφαιριστής με την υψηλή αντικειμενική αξία, που όταν φύγει η φιγούρα που θα βάλει ο Ολυμπιακός στα ταμεία του σε ευρώ, είναι εξαψήφια.
Υπάρχει μία συγκεκριμένη φάση στο δεύτερο προημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό, που δεν συμβαίνει κάτι, όμως δείχνει την ποδοσφαιρική γεωμετρία που έχει στο μυαλό του ο 18χρονος μέσος.
Ο Ολυμπιακός βγαίνει στην κόντρα, ο Μουζακίτης περνάει με την μπάλα τη γραμμή του κέντρου, έχει τουλάχιστον 10 μέτρα μπροστά του κι όμως την δίνει δεξιά. Ο νεαρός διεθνής αντιλαμβάνεται το εξής απλό: η μπάλα ταξιδεύει πιο γρήγορα από τον παίκτη. Ωστόσο, η αντίληψη απέχει της συνείδησης. Στον Μουζακίτη φαίνεται ότι αυτή η λογική έχει γίνει συνείδηση. Το ίδιο που συνέβαινε με το σημείο αναφοράς, τον Φερνάντο Ρεδόντο.
Ο Μουζακίτης, αυτήν τη στιγμή, περνάει την άγνοια κινδύνου της ηλικίας του με την αυτεπίγνωση, ότι δεν πρέπει να κάνει οτιδήποτε περιττό. Η παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο είναι η εκπροσώπηση του παιχνιδιού του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Άμεσο, προωθητικό, με παίκτες που μετακινούνται από τη θέση α στη θέση β. Απλό και αποτελεσματικό. Στιβαρής αρχιτεκτονικής, με την ομορφιά να μην είναι προαπαιτούμενο, ωστόσο να προκύπτει, μέσα από την απλότητα. Σαν πλάνο σε ταινία του Πάολο Σορεντίνο, που καταλαβαίνεις ότι η ίδια η υπόσταση των πραγμάτων εργάζεται για το φακό.
Χρήστος Μουζακίτης: Η απλή σκέψη για την μπάλα
Ο τίτλος του κειμένου, όμως, αφήνει τη σεμνοτυφία απ' έξω. Φυσικά, είναι πρώιμο να μιλάς για έναν ποδσφαιριστή με μόλις 24 εμφανίσεις και να του δίνεις ένα προσωνύμιο που παραπέμπει σε έναν από τους πιο ντελικάτους επιτελικούς μέσους όλων των εποχών. Ωστόσο, είναι σημαντική η υπερβολή, για να υπενθυμίσεις ένα ποδοσφαιρικό μοτίβο που, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους box to box μέσους είναι ξεχασμένο.Υπάρχει μία συγκεκριμένη φάση στο δεύτερο προημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό, που δεν συμβαίνει κάτι, όμως δείχνει την ποδοσφαιρική γεωμετρία που έχει στο μυαλό του ο 18χρονος μέσος.
Ο Ολυμπιακός βγαίνει στην κόντρα, ο Μουζακίτης περνάει με την μπάλα τη γραμμή του κέντρου, έχει τουλάχιστον 10 μέτρα μπροστά του κι όμως την δίνει δεξιά. Ο νεαρός διεθνής αντιλαμβάνεται το εξής απλό: η μπάλα ταξιδεύει πιο γρήγορα από τον παίκτη. Ωστόσο, η αντίληψη απέχει της συνείδησης. Στον Μουζακίτη φαίνεται ότι αυτή η λογική έχει γίνει συνείδηση. Το ίδιο που συνέβαινε με το σημείο αναφοράς, τον Φερνάντο Ρεδόντο.
Ο Μουζακίτης, αυτήν τη στιγμή, περνάει την άγνοια κινδύνου της ηλικίας του με την αυτεπίγνωση, ότι δεν πρέπει να κάνει οτιδήποτε περιττό. Η παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο είναι η εκπροσώπηση του παιχνιδιού του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Άμεσο, προωθητικό, με παίκτες που μετακινούνται από τη θέση α στη θέση β. Απλό και αποτελεσματικό. Στιβαρής αρχιτεκτονικής, με την ομορφιά να μην είναι προαπαιτούμενο, ωστόσο να προκύπτει, μέσα από την απλότητα. Σαν πλάνο σε ταινία του Πάολο Σορεντίνο, που καταλαβαίνεις ότι η ίδια η υπόσταση των πραγμάτων εργάζεται για το φακό.
