Ένας χρόνος Μεντιλίμπαρ: Ο Ολυμπιακός και ένας ανεκτίμητος θησαυρός νοοτροπίας
Ο “σοφός” του Πειραιά
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ συμπλήρωσε ένα χρόνο παρουσίας στον Ολυμπιακό και ο Αλέξανδρος Σόμογλου καταγράφει τις μεγάλες “κατακτήσεις” του Βάσκου που στοιχειοθετούν έναν ανεκτίμητη θησαυρό για τους “ερυθρόλευκους”.
![coach_jose_luis_medilibar_enas_xronos_olympiakos](https://s.parapolitika.gr/images/1130x667/jpg/files/2025-02-11/coach_jose_luis_medilibar_enas_xronos_olympiakos.jpg)
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη μέρα που ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την πρόσληψη του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στον πάγκο της ομάδας, προσπαθώντας να βγει από το αγωνιστικό τέλμα που βρισκόταν στα χέρια του Κάρλος Καρβαλιάλ.
Το “πακέτο” του Βάσκου τεχνικού έμοιαζε αρκετά ελκυστικό! Στενός φίλος του Ερνέστο Βαλβέρδε (με το λατρεμένο “μυρμήγκι” των φίλων του Ολυμπιακού να υπογράφει την πιο σημαντική συστατική επιστολή απ’ όσες συνόδευσαν την άφιξη του Ισπανού στο λιμάνι), κάτοχος του UEFA Europa League με τη Σεβίλλη λίγους μήνες νωρίτερα, έμπειρος.
Κανείς, όμως, δεν μπορούσε να πιστέψει τι θα επακολουθούσε. Κανείς δεν τολμούσε να διανοηθεί ότι ο Ολυμπιακός όχι μόνο θα έγραφε ιστορία με την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο, αλλά κυρίως ότι οι “ερυθρόλευκοι” θα άλλαζαν μαζί του συνήθειες ετών, αναδεικνύοντας έναν ανεκτίμητο θησαυρό που περίμενε απλά τα κατάλληλα χέρια για να αναδυθεί στην επιφάνεια.
Ο Ολυμπιακός και... ένας χρόνος φροντιστηρίου στα χέρια του Μεντιλίμπαρ
Αξιοποιώντας και το έπος της κατάκτησης του Conference League ο Μεντιλίμπαρ υποβάλλει εδώ και ένα χρόνο ολόκληρο τον οργανισμό των Πειραιωτών σε ένα φροντιστήριο σωστής νοοτροπίας και εφαρμογής ενός αναπτυξιακού πλάνου που στηρίζεται στην κοινή ποδοσφαιρική λογική.
Πριν την έλευση του Βάσκου, ο Ολυμπιακός ως οργανισμός… έτρεμε να εμπιστευτεί τα παιδιά της Ακαδημίας του. Κι ας είχε επενδύσει επί σειρά ετών ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεκάδες εκατομμύρια στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Το βάρος ενός αποτυχημένου αποτελέσματος ή της απώλειας ενός τίτλου σκέπαζε τα πάντα στον Πειραιά και η ισοπέδωση προσώπων και καταστάσεων λάμβανε διαρκώς ολοένα και πιο επικίνδυνες διαστάσεις.
Με τον Μεντιλίμπαρ στο τιμόνι ο μέσος φίλος του Ολυμπιακού άρχισε να ανυπομονεί για περισσότερους Ρέτσους, περισσότερους Τζολάκηδες. Πλέον οι απόφοιτοι της “ερυθρόλευκης” ακαδημίας δεν αντιμετωπίζονται ως… απαραίτητα συμπληρώματα για τα φιλικά του καλοκαιριού που “πρέπει να πάνε δανεικοί για να ψηθούν”, αλλά ως έτοιμοι ποδοσφαιριστές που είναι ικανοί να αλλάξουν την μοίρα της πρώτης ομάδας.
Όταν θα έρθει η ώρα να πάρουν το βάπτισμα του πυρός παιδιά όπως ο Παπακανέλλος, ο Μπακούλας, ο Πνευμονίδης, ο Κουτσίδης, κανείς δεν θα τους… κοιτά με μισό μάτι. Άπαντες θα βλέπουν στα πρόσωπά τους το νέο Κωστούλα, το νέο Μουζακίτη.
Ο Ολυμπιακός έμαθε με τον Μεντιλίμπαρ ότι... κάθε μεταγραφή δεν είναι χρυσός
Δεύτερο ανεκτίμητο κομμάτι της κληρονομιάς που έχει ήδη δημιουργήσει ο Μεντιλίμπαρ στον πρώτο χρόνο της θητείας του στον Πειραιά: Η κατανόηση ότι… κάθε μεταγραφή δεν είναι χρυσός!
Δεν πρέπει να έχει υπάρξει προπονητής στην ιστορία του Ολυμπιακού που να έχει… κόψει τόσο πολλές μεταγραφές όσο το έχει πράξει ο “θείος Μέντι”.
Όσο κι αν ο κόσμος του Ολυμπιακού πιστεύει διαχρονικά ότι οι λύσεις στα προβλήματα της ομάδας έρχονται αποκλειστικά μέσα από τη μεταγραφική αγορά, επί των ημερών του Βάσκου όλα τα μέλη της “ερυθρόλευκης” οικογένειας άρχισαν να αντιλαμβάνονται πιο ορθολογικά τη σημασία των προσθηκών στο ρόστερ οποιασδήποτε ομάδας.
Δε χωρά καμιά αμφιβολία ότι ακόμη κι αν ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ αποχωρούσε αύριο το πρωί από τον Ολυμπιακό, θα άφηνε πίσω του έναν θησαυρό (όχι μόνο σε αγωνιστικά επιτεύγματα, αλλά και σε επίπεδο νοοτροπίας) που θα τον καθιστούσε έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές στην ιστορία του συλλόγου.
Σήμερα, ημέρα εορτασμού των πρώτων του γενεθλίων στου Ρέντη, σε οποιοδήποτε γκάλοπ κι αν τίθετο το ερώτημα “πόσα χρόνια θέλετε να μείνει ο Μετιλίμπαρ στον Ολυμπιακό”, η απάντηση που θα σάρωνε θα ήταν… “μέχρι να βρεθεί”.
Θα είναι ευχής έργον για τον Ολυμπιακό να μακροημερεύσει ο Βάσκος στο λιμάνι. Να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια για να ριζωθούν στο dna του συλλόγου τα μικρά κομμάτια της νοοτροπίας του που τον καθιστούν τόσο απαραίτητο και τόσο σημαντικό για τους “ερυθρόλευκους”.
Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει η εμπιστοσύνη στο project του να είναι ανεξάρτητη από την πορεία της ομάδας. Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει ως οργανισμός να διαχειρίζεται διαχρονικά με σύνεση και ηρεμία μια σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, ή ακόμη και μια κακή χρονιά, στηρίζοντας μακροπρόθεσμα το project ενός προπονητή όπως ο Μεντιλίμπαρ, οι “ερυθρόλευκοι” θα έχουν πραγματοποιήσει το πιο αποφασιστικό βήμα για τη διεύρυνση της κυριαρχίας τους εντός συνόρων και την υλοποίηση ακόμη μεγαλύτερων ονείρων στα Κύπελλα Ευρώπης.