Θα είναι Σάββατο 10 Μαρτίου 2125, όταν ο Ολυμπιακός θα γιορτάζει τη συμπλήρωση 200 χρόνων ιστορίας και όπως συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, έτσι και τότε δεκάδες δημοσιογράφοι και αναλυτές θα… ξεσκονίζουν τις σελίδες της “ερυθρόλευκης” Βίβλου για να αναδείξουν τις μεγαλύτερες μορφές του δεύτερου αιώνα του πειραϊκού συλλόγου.

Ό,τι κι αν συμβεί, όμως, τα επόμενα χρόνια στο λιμάνι του Πειραιά είναι σίγουρο ότι το όνομα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα κοσμεί τα αφιερώματα με τη φράση “ο Βάσκος που άλλαξε τα πάντα στο λιμάνι”.

Ο Ολυμπιακός και το φαινόμενο Μεντιλίμπαρ 

Πραγματικά το φαινόμενο του “θείου Μέντι” δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Πόσες φορές θυμάστε κάποιον τεχνικό να αναλαμβάνει μεσούσης της σεζόν μια ομάδα και πριν καλά-καλά συμπληρώσει 365 μέρες στον πάγκο της να μπαίνει στη συζήτηση για τον καλύτερο προπονητή της ιστορίας της.

Γιατί αυτό ακριβώς πράττει ο 63χρονος Ισπανός. Βλέπει ήδη το όνομά του να έχει τοποθετηθεί δίπλα σε αυτά του Μάρτον Μπούκοβι, του Ντούσαν Μπάγεβιτς, του Ερνέστο Βαλβέρδε, του Πέδρο Μαρτίνς και όλων των θρυλικών “στρατηγών” που μια φορά κι έναν καιρό οδήγησαν τον Ολυμπιακό σε κατακτήσεις τίτλων και ορισμένες από τις μεγαλύτερες στιγμές της “αιώνιας” διαδρομής του.

Το γεγονός, όμως, που διαφοροποιεί τον Μεντιλίμπαρ απ’ όλους τους προκατόχους του είναι ο τρόπος που προκαλεί δέος ακόμη και στους συναδέλφους του. Αυτό, ομολογούμε, δεν το έχουμε ξαναδεί.

Η σκέψη του Αλμέιδα στο ντέρμπι ΑΕΚ - Ολυμπιακός και ο φόβος του Μεντιλίμπαρ

Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για την ολοκληρωτική αλλαγή τακτικής προσέγγισης του Ματίας Αλμέιδα στο κυριακάτικο ντέρμπι. Το είχαμε επισημάνει την επομένη του πρώτου ημιτελικού κυπέλλου ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ: “Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα επηρεάσει αυτή η εξάρα την ψυχολογία όλων των επόμενων ντέρμπι που θα δώσουν οι “ερυθρόλευκοι” μέχρι το τέλος της σεζόν, καθώς άπαντες αναγνωρίζουν πλέον ότι είναι μακράν η καλύτερη και πιο ποιοτική ομάδα στην Ελλάδα”.

Τι είδαμε στο χορτάρι της “Opap Arena”; Τον Ματίας Αλμέιδα να υπηρετεί ένα ποδοσφαιρικό μοντέλο που πηγαίνει κόντρα στη φιλοσοφία του, να αλλοιώνει τα ίδια του τα “πιστεύω” και να χρησιμοποιεί μια αγωνιστική συνταγή που δεν έχει δουλέψει ποτέ στην καριέρα του.

Δεν ήταν λάθος η σκέψη του Αργεντινού. Προφανώς είναι… αυτοκτονικό να αντιμετωπίζεις τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ με “ψηλά” τις γραμμές σου, ή να επιχειρείς να κοντράρεις τους Πειραιώτες στην ταχυδύναμη, όπως το έπραξε η “Ενωση” στις δύο φετινές συντριβές της στο Φάληρο.

Το βράδυ της Κυριακής, όμως, δεν είδαμε τον Ματίας Αλμέιδα να προσαρμόζει τη φιλοσοφία του στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός αντιπάλου. Τον είδαμε απλά να κυριεύεται από πανικό και να εμφανίζει μια ομάδα που μετέφερε στον αγωνιστικό χώρο το αίσθημα του φόβου που είναι προφανές ότι χάλασε τη σκέψη του μετά το  βατερλό του “Γεώργιος Καραϊσκάκης”.

Κι όταν βλέπεις τον Χοσε Λουίς Μεντιλίμπαρ να… εισχωρεί τόσο βαθιά στο μυαλό ενός παθιασμένου νικητή όπως ο “Πελάδο” και να “παίζει” μαζί του, αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της σπάνιας επιρροής που έχει ο συγκεκριμένος άνθρωπος όχι μόνο στην ομάδα του, αλλά και στους αντιπάλους της.

Δείτε τη συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ κατά τη διάρκεια του κυριακάτικου ντέρμπι. Νεύρα, τεχνητές εντάσεις, έλλειψη αυτοκυριαρχίας. Όλα προϊόν του φόβου που φώλιασε στα “κιτρινόμαυρα” αποδυτήρια. Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από το χτύπημα του Μήτογλου στον Τζολάκη στην εκπνοή του ημιχρόνου, που ένας θεός ξέρει πως δεν τιμωρήθηκε με κόκκινη. Μόνο ένας θολωμένος ποδοσφαιριστής μπορεί να προβεί σε μια τόσο επικίνδυνη ενέργεια.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".