Στη διαδρομή του πρώτου αιώνα ιστορίας του Ολυμπιακού υπήρξαν πολλές περίοδοι μακράς διάρκειας που οι “ερυθρόλευκοι” έδειχναν κυρίαρχοι και ασυναγώνιστοι στις εγχώριες διοργανώσεις.

Η εποχή των Ανδριανόπουλων, η ομάδα θρύλος της δεκαετίας του ’50, η “αρμάδα” του Μπούκοβι, οι πρωταθλητές του Νταϊφά με την οποία υποδεχτήκαμε τα 80’ς και φυσικά η… παντοκρατορία της περιόδου Κόκκαλη.

Η μεγάλη διαφορά του σημερινού Ολυμπιακού 

Ουδέποτε, όμως, στο παρελθόν δεν στηρίχτηκαν οι επιτυχίες του Ολυμπιακού σε τόσο ισχυρά θεμέλια όπως συμβαίνει στον επίλογο του εκατοστού έτους του Θρύλου του Πειραιά, και στο κατώφλι του δεύτερου αιώνα της ζωής του.

Ο Ολυμπιακός βασιζόταν διαχρονικά στην οικονομική ισχύ των ιδιοκτητών του, στη δύναμη του κόσμου του, στις πολυδάπανες μεταγραφές. Ποτέ άλλοτε δεν βασίστηκε σε ένα μεθοδικό ποδοσφαιρικό πλάνο σαν αυτό που συναντάμε στα χρόνια της διοικητικής ηγεσίας του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Η χθεσινή πρόκριση της πρωταθλήτριας Ευρώπης Κ19 στα προημιτελικά του UEFA Youth League, μα κυρίως η διατήρηση των παιδιών της Ακαδημίας του Ολυμπιακού στην ελίτ της Γηραιάς Ηπείρου, αποτελεί τον καθρέφτη μιας πολυετούς προσπάθειας που δεν εγγυάται απλά το σήμερα των “ερυθρόλευκων”, αλλά θωρακίζει την επόμενη μέρα ενός συλλόγου που μπορεί να συνεχίσει να ονειρεύεται, όχι επειδή ξοδεύει αλόγιστα εκατομμύρια, αλλά γιατί τα επενδύει στο ίδιο του το μέλλον!

Η κοσμογονία στου Ρέντη "γεννά" τους πρωταγωνιστές του δεύτερου αιώνα του Ολυμπιακού

Αν η κατάκτηση του Conference League φαντάζει με ποδοσφαιρικό έπος, η εκτόξευση των τμημάτων υποδομής του Ρέντη, στις κορυφαίες δυνάμεις των μικρών ηλικιών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο συνιστά αληθινή κοσμογονία.

Κάθε περίοδος του Ολυμπιακού είχε τους ήρωες της: Τον Σιδέρη, τον Γιούτσο, τον Λοσάντα, τον Αναστόπουλο, τον Ντέταρι, τον Τζόλε, τον Ζιοβάνι, τον Ριβάλντο, τον Μέλμπεργκ, τον Τσόρι, τον Ιμπαγάσα, τον Μιραλάς, τον Ελ Αραμπί, τον Ελ Κααμπί.

Ποτέ όμως δεν διέθετε στην οικογένειά της τα μεγαλύτερα ανήλικα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάντα έβλεπε άλλες Ακαδημίες να έχουν την πρωτοκαθεδρεία την ώρα που οι “ερυθρόλευκες” ακαδημίες φυτοζωούσαν.

Ο Ολυμπιακός... χτίζει φουρνιές γεννημένων νικητών

Και ξαφνικά σε μια περίοδο που ο μεν Παναθηναϊκός παράγει ταλέντα με το… σταγονόμετρο και οι φίλοι της ΑΕΚ ξεσκονίζουν τα… κιτάπια της ιστορίας της “Ενωσης” για να θυμηθούν ποιο αστέρι της ομάδας τους ξεκίνησε από τα σπλάχνα του συλλόγου, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει μια Ακαδημία-πρότυπο που είναι σε θέση να διεκδικεί την ευρωπαϊκή κορυφή σε διαδοχικές σεζόν και με εντελώς διαφορετική σύνθεση.

Γιατί η φετινή έκδοση της Κ19 δεν έχει ουσιαστικά καμία σχέση με την περσινή. Άλλωστε τα αστέρια που έλαμψαν στη Νιόν, προήχθησαν μέσα σε λίγους μήνες σε πρωταγωνιστές της επαγγελματικής ομάδας.

Είναι σχεδόν δεδομένο ότι οι Πειραιώτες θα γιορτάσουν τα εκατοστά τους γενέθλια με κατακτήσεις τίτλων, πιθανότητα και με ένα θρυλικό νταμπλ. Δεν υπάρχει, ωστόσο, πιο έντονη αχτίδα ελπίδας για το μέλλον του Ολυμπιακού από το έργο που συντελείται στις ακαδημίες του πίσω από τις κλειστές πόρτες του Ρέντη. Εκεί, πλέον, δεν “παράγονται” μόνο ολοκληρωμένοι ποδοσφαιριστές. “Χτίζονται” φουρνιές… γεννημένων νικητών που μεγαλώνουν μαθαίνοντας ότι τα ερυθρόλευκα όνειρα δεν έχουν ταβάνι!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".