Εθνική Ελλάδος: Θα τελειώνει το ένα ματς και θα... ανυπομονούμε για το επόμενο!
Μια 15ετία... βγαλμένη από όνειρο
Οι Έλληνες φίλαθλοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται σταδιακά το ταλέντο από το οποίο θα ξεχειλίζει η εθνική ομάδα του Καρέτσα, του Μουζακίτη, του Κωστούλα, του Τζόλη και όλων των άλλων "γαλανόλευκων" wonderkids για τουλάχιστον μια δεκαπενταετία!

Το πρώτο μπαράζ με την Σκωτία για την άνοδο στην elite κατηγορία του UEFA Nations League είχε μόλις ολοκληρωθεί. Και παρά την εύλογη απογοήτευση από την ήττα, σε κάθε γωνιά του “Γεώργιος Καραϊσκάκης” άκουγες μόνο ένα ερώτημα: “Πότε ξαναπαίζουμε;”…
Καλώς ήλθατε και επίσημα στη νέα εποχή της εθνικής μας ομάδας! Καλώς ήλθατε στα χρόνια που θα ολοκληρώνεται ένα παιχνίδι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και άπαντες θα ανυπομονούμε να περάσουν οι μέρες ή οι εβδομάδες… για να έρθει το επόμενο.
Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε τόσο ταλέντο μαζεμένο στην Εθνική Ελλάδος
Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο εισέρχεται σε μια πρωτόγνωρη περίοδο. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχε τόσο ταλέντο συσσωρευμένο στις δεξαμενές του. Η είσοδος του 17χρονου Κωνσταντίνου Καρέτσα στην αναμέτρηση της Πέμπτης και τα επιφωνήματα θαυμασμού που προκάλεσε από τις πρώτες του επαφές με την μπάλα, μοιάζουν με… τρέιλερ από τα προσεχώς της επόμενης δεκαπενταετίας.
Αν βοηθήσουν λίγο η τύχη και τα αποτελέσματα κι αν η εθνική μας ομάδα επανέλθει στο μονοπάτι των επιτυχιών και της σταθερής παρουσίας στις μεγάλες διοργανώσεις, δεν θα υπάρχει παιχνίδι της χωρίς sold out! Τα εισιτήρια των αγώνων της θα γίνονται ανάρπαστα με την κυκλοφορία τους, οι αγώνες της “γαλανόλευκης” θα αποτελούν ατραξιόν για την πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων.
Ό,τι κι αν συμβεί αύριο βράδυ στη Γλασκώβη (και με δεδομένοι ότι οι πιο έμπειροι Σκωτσέζοι είναι πλέον φαβορί λόγω και του υπέρ τους αποτελέσματος στο Φάληρο), η αύρα των wonderkids του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ολοφάνερο ότι γεμίζει ήδη με οξυγόνο τα… δηλητηριασμένα από την τοξικότητα πνευμόνια της ποδοσφαιρικής μας κοινωνίας.
Μια ονειρεμένη ενδεκάδα της εθνικής Ελλάδος στη ρεβάνς με τη Σκωτία
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί μια πιθανή ενδεκάδα της εθνικής στο “Χάμπτεν Παρκ” σε περίπτωση που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ρισκάρει και παρατάξει ένα σχήμα χωρίς κλασικό αμυντικό χαφ μετά την ταυτόχρονη απουσία των Κουρμπέλη και Σιώπη; Τζολάκης, Βαγιαννίδης, Μαυροπάνος, Κουλιεράκης, Τσιμίκας, Μουζακίτης, Ζαφείρης, Κωνσταντέλιας, Τζόλης, Καρέτσας, Παυλίδης…
Μέσος όρος ηλικίας… 22,6 έτη! Θέλετε κάτι πιο εναλλακτικό γιατί είναι ξεκάθαρο ότι το συγκεκριμένο σχήμα στερείται ύψους; Τι θα λέγατε για ένα 3-4-3 με Μαυροπάνο, Κουλιεράκη, Ρέτσο τριάδα στην άμυνα; Και πάλι ο μέσος όρος ηλικίας δεν θα ξεπερνά τα 23,5 έτη!
Η φουρνιά της… Generation Z της εθνικής μας ομάδας μοιάζει με ευλογία για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όλοι μας, όμως, θα πρέπει να τιθασεύσουμε τα συναισθήματά του ενθουσιασμού και της ανυπομονησίας μας και να αντιληφθούμε ότι θαύματα στον αθλητισμό δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη.
Το χτίσιμο μιας εθνικής ομάδας που στηρίζεται πλέον σε ποδοσφαιριστές που στην πλειοψηφία τους βρίσκονται στην ηλικιακή κλίμακα 17-25 απαιτεί χρόνο, υπομονή και κυρίως στήριξη και εμπιστοσύνη στα δύσκολα.
Είναι δεδομένο ότι θα έρθουν αποτυχίες, απογοητεύσεις, ακόμη και… ηχηρές σφαλιάρες. Αν, όμως, όλοι μας σταθούμε αρωγοί της συγκεκριμένης προσπάθειας, αν όλοι είμαστε κάθε φορά εκεί να υποστηρίζουμε με το χειροκρότημα και την ενθάρρυνσή μας τις προσπάθειες του Τζολάκη, του Κουλιεράκη, του Βαγιαννίδη, του Ζαφείρη, του Μουζακίτη, του Κωστούλα, του Καρέτσα, του Τζίμα, του Τζόλη, του Κωνσταντέλια και όλων των μελών της πιο ελπιδοφόρας γενιάς που έχει παράξει ποτέ η “ποδοσφαιρική μας βιομηχανία”, μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι τα επόμενα 15 χρόνια θα ζήσουμε ένα υπέροχο αθλητικό παραμύθι που μπορεί μια μέρα να… αφηγούμαστε στα εγγόνιά μας.
Προς το παρόν, ας περιμένουμε λίγες ώρες ακόμη για να διαπιστώσουμε τι μας επιφυλάσσει η πολύ δύσκολη βραδιά στη Γλασκώβη. Μα ότι κι αν συμβεί εκεί στον βρετανικό Βορρά είναι σίγουρο ότι το βράδυ της Κυριακής θα ανυπομονούμε για το επόμενο ραντεβού μας με τα παιδιά του Ιβάν Γιοβανοβιτς!
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".