Εθνική Ελλάδος: Πέντε... συν ένα ξεχωριστά "ευχαριστώ" για την εποχή των wonderkids
Γαλανόλευκη... φρενίτιδα
Πίσω από το θαύμα του ελληνικού ποδοσφαίρου των wonderkids και της εθνικής Ελλάδος των... ονείρων μας, "κρύβονται" άνθρωποι που συνέβαλαν τα μέγιστα, άμεσα ή έμμεσα, για να φτάσουμε στη σημερινή εκτόξευση.

Φρενίτιδα! Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει ανάγλυφα τον ενθουσιασμό που έχει κυριεύσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων μετά το απίθανο πέρασμα των πιτσιρικάδων του Ιβάν Γιοβάνοβιτς από το “Χάμπτεν Παρκ” της Γλασκόβης.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτέλεσε ουσιαστικά το εισιτήριο μετάβασης ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου στην εποχή των δικών του wonderkids, του Καρέτσα, του Τζόλη, του Μουζακίτη, του Ζαφείρη, του Κωνσταντέλια, του Κουλιεράκη, του Τζολάκη, του Κωστούλα, του Τζίμα και όσων ακόμη ακολουθούν.
Εθνική Ελλάδος: Οι γονείς Καρέτσα, Ζαφείρη και η αληθινή αγάπη για την πατρίδα
Κάθε παραμύθι, όμως, δεν κρύβει μόνο ήρωες, αλλά και… αθέατους πρωταγωνιστές που είτε άμεσα, είτε έμμεσα συνέβαλαν τα μέγιστα για να μπορέσουν να πάρουν σάρκα και οστά οι σελίδες του. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της εθνικής μας ομάδας. Να τους απαριθμήσουμε;
Ξεκινάμε από τους γονείς των παιδιών που μπορεί να μεγάλωσαν μακριά από την πατρίδα, αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν την ελληνική φλόγα άσβεστη στην καρδιά τους. Ο Καρέτσας και ο Ζαφείρης θα μπορούσαν να επιλέξουν είτε την εθνική Βελγίου, είτε εκείνη της Νορβηγίας για να κυνηγήσουν τα ποδοσφαιρικά τους όνειρα. Ενδεχομένως να ήταν πιο εύκολο και ελκυστικό να το πράξουν όντας συμπαίκτες του Ντε Μπρόινε και του Χάαλαντ. Επέλεξαν, όμως, τη χώρα καταγωγής τους! Και είναι πραγματικά ελπιδοφόρο να βλέπεις Έλληνες – όπως οι γονείς των συγκεκριμένων παιδιών – όχι μόνο να μη γυρίζουν την πλάτη στη χώρα τους, αλλά να μαθαίνουν και σε όλα τα μέλη των οικογενειών τους να πράττουν το ίδιο. Να είναι καλά οι άνθρωποι!
Η επόμενη κατηγορία… ευχαριστιών περιλαμβάνει τέσσερις παράγοντες που θύμισαν σε όλους μας πόσο σημαντική είναι η ανάπτυξη των ακαδημιών στο ποδόσφαιρο.
Πρώτος – και χρονικά και σε επίπεδο επενδύσεων – ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Τα περισσότερα από πενήντα εκατομμύρια ευρώ που επένδυσε από το 2010 ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού στα τμήματα υποδομής και η μετατροπή των εγκαταστάσεων του Ρέντη σε μια “πρότυπη μονάδα παραγωγής ταλέντων” με τις υψηλότερες ευρωπαϊκές προδιαγραφές, συνέβαλαν τα μέγιστα για να ζήσουμε τη σημερινή… επανάσταση.
Τα θεμέλια της εθνικής Ελλάδος μπήκαν σε Ρέντη και Νέα Μεσημβρία
Το συγκεκριμένο αναπτυξιακό πλάνο οδήγησε μια ελληνική ομάδα στο θαύμα της κατάκτησης του Champions League των μικρών ηλικιών και, φυσικά, τροφοδότησε την εθνική των ονείρων μας με παιδιά όπως ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας, ο Τζολάκης και ο Ρέτσος.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει και στον Ιβάν Σαββίδη. Γιατί πριν φτάσουμε στη σημερινή εκτόξευση του Ολυμπιακού, ο ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που καρπώθηκε πρώτος απ’ όλους την επένδυση που πραγματοποίησε ο ιδιοκτήτης του στις ακαδημίες της Νέας Μεσημβρίας.
Παιδιά όπως ο Κουλιεράκης, ο Πέλκας, ο Κωνσταντέλιας, ο Γιαννούλης, ο Τζόλης ανδρώθηκαν στη “φωλιά του αετού” και άνοιξαν τα φτερά τους για μια σπουδαία καριέρα. Δεν αρκούσε, όμως, μόνο η παραγωγή ταλέντων για να οδηγηθούμε στη σημερινή… μεθυστική εποχή. Έπρεπε να βρεθούν και οι προπονητές εκείνοι που δεν θα δίσταζαν να εμπιστευτούν 17χρονα και 18χρονα παιδιά σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το έπραξαν αρχικά ο Ραζβάν Λουτσέσκου και εν συνεχεία – σε ακόμη πιο εντυπωσιακό βαθμό – ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Αμφότεροι δικαιούνται ένα μεγάλο “ευχαριστώ” από μέρους μας γιατί μας βοήθησαν να… αλλάξουμε μυαλά!
Το τελευταίο “ευχαριστώ” ανήκει στον Γιάννη Αλαφούζο. Πολλές φορές η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Η λανθασμένη εκτίμηση ή επιλογή ενός ανθρώπου ευεργετεί τη ζωή κάποιου άλλου. Αυτό συνέβη και με την απόφαση “καρατόμησης” του Ιβάν Γιοβάνοβιτς από τον ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού τα Χρστούγεννα του 2023.
To “διαζύγιο” του Ιβάν με τους “πράσινους” αποδείχτηκε… θεόσταλτο δώρο για την εθνική ομάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί έφερε τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη θέση και στο… ιδανικό timing!
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Aπογευματινή".