Εθνική Ελλάδος: Οι ήρωες του 2004 μιλούν στα ''Παραπολιτικά'' για τα wonderkids του 2025
Υπόκλιση στα αστέρια του μέλλοντος
Θοδωρής Ζαγοράκης, Άγγελος Χαριστέας, Κώστας Κατσουράνης, Αντώνης Νικοπολίδης, Στέλιος Γιαννακόπουλος και Βασίλης Τσιάρτας μιλούν στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ για τη γενιά των wonderkids της Εθνικής Ελλάδος.
Όταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης… σήκωνε την Ελλάδα στον έβδομο ουρανό της Λισαβόνας, εκείνη τη “μαγική κι ονειρεμένη” 4η Ιουλίου του 2004, ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης είχε μόλις ξεκινήσει να… μπουσουλάει καθώς ήταν 7 μηνών! Ο Χρήστος Ζαφείρης ήταν ακόμη μικρότερος! Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, ο Κωνσταντίνος Τζολάκης και ο Χρήστος Τζόλης προσπαθούσαν να καταλάβουν γιατί υπήρχε τόσος θόρυβος εκείνο το βράδυ στη γειτονιά, έχοντας μόλις κλείσει τον πρώτο και το δεύτερο χρόνο της ζωής τους. Για τον Χρήστο Μουζακίτη και τον Κωνσταντίνο Καρέτσα, μην το συζητάμε καν. Αγέννητοι ήταν!
Κι όμως, στα μάτια όλων αυτών των παιδιών ο “Ζαγόρ”, ο Νικοπολίδης, ο Κατσουράνης, ο Γιαννακόπουλος, ο Χαριστέας, ο Τσιάρτας και όλοι οι “ήρωες” του εθνικού μας έπους στο Euro της Πορτογαλίας, υπήρξαν οι δικοί τους… Γκάληδες! Οι άγνωστοι θεοί που μια φορά κι έναν καιρό πραγματοποίησαν το θεωρητικά ακατόρθωτο οδήγώντας την Ελλάδα μας στην κορυφή του Ολύμπου.
Κι όπως ακριβώς όλα τα αστέρια που γέννησε το ελληνικό μπάσκετ τις δεκαετίες μετά το 1987 – από τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη μέχρι τον Αντετοκούνμπο – θεωρούνται… παιδιά του Γκάλη, έτσι και τα σημερινά wonderkids του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ουσιαστικά… τέκνα των πρωταθλητών Ευρώπης του Ότι Ρεχάγκελ.
Τι λένε, όμως, οι πρωταγωνιστές του ομορφότερου παραμυθιού του ελληνικού αθλητισμού για τη σημερινή εθνική Ελλάδος των… γαλάζιων ονείρων και τα ταλαντούχα αστέρια της; Ο λόγος τους ανήκει!
Θοδωρής Ζαγοράκης: “Χρήστος Ζαφείρης, η ήρεμη δύναμη”
“Κάθε φορά που βλέπω τον Χρήστο Ζαφείρη να αγωνίζεται, είτε με τη φανέλα της εθνικής ομάδας, είτε με αυτή της Σλάβια Πράγας, ένα είναι το στοιχείο που με εντυπωσιάζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο: Η παροιμιώδης ψυχραιμία του και η ικανότητά του να μην πανικοβάλλεται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ακόμη και σε καθεστώς εξαιρετικά υψηλής πίεσης.
Ξέρεις ότι εννιά φορές στις δέκα οι μεταβιβάσεις του θα είναι αυτές που πρέπει, στο σωστό χρόνο, στον κατάλληλο παίκτη και στον ιδανικό χώρο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Χρήστος αντανακλά τις ικανότητες μιας εξαιρετικά χαρισματικής γενιάς Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπουμε όλα αυτά τα “ποδοσφαιρικά μωρά” να βρίσκονται στο ξεκίνημα ενός υπέροχου παραμυθιού, που κακά τα ψέματα όλοι αισθανόμασταν τον τελευταίο χρόνο ότι ερχόταν.
Ο κόσμος έχει ανάγκη να βλέπει Ελληνόπουλα, δένεται μαζί τους και ελπίζω ότι όλα αυτά τα παιδιά θα οδηγήσουν συνολικά την ποδοσφαιρική μας κοινωνία σε μια αλλαγή νοοτροπίας που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη. Θα μας βοηθήσουν να απολαμβάνουμε το ποδόσφαιρο ακόμη και σε παιχνίδια που θα συνοδεύονται από ήττες. Ποιος φίλαθλος έφυγε εκνευρισμένος από το Καραϊσκάκη μετά το πρώτο παιχνίδι με τους Σκωτσέζους. Όλοι χειροκροτούσαν όρθιοι. Κι αυτό πρέπει να πράττουμε σε κάθε βήμα αυτών των παιδιών. Να είμαστε πάντα δίπλα τους”!
Κώστας Κατσουράνης: “Χρήστος Μουζακίτης, ο… υπολογιστής”
“Πόσους παίκτες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου θυμάστε να ενεργούν με ωριμότητα τριαντάρη κι ακόμη να μην έχουν κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας του; Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα οδηγεί και στην αξιολόγηση της ποδοσφαιρικής ποιότητας του Χρήστου Μουζακίτη. Δεν ξέρω αν η σημερινή γενιά είναι πιο… απαθής από τη δική μας, αν δεν στρεσάρεται τόσο εύκολα, αλλά ειλικρινά είναι αξιοθαύμαστη η ηρεμία που βγάζουν όλα αυτά τα νέα παιδιά σε συνθήκες πολύ υψηλής πίεσης κατά της διάρκεια των αγώνων. Ειδικά ο Χρήστος λειτουργεί με τόσο καθαρό μυαλό που θαρρείς και λειτουργεί σαν ηλεκτρονικός υπολογιστής.
Απλά, το παράδειγμα του Μουζακίτη αλλά και της πλειοψηφίας των νέων παικτών που πρωταγωνιστούν στις επιτυχίες της εθνικής ομάδας, θυμίζουν σε όλους μας ότι στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν πλέον ηλικίες. Δεν υπάρχουν πιτσιρικάδες και “παππούδες”. Υπάρχουν μόνο παίκτες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Έτσι απλά.
Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται διεθνώς, δεν έχει καμία σχέση με εκείνο στο οποίο πρωταγωνιστούσαμε εμείς. Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο στην εθνική, αλλά και στους συλλόγους – με 17χρονους και 18χρονους να πρωταγωνιστούν – μπορεί στα δικά μας μάτια να λογίζεται ως κάτι επαναστατικό, στην υπόλοιπη Ευρώπη όμως θεωρείται εδώ και χρόνια αυτονόητο. Υπάρχει υγεία στην εθνική και εξαιρετικό περιβάλλον για να εξελίσσονται διαρκώς αυτά τα παιδιά”
Στέλιος Γιαννακόπουλος: “Κωνσταντίνος Καρέτσας, ο… θρασύς”
“Είχα τη χαρά να ζήσω από κοντά, στις εξέδρες του Χάμπτεν Παρκ, το θρίαμβο της εθνικής μας ομάδας επί της Σκωτίας. Καθόμουν με σκάουτερς ομάδων της Premier League, οι οποίοι δεν σας κρύβω ότι έμειναν με το στόμα ανοιχτό με όσα έβλεπαν από τα Ελληνόπουλα.
Μου ζητούσαν στοιχεία, ήθελαν να μάθουν τα πάντα. Εννοείται ότι τους βοήθησα, αλλά τα δικά μου μάτια ήταν στραμμένα σε αυτό το παλικάρι που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα ότι τον γύρισε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του Ράιαν Γκιγκς και του Πολ Σκόουλς. Όταν λέει αυτά τα πράγματα για τον Κωνσταντίνο Καρέτσα ο Σερ Άλεξ, τι να πούμε εμείς;
Ξέρετε τι παρατηρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης; Τη γλώσσα του σώματος του Άντι Ρόμπερτσον. Έβλεπες ένα 17χρονο να τα βάζει με το καλύτερο αριστερό μπακ στον κόσμο κι αντί να αισθάνεται εκείνος τρακαρισμένος να υποχρεώνει τον αρχηγό των Σκωτσέζων να νιώθει άβολα όποτε έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του.
Είναι απίστευτο το ποδοσφαιρικό του θράσος. Θυμήθηκα τα νιάτα μου όταν κλήθηκα 16-17 χρονών να αγωνιστώ σε παιχνίδια της ανδρικής ομάδας του Εθνικού Αστέρα. Μόνο που εγώ τείχα άγνοια κινδύνου στη Β’ Εθνική και ο Καρέτσας τη διαθέτει στα 17 του ως πρωταγωνιστής της εθνικής Ελλάδος και της σχεδόν βέβαιης πρωταθλήτριας Βελγίου”.
Άγγελος Χαριστέας: “Χρήστος Τζόλης, ο ώριμος δουλευταράς”
“Ήταν τέλη Άνοιξης του 2024 όταν παρακολούθησα έναν αγώνα του Χρήστου Τζόλη με τη Φορτούνα Ντίσελντορφ. Τον είχα δει πρώτη φορά δια ζώσης σε ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη και από τότε με είχαν εντυπωσιάσει τα χαρίσματά του. Σε μια περίοδο που το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν παρήγαγε ποδοσφαιριστές με ευχέρεια στο σκοράρισμα, έβλεπες έναν επιθετικό… διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Με απίθανη ικανότητα στην εκμετάλλευση κενών χώρων, με αυτοπεποίθηση, με εξαιρετικά τελειώματα και με επιτάχυνση που προσωπικά με… ξετρέλαινε!
Όταν, λοιπόν, έμαθα ότι παίρνει μεταγραφή στην Μπριζ απόρησα με την αδράνεια των γερμανικών ομάδων. Μιλώντας με ανθρώπους που γνώριζα από τα χρόνια μου στην Μπουντεσλίγκα, έμαθα ότι ενδιαφέρονταν να τον αποκτήσουν η Βόλφσμπουργκ και άλλες 2-3 ομάδες, αλλά ο ίδιος επέλεξε το Βέλγιο για να βελτιωθεί σε ένα περιβάλλον που φημίζεται για την εξέλιξη νεαρών παικτών.
Αυτό λέει πολλά για την ωριμότητά και την εργατικότητά του. Μια ευχή θα ήθελα απλά να δώσω, όχι μόνο στον Χρήστο, αλλά σε όλα τα παιδιά της εθνικής ομάδας που είναι σίγουρο ότι θα μας χαρίσουν σπουδαίες στιγμές στο μέλλον.
Να είναι πάντα δεμένοι κυρίως στα δύσκολα – όπως ήταν η δική μας ομάδα - όταν θα βρεθούν αντιμέτωποι με την απαξίωση της κοινής γνώμης. Θα έρθουν κι αυτές οι στιγμές. Είναι νόμος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Αντώνης Νικοπολίδης: “Κωνσταντίνος Τζολάκης, ο καθοδηγητής”
“Θυμάμαι τον Κωνσταντή στα πρώτα βήματά του στου Ρέντη. Έβλεπες ξεκάθαρα το πλήρες πακέτο που μδιέθετε και τις προδιαγραφές για μια πολύ σπουδαία καριέρα. Ο Πέδρο Μαρτίνς τον πίστευε πάρα πολύ και δεν δίσταζε να τον χρησιμοποιεί στην πρώτη ομάδα πριν καν κλείσει τα είκοσι του χρόνια. Κι όταν δεν τον έβαζε στα παιχνίδια τον έστελνε στην Κ19 – που ήμουν τότε προπονητής – να προσθέτει πολύτιμες εμπειρίες μέσα από συνεχή αγωνιστικό ρυθμό.
Είναι πολλά τα χαρίσματά του. “Διαβάζει” εξαιρετικά τις φάσεις, είναι απίστευτα ήρεμος, καθοδηγεί με ψυχραιμία τους συμπαίκτες του και – το κυριότερο – δεν επαναπαύεται. Κάθε μέρα προσπαθεί ακόμη περισσότερο από την προηγούμενη για να βελτιώσει τις όποιες ατέλειές του. Ήταν θέμα χρόνου να εκτοξευθεί και απλά βρέθηκε ο Μεντιλίμπαρ να του δώσει την ευκαιρία να το πράξει.
Εδώ και τρία χρόνια φαινόταν ότι η συγκεκριμένη φουρνιά παικτών θα κατέληγε στο σημερινό της άλμα. Βλέπεις μικρά σε ηλικία παιδιά να κουβαλούν ήδη σπουδαίες εμπειρίες στις πλάτες τους. Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου, αλλά και ως απλός φίλαθλος, δεν μπορώ παρά να δηλώνω ενθουσιασμένος με την προοπτική εξέλιξης όλων αυτών των ταλέντων. Και μακάρι ολοένα και περισσότεροι προπονητές που εργάζονται σε ελληνικές ομάδες να επιδείξουν τη γενναιότητα του Μεντιλίμπαρ ή του Γιοβάνοβιτς και να δώσουν στα νέα παιδιά το χώρο για να εξελιχθούν”.
Βασίλης Τσιάρτας: “Γιάννης Κωνσταντέλιας, ο… διαφορετικός”
“Αν πρέπει να ιεραρχήσει κανείς τα ιδιαίτερα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του Γιάννη Κωνσταντέλια, δεν πρέπει να ξεκινήσει ούτε από τις ντρίμπλες του, ούτε από τις μεταβιβάσεις του, αλλά από τον τρόπο που υποδέχεται την μπάλα στα πόδια του. Είναι μοναδικός ο τρόπος που το πράττει. Διαθέτει το χάρισμα να κατευθύνει την μπάλα προς τα εκεί που θέλει, από την πρώτη στιγμή που θα την υποδεχτεί. Στη δική μου εποχή ο μέσος χρόνος μαρκαρίσματος από κάποιον αντίπαλο ανερχόταν περίπου στα 5 δευτερόλεπτα. Σήμερα ο χρόνος που έχεις μέχρι να πέσει κάποιος πάνω σου έχει μειωθεί στα 2!
Τόσο ο Κωνσταντέλιας, όμως, όσο και τα υπόλοιπα απίστευτα ταλαντούχα παιδιά της εθνικής βρίσκονται σε μία ηλικία που πρέπει να εστιάζουν περισσότερο στα περιθώρια βελτίωσής τους. Να κλείσουν τα αφτιά στις σειρήνες του ενθουσιασμού και της αποθέωσης και να μη σταματήσουν να δουλεύουν.
Από τον Κωνσταντέλια για παράδειγμα περιμένω να δω στο μέλλον περισσότερα σουτ και μεγάλη βελτίωση στην εκτέλεση των στατικών φάσεων. Αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να απογειώσει την καριέρα του. Έχει εξαιρετικό πόδι, αλλά πρέπει να δουλέψει πολύ για να τελειοποιήσει τα χτυπήματά του. Και ο Γιάννης και όλα τα παιδιά πρέπει να θυμούνται ότι η διάρκεια θα τους καταξιώσει και θα τους οδηγήσει σε μια σπουδαία καριέρα”.
