Μην περιμένετε από εμάς να γίνουμε… αστυνομικοί, δικαστές ή εισαγγελείς για να εξιχνιάσουμε όσα συνέβησαν στη φυσούνα των αποδυτηρίων του “Γεώργιος Καραϊσκάκης” το βράδυ της Κυριακής στο ντέρμπι Ολυμπιακού - ΑΕΚ για την 3η αγωνιστική των playoffs της Super League.. Ούτως ή άλλως μόνο το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας (που λειτουργούν, πλέον, υποχρεωτικά σε όλα τα γήπεδα) θα διαλευκάνει ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα αναφορικά με τις καταγγελίες του Μάριου Ηλιόπουλου. Μπορούμε, ωστόσο, να σχολιάσουμε όσα συνέβησαν… σε δημόσια θέα ενώπιων 33.000 φιλάθλων στο Φάληρο και… 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων που παρακολούθησαν την αναμέτρηση καθισμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις τους.

Το έχουμε επισημάνει ουκ ολίγες φορές από την τελευταία σελίδα της “Απογευματινής”: Διαβάζεις και ακούς σχόλια για ένα γεγονός και απορείς με την ευκολία που παραποιείται μια αλληλουχία πράξεων και συμβάντων που έχουν καταγραφεί από δεκάδες ηλεκτρονικά μέσα: Κάμερες, κινητά, iphones! Υπάρχει, λοιπόν, ένα δεδομένο που μοιάζει αδύνατο να αμφισβητηθεί πολύ απλά γιατί είναι καταγεγραμμένο… με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους: Ο Έρικ Λαμέλα ήταν ο άνθρωπος που… άναψε τη σπίθα της “θλιβερής έκρηξης” όσων ζήσαμε στο Φάληρο σε μια βραδιά που θα έπρεπε να μας απασχολεί μόνο για τη στέψη του νέου πρωταθλητή Ελλάδος.

Ούτε θα καταδικάσουμε τον Αργεντινό, ούτε θα τον στήσουμε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Λατινοαμερικάνος με “εκρηκτικό” ταλέντο, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που χάνει την αυτοκυριαρχία του. Δεν είναι, όμως, αυτό το ζητούμενο. Το πρόβλημα συνολικά για την ΑΕΚ είναι ότι η εν γένει συμπεριφορά ενός εκ των, θεωρητικά, σούπερ σταρ της αποτυπώνει ανάγλυφα όλες τις παθογένειες της φετινής ομάδας που εμφανίζει ο Ματίας Αλμέιδα, αλλά και όλα τα κακώς κείμενα σε επίπεδο νοοτροπίας που έφεραν την “Ένωση” αντιμέτωπη με μια καταστροφική σεζόν.

Η ΑΕΚ, ο Λαμέλα και η... φωτογραφία της σεζόν στο Καραϊσκάκη

Ξεκινώντας από το περσινό καλοκαίρι, η μεταγραφή Λαμέλα “φωτογραφίζει” τον αντι-ποδοσφαιρικό τρόπο που χτίστηκε η φετινή ΑΕΚ. Ένας παίκτης που έβλεπε την καριέρα του να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, που είχε πάψει προ πολλού να “δουλεύει” στο γήπεδο κατά τη διάρκεια των αγώνων και που αποκτήθηκε μόνο για να κερδίσει ο Μάριος Ηλιόπουλος την εμπιστοσύνη των φίλων της ομάδας, σε μια περίοδο που άπαντες βρίσκονταν υπό το σοκ της αποχώρησης του Δημήτρη Μελισσανίδη. Ήταν ολοφάνερο ότι ο Αργεντινός δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να υπηρετήσει το ποδοσφαιρικό δόγμα της πίεσης και του υψηλού ρυθμού του Ματίας Αλμέιδα. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην περίπτωση του Άντονι Μαρσιάλ.

Η εικόνα και των δύο παικτών στο χορτάρι εξήγησε γιατί δεν είχαν καμία πρόταση στα χέρια τους από ομάδα μεγάλης λίγκας και υποχρεώθηκαν να αναζητήσουν στην Ελλάδα τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Τόσο ο Αργεντινός, όσο και ο Γάλλος δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τους παικταράδες που χαζεύαμε πριν από λίγα χρόνια να “μαγεύουν” στα γήπεδα της Premier League. Μερικές εκλάμψεις του σπάνιου και δεδομένου ταλέντου τους, αλλά μέχρι εκεί.

ΑΕΚ, ένας οργανισμός που ασχολείται με τα πάντα... εκτός από το ποδόσφαιρο

Τι έκανε, λοιπόν, ο Λαμέλα από το ξεκίνημα της σεζόν αντιλαμβανόμενος και ο ίδιος ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί με επιτυχία ούτε στις απαιτήσεις ενός πρωταθλήματος δεύτερης ταχύτητας όπως το ελληνικό; Άρχισε να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο. Να αποβάλλεται σε ντέρμπι, να επιδίδεται σε κοκορομαχίες με αντιπάλους, να προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των οπαδών της ΑΕΚ με… μη ποδοσφαιρικές μεθόδους σαν αυτές που ζήσαμε στο Καραϊσκάκη από το πρώτο λεπτό του κυριακάτικου ντέρμπι και όχι μόνο στο φινάλε. Αυτός ακριβώς είναι και ο καθρέφτης της φετινής ΑΕΚ: Ασχολήθηκε με τα πάντα… εκτός από το ποδόσφαιρο!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".