Στον αστερισμό του Γιούργκεν Κλοπ ζει το τελευταίο διάστημα η Λίβερπουλ και όχι άδικα, καθώς υπό την καθοδήγηση του, το καμάρι Μέρσει Σάιντ δείχνει να αφήνει πίσω του τα πέτρινα χρόνια και βρίσκεται ξανά στον τελικό του Champions League, την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μετά από 11 χρόνια.

Ο Γερμανός τεχνικός δημιούργησε μία ομάδα με λίγα χρήματα και μικρό μέσο όρο ηλικίας, που τρέχει ασταμάτητα. Έφτιαξε μία ποδοσφαιρική παρέα από πραγματικά "κομάντα", που προκειμένου να πάρουν θετικό αποτέλεσμα δεν διστάζουν να βάλουν το κεφάλι τους, εκεί όπου οι άλλοι δεν βάζουν ούτε τα πόδια τους. Το σύνολο αυτό του «Klopo», κάνει κάθε υγιή φίλαθλο να σκέφτεται έναν-έναν όλους τους λόγους για τους οποίους «η μπάλα» αποτέλεσε την πρώτη αγάπη για κάθε άντρα και να επιθυμεί να ράψει στη φανέλα της το βράδυ της 26ης Μαΐου το έκτο της αστέρι.

Ο αρχιτέκτονας αυτής της αρμάδας που εναντιώνεται συνειδητά στους κανόνες του σύγχρονου marketing, χρησιμοποιώντας στην 11άδα της Αιγύπτιους και Σκωτσέζους, δεν είναι όμως απλά ένας προπονητής. Είναι μία εκρηκτική προσωπικότητα που ζει έντονα κάθε στιγμή, ευχάριστη ή δυσάρεστη. Είναι ένας εκδηλωτικός άνθρωπος που τον λατρεύουν οι οπαδοί σε όλες τις ομάδες τις οποίες προπόνησε. Είναι ένας ιδιόρρυθμος άνθρωπος που γεννήθηκε το 1967 σε ένα χωριό 1500 κατοίκων στη Στουτγγάρδη και εξελίχθηκε 50 χρόνια μετά σε μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στο χώρο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αποτελώντας πρότυπο για χιλιάδες άλλους επίδοξους τεχνικούς.

Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ένας προπονητής που στην καριέρα του δεν του χαρίστηκε τίποτα. Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και ανέβηκε με υπομονή ένα-ένα τα σκαλοπάτια της επιτυχίας, με αφοσίωση και πίστη σε αυτό που κάνει.
Όσοι τον έζησαν, τον περιγράφουν ως ένα εξαιρετικό προπονητή που φτιάχνει υπερομάδες με φαινομενικά μέτρια ρόστερ, δημιουργώντας υπεραξία στους ποδοσφαιριστές του. Παράλληλα τονίζουν πως είναι και ένας άνθρωπος έξω καρδιά, με αρκετό χιούμορ και λάτρης της μουσικής, καθώς ηρεμεί παίζοντας κιθάρα.

Ο ίδιος δεν διεκδικεί την εκκεντρικότητα του Μουρίνιο, ούτε έχει στόχο να βρίσκεται στο επίκεντρο, για αυτό και στην πρώτη του συνέντευξη στον ηλεκτρική καρέκλα του προπονητή της Λίβερπουλ είπε πως δεν είναι ο «special one» αλλά ο «normal one». Δεν είναι ακριβοθώρητος και στυλάτος όπως ο Γκουαρδιόλα, αλλά ένας προσγειωμένος οπαδός του παθιασμένου ποδοσφαίρου που κυκλοφορεί με φόρμες και καπέλο. Δεν είναι ένας τυπικός coach, είναι ένας ευαισθητοποιημένος Ευρωπαίος πολίτης που θα μιλήσει σε έναν δημοσιογράφο για το Brexit, αλλά και για την καγκελάριο της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ όπως μιλάει σε έναν φίλο του.

Αυτό όμως που τον κάνει ιδιαίτερο είναι πως ζει σαν κανονικός άνθρωπος. Είναι ίσως ο μόνος προπονητής που πήγε διακοπές μετά από τελικό champions league σε φοιτητικό κάμπινγκ στη Χαλκιδική και έμεινε σε σκηνή. Είναι εκείνος που λέει πως μόνο η γυναίκα του τον πίστευε όταν ξεκίνησε την καριέρα του και  εκείνη του αφιέρωσε ένα παιδικό βιβλίο που έγραψε με ποδοσφαιρικά παραμύθια. Είναι εκείνος που ακόμα και σήμερα κυκλοφορεί μόνος του για ψώνια στις φτωχές συνοικίες του Λίβερπουλ και συζητάει με τους οπαδούς της ομάδας, όπως έκανε πέρυσι με τον ορφανό από πατέρα Ρίγκο, που τον πέτυχε τυχαία και περπάτησαν μαζί, οι δυο τους, σαν πατέρας με γιο, στις όχθες του Μέρσει Σάιντ κουβεντιάζοντας για το ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ένας συναισθηματικός άνθρωπος που έχει αυξημένο το αίσθημα της δικαιοσύνης για αυτό και οι αντιδράσεις του, όποτε αδικείται, είναι τόσο έντονες που οδηγούν ακόμα και σε καυγάδες. Όπως φέτος μετά το ντέρμπι με την Έβερτον, που λίγο έλειψε να «δείρει» το δημοσιογράφο μετά το τέλος του ματς.

Στις χαρές του ο Κλοπ θα γίνει ένα κουβάρι και θα πανηγυρίσει σαν μικρό παιδί μαζί με τους παίκτες του. Παίκτες από τους οποίους ξέρει να παίρνει από τον καθένα, μέσα στο γήπεδο ό,τι μπορεί να του δώσει και αυτό είναι κάτι που το κερδίζει με δουλειά, αλλά και… "διαολιά".
Χαρακτηριστικό είναι το παραδείγμα του 2004, όταν ήταν προπονητής της Μάιντζ. Πηγαίνοντας τους παίκτες της ομάδας για προετοιμασία σε μία λίμνη στη Σουηδία, σε μία περιοχή που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και αφού κοιμόντουσαν όλοι τους κάτω από τα δένδρα, έμειναν πέντε ημέρες χωρίς φαγητό, στη συνέχεια τους έμαθε να ψαρεύουν για να μπορούν φάνε και να ξεκινήσουν τις προπονήσεις. Αυτό όπως παραδέχτηκαν αργότερα όλοι οι παίκτες, τους έκανε μία αρκετή δυνατή ομάδα, ικανή να επιβιώσει σε κάθε αντιξοότητα. Τέτοια κόλπο έκανε και στη Ντόρτμουντ, αλλά και στη Λιβέρπουλ που απαγόρευσε σε όλους τους παίκτες να πιάνουν την πινακίδα που υπάρχει στην καταπακτή και συνδέει τα αποδυτήρια με τον αγωνιστικό χώρο του Anfield, μέχρι να κατακτήσουν έναν τίτλο και εκείνοι είναι σήμερα στον τελικό της Ευρώπης.

Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ένας άνθρωπος με περίεργη ψυχοσύνθεση και ιδιοσυγκρασία, που μοιάζει όμως σαν ευλογία για τον κόσμο της Λίβερπουλ, καθώς τόσο οι προπονητικές του αρετές, όσο όμως και η προσωπικότητα του απορροφούν όλους τους κραδασμούς από τα καταραμένα χρόνια που προηγήθηκαν, έκαναν την ομάδα ξανά ένα παγκόσμιο μπραντ και δείχνει ως ο μόνος «στρατηγός» που μπορεί να την οδηγήσει ξανά στην κορυφή.