Kυβέρνηση μειοψηφίας των ηττημένων ονειρεύονται ο Αλέξης Τσίπρας και η «παρέα» του, πιστεύοντας ότι είναι χαρακτηριστικό προεκλογικής τακτικής οι ενστάσεις των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι «όρκοι» περί ακρωτηριασμού του Βαρουφάκη, ότι δεν πρόκειται να συμπράξει σε ένα τέτοιο εθνικό και κοινωνικό ανοσιούργημα.

Εκτός βέβαια αν «θυμηθεί» ο Αλέξης Τσίπρας και τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ, πότε ακριβώς είχαν πληροφορηθεί τα «καμώματα» του άλλου Αλέξη, αυτού στις Βρυξέλλες. Γιατί δεν μπορούν όλοι να επικαλούνται την ασθενική μνήμη τους. Και ακόμη να συναποφασίσουν όλοι να ξανακλείσει ο Γιάνης με ένα ν κάποιες ημέρες τις τράπεζες!

Και παρά το γεγονός ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν ότι στις επερχόμενες εκλογές οι 151 έδρες και των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι όνειρο απατηλό, επιμένουν να ονειρεύονται ότι με την υπσχεση νεκρανάστασης της απλής αναλογικής μπορούν να «εξαγοράσουν» την κοινοβουλευτική αφωνία του ΚΚΕ και δεν θα χρειαστούν 151 ψήφους για να κυβερνήσουν. Τους αρκούν λένε και πολύ λιγότερες!

Διότι, όπως υποστηρίζουν αλλά δεν πιστεύουν, οι κυβερνήσεις συνεργασίας αριστερών κομμάτων μπορούν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στην αλαζονεία και τον καθεστωτισμό. Και τότε θα δούμε τη χώρα να φλερτάρει με την απόλυτη «επιβεβαίωση» του πολιτικού ονείρου της παρέας του Τσίπρα. Και τα 100 δισ. ευρώ δημόσιο χρέος που μας «φόρτωσε» η τετραετής συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, συν την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για άλλα 99 χρόνια, να ήταν απλώς η πρώτη πικρή γεύση για ολόκληρο το «μενού»!

Γι'αυτό δεν υπάρχει άλλοθι τώρα που είδαμε τη χώρα να φλερτάρει με την απόλυτη οικονομική καταστροφή, που θα την παρασύρει και στην πολιτική περιθωριοποίηση. Που σημαίνει ότι και δεν έχουμε δικαίωμα να αντιμετωπίζουμε με αφέλεια τις νέες απειλές του πολακισμού, που με τον πιο αυθεντικό τρόπο εκφράζει τα «πιστεύω» και τα «θέλω» ολόκληρης της παρέας. Οι πιθανότητες επομένως να ξαναζήσουμε ένα νέο 2015 είναι περισσότερο ορατές από όσο πιστεύουν οι χορτασμένες ελίτ σε ολόκληρη τη χώρα. Αλλά και ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό νέων που, με το σαθρό επιχείρημα όλοι ίδιοι είναι, επιλέγουν την αποχή χωρίς να σκέφτονται ότι πριονίζουν το δικό τους μέλλον.

Ξεχνούν βέβαια ότι μετά την... απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Γιατί θα είναι αργά, πολύ αργά!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 25/4