Είναι γνωστό ότι η νεολαία λόγω περιορισμένων κοινωνικών εμπειριών περιβάλλεται από ένα νέφος άγνοιας, παρεξηγήσεων και προκαταλήψεων, το οποίο δεν την περιορίζει μόνο στον χώρο της καθημερινότητας, αλλά επηρεάζει, για να μην πούμε ότι διαμορφώνει, και τη σχέση της με την πολιτική. Μία σχέση που, όχι μόνο στην εποχή μας, εκδηλώνεται πολύ συχνά με οργή και καταλήγει σχεδόν πάντα στην απάθεια και την απόρριψη. Επιβεβαίωση πρόσφατη της αδιαφορίας των νέων και όχι μόνο για τα κοινά η αναιμική συμμετοχή τους στις πρόσφατες ευρωεκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων του ελληνικού λαού στο Ευρωκοινοβούλιο.

Εξ αφορμής όμως όλων αυτών των συνηθισμένων πια αντικοινωνικών, με τα μέτρα των ασπρομάλληδων, συμπεριφορών, αβασάνιστα και άδικα χαρακτηρίζεται από τους «σώφρονες» υπερηλίκους η νέα γενιά όχι μόνο απολιτική αλλά και ανιστόρητη και αντιδραστική για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Ο μύθος όμως της απολιτικοποίησης και της αποϊδεολογικοποίησης της νέας γενιάς έχει πια… απομυθοποιηθεί, γιατί υπονομεύεται στην ελληνική κοινωνία από την ίδια την πραγματικότητα και τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Αλλά και επειδή η ιδεολογική σύγχυση στο πολιτικό στερέωμα, σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση του κοινωνικού ρόλου των κομματικών μηχανισμών, δημιουργεί κλίμα απομάκρυνσης των νέων όχι μόνο από την πολιτική αλλά και από την κοινωνία. Και όλα αυτά συνδυαζόμενα με την ιδεολογική σύγχυση που χαρακτηρίζει την εποχή μας, κατά την οποίαν, αν δεν ευνοούνται, απλώς καταγράφονται η οργιώδης ανηθικότητα, ο άκρατος ωφελιμισμός και η προκλητική διεκδίκηση και διαφύλαξη του ατομικού συμφέροντος.

Οι νέοι στηρίζονται όλο και λιγότερο στις ιδεολογίες, γιατί συµπεριφέρονται όλο και περισσότερο µε τους δικούς τους οραµατισµούς

Και έπειτα από όλα αυτά, η ελληνική κοινωνία αξιώνει από τη νεολαία να εκφράζονται η πολιτική άποψή της και η διεκδίκηση του αυτονόητου χωρίς δισταγμό! Δηλαδή της ανάπτυξης οργανωμένης δράσης! Γιατί θεωρεί ότι αυτό το δυναμικότερο και το πολυπληθές μέρος της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να «προσαρμόζεται» στο κλίμα της εποχής, που το ατομικό συμφέρον, ο ωφελιμισμός αλλά και η ανηθικότητα είναι δυστυχώς τα κριτήρια της επιτυχίας του σύγχρονου τρόπου ζωής! Παραβλέπεται βέβαια ότι οι νέοι και οι νέες στην εποχή μας στηρίζονται όλο και λιγότερο στις ιδεολογίες, γιατί συμπεριφέρονται όλο και περισσότερο με τους δικούς τους οραματισμούς και σχεδιασμούς τους στην καθημερινότητά τους!

Αυτή η μόδα όμως της αμφισβήτησης της εξουσίας, που εκδηλώνεται ως αδιαφορία για τα κοινά και απάθεια για τα πολιτικά ζητήματα και χαρακτηρίζει τον σύγχρονο τρόπο ζωής, δεν δικαιολογείται από τις όποιες αυθαιρεσίες της κάθε μορφής εξουσίας, που πιθανόν εξάπτουν τον φανατισμό, τη βία και την εγκληματικότητα. Γιατί επόμενη φάση είναι η περιφρόνηση της πολιτικής και των εκπροσώπων της και η μετατροπή των πολιτών σε ηττοπαθείς, παθητικούς και απροβλημάτιστους ψευτοαμφισβητίες!

Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»