H αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα της Super League ξεκινά ουσιαστικά σήμερα με την ανακοίνωση του χρονοδιαγράμματος της όλης διαδικασίας από τον αναπληρωτή Υπουργό Αθλητισμού, Γιάννη Βρούτση. Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να μην κάνει την παραμικρή έκπτωση στην εφαρμογή των μέτρων για την καταπολέμηση της βίας που έχει θεσπίσει με νομοθετική ρύθμιση και όπως επεσήμανε ο κ. Βρούτσης σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ, «όποια ομάδα δεν έχει φροντίσει να θέσει σε λειτουργία κάμερες στο γήπεδό της θα συνεχίσει να δίνει τα παιχνίδια της κεκλεισμένων των θυρών». 

Εκτός φυσικά από τη λειτουργία καμερών πλέον οδεύουμε προς την εφαρμογή και των υπόλοιπων κυβερνητικών μέτρων, όπως η δημιουργία μιας μόνο λέσχης φιλάθλων ανά ομάδα που θα συνδέεται απ’ ευθείας με τις ΠΑΕ και η χρήση αποκλειστικά ηλεκτρονικού εισιτηρίου.

Οι απορίες που πρέπει να λυθούν για την είσοδο των φιλάθλων στα γήπεδα

Το ένα ζητούμενο είναι να λυθούν απορίες επί του… διαδικαστικού της εφαρμογής των μέτρων. Για παράδειγμα τίθεται σοβαρό ζήτημα για την είσοδο στα γήπεδα μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση της τεχνολογίας, ή πιθανόν να μην είναι καν κάτοχοι κινητού τηλεφώνου. Γιατί ο Γιάννης Βρούτσης ξεκαθάρισε ότι ο έλεγχος των εισιτηρίων στα γήπεδα θα γίνεται πλέον αποκλειστικά μέσω των κινητών.
Το μεγαλύτερο ερωτηματικό, όμως, δεν αφορά την κυβέρνηση η οποία από μόνη της έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων για τη δική της συνεισφορά προκειμένου να επικρατούν επιτέλους πολιτισμένες συνθήκες στα ελληνικά γήπεδα.
Το κυρίαρχο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί απ’ όλους τους υπόλοιπους φορές (φιλάθλους, παράγοντες, δημοσιογράφους κ.λ.π) είναι κατά πόσο… έχουμε βάλει μυαλό και σκοπεύουμε να βοηθήσουμε ειλικρινά από το δικό μας μετερίζι για να αλλάξουν οι συνθήκες που επικρατούν στα παιχνίδια της Super League.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και η ευθύνη όλων των υπόλοιπων

Μοιάζει κάπως υποτιμητικό για όλους μας να περιμένουμε από την κυβέρνηση να φέρει εις πέρας με επιτυχία το ρόλο του… μπαμπούλα και όλοι οι υπόλοιποι να εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε όπως πριν το λουκέτο του Δεκεμβρίου.

Το διάστημα των δύο μηνών που βαδίζει προς την ολοκλήρωσή του, αφενός έδωσε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να προετοιμάσει την όσο το δυνατόν πιο αρμονική και μεθοδική επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα, αφετέρου όμως αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σε όλους τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του «προϊόντος» που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο να προχωρήσουμε σε μια ειλικρινή αυτοκριτική. Το πράξαμε;
Ας ξεκινήσουμε από το δικό μας σινάφι, το δημοσιογραφικό. Θα αλλάξουμε ρότα προκειμένου να συμβάλλουμε κι εμείς στη δημιουργία ενός πολιτισμένου περιβάλλοντος στις εξέδρες, ή θα συνεχίσουμε να βγάζουμε το χειρότερο οπαδικό μας πρόσωπο – κυρίως στα social media – όπου πλέον οι αντιπαραθέσεις επαγγελματιών δημοσιογράφων ξεπερνούν κατά πολύ σε ύβρεις και χυδαιότητα αυτές… κοινών χούλιγκαν;
Εκτός αν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι θα συνεχίζουμε να δηλητηριάζουμε τις σκέψεις νεαρών, κυρίως, οπαδών κι εκείνοι θα γυρίσουν στα γήπεδα με διαφορετική νοοτροπία και θα το παίζουν ξαφνικά… «παναγίτσες».

Οι κάμερες και τα ηλεκτρονικά εισιτήρια δεν αρκούν, αν πρώτα δεν αλλάξουμε μυαλά

Ωραία τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, οι κάμερες, ο αναβαθμισμένος ρόλος της Διαρκούς Επιτροπής Καταπολέμησης της Βίας, αλλά τελικά το… ντέρμπι κατά της βίας δεν θα κριθεί ούτε στην εφαρμογή των νόμων, ούτε στο κατά πόσο θα αποδειχτεί η Κυβέρνηση συνεπής στην τήρηση των δικών της εξαγγελιών, αλλά στο κατά πόσο όλοι οι υπόλοιποι θα επιστρέψουμε στα γήπεδα με διαφορετική νοοτροπία.
Γιατί όσο το δηλητήριο της τοξικότητας πλημμυρίζει τις εξέδρες, μια νέα… συντριβή του ελληνικού ποδοσφαίρου θα βρίσκεται προ των πυλών. Κι αν αυτή τελικά δεν αποφευχθεί η ευθύνη θα είναι συνολική. Και της κυβέρνησης, και των ομάδων, και των παραγόντων και των δημοσιογράφων και των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων.
Άλλη ευκαιρία ενδεχομένως να μην έχουμε σύντομα μπροστά μας. Ας ελπίσουμε ότι όλοι μας βάλαμε μυαλό και θα γεμίσουμε ξανά τα γήπεδα με μοναδικό γνώμονα… να μη χρειαστεί να τα αποχωριστούμε ποτέ ξανά. Και να μη χρειαστεί ποτέ εμείς οι μεγαλύτεροι να στερήσουμε από μικρά παιδιά όπως ο Γιάννης Παπαστεφανάκης τη δυνατότητα  να απολαμβάνουν τη «μαγεία» που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να τους χαρίσει!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".