Το µέγιστο εργαλείο της παγκοσµιοποίησης
Ενας όρος που συζητήθηκε πολύ την εποχή του Μεσοπολέμου και προκάλεσε ένα τεράστιο φάσμα διαφορετικών απόψεων ήταν ο κορπορατισμός (corporatism)
Βιώνοντας όσο ποτέ άλλοτε µια ψευδολογία που δροµολόγησε το Βατικανό στον αντίποδα του µαρξισµού, 130 χρόνια πριν, µια ιδεολογία που αποτέλεσε τη σπονδυλική στήλη του φασισµού και του ναζισµού, µια ιδεολογία που την αναβιώνει η παγκοσµιοποίηση στην προσπάθειά της να αφαιρέσει την εξουσία από τα κυρίαρχα εθνικά κράτη και να την παραδώσει στις ελίτ των υπερπλούσιων γκλοµπαλιστών. Κορπορατισµός, λοιπόν, και η αποµαγνητοφωνηµένη ραδιοφωνική µας εκποµπή στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» FM 90,1, µε τον εκλεκτό συνάδελφο, συνεργάτη και αρθρογράφο Λεωνίδα Αποσκίτη.
Ένας όρος που συζητήθηκε πολύ την εποχή του Μεσοπολέµου και προκάλεσε ένα τεράστιο φάσµα διαφορετικών απόψεων ήταν ο κορπορατισµός (corporatism). Στη φασιστική Ιταλία, από τα µέσα της δεκαετίας του ’20 µέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’30, αφιερώθηκαν χιλιάδες άρθρα σε εφηµερίδες και περιοδικά, συνέδρια και αµέτρητες συναντήσεις σε πανεπιστηµιακά σεµινάρια προκειµένου να αναλυθούν οι ιδέες του κορπορατισµού.
Το κοινωνικό - οικονοµικό αυτό σύστηµα επινόησε το 1891 η Καθολική Εκκλησία, προκειµένου να βρει ένα αντίδοτο στη θεωρία της ταξικής πάλης, που αναπτυσσόταν ραγδαία, και να διαιωνίσει την εκµετάλλευση των πολλών µέσα από µια ιδεολογία την οποία ασπάζονταν οι φασίστες και οι ναζιστές.
Ο κορπορατισµός, η ψευδοϊδεολονία αυτή του Βατικανού, που εµφανίστηκε ως εναλλακτικός τρόπος κοινωνικής οργάνωσης, τώρα τελευταία έχει αναβιώσει µε την παγκοσµιοποίηση και χρησιµοποιείται για να περιγράψει τον έλεγχο των κρατών από τα πολυεθνικά εταιρικά καρτέλ και της κοινωνίας από τις ελίτ των υπερπλούσιων γκλοµπαλιστών. Αυτά τα υπερπλούσια αφεντικά απέκτησαν τα δισεκατοµµύριά τους µέσα από ένα σάπιο καζινο-καπιταλιστικό σύστηµα, το οποίο συνθλίβει τον εργαζόµενο, ελέγχει τις ζωές των ανθρώπων µέσα από το σύστηµα διασκέδασης - ενηµέρωσης (infotainment), καταστρέφει αδιακρίτως τις κοινότητες και µπορεί να εξαγοράσει ό,τι επιρροή επιθυµεί σε κυβερνητικό ή πολιτειακό επίπεδο. ∆εν ζούµε πλέον µέσα σε µια «ελεύθερη αγορά».
Ζούµε σε µια αγορά απολύτως ελεγχόµενη από τους ολιγάρχες της Wall Street, της ΕΚΤ, των πολυεθνικών Big Tech και των άλλων γιγάντων της παγκοσµιοποιηµένης αγοράς. Αυτές είναι οι οικονοµικές οντότητες του κορπορατισµού που καθορίζουν τις οικονοµικές και επαγγελµατικές ευκαιρίες και όχι οι νόµοι της αγοράς.
Ο σύγχρονος κορπορατισµός είναι αυτός που δηµιούργησε το µονοπάτι για να αποκτήσουν τράπεζες της Wall Street και η Big Pharma απίστευτη πρόσβαση στον Λευκό Οίκο και να παραγάγουν χρήµα µε το τσουβάλι. Ο κορπορατισµός είναι αυτός που επέτρεψε στις εταιρείες Big Tech, όπως οι Google, Facebook, Apple και Microsoſt , να γίνουν εταίροι της NSA (National Security Agency - Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ), προσφέροντας δεδοµένα εκατοµµυρίων χρηστών τους στη σκιώδη αυτή αµερικανική κυβερνητική µυστική υπηρεσία. Οι µεγάλες πολυεθνικές είναι αυτές που υπαγορεύουν τους κανόνες της βιοµηχανίας, που εµποδίζουν τον πολιτισµό να αναπτυχθεί και πλασάρουν την υποκουλτούρα και τον µηδενισµό, που επηρεάζουν τη συµπεριφορά της «ελεύθερης αγοράς». Αυτές οι πολυεθνικές είναι που ελέγχουν τα µέσα ενηµέρωσης, καθορίζουν το τι ακούµε και βλέπουµε, καθώς και το πώς διαµορφώνεται η γνώµη µας. Μερικές, σχεδόν ανεξέλεγκτες, χρηµατοπιστωτικές - επενδυτικές εταιρείες, µε κέρδη µεγαλύτερα από το ΑΕΠ πολλών κρατών, ασκούν σήµερα ισχυρότερη οικονοµική και πολιτική επιρροή στον πλανήτη απ’ ό,τι ο Λευκός Οίκος και οι περισσότερες κυβερνήσεις. Η ισχύς αυτών των εταιρειών είναι πέραν κάθε φαντασίας.
Η εταιρεία BlackRock Inc., φερ’ ειπείν, που είναι ο µεγαλύτερος διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων στον κόσµο, επενδύει το εκπληκτικό ποσό των 9 τρισ. δολαρίων από κεφάλαια πελατών της παγκοσµίως, ποσό που είναι υπερδιπλάσιο του ετήσιου ΑΕΠ της Οµοσπονδιακής ∆ηµοκρατίας της Γερµανίας! Αυτός ο κολοσσός βρίσκεται στην κορυφή της πυραµίδας της παγκόσµιας εταιρικής ιδιοκτησίας, στην οποία συµπεριλαµβάνεται τον τελευταίο καιρό και η Κίνα. Από το 1988 η εταιρεία βρίσκεται σε θέση να ελέγχει de facto τη Federal Reserve, τις περισσότερες mega τράπεζες της Wall Street, µεταξύ των οποίων η Goldman Sachs, το Παγκόσµιο οικονοµικό Φόρουµ του Νταβός και το «Great Reset», την κυβέρνηση Μπάιντεν και, αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, το οικονοµικό µέλλον της υφηλίου.
Η BlackRock είναι η επιτοµή αυτού που ο Μουσολίνι αποκάλεσε κορπορατισµό (corporatism), όπου µια µη εκλεγµένη εταιρική ελίτ υπαγορεύει από πάνω προς τα κάτω τις επιταγές στον πληθυσµό. Το Bloomberg αποκαλεί την BlackRock «τέταρτο βραχίονα της αµερικανικής κυβέρνησης», επειδή είναι η µοναδική ιδιωτική εταιρεία που συνεργάζεται τόσο στενά µε τις κεντρικές τράπεζες. Η BlackRock δανείζει χρήµατα στην κεντρική τράπεζα, αλλά είναι επίσης και σύµβουλός της. Αναπτύσσει, επίσης, το λογισµικό που χρησιµοποιεί η κεντρική τράπεζα. Πολλοί υπάλληλοι της BlackRock υπηρέτησαν στον Λευκό Οίκο υπό τον Μπους και τον Οµπάµα. Ο διευθύνων σύµβουλός της, Λάρι Φινκ, έχει θερµές σχέσεις µε ηγέτες και πολιτικούς, κάτι όχι και τόσο περίεργο, δεδοµένου ότι είναι ο «άνθρωπος-βιτρίνα» της παντοδύναµης εταιρείας. Ενα άλλο από τα µεγαλύτερα προβλήµατα της εποχής, το οποίο ζούµε καθηµερινά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι η αλαζονεία και η ασυδοσία των µεγάλων φαρµακευτικών πολυεθνικών. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει εξαχρειωθεί και η ιατρική σε ένα περιβάλλον όπου το κέρδος αποτελεί την ανώτατη αξία. Πού είναι το ισχυρό πρότυπο της Αµερικής, ο πρόεδρός της; Ο 78χρονος Τζο Μπάιντεν όχι µόνο δεν λαµβάνει ο ίδιος αποφάσεις, αλλά δεν είναι πλέον ικανός να διαβάσει ένα τηλεοπτικό µήνυµα ή να απαντήσει σε προετοιµασµένες ερωτήσεις από φιλικά µέσα ενηµέρωσης χωρίς να µπερδέψει τη Συρία µε τη Λιβύη.
Βασίζεται σε µια οµάδα «χειριστών» προκειµένου να διατηρεί µια κατασκευασµένη «εικόνα» προέδρου, ενώ η πολιτική χαράσσεται στα παρασκήνια από τις ελίτ του κορπορατισµού. Θυµίζει τροµακτικά τον κινηµατογραφικό χαρακτήρα του αδαούς Πίτερ Σέλερς του 1979, τον Τσόνσι Γκάρντινερ, στην προφητική ταινία «Να είσαι εκεί, κύριε Τσανς» («Being there»). Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το βασικό «πρόσωπο» που ασκεί οικονοµική πολιτική για τον Μπάιντεν. Λέγεται απλά BlackRock. Oπως η Goldman Sachs ασκούσε οικονοµική πολιτική επί Οµπάµα και επί Τραµπ, έτσι και η BlackRock παίζει σήµερα αυτόν τον βασικό ρόλο στον Λευκό Οίκο. Το «Forbes», το διασηµότερο περιοδικό στον χώρο των επιχειρήσεων, γράφει ότι τον Μάρτιο του 2020 υπήρχαν 2.095 δισεκατοµµυριούχοι στον κόσµο. Οι οικογένειες αυτές της ελίτ, πολλές εκ των οποίων είναι βασιλικές, είναι οι θεµελιωτές του τραπεζικού µας συστήµατος και κάθε βιοµηχανίας παγκοσµίως. Οι οικογένειες αυτές ποτέ δεν έχασαν την ισχύ τους, αλλά κρύβονται πίσω από εταιρείες όπως η Vanguard, που είναι ο µεγαλύτερος µέτοχος της BlackRock. Οι µέτοχοί της είναι τα ιδιωτικά κεφάλαια, τα ιδρύµατα και οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί αυτών των οικογενειών. Αυτοί οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί είναι ο σύνδεσµος µεταξύ εταιρειών, πολιτικών και µέσων ενηµέρωσης. Αυτό γίνεται για να συγκαλύπτεται λίγο η σύγκρουση συµφερόντων. Οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί, που ονοµάζονται επίσης «ιδρύµατα», εξαρτώνται από τις δωρεές. ∆εν χρειάζεται να αποκαλύψουν ποιοι είναι οι δωρητές τους και µπορούν να επενδύσουν τα χρήµατα µε όποιον τρόπο κρίνουν σκόπιµο, ενώ δεν πληρώνουν φόρους, εφόσον τα κέρδη επενδύονται ξανά σε νέα προγράµµατα. Με αυτόν τον τρόπο, οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί «ξεπλένουν» εκατοντάδες δισεκατοµµύρια δολάρια µεταξύ τους. Τα ιδρύµατα και τα κεφάλαια των πάµπλουτων οικογενειών παραµένουν στο παρασκήνιο όσο το δυνατόν περισσότερο. Για ζητήµατα που προσελκύουν µεγάλη προσοχή, χρησιµοποιούνται τα ιδρύµατα των «φιλανθρώπων».
Τα τρία πιο σηµαντικά ιδρύµατα που συνδέουν όλες τις βιοµηχανίες του κόσµου είναι το Ιδρυµα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, το Open Society Foundation (Σόρος) και το Ιδρυµα Κλίντον. Σύµφωνα µε την ιστοσελίδα του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ, το Ιδρυµα Γκέιτς είναι ο µεγαλύτερος χορηγός του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας (ΠΟΥ) και συνεργάζεται στενά µε τις µεγαλύτερες φαρµακευτικές εταιρείες, όπως οι Pfi zer, AstraZeneca, Johnson & Johnson, BioNTech και Bayer.
Ένας όρος που συζητήθηκε πολύ την εποχή του Μεσοπολέµου και προκάλεσε ένα τεράστιο φάσµα διαφορετικών απόψεων ήταν ο κορπορατισµός (corporatism). Στη φασιστική Ιταλία, από τα µέσα της δεκαετίας του ’20 µέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’30, αφιερώθηκαν χιλιάδες άρθρα σε εφηµερίδες και περιοδικά, συνέδρια και αµέτρητες συναντήσεις σε πανεπιστηµιακά σεµινάρια προκειµένου να αναλυθούν οι ιδέες του κορπορατισµού.
Το κοινωνικό - οικονοµικό αυτό σύστηµα επινόησε το 1891 η Καθολική Εκκλησία, προκειµένου να βρει ένα αντίδοτο στη θεωρία της ταξικής πάλης, που αναπτυσσόταν ραγδαία, και να διαιωνίσει την εκµετάλλευση των πολλών µέσα από µια ιδεολογία την οποία ασπάζονταν οι φασίστες και οι ναζιστές.
Ο κορπορατισµός, η ψευδοϊδεολονία αυτή του Βατικανού, που εµφανίστηκε ως εναλλακτικός τρόπος κοινωνικής οργάνωσης, τώρα τελευταία έχει αναβιώσει µε την παγκοσµιοποίηση και χρησιµοποιείται για να περιγράψει τον έλεγχο των κρατών από τα πολυεθνικά εταιρικά καρτέλ και της κοινωνίας από τις ελίτ των υπερπλούσιων γκλοµπαλιστών. Αυτά τα υπερπλούσια αφεντικά απέκτησαν τα δισεκατοµµύριά τους µέσα από ένα σάπιο καζινο-καπιταλιστικό σύστηµα, το οποίο συνθλίβει τον εργαζόµενο, ελέγχει τις ζωές των ανθρώπων µέσα από το σύστηµα διασκέδασης - ενηµέρωσης (infotainment), καταστρέφει αδιακρίτως τις κοινότητες και µπορεί να εξαγοράσει ό,τι επιρροή επιθυµεί σε κυβερνητικό ή πολιτειακό επίπεδο. ∆εν ζούµε πλέον µέσα σε µια «ελεύθερη αγορά».
Ζούµε σε µια αγορά απολύτως ελεγχόµενη από τους ολιγάρχες της Wall Street, της ΕΚΤ, των πολυεθνικών Big Tech και των άλλων γιγάντων της παγκοσµιοποιηµένης αγοράς. Αυτές είναι οι οικονοµικές οντότητες του κορπορατισµού που καθορίζουν τις οικονοµικές και επαγγελµατικές ευκαιρίες και όχι οι νόµοι της αγοράς.
Ο σύγχρονος κορπορατισµός είναι αυτός που δηµιούργησε το µονοπάτι για να αποκτήσουν τράπεζες της Wall Street και η Big Pharma απίστευτη πρόσβαση στον Λευκό Οίκο και να παραγάγουν χρήµα µε το τσουβάλι. Ο κορπορατισµός είναι αυτός που επέτρεψε στις εταιρείες Big Tech, όπως οι Google, Facebook, Apple και Microsoſt , να γίνουν εταίροι της NSA (National Security Agency - Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ), προσφέροντας δεδοµένα εκατοµµυρίων χρηστών τους στη σκιώδη αυτή αµερικανική κυβερνητική µυστική υπηρεσία. Οι µεγάλες πολυεθνικές είναι αυτές που υπαγορεύουν τους κανόνες της βιοµηχανίας, που εµποδίζουν τον πολιτισµό να αναπτυχθεί και πλασάρουν την υποκουλτούρα και τον µηδενισµό, που επηρεάζουν τη συµπεριφορά της «ελεύθερης αγοράς». Αυτές οι πολυεθνικές είναι που ελέγχουν τα µέσα ενηµέρωσης, καθορίζουν το τι ακούµε και βλέπουµε, καθώς και το πώς διαµορφώνεται η γνώµη µας. Μερικές, σχεδόν ανεξέλεγκτες, χρηµατοπιστωτικές - επενδυτικές εταιρείες, µε κέρδη µεγαλύτερα από το ΑΕΠ πολλών κρατών, ασκούν σήµερα ισχυρότερη οικονοµική και πολιτική επιρροή στον πλανήτη απ’ ό,τι ο Λευκός Οίκος και οι περισσότερες κυβερνήσεις. Η ισχύς αυτών των εταιρειών είναι πέραν κάθε φαντασίας.
Η εταιρεία BlackRock Inc., φερ’ ειπείν, που είναι ο µεγαλύτερος διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων στον κόσµο, επενδύει το εκπληκτικό ποσό των 9 τρισ. δολαρίων από κεφάλαια πελατών της παγκοσµίως, ποσό που είναι υπερδιπλάσιο του ετήσιου ΑΕΠ της Οµοσπονδιακής ∆ηµοκρατίας της Γερµανίας! Αυτός ο κολοσσός βρίσκεται στην κορυφή της πυραµίδας της παγκόσµιας εταιρικής ιδιοκτησίας, στην οποία συµπεριλαµβάνεται τον τελευταίο καιρό και η Κίνα. Από το 1988 η εταιρεία βρίσκεται σε θέση να ελέγχει de facto τη Federal Reserve, τις περισσότερες mega τράπεζες της Wall Street, µεταξύ των οποίων η Goldman Sachs, το Παγκόσµιο οικονοµικό Φόρουµ του Νταβός και το «Great Reset», την κυβέρνηση Μπάιντεν και, αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, το οικονοµικό µέλλον της υφηλίου.
Η BlackRock είναι η επιτοµή αυτού που ο Μουσολίνι αποκάλεσε κορπορατισµό (corporatism), όπου µια µη εκλεγµένη εταιρική ελίτ υπαγορεύει από πάνω προς τα κάτω τις επιταγές στον πληθυσµό. Το Bloomberg αποκαλεί την BlackRock «τέταρτο βραχίονα της αµερικανικής κυβέρνησης», επειδή είναι η µοναδική ιδιωτική εταιρεία που συνεργάζεται τόσο στενά µε τις κεντρικές τράπεζες. Η BlackRock δανείζει χρήµατα στην κεντρική τράπεζα, αλλά είναι επίσης και σύµβουλός της. Αναπτύσσει, επίσης, το λογισµικό που χρησιµοποιεί η κεντρική τράπεζα. Πολλοί υπάλληλοι της BlackRock υπηρέτησαν στον Λευκό Οίκο υπό τον Μπους και τον Οµπάµα. Ο διευθύνων σύµβουλός της, Λάρι Φινκ, έχει θερµές σχέσεις µε ηγέτες και πολιτικούς, κάτι όχι και τόσο περίεργο, δεδοµένου ότι είναι ο «άνθρωπος-βιτρίνα» της παντοδύναµης εταιρείας. Ενα άλλο από τα µεγαλύτερα προβλήµατα της εποχής, το οποίο ζούµε καθηµερινά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι η αλαζονεία και η ασυδοσία των µεγάλων φαρµακευτικών πολυεθνικών. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει εξαχρειωθεί και η ιατρική σε ένα περιβάλλον όπου το κέρδος αποτελεί την ανώτατη αξία. Πού είναι το ισχυρό πρότυπο της Αµερικής, ο πρόεδρός της; Ο 78χρονος Τζο Μπάιντεν όχι µόνο δεν λαµβάνει ο ίδιος αποφάσεις, αλλά δεν είναι πλέον ικανός να διαβάσει ένα τηλεοπτικό µήνυµα ή να απαντήσει σε προετοιµασµένες ερωτήσεις από φιλικά µέσα ενηµέρωσης χωρίς να µπερδέψει τη Συρία µε τη Λιβύη.
Βασίζεται σε µια οµάδα «χειριστών» προκειµένου να διατηρεί µια κατασκευασµένη «εικόνα» προέδρου, ενώ η πολιτική χαράσσεται στα παρασκήνια από τις ελίτ του κορπορατισµού. Θυµίζει τροµακτικά τον κινηµατογραφικό χαρακτήρα του αδαούς Πίτερ Σέλερς του 1979, τον Τσόνσι Γκάρντινερ, στην προφητική ταινία «Να είσαι εκεί, κύριε Τσανς» («Being there»). Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το βασικό «πρόσωπο» που ασκεί οικονοµική πολιτική για τον Μπάιντεν. Λέγεται απλά BlackRock. Oπως η Goldman Sachs ασκούσε οικονοµική πολιτική επί Οµπάµα και επί Τραµπ, έτσι και η BlackRock παίζει σήµερα αυτόν τον βασικό ρόλο στον Λευκό Οίκο. Το «Forbes», το διασηµότερο περιοδικό στον χώρο των επιχειρήσεων, γράφει ότι τον Μάρτιο του 2020 υπήρχαν 2.095 δισεκατοµµυριούχοι στον κόσµο. Οι οικογένειες αυτές της ελίτ, πολλές εκ των οποίων είναι βασιλικές, είναι οι θεµελιωτές του τραπεζικού µας συστήµατος και κάθε βιοµηχανίας παγκοσµίως. Οι οικογένειες αυτές ποτέ δεν έχασαν την ισχύ τους, αλλά κρύβονται πίσω από εταιρείες όπως η Vanguard, που είναι ο µεγαλύτερος µέτοχος της BlackRock. Οι µέτοχοί της είναι τα ιδιωτικά κεφάλαια, τα ιδρύµατα και οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί αυτών των οικογενειών. Αυτοί οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί είναι ο σύνδεσµος µεταξύ εταιρειών, πολιτικών και µέσων ενηµέρωσης. Αυτό γίνεται για να συγκαλύπτεται λίγο η σύγκρουση συµφερόντων. Οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί, που ονοµάζονται επίσης «ιδρύµατα», εξαρτώνται από τις δωρεές. ∆εν χρειάζεται να αποκαλύψουν ποιοι είναι οι δωρητές τους και µπορούν να επενδύσουν τα χρήµατα µε όποιον τρόπο κρίνουν σκόπιµο, ενώ δεν πληρώνουν φόρους, εφόσον τα κέρδη επενδύονται ξανά σε νέα προγράµµατα. Με αυτόν τον τρόπο, οι µη κερδοσκοπικοί οργανισµοί «ξεπλένουν» εκατοντάδες δισεκατοµµύρια δολάρια µεταξύ τους. Τα ιδρύµατα και τα κεφάλαια των πάµπλουτων οικογενειών παραµένουν στο παρασκήνιο όσο το δυνατόν περισσότερο. Για ζητήµατα που προσελκύουν µεγάλη προσοχή, χρησιµοποιούνται τα ιδρύµατα των «φιλανθρώπων».
Τα τρία πιο σηµαντικά ιδρύµατα που συνδέουν όλες τις βιοµηχανίες του κόσµου είναι το Ιδρυµα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, το Open Society Foundation (Σόρος) και το Ιδρυµα Κλίντον. Σύµφωνα µε την ιστοσελίδα του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ, το Ιδρυµα Γκέιτς είναι ο µεγαλύτερος χορηγός του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας (ΠΟΥ) και συνεργάζεται στενά µε τις µεγαλύτερες φαρµακευτικές εταιρείες, όπως οι Pfi zer, AstraZeneca, Johnson & Johnson, BioNTech και Bayer.
