H πανδημία θα αλλάξει για πάντα την παγκόσμια τάξη
Οι διαδεδοµένες συζητήσεις για την αντιµετώπιση και τη χρήση των εµβολίων, την κλωνοποίηση, την ευθανασία και τη γενετική µηχανική συµβάλλουν στην κατάρρευση των καθιερωµένων «πιστεύω» για το ανθρώπινο σώµα
Με αφορµή τη δήλωση του Henry Kissinger «Η πανδηµία θα αλλάξει για πάντα την παγκόσµια τάξη», θυµηθήκαµε µια άλλη βαρυσήµαντη δήλωση που έκανε ο χρηµατιστής Paul Warburg, µέλος του γκλοµπαλιστικού CFR Συµβουλίου Διεθνών Σχέσεων: «Θα έχουµε µια παγκόσµια διακυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το µόνο ζήτηµα είναι αν θα προκύψει από κατάκτηση ή από συγκατάθεση». Αυτές οι δηλώσεις, υπό το φως των όσων συµβαίνουν σήµερα γύρω µας σε διεθνές επίπεδο, µας φέρνει αντιµέτωπους µε το συµπέρασµα στο οποίο έχουν καταλήξει αρκετοί ειδήµονες και µη ότι έχει ξεκινήσει ένας νέος παγκόσµιος πόλεµος από τους Επικυρίαρχους. Πρόκειται για έναν κοινωνικό και εσωτερικό πόλεµο, έναν πόλεµο εξόντωσης που διεξάγεται από τις υπερεθνικές ελίτ εναντίον όλων των εθνών που δεν έχουν συνειδητοποιήσει πού βαδίζουµε.
Αυτός ο πόλεμος, που χαρακτηρίζεται από την παλινόρθωση µιας νέας δουλείας, διεξάγεται µε µια σειρά εξελιγµένων τεχνικών και τεχνολογιών υποταγής και παραπλάνησης του µέσου πολίτη, ώστε τελικά αυτός να υποταχθεί. Σιωπηλά όπλα και ψυχοκυβερνητική διαχείριση του φόβου, τηλενάρκωση, mind control, µη φονικά όπλα υποτάσσουν για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία το πνεύµα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Τα τελευταία πενήντα χρόνια η εντυπωσιακή πρόοδος της επιστήµης έχει ανοίξει ένα σηµαντικό χάσµα µεταξύ των γνώσεων του κοινού και των γνώσεων που αποκρύπτουν και χρησιµοποιούν οι ελίτ της άρχουσας τάξης. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρµοσµένη ψυχολογία, το «σύστηµα» διαθέτει µια βαθιά και προηγµένη γνώση των ανθρώπινων όντων, τόσο από φυσικής όσο και από ψυχολογικής πλευράς. Το σύστηµα έχει φθάσει να γνωρίζει το άτοµο καλύτερα απ’ όσο αυτό ξέρει τον εαυτό του. Αυτό σηµαίνει ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, το σύστηµα ασκεί περισσότερο έλεγχο και µεγαλύτερη εξουσία στα άτοµα απ’ ό,τι τα άτοµα στους εαυτούς τους
Ο Aldous Huxley (1894-1963), στο προφητικό βιβλίο του «Θαυµαστός καινούριος κόσµος», που γράφτηκε το 1932, είχε διαβλέψει το µοντέλο της τέλειας δικτατορίας, του απόλυτου κοινωνικού ελέγχου σε όλον τον πλανήτη. Μια δικτατορία που θα ’χει, µάλιστα, «υγιεινιστικά» προτάγµατα και θα εµφανίζεται ως δηµοκρατία, θα είναι µια φυλακή χωρίς τοίχους, από την οποία οι φυλακισµένοι δεν θα σκέπτονται καν να δραπετεύσουν.
Οι σπόροι αυτής της κοινωνίας έχουν ήδη φυτευτεί από την υπερεθνική ελίτ που ηγείται της παγκοσµιοποίησης και υλοποιεί τα εφιαλτικά σενάρια του µέλλοντος, µέσω ενός ιστού Διεθνών Οργανισµών, όπως ο WHO, ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας.
Σε μια διάλεξη το 1961, ο Aldous Huxley περιέγραψε το αστυνοµικό κράτος του µέλλοντος ως «την τελική επανάσταση»: µια «δικτατορία χωρίς δάκρυα», όπου οι άνθρωποι «αγαπούν τη δουλεία τους». Ο στόχος, είχε πει, είναι να δηµιουργηθεί «ένα είδος ανώδυνων στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρες κοινωνίες, έτσι ώστε να χάσουν ουσιαστικά οι άνθρωποι τις ελευθερίες τους, αλλά δεν θα σκέπτονται σε καµιά περίπτωση να εξεγερθούν, λόγω της προπαγάνδας ή της πλύσης εγκεφάλου, που θα ενισχύεται µε φαρµακευτικές µεθόδους».
Γι’ αυτή την πανίσχυρη οµάδα υπερπλουσίων υπάρχουν σήµερα όλες οι προϋποθέσεις µε τις βιολογικές επιστήµες (βιοτεχνολογία, γενετική ιατρική, γονιδιακή θεραπεία) και τα δίκτυα των υπερυπολογιστών, ώστε να γίνει αύριο παντοδύναµη. Για τους Επικυρίαρχους, το ανθρώπινο σώµα έχει πάψει να είναι ένα περιχαρακωµένο φυσικό κάστρο και έχει γίνει ένα πεδίο µάχης για την υποταγή των µαζών. Μέσα από τους ιδεολογικούς τους µηχανισµούς και µε τον έλεγχο των δύο µεγάλων σύγχρονων βιοµηχανιών, του θεάµατος και της µόδας, έχουν αυξήσει τη σύγχυση του κοινού πάνω στο τι διαχωρίζει τα έµβια όντα από τις µηχανές.
Οι διαδεδοµένες συζητήσεις για την αντιµετώπιση και τη χρήση των εµβολίων, την κλωνοποίηση, την ευθανασία και τη γενετική µηχανική συµβάλλουν στην κατάρρευση των καθιερωµένων «πιστεύω» για το ανθρώπινο σώµα.
Το πόσο σηµαντική είναι η συµβολή των ΜΜΕ στον µαζικό υπνωτισµό των πολιτών φαίνεται από τα λόγια του David Rockefeller, προέδρου και ιδρυτή της Λέσχης Μπίλντερµπεργκ, στην ετήσια Σύνοδό της το 1991, στο Μπάντεν-Μπάντεν : «Είµαστε ευγνώµονες στην “Washington Post”, στους “New York Times”, στο “Time Magazine” και σε άλλα µεγάλα έντυπα, των οποίων οι διευθυντές µάς βοήθησαν στις συναντήσεις µας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για εχεµύθεια επί 40 χρόνια περίπου. Θα µας ήταν αδύνατον να αναπτύξουµε τα σχέδιά µας για τον κόσµο, αν είχαµε υποχρεωθεί να εκτεθούµε δηµοσίως όλα αυτά τα χρόνια», είχε χαρακτηριστικά αναφέρει τότε.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η δηµοκρατία είναι µια ψευδαίσθηση που πλέον λειτουργεί εγκλωβιστικά, καθώς οι πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν, αλλά η ψήφος τους δεν έχει κανένα περιεχόµενο. Ψηφίζουν για εκπροσώπους που δεν έχουν πραγµατική εξουσία, αλλά είναι οι άκρες στα νήµατα που κάποιοι άλλοι κινούν πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Κάποιοι που είναι υπεράνω της κάθε εθνικής κυβέρνησης.
Ετσι, λοιπόν, «Η πανδηµία του κοροναϊού ανέδειξε την ανάγκη µιας παγκόσµιας διακυβέρνησης», ανέφερε µεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, σε µήνυµά του µε αφορµή την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Τον κώδωνα του κινδύνου για τα καθορισµένα από σχετικές συµβάσεις ανθρώπινα δικαιώµατα και τα προβλήµατα που µπορεί να ανακύψουν αναφορικά µε αυτά λόγω της πανδηµίας έκρουσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εφιστώντας την προσοχή σε προτάσεις που έχουν γίνει για «την εφαρµογή του µικροτσίπ µε βιοµετρικά δεδοµένα για τον ιό ή άλλες επιδηµίες».
Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, είναι πολύ πιθανόν ότι ο ιστορικός του µέλλοντος θα γράφει για την εποχή µας: «Στο ξεκίνηµα του 21ου µ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσµιο καθεστώς άρχισε να αιχµαλωτίζει µε τα ορατά και αόρατα πλοκάµια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη µεταµορφώθηκε σταδιακά σε µια πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή µε τις πιο εξελιγµένες και εκλεπτυσµένες µεθόδους καταστολής». Πίσω από αυτές τις αυστηρές απαγορεύσεις, ο λαός παραµένει αβοήθητος και πνευµατικά έρηµος µε την απαγόρευση της θρησκευτικής λατρείας, ενώ οι ελίτ άλλα έχουν κατά νου, που αποβλέπουν στην εµπέδωση µιας Νέας Τάξης, για την οποία έχει ειπωθεί ότι «Θα είναι µια φυλακή χωρίς τοίχους, από την οποία οι φυλακισµένοι δεν θα σκέπτονται καν να δραπετεύσουν».
Πάντως, κορυφαίοι γιατροί και επιστήµονες βγαίνουν και µας ενηµερώνουν ότι όλα αυτά είναι στη λάθος κατεύθυνση και ότι εφαρµόζεται ένα «τεστ πειθαρχίας και επιτήρησης», για να χειραγωγηθούν οι ανθρώπινες µάζες στους σκοπούς των νεοταξιτών. Οι τελευταίοι, µεταξύ των οποίων και ο διαβόητος Kissinger, όπως είδαµε, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους και γι’ αυτό, ευτυχώς, υπάρχουν πολιτικοί, ακόµα και στην Ελλάδα, που δεν έχουν κανέναν ενδοια σµό να µιλήσουν ανοιχτά γι’ αυτά τα σχέδια.
Αυτός ο πόλεμος, που χαρακτηρίζεται από την παλινόρθωση µιας νέας δουλείας, διεξάγεται µε µια σειρά εξελιγµένων τεχνικών και τεχνολογιών υποταγής και παραπλάνησης του µέσου πολίτη, ώστε τελικά αυτός να υποταχθεί. Σιωπηλά όπλα και ψυχοκυβερνητική διαχείριση του φόβου, τηλενάρκωση, mind control, µη φονικά όπλα υποτάσσουν για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία το πνεύµα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Τα τελευταία πενήντα χρόνια η εντυπωσιακή πρόοδος της επιστήµης έχει ανοίξει ένα σηµαντικό χάσµα µεταξύ των γνώσεων του κοινού και των γνώσεων που αποκρύπτουν και χρησιµοποιούν οι ελίτ της άρχουσας τάξης. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρµοσµένη ψυχολογία, το «σύστηµα» διαθέτει µια βαθιά και προηγµένη γνώση των ανθρώπινων όντων, τόσο από φυσικής όσο και από ψυχολογικής πλευράς. Το σύστηµα έχει φθάσει να γνωρίζει το άτοµο καλύτερα απ’ όσο αυτό ξέρει τον εαυτό του. Αυτό σηµαίνει ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, το σύστηµα ασκεί περισσότερο έλεγχο και µεγαλύτερη εξουσία στα άτοµα απ’ ό,τι τα άτοµα στους εαυτούς τους
Ο Aldous Huxley (1894-1963), στο προφητικό βιβλίο του «Θαυµαστός καινούριος κόσµος», που γράφτηκε το 1932, είχε διαβλέψει το µοντέλο της τέλειας δικτατορίας, του απόλυτου κοινωνικού ελέγχου σε όλον τον πλανήτη. Μια δικτατορία που θα ’χει, µάλιστα, «υγιεινιστικά» προτάγµατα και θα εµφανίζεται ως δηµοκρατία, θα είναι µια φυλακή χωρίς τοίχους, από την οποία οι φυλακισµένοι δεν θα σκέπτονται καν να δραπετεύσουν.
Οι σπόροι αυτής της κοινωνίας έχουν ήδη φυτευτεί από την υπερεθνική ελίτ που ηγείται της παγκοσµιοποίησης και υλοποιεί τα εφιαλτικά σενάρια του µέλλοντος, µέσω ενός ιστού Διεθνών Οργανισµών, όπως ο WHO, ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας.
Σε μια διάλεξη το 1961, ο Aldous Huxley περιέγραψε το αστυνοµικό κράτος του µέλλοντος ως «την τελική επανάσταση»: µια «δικτατορία χωρίς δάκρυα», όπου οι άνθρωποι «αγαπούν τη δουλεία τους». Ο στόχος, είχε πει, είναι να δηµιουργηθεί «ένα είδος ανώδυνων στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρες κοινωνίες, έτσι ώστε να χάσουν ουσιαστικά οι άνθρωποι τις ελευθερίες τους, αλλά δεν θα σκέπτονται σε καµιά περίπτωση να εξεγερθούν, λόγω της προπαγάνδας ή της πλύσης εγκεφάλου, που θα ενισχύεται µε φαρµακευτικές µεθόδους».
Γι’ αυτή την πανίσχυρη οµάδα υπερπλουσίων υπάρχουν σήµερα όλες οι προϋποθέσεις µε τις βιολογικές επιστήµες (βιοτεχνολογία, γενετική ιατρική, γονιδιακή θεραπεία) και τα δίκτυα των υπερυπολογιστών, ώστε να γίνει αύριο παντοδύναµη. Για τους Επικυρίαρχους, το ανθρώπινο σώµα έχει πάψει να είναι ένα περιχαρακωµένο φυσικό κάστρο και έχει γίνει ένα πεδίο µάχης για την υποταγή των µαζών. Μέσα από τους ιδεολογικούς τους µηχανισµούς και µε τον έλεγχο των δύο µεγάλων σύγχρονων βιοµηχανιών, του θεάµατος και της µόδας, έχουν αυξήσει τη σύγχυση του κοινού πάνω στο τι διαχωρίζει τα έµβια όντα από τις µηχανές.
Οι διαδεδοµένες συζητήσεις για την αντιµετώπιση και τη χρήση των εµβολίων, την κλωνοποίηση, την ευθανασία και τη γενετική µηχανική συµβάλλουν στην κατάρρευση των καθιερωµένων «πιστεύω» για το ανθρώπινο σώµα.
Το πόσο σηµαντική είναι η συµβολή των ΜΜΕ στον µαζικό υπνωτισµό των πολιτών φαίνεται από τα λόγια του David Rockefeller, προέδρου και ιδρυτή της Λέσχης Μπίλντερµπεργκ, στην ετήσια Σύνοδό της το 1991, στο Μπάντεν-Μπάντεν : «Είµαστε ευγνώµονες στην “Washington Post”, στους “New York Times”, στο “Time Magazine” και σε άλλα µεγάλα έντυπα, των οποίων οι διευθυντές µάς βοήθησαν στις συναντήσεις µας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για εχεµύθεια επί 40 χρόνια περίπου. Θα µας ήταν αδύνατον να αναπτύξουµε τα σχέδιά µας για τον κόσµο, αν είχαµε υποχρεωθεί να εκτεθούµε δηµοσίως όλα αυτά τα χρόνια», είχε χαρακτηριστικά αναφέρει τότε.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η δηµοκρατία είναι µια ψευδαίσθηση που πλέον λειτουργεί εγκλωβιστικά, καθώς οι πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν, αλλά η ψήφος τους δεν έχει κανένα περιεχόµενο. Ψηφίζουν για εκπροσώπους που δεν έχουν πραγµατική εξουσία, αλλά είναι οι άκρες στα νήµατα που κάποιοι άλλοι κινούν πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Κάποιοι που είναι υπεράνω της κάθε εθνικής κυβέρνησης.
Ετσι, λοιπόν, «Η πανδηµία του κοροναϊού ανέδειξε την ανάγκη µιας παγκόσµιας διακυβέρνησης», ανέφερε µεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, σε µήνυµά του µε αφορµή την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Τον κώδωνα του κινδύνου για τα καθορισµένα από σχετικές συµβάσεις ανθρώπινα δικαιώµατα και τα προβλήµατα που µπορεί να ανακύψουν αναφορικά µε αυτά λόγω της πανδηµίας έκρουσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εφιστώντας την προσοχή σε προτάσεις που έχουν γίνει για «την εφαρµογή του µικροτσίπ µε βιοµετρικά δεδοµένα για τον ιό ή άλλες επιδηµίες».
Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, είναι πολύ πιθανόν ότι ο ιστορικός του µέλλοντος θα γράφει για την εποχή µας: «Στο ξεκίνηµα του 21ου µ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσµιο καθεστώς άρχισε να αιχµαλωτίζει µε τα ορατά και αόρατα πλοκάµια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη µεταµορφώθηκε σταδιακά σε µια πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή µε τις πιο εξελιγµένες και εκλεπτυσµένες µεθόδους καταστολής». Πίσω από αυτές τις αυστηρές απαγορεύσεις, ο λαός παραµένει αβοήθητος και πνευµατικά έρηµος µε την απαγόρευση της θρησκευτικής λατρείας, ενώ οι ελίτ άλλα έχουν κατά νου, που αποβλέπουν στην εµπέδωση µιας Νέας Τάξης, για την οποία έχει ειπωθεί ότι «Θα είναι µια φυλακή χωρίς τοίχους, από την οποία οι φυλακισµένοι δεν θα σκέπτονται καν να δραπετεύσουν».
Πάντως, κορυφαίοι γιατροί και επιστήµονες βγαίνουν και µας ενηµερώνουν ότι όλα αυτά είναι στη λάθος κατεύθυνση και ότι εφαρµόζεται ένα «τεστ πειθαρχίας και επιτήρησης», για να χειραγωγηθούν οι ανθρώπινες µάζες στους σκοπούς των νεοταξιτών. Οι τελευταίοι, µεταξύ των οποίων και ο διαβόητος Kissinger, όπως είδαµε, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους και γι’ αυτό, ευτυχώς, υπάρχουν πολιτικοί, ακόµα και στην Ελλάδα, που δεν έχουν κανέναν ενδοια σµό να µιλήσουν ανοιχτά γι’ αυτά τα σχέδια.
