Η πανδηµία του COVID-19 έχει µέχρι σήµερα άµεσο και βαθύ αντίκτυπο στην ανθρωπότητα, προκαλώντας εκατοµµύρια θανάτους και παγκόσµια οικονοµική καταστροφή. Μάλιστα, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (1973-1977), µεγάλης εµβέλειας γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας, Χένρι Κίσινγκερ, προειδοποίησε από τους πρώτους µήνες της κοβιντοκρατίας: «Η επιδηµία του κοροναϊού θα αλλάξει οριστικά την παγκόσµια τάξη», αναδιαµορφώνοντας για πάντα τις ζωές µας και τις δοµές των θεσµών, των πόλεων, των χωρών και της κοινωνίας µας.

Οπως ήταν φυσικό, η πρόβλεψη αυτή του µάντη της realpolitik της Αµερικής σόκαρε όλο τον κόσµο. Ο Κίσινγκερ επιδίωξε εξαρχής να βάλει την πανδηµία του κορονοϊού στο πλαίσιο της συνεχιζόµενης αφήγησης της µεταβαλλόµενης παγκόσµιας τάξης. Μάλιστα, στο συγκεκριµένο άρθρο του στη «Wall Street Journal», όπου έγραψε αυτόν τον χρησµό, δεν αναφέρει πουθενά την Κίνα και το εργαστήριο της Γουχάν, από όπου ξεκίνησε η επιδηµία.

Στις ΗΠΑ, η εντύπωση που κυριαρχεί -και έχει διατυπωθεί από επίσηµα χείλη- είναι ότι η άµεση αιτία µετατροπής της επιδηµίας της Κίνας σε πανδηµία ήταν η κατάφωρη άρνηση των κινεζικών Αρχών να την ελέγξουν άµεσα ή να επιτρέψουν σε διεθνείς ειδικούς να διερευνήσουν το θέµα. Οµως, για τους σκοπούς του Κίσινγκερ σε αυτό το δοκίµιο, αυτό δεν είναι θέµα που αξίζει να εξεταστεί. «Το να διαφωνείς τώρα για το παρελθόν απλώς δυσκολεύει να κάνεις σήµερα αυτό που πρέπει να γίνει», γράφει. Αυτό που ίσως δεν έχει καταλάβει η Ουάσιγκτον και κατ’ επέκταση όλη η Δύση είναι ότι η µεγαλύτερη απειλή δεν είναι η Κίνα, αλλά ο εαυτός της.

Εκείνο, ωστόσο, που δεν µας είπε ποτέ ο «πολύς» Κίσινγκερ στις 828 λέξεις του άρθρου του στη «Wall Street Journal» είναι ότι το κινεζικό βιολογικό εργαστήριο στη Γουχάν, το Wuhan National Biosafety Lab., ανήκει στην GlaxoSmithKline.GLAXO συµπτωµατικά (!) συγχωνεύτηκε και κατέχει µετοχές (68%) στην εταιρεία Pfizer, η οποία έχει κυκλοφορήσει το εµβόλιο που έχει επιβληθεί διά νόµου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Επίσης, η Pfizer κατά σύµπτωση (!) διαχειρίζεται τα οικονοµικά της κολοσσιαίας εταιρείας που ονοµάζεται BlackRock. Τέλος, η BlackRock (όλως τυχαίως) κατέχει µερίδια τόσο στην Pfizer (8%) όσο και στην AstraZeneca (6,8%), την άλλη εταιρεία που αναπτύσσει σήµερα ένα εµβόλιο για τον COVID-19. Θέλετε και συνέχεια; Ο διευθύνων σύµβουλος της BlackRock φαίνεται ότι έχει αναλάβει ισχυρό πόστο στα κέντρα αφειδούς χρηµατοδότησης υπό το πρίσµα της λεγόµενης «κλιµατικής αλλαγής» και της «πράσινης» πολιτικής και έχει συνεργαστεί µε τη Γαλλία, τη Γερµανία και τα παγκόσµια ιδρύµατα για τη δηµιουργία της «πράσινης» κοινοπραξίας Climate Finance Partnership.

Τα διαπλεκόµενα συµφέροντα της ελίτ των γκλοµπαλιστών µάς έστειλαν νέα µηνύµατα για το πώς θέλουν να είναι ο κόσµος µας µετά τον COVID-19 στη συνάντηση Great Narrative του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ (Νταβός) και της κυβέρνησης των αραβικών εµιράτων στο Ντουµπάι (11-12 Νοεµβρίου 2021). Κορυφαίοι συστηµικοί αναλυτές διαφόρων εθνικών προελεύσεων και επιστηµών -µεταξύ των οποίων µελλοντολόγοι, επιστήµονες και επιχειρηµατίες- άκουσαν τον υπουργό των ΗΑΕ, Μοχαµάντ Αµπντουλάχ Αλ-Γεργκάουι να λέει: «Ο κόσµος πέρασε µία από τις µεγαλύτερες οικονοµικές πτώσεις στην ανθρώπινη ιστορία … Η παγκόσµια οικονοµία µειώθηκε κατά 3,5% το 2020 λόγω των επιπτώσεων της πανδηµίας COVID-19». Ο ίδιος πρόσθεσε το εξής ανεπανάληπτο, ότι «ο ψηφιακός κόσµος έχει γίνει εξίσου σηµαντικός µε τον φυσικό», κλείνοντας σαφώς το µάτι στην Tεχνητή Nοηµοσύνη. Οπως τόνισε, σήµερα υπάρχουν ήδη περισσότερες συνδεδεµένες συσκευές από ανθρώπους στον κόσµο και, µέχρι το 2025, ο αριθµός των συνδεδεµένων συσκευών αναµένεται να φτάσει το πενταπλάσιο του παγκόσµιου ανθρώπινου πληθυσµού.

Και, βέβαια, δεν έλειψε ο γνωστός µας Κλάους Σβαµπ, ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ (WEF) του Νταβός, ο οποίος µας κάλεσε να ενστερνιστούµε µια νέα «Μεγάλη Αφήγηση», εξηγώντας ότι το WEF θα ακολουθήσει ένα συναρπαστικό αφήγηµα, που θα συµβαδίσει µε την ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς.

Ανάλογα µε την έκβαση της πανδηµίας, ο Κίσινγκερ βλέπει τις συνέπειες για τις ΗΠΑ σχεδόν υπαρξιακές, αλλά, σε αντίθεση µε τους άλλους ανησυχούντες για το µέλλον της Αµερικής αναλυτές (ιδίως εκφραστές της στρατηγικής «Πρώτα η Αµερική»), η νέα τάξη πραγµάτων που οραµατίζεται είναι µια µορφή συγκυριαρχίας Κίνας - ΗΠΑ, µε την πρώτη ολοένα και πιο κυρίαρχο εταίρο. Βασιζόµενοι στα προηγούµενα γραπτά του και στα 50 χρόνια δράσης του, από τότε που έκανε το µυστικό του ταξίδι στο Πεκίνο (1971), για να βοηθήσει τη διακυβέρνηση Νίξον στο άνοιγµα προς την Κίνα του Μάο, βλέπουµε ότι ο Κίσινγκερ πάντα έδινε προτεραιότητα στο να εξασφαλίσει αδιάλειπτα την πορεία προς µια νεοφιλελεύθερη παγκοσµιοποίηση, µε οποιοδήποτε κόστος. Ο Κίσινγκερ έχει αναλώσει ολόκληρη την καριέρα του προσπαθώντας να επιβάλει στους ∆υτικούς ηγέτες να αποδεχτούν την κοµµουνιστική Κίνα γι’ αυτό που είναι και να της κάνουν χώρο στη συνεχώς εξελισσόµενη Νέα Παγκόσµια Τάξη. Ωστόσο, ίσως δεν ήταν αυτό που είχε στο µυαλό του ο Νίξον όταν έστειλε για πρώτη φορά τον πολυµήχανο Χένρι στο Πεκίνο, για να προετοιµάσει την επικείµενη επίσκεψή του.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι στη φετινή, 50ή επέτειο του µυστικού ταξιδιού του Κίσινγκερ στην Κίνα, τον Ιούλιο, ο Κινέζος αντιπρόεδρος Γουάνγκ Κισάν είπε στη διάσκεψη ότι «οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν νέο Κίσινγκερ περισσότερο από ό,τι πριν από 50 χρόνια». Ο 98χρονος πρώην αξιωµατούχος των ΗΠΑ κάλεσε, µέσω βιντεοµηνύµατός του, τις δύο µεγαλύτερες οικονοµίες του κόσµου να διατηρήσουν την ουσία της ιστορικής επίσκεψής του, που άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας. Αυτό το ιστορικό ταξίδι στην Κίνα, σε ένα σηµείο καµπής για την ανθρωπότητα, µεταµόρφωσε τη δυναµική της διεθνούς πολιτικής και άνοιξε τον δρόµο για την επιβολή του νεοφιλελευθερισµού στην παγκόσµια οικονοµία.

Ο ίδιος ο Χένρι Κίσινγκερ, όµως, στο βιβλίο του «On China», αποτυγχάνει να απαντήσει στο βασικό ερώτηµα: Γιατί και πώς ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αποφάσισε ότι ήταν προς το συµφέρον της Αµερικής να προστατεύσει την κοµµουνιστική Κίνα και υλοποίησε αυτήν την ιδέα; Η επικρατούσα εκδοχή µέχρι σήµερα είναι ότι οι Αµερικανοί αποφάσισαν - τον Αύγουστο του 1969, όταν η ΕΣΣ∆ και η Κίνα φαίνονταν έτοιµες να συγκρουστούν στρατιωτικά- ότι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος γι’ αυτούς ήταν η Σοβιετική Ενωση και πως ήταν ενάντια στα συµφέροντά τους η Κίνα να«συντριβεί» σε έναν κινεζοσοβιετικό πόλεµο.

«Ήταν µια επαναστατική στιγµή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ», εξηγεί ο Κίσινγκερ στο βιβλίο του και συµπληρώνει: «Ενας Αµερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι είχαµε στρατηγικό συµφέρον για την επιβίωση µιας µεγάλης κοµµουνιστικής χώρας». Έκτοτε, η πολιτική του Κίσινγκερ, ως συµβούλου εθνικής ασφαλείας του Νίξον, έχει καθοδηγήσει οκτώ Αµερικανούς προέδρους και τέσσερις γενιές Κινέζων ηγετών. Συνεχίστηκε µετά την οργή που ακολούθησε τη σφαγή στην Τιεν Αν Μεν το 1989, µετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, µετά τη σύσφιγξη των σχέσεων της Μόσχας µε το Πεκίνο, µέχρι και πρόσφατα, που φαινόταν ολοκάθαρα ότι η Κίνα εκτοπίζει σιγά-σιγά τις ΗΠΑ από την πλανηταρχία!