Οι παρελάσεις και οι εθνομηδενιστές
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η εμμονή όλων αυτών να στιγματίσουν, να χλευάσουν και να προκαλέσουν συμπλέγματα ενοχής στους μαθητές
Έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια οι μαθητικές παρελάσεις να βρίσκονται στο στόχαστρο των αποδομητών της μνήμης του ελληνικού λαού.
Εμμονη μέριμνά τους είναι να εμφανίσουν τους συμμετέχοντες στις παρελάσεις μαθητές, τις οικογένειές τους και τους συνοδούς δασκάλους και καθηγητές ως θύματα, ενεργούμενα και «νεροκουβαλητές» ενός μιλιταριστικού, εθνικιστικού θεσμού, τον οποίο, λένε, καθιέρωσε ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρωτοστατούντες στον αγώνα κατά των παρελάσεων ήταν η «Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης», η «Πρωτοβουλία εκπαιδευτικών για την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων» και ο Συνασπισμός. Ο βουλευτής του Α. Κουράκης είχε φέρει το θέμα των παρελάσεων στη Βουλή. Σε ερώτηση που είχε καταθέσει, μεταξύ άλλων, επέκρινε τις μαθητικές παρελάσεις πως αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, από το 1936.
Ο Αλ. Τσίπρας, ως μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος τότε για θέματα νεολαίας και εκπαίδευσης, δήλωνε στις 27/10/2005: «Πρόκειται για ένα έθιμο με σαφή μιλιταριστικό χαρακτήρα που καθιερώθηκε από το φιλοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου [...]. Οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων [...].
Ζητάμε την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων και την αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα [...]». Οπως βλέπει κανείς, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η εμμονή όλων αυτών να στιγματίσουν, να χλευάσουν και να προκαλέσουν συμπλέγματα ενοχής στους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να τους εξωθήσουν σε άρνηση συμμετοχής τους στην παρέλαση! Προβάλλουν ως προοδευτική την αποδόμηση ενός παλλαϊκού θεσμού, όπως η μαθητική παρέλαση, μέσω της οποίας η νεολαία της χώρας μας με τη φρεσκάδα και τη ζωτικότητά της συνεισφέρει αποφασιστικά στην επιτυχία του εθνικού εορτασμού, μέσω του οποίου:
- Καταφάσκονται οι αμυντικοί απελευθερωτικοί αγώνες του ελληνικού λαού και το αγωνιστικό του φρόνημα. - Αποδίδεται τιμή στους αγωνιστές της ελευθερίας.
- Διατρανώνεται το ευ αγωνίζεσθαι για την άμυνα της πατρίδας και ανανεώνεται το αίτημα για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία.
- Διατηρείται αλώβητη η συλλογική μνήμη του λαού μας και η συνείδηση της ιστορικής του συνέχειας.
- Προάγεται το -κατά Μακρυγιάννη- «εμείς» έναντι του «εγώ».
- Επιβεβαιώνεται και ενισχύεται η εθνική μας ταυτότητα και συνοχή.
- Διατρανώνεται το αίτημα διασφάλισης της λαϊκής κυριαρχίας.
Θα δείξουμε ακολούθως πώς οι πολέμιοι των παρελάσεων:
1) Βασίζουν την αποδομητική τους στρατηγική στην εμμονική διαστροφή εννοιών και την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
2) Στο στόχαστρό τους κυρίως δεν βρίσκεται ο συγκεκριμένος τρόπος εορτασμού, μα ο εθνικός εορτασμός καθαυτόν.
3) Συντάσσονται και υπηρετούν -όχι ανεπιγνώστως- τα στρατηγικά σχέδια και τις μεθοδεύσεις της αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής νέας τάξης.
Α) Διαστροφή εννοιών και παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
α) Πολυεργαλείο στα χέρια των «αντιεθνικιστών» είναι η διαστροφική γιγάντωση της έννοιας «εθνικισμός», με τρόπο που εξαλείφει και απορροφά ως συνώνυμές του τις έννοιες «εθνισμός» και «πατριωτισμός». Η θετική ενασχόληση με το έθνος και την πατρίδα στιγματίζεται πάραυτα ως εθνικισμός, σοβινισμός και πατριδοκαπηλία! Ο,τι το εθνικό διαστρέφεται σε εθνικιστικό! Προϋπόθεση κάθε συνεννόησης είναι η εννοιολογική αποσαφήνιση των λέξεων. Αναζητήσαμε, λοιπόν, μια έγκυρη, σύγχρονη και ευρείας αποδοχής εννοιολογική βάση της λέξης «εθνικισμός», προσφεύγοντας στο λεξικό Μπαμπινιώτη. Στο λεξικό αυτό οι λέξεις «εθνικισμός» και «εθνισμός» ορίζονται ως εξής: «Εθνικισμός: 1. Υπερβολική και αποκλειστική προσήλωση προς την ιδέα του έθνους και των εθνικών ιδεωδών, με κύριο χαρακτηριστικό τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα και τη διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα.
2. Η έντονη προβολή της εθνικής ταυτότητας, κυρίως όταν συνδέεται με τάσεις αποσχίσεως ή επεκτάσεως».
«Εθνισμός: Η συνείδηση ότι ανήκει κανείς σε συγκεκριμένο έθνος και το πατριωτικό αίσθημα που προκύπτει από αυτήν. Συνώνυμα: εθνική συνείδηση, πατριωτισμός, φιλοπατρία». Από τους ορισμούς αυτούς προκύπτει ότι οι έχοντες αμυντικό και εθνικοαπελευθερωτικό περιεχόμενο εθνικοί εορτασμοί της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, καθώς και η συμμετοχή των μαθητών μας σε αυτούς, δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με τον εθνικισμό.
Προκύπτει, επίσης, ότι οι κεκράκτες της εθνικής αποδόμησης διαστρέφουν τις έννοιες, μετερχόμενοι αθέμιτα μέσα, που δεν αρμόζουν σε προοδευτικούς ανθρώπους, αλλά σε θιασώτες των μεθόδων που περιγράφει ο Οργουελ.
β) Επωδός των επικριτών των παρελάσεων είναι πως αυτές «αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, από το 1936», ότι ως θεσμός «καθιερώθηκε από το φιλοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου».
Κατανοούμε τη σπουδή τους να δημιουργήσουν έναν ακατάλυτο δεσμό μεταξύ Ακροδεξιάς - εθνικισμού - παρέλασης. Τους χρησιμεύει ως πολιορκητικός κριός στον αγώνα τους. Δυστυχώς, όμως, για άλλη μια φορά διολισθαίνουν στη χρήση ανέντιμων μέσων και μεθόδων. Οπως θα δείξουμε στη συνέχεια, οι προαναφερθέντες ισχυρισμοί είναι ψευδείς: Ενας τέτοιος δεσμός δεν είναι παρά μια ψευδεπίγραφη κατασκευή.
Ας ταξιδέψουμε στα 1899. Στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» της 26ης Μαρτίου διαβάζουμε: «Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσικήν επικεφαλής διά της οδού Σταδίου. Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός. Οι μικροί μαθητές με κανονικότατον βάδισμα (...) έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν. Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν (...) Εύγε εκ τον έχοντα την ωραίαν ιδέαν κ. Μιχαλόπουλον, επιθεωρητήν των σχολείων».
Κατά τον εορτασμό του 1914, διαπιστώνουμε από την ίδια εφημερίδα (26/3/1914) πως οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά προσήλθαν συντεταγμένοι στη δοξολογία, κρατώντας ταινίες γαλανόλευκες. Στο Αργος οι μαθητές συμμετείχαν σε πομπή λαμπαδηφορίας άδοντας πατριωτικά τραγούδια.
Λαμπαδηφορία έγινε, επίσης, στη Λάρισα με τη συμμετοχή των σχολείων και του στρατού. Στην Κέρκυρα οι μαθητές όλων των σχολείων προσήλθαν το πρωί στη δοξολογία, ενώ «την νύκτα εγένετο λαμπρά παρέλασις προ των Ανακτόρων και διά των κεντρικοτέρων οδών, των στρατιωτικών λαμπαδηφορούντων, των δε μαθητών του Γυμνασίου μετά ανηρτημένων ενετικών φανών τη συνοδεία της μουσικής Ρομποτή έψαλλον το εμπνευσμένο εμβατήριο “Ηπειρος”».
Την ίδια μέρα στην Αθήνα, στο πλαίσιο του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, «συνήλθον άπαντες αι Ισραηλίται εις την ενταύθα συναγωγήν και ετέλεσαν δοξολογίαν επ’ ευκαιρία της Εθνικής εορτής». Οποία διάψευση των ψευδώνυμων «αντιρατσιστών»! Το 1926 στην Αθήνα ο εορτασμός έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», υπήρξε πρωτοφανής συρροή πλήθους. Δεν έχουμε χρεία και άλλων μαρτυριών. Οι προαναφερθείσες τεκμηριώνουν αδιάσειστα ότι η συμμετοχή των σχολείων αποτελούσε πανελλαδικά μέρος του εθνικού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, δεκαετίες προ της δικτατορίας του Ι. Μεταξά και του χιτλερισμού.
Οι «αντιεθνικιστές» μας αποδείχνεται πως, όταν δεν βολεύονται με την αλήθεια, δεν διστάζουν να την κακοποιήσουν. Σημαντικό γεγονός, επίσης, είναι ότι καθ’ όλη αυτή την περίοδο στον εθνικό εορτασμό συμμετείχαν και τα σωματεία των εργαζομένων, τα οποία προσέρχονταν στη δοξολογία με τις σημαίες τους.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 19 Μαρτίου 2022
Εμμονη μέριμνά τους είναι να εμφανίσουν τους συμμετέχοντες στις παρελάσεις μαθητές, τις οικογένειές τους και τους συνοδούς δασκάλους και καθηγητές ως θύματα, ενεργούμενα και «νεροκουβαλητές» ενός μιλιταριστικού, εθνικιστικού θεσμού, τον οποίο, λένε, καθιέρωσε ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρωτοστατούντες στον αγώνα κατά των παρελάσεων ήταν η «Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης», η «Πρωτοβουλία εκπαιδευτικών για την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων» και ο Συνασπισμός. Ο βουλευτής του Α. Κουράκης είχε φέρει το θέμα των παρελάσεων στη Βουλή. Σε ερώτηση που είχε καταθέσει, μεταξύ άλλων, επέκρινε τις μαθητικές παρελάσεις πως αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, από το 1936.
Ο Αλ. Τσίπρας, ως μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος τότε για θέματα νεολαίας και εκπαίδευσης, δήλωνε στις 27/10/2005: «Πρόκειται για ένα έθιμο με σαφή μιλιταριστικό χαρακτήρα που καθιερώθηκε από το φιλοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου [...]. Οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων [...].
Ζητάμε την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων και την αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα [...]». Οπως βλέπει κανείς, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η εμμονή όλων αυτών να στιγματίσουν, να χλευάσουν και να προκαλέσουν συμπλέγματα ενοχής στους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να τους εξωθήσουν σε άρνηση συμμετοχής τους στην παρέλαση! Προβάλλουν ως προοδευτική την αποδόμηση ενός παλλαϊκού θεσμού, όπως η μαθητική παρέλαση, μέσω της οποίας η νεολαία της χώρας μας με τη φρεσκάδα και τη ζωτικότητά της συνεισφέρει αποφασιστικά στην επιτυχία του εθνικού εορτασμού, μέσω του οποίου:
- Καταφάσκονται οι αμυντικοί απελευθερωτικοί αγώνες του ελληνικού λαού και το αγωνιστικό του φρόνημα. - Αποδίδεται τιμή στους αγωνιστές της ελευθερίας.
- Διατρανώνεται το ευ αγωνίζεσθαι για την άμυνα της πατρίδας και ανανεώνεται το αίτημα για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία.
- Διατηρείται αλώβητη η συλλογική μνήμη του λαού μας και η συνείδηση της ιστορικής του συνέχειας.
- Προάγεται το -κατά Μακρυγιάννη- «εμείς» έναντι του «εγώ».
- Επιβεβαιώνεται και ενισχύεται η εθνική μας ταυτότητα και συνοχή.
- Διατρανώνεται το αίτημα διασφάλισης της λαϊκής κυριαρχίας.
Θα δείξουμε ακολούθως πώς οι πολέμιοι των παρελάσεων:
1) Βασίζουν την αποδομητική τους στρατηγική στην εμμονική διαστροφή εννοιών και την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
2) Στο στόχαστρό τους κυρίως δεν βρίσκεται ο συγκεκριμένος τρόπος εορτασμού, μα ο εθνικός εορτασμός καθαυτόν.
3) Συντάσσονται και υπηρετούν -όχι ανεπιγνώστως- τα στρατηγικά σχέδια και τις μεθοδεύσεις της αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής νέας τάξης.
Α) Διαστροφή εννοιών και παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
α) Πολυεργαλείο στα χέρια των «αντιεθνικιστών» είναι η διαστροφική γιγάντωση της έννοιας «εθνικισμός», με τρόπο που εξαλείφει και απορροφά ως συνώνυμές του τις έννοιες «εθνισμός» και «πατριωτισμός». Η θετική ενασχόληση με το έθνος και την πατρίδα στιγματίζεται πάραυτα ως εθνικισμός, σοβινισμός και πατριδοκαπηλία! Ο,τι το εθνικό διαστρέφεται σε εθνικιστικό! Προϋπόθεση κάθε συνεννόησης είναι η εννοιολογική αποσαφήνιση των λέξεων. Αναζητήσαμε, λοιπόν, μια έγκυρη, σύγχρονη και ευρείας αποδοχής εννοιολογική βάση της λέξης «εθνικισμός», προσφεύγοντας στο λεξικό Μπαμπινιώτη. Στο λεξικό αυτό οι λέξεις «εθνικισμός» και «εθνισμός» ορίζονται ως εξής: «Εθνικισμός: 1. Υπερβολική και αποκλειστική προσήλωση προς την ιδέα του έθνους και των εθνικών ιδεωδών, με κύριο χαρακτηριστικό τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα και τη διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα.
2. Η έντονη προβολή της εθνικής ταυτότητας, κυρίως όταν συνδέεται με τάσεις αποσχίσεως ή επεκτάσεως».
«Εθνισμός: Η συνείδηση ότι ανήκει κανείς σε συγκεκριμένο έθνος και το πατριωτικό αίσθημα που προκύπτει από αυτήν. Συνώνυμα: εθνική συνείδηση, πατριωτισμός, φιλοπατρία». Από τους ορισμούς αυτούς προκύπτει ότι οι έχοντες αμυντικό και εθνικοαπελευθερωτικό περιεχόμενο εθνικοί εορτασμοί της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, καθώς και η συμμετοχή των μαθητών μας σε αυτούς, δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με τον εθνικισμό.
Προκύπτει, επίσης, ότι οι κεκράκτες της εθνικής αποδόμησης διαστρέφουν τις έννοιες, μετερχόμενοι αθέμιτα μέσα, που δεν αρμόζουν σε προοδευτικούς ανθρώπους, αλλά σε θιασώτες των μεθόδων που περιγράφει ο Οργουελ.
β) Επωδός των επικριτών των παρελάσεων είναι πως αυτές «αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, από το 1936», ότι ως θεσμός «καθιερώθηκε από το φιλοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου».
Κατανοούμε τη σπουδή τους να δημιουργήσουν έναν ακατάλυτο δεσμό μεταξύ Ακροδεξιάς - εθνικισμού - παρέλασης. Τους χρησιμεύει ως πολιορκητικός κριός στον αγώνα τους. Δυστυχώς, όμως, για άλλη μια φορά διολισθαίνουν στη χρήση ανέντιμων μέσων και μεθόδων. Οπως θα δείξουμε στη συνέχεια, οι προαναφερθέντες ισχυρισμοί είναι ψευδείς: Ενας τέτοιος δεσμός δεν είναι παρά μια ψευδεπίγραφη κατασκευή.
Ας ταξιδέψουμε στα 1899. Στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» της 26ης Μαρτίου διαβάζουμε: «Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσικήν επικεφαλής διά της οδού Σταδίου. Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός. Οι μικροί μαθητές με κανονικότατον βάδισμα (...) έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν. Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν (...) Εύγε εκ τον έχοντα την ωραίαν ιδέαν κ. Μιχαλόπουλον, επιθεωρητήν των σχολείων».
Κατά τον εορτασμό του 1914, διαπιστώνουμε από την ίδια εφημερίδα (26/3/1914) πως οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά προσήλθαν συντεταγμένοι στη δοξολογία, κρατώντας ταινίες γαλανόλευκες. Στο Αργος οι μαθητές συμμετείχαν σε πομπή λαμπαδηφορίας άδοντας πατριωτικά τραγούδια.
Λαμπαδηφορία έγινε, επίσης, στη Λάρισα με τη συμμετοχή των σχολείων και του στρατού. Στην Κέρκυρα οι μαθητές όλων των σχολείων προσήλθαν το πρωί στη δοξολογία, ενώ «την νύκτα εγένετο λαμπρά παρέλασις προ των Ανακτόρων και διά των κεντρικοτέρων οδών, των στρατιωτικών λαμπαδηφορούντων, των δε μαθητών του Γυμνασίου μετά ανηρτημένων ενετικών φανών τη συνοδεία της μουσικής Ρομποτή έψαλλον το εμπνευσμένο εμβατήριο “Ηπειρος”».
Την ίδια μέρα στην Αθήνα, στο πλαίσιο του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, «συνήλθον άπαντες αι Ισραηλίται εις την ενταύθα συναγωγήν και ετέλεσαν δοξολογίαν επ’ ευκαιρία της Εθνικής εορτής». Οποία διάψευση των ψευδώνυμων «αντιρατσιστών»! Το 1926 στην Αθήνα ο εορτασμός έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», υπήρξε πρωτοφανής συρροή πλήθους. Δεν έχουμε χρεία και άλλων μαρτυριών. Οι προαναφερθείσες τεκμηριώνουν αδιάσειστα ότι η συμμετοχή των σχολείων αποτελούσε πανελλαδικά μέρος του εθνικού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, δεκαετίες προ της δικτατορίας του Ι. Μεταξά και του χιτλερισμού.
Οι «αντιεθνικιστές» μας αποδείχνεται πως, όταν δεν βολεύονται με την αλήθεια, δεν διστάζουν να την κακοποιήσουν. Σημαντικό γεγονός, επίσης, είναι ότι καθ’ όλη αυτή την περίοδο στον εθνικό εορτασμό συμμετείχαν και τα σωματεία των εργαζομένων, τα οποία προσέρχονταν στη δοξολογία με τις σημαίες τους.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 19 Μαρτίου 2022
