Οι παρελάσεις και οι εθνομηδενιστές - Μέρος 2ο
Οι εκπαιδευτικοί που συμμερίζονται τις «πρωτοπόρες αντιεθνικιστικές» απόψεις στα σχολεία προωθούν ενεργά την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών
Η πλαστογραφημένη ταύτιση των μαθητικών παρελάσεων με το μεταξικό καθεστώς και την Ακροδεξιά καταρρίπτεται πανηγυρικά. Κάτι περισσότερο: Η έμπρακτη και πάνδημη επιδοκιμασία των μαθητικών παρελάσεων από τον ελληνικό λαό, καθώς και από όλες τις δημοκρατικές κυβερνήσεις μετά τη Μεταπολίτευση αποτελεί αδιάσειστο τεκμήριο του γνήσιου λαϊκού και δημοκρατικού τους χαρακτήρα.
Οι ισχυρισμοί των «αντιεθνικιστών» πως «οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων» είναι ύβρεις σε βάρος του ελληνικού λαού και της πρόσφατης Ιστορίας του. Είναι η ελιτίστικη και αήθης προπέτειά τους αυτή που διίσταται προς τη δημοκρατική κουλτούρα και την αισθητική του ελληνικού λαού.
Για να αντιληφθούμε πώς συνδέεται η πολεμική κατά των μαθητικών παρελάσεων με το έργο του CDRSEE, ας λάβουμε υπόψη ότι αυτό άρχισε τις εργασίες του με τη Διάσκεψη της Χάλκης το 1999, που είχε ως θέμα: «Εθνική μνήμη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη». Η Διάσκεψη της Χάλκης είχε εστιαστεί σε τρία κύρια θέματα: (…) 1. Η παραγωγή της εθνικής μνήμης. 2. Η εφαρμογή της εθνικής μνήμης. 3. Η μετάδοση της εθνικής μνήμης.
Στην ιστοσελίδα του CDRSEE διαβάζουμε (σε μετάφραση): «Το JHP αποσκοπεί στη μακροπρόθεσμη αναθεώρηση της εθνοκεντρικής σχολικής διδασκαλίας (…). Το έργο στοχεύει στη δημιουργία και διατήρηση ενός δικτύου για να εξισορροπηθεί η εθνικιστική ιδεολογία (…). Η Ιστορία είναι στο επίκεντρο της διαδικασίας, προσπάθεια που τονίζει την ανάγκη να αμφισβητηθούν ορισμένες εθνοτικές / εθνικο-ιστορικές αλήθειες (…). Θα απαρτίσει ένα δίκτυο μεταξύ ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε 13 χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως αντίβαρο στις υπάρχουσες ομάδες της εθνικιστικής ιδεολογίας (…). Η Διάσκεψη επικεντρώνεται στις πολιτιστικές πτυχές του εθνικισμού, τόσο ως κοσμικής θρησκείας όσο και ως πολιτιστικής κατασκευής (γλώσσα, λογοτεχνία κ.λπ.) (…) Η εθνική μνήμη αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής».
Διαπιστώνουμε πως εμπνευστές και πρωτοπόροι του «αντιεθνικιστικού» αγώνα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αντιρατσιστική Κίνηση, η Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών κ.λπ., αλλά το CDRSEE και το Κοινό του Πρόγραμμα Ιστορίας. Παράγωγο και μοχλός της ευρωατλαντικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, το CDRSEE υποστηρίζεται από «τις πλουσιοπάροχες δωρεές» των παρακάτω ευαγών και «ντούρων αριστερών» ιδρυμάτων:
Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Οργανισμός των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), το υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, το βασιλικό υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας, το Open Society Ιnstitute του Τζορτζ Σόρος κ.ά. Πρόκειται για ένα καλοστημένο αμερικανοΝΑΤΟϊκό σχέδιο ανατροπής και χειρισμού των συνειδήσεων και των εθνικών ταυτοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, μέσω της διείσδυσης και του ελέγχου της Εκπαίδευσης και όχι μόνο.
Οι πολέμιοι των παρελάσεων, όμως, δεν προτείνουν κανέναν από αυτούς ή, έστω, κάποιον άλλο τρόπο συμμετοχής των σχολείων στον δημόσιο εορτασμό των εθνικών επετείων. Εκείνο που προτείνουν είναι «η αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα». Το αίτημά τους είναι ξεκάθαρο: Δεν ζητούν απλώς την κατάργηση των παρελάσεων. Ζητούν το κλείσιμο των μαθητών στα σχολεία και την καθολική αποχή και αποστασιοποίηση των σχολείων από τον δημόσιο εορτασμό! Η πρότασή τους σημαίνει πως την ημέρα των εθνικών επετείων τα σχολεία δεν θα έχουν απολύτως καμία δημόσια παρουσία και συμμετοχή στον εθνικό εορτασμό: Ούτε καν στη δοξολογία!
Ας μην ξεχνάμε πως στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας, σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, δεν παρελαύνουν στρατιωτικά τμήματα. Εκεί οι μαθητικές παρελάσεις είναι η ψυχή, το επίκεντρο του εθνικού εορτασμού. Η πρόταση των πολεμίων τους οδηγεί με βεβαιότητα στην κατάργηση αυτού καθαυτόν του εορτασμού στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο σημαντικό: Οι εκπαιδευτικοί που συμμερίζονται τις «πρωτοπόρες αντιεθνικιστικές» απόψεις στα σχολεία προωθούν ενεργά την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών στις αίθουσες εκδηλώσεων. Αντί αυτών, προτείνουν τη μέσα στις τάξεις ανάγνωση επετειακών κειμένων (που περιλαμβάνονται στα σχολικά βιβλία) και εναλλακτικές συζητήσεις με τους μαθητές επί των ιστορικών συμβάντων. Σημειωτέον πως τα κείμενα αυτά, ούτως ή άλλως, αποτελούν μέρος της ύλης του μαθήματος της Γλώσσας. Δηλαδή, οι «αντιεθνικιστές» μέσα στα σχολεία παλεύουν για την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών, ισχυριζόμενοι πως η κατά μόνας (δηλαδή, κατά τάξη) ανάγνωση κειμένων κ.λπ. είναι επαρκής και συνεπώς περιττεύει άλλος εορτασμός.
Εν κατακλείδι, η «εναλλακτική» πρόταση του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς και νυν ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών να αντικατασταθούν οι μαθητικές παρελάσεις από «εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα» οδηγεί μαθηματικά στην κατάργηση των εθνικών γιορτών και στα σχολεία. Είναι γεγονός πως οι δάσκαλοι που έχουν προσχωρήσει συνειδητά στις απόψεις αυτών των πρωτοπόρων δεν τελούν και δεν συμμετέχουν πλέον στους σχολικούς εθνικούς εορτασμούς.
Όλοι αυτοί δεν ξεγελούν πλέον κανέναν: Στόχος τους είναι η υποστολή και η γενική απαξίωση των εθνικών εορτών. Στόχος τους είναι η απονεύρωση και αποσάθρωση της ιστορικής μνήμης των μαθητών μας. Στόχος τους είναι η καταστροφή της εθνικής ταυτότητας, η μετατροπή μας σε απολιτισμικά, απρόσωπα, χωρίς μνήμη και αξιοπρεπές μέλλον υποκείμενα. Λένε πολλοί ότι η είσοδος της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα βλάψει και την Ευρώπη και την Ελλάδα. Μήπως όμως και η Τουρκία τραυματιστεί άσχημα βαδίζοντας στον ευρωπαϊκό της δρόμο; Μήπως Ευρώπη, Τουρκία και Ελλάδα συνθέτουν ένα «τρίγωνο αυταπάτης» και παίρνουν τα όνειρά τους για πραγματικότητα; Οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις αποτελούν το «βαθύ κράτος» της αντίδρασης ή μήπως είναι το θεμέλιο και ο υπερασπιστής της αστικής Δημοκρατίας; Το τουρκικό Ισλάμ είναι αντίπαλος, συνένοχος ή διάδοχος της εξουσίας του Στρατού; Η ένταξη είναι διμερής υπόθεση της Τουρκίας με την Ε.Ε. ή μήπως είναι κρίσιμο διεθνές ζήτημα, με στόχο την ενότητα του δυτικού κόσμου υπό την ηγεσία των ΗΠΑ; Η Τουρκία στην Ε.Ε. απελευθερώνεται και δυναμώνει ή γίνεται μια καθυστερημένη επαρχία, μια νεο-αποικία της Δύσης; Οι ερωτήσεις ίσως είναι ασυνήθιστες και οι απαντήσεις μπορεί να φανούν αιρετικές. Ισως όμως στην πυρά πρέπει να ριχτούν μερικές από τις «αυτονόητες αλήθειες».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 26 Μαρτίου 2022
Οι ισχυρισμοί των «αντιεθνικιστών» πως «οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων» είναι ύβρεις σε βάρος του ελληνικού λαού και της πρόσφατης Ιστορίας του. Είναι η ελιτίστικη και αήθης προπέτειά τους αυτή που διίσταται προς τη δημοκρατική κουλτούρα και την αισθητική του ελληνικού λαού.
Κατευθυνόμενος «αντιεθνικισμός»
Γνωρίζουμε πως αυτού του είδους τα «αντιεθνικιστικά» ιδεολογήματα έχουν παραχθεί και διαχέονται από συγκεκριμένα κέντρα, έχουν πολιτικούς πάτρωνες, χρηματοδότες και καλοπληρωμένους τελάληδες στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Το αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το γνωστό CDRSEE, εργάζεται σε αυτή την κατεύθυνση εδώ και 10 χρόνια μέσω του Κοινού Προγράμματος Ιστορίας (JΗΡ, ήτοι Joint History Project) που έχει συγκροτήσει.Για να αντιληφθούμε πώς συνδέεται η πολεμική κατά των μαθητικών παρελάσεων με το έργο του CDRSEE, ας λάβουμε υπόψη ότι αυτό άρχισε τις εργασίες του με τη Διάσκεψη της Χάλκης το 1999, που είχε ως θέμα: «Εθνική μνήμη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη». Η Διάσκεψη της Χάλκης είχε εστιαστεί σε τρία κύρια θέματα: (…) 1. Η παραγωγή της εθνικής μνήμης. 2. Η εφαρμογή της εθνικής μνήμης. 3. Η μετάδοση της εθνικής μνήμης.
Στην ιστοσελίδα του CDRSEE διαβάζουμε (σε μετάφραση): «Το JHP αποσκοπεί στη μακροπρόθεσμη αναθεώρηση της εθνοκεντρικής σχολικής διδασκαλίας (…). Το έργο στοχεύει στη δημιουργία και διατήρηση ενός δικτύου για να εξισορροπηθεί η εθνικιστική ιδεολογία (…). Η Ιστορία είναι στο επίκεντρο της διαδικασίας, προσπάθεια που τονίζει την ανάγκη να αμφισβητηθούν ορισμένες εθνοτικές / εθνικο-ιστορικές αλήθειες (…). Θα απαρτίσει ένα δίκτυο μεταξύ ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε 13 χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως αντίβαρο στις υπάρχουσες ομάδες της εθνικιστικής ιδεολογίας (…). Η Διάσκεψη επικεντρώνεται στις πολιτιστικές πτυχές του εθνικισμού, τόσο ως κοσμικής θρησκείας όσο και ως πολιτιστικής κατασκευής (γλώσσα, λογοτεχνία κ.λπ.) (…) Η εθνική μνήμη αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής».
Διαπιστώνουμε πως εμπνευστές και πρωτοπόροι του «αντιεθνικιστικού» αγώνα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αντιρατσιστική Κίνηση, η Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών κ.λπ., αλλά το CDRSEE και το Κοινό του Πρόγραμμα Ιστορίας. Παράγωγο και μοχλός της ευρωατλαντικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, το CDRSEE υποστηρίζεται από «τις πλουσιοπάροχες δωρεές» των παρακάτω ευαγών και «ντούρων αριστερών» ιδρυμάτων:
Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Οργανισμός των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), το υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, το βασιλικό υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας, το Open Society Ιnstitute του Τζορτζ Σόρος κ.ά. Πρόκειται για ένα καλοστημένο αμερικανοΝΑΤΟϊκό σχέδιο ανατροπής και χειρισμού των συνειδήσεων και των εθνικών ταυτοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, μέσω της διείσδυσης και του ελέγχου της Εκπαίδευσης και όχι μόνο.
Τι αντιπροτείνουν
Είναι οι παρελάσεις ο μοναδικός και αναντικατάστατος τρόπος συμμετοχής των σχολείων στον εθνικό εορτασμό; Οχι βέβαια! Αποτελεί μακρά παράδοση στον τόπο μας οι εορτασμοί, εκτός από την καθιερωμένη θρησκευτική τελετή και τη δοξολογία, να γίνονται με δημόσιους πανηγυρισμούς, χορούς και τραγούδια, με λαμπαδηφορίες, με διεξαγωγή αθλητικών και καλλιτεχνικών αγώνων κ.ά.Οι πολέμιοι των παρελάσεων, όμως, δεν προτείνουν κανέναν από αυτούς ή, έστω, κάποιον άλλο τρόπο συμμετοχής των σχολείων στον δημόσιο εορτασμό των εθνικών επετείων. Εκείνο που προτείνουν είναι «η αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα». Το αίτημά τους είναι ξεκάθαρο: Δεν ζητούν απλώς την κατάργηση των παρελάσεων. Ζητούν το κλείσιμο των μαθητών στα σχολεία και την καθολική αποχή και αποστασιοποίηση των σχολείων από τον δημόσιο εορτασμό! Η πρότασή τους σημαίνει πως την ημέρα των εθνικών επετείων τα σχολεία δεν θα έχουν απολύτως καμία δημόσια παρουσία και συμμετοχή στον εθνικό εορτασμό: Ούτε καν στη δοξολογία!
Ας μην ξεχνάμε πως στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας, σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, δεν παρελαύνουν στρατιωτικά τμήματα. Εκεί οι μαθητικές παρελάσεις είναι η ψυχή, το επίκεντρο του εθνικού εορτασμού. Η πρόταση των πολεμίων τους οδηγεί με βεβαιότητα στην κατάργηση αυτού καθαυτόν του εορτασμού στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο σημαντικό: Οι εκπαιδευτικοί που συμμερίζονται τις «πρωτοπόρες αντιεθνικιστικές» απόψεις στα σχολεία προωθούν ενεργά την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών στις αίθουσες εκδηλώσεων. Αντί αυτών, προτείνουν τη μέσα στις τάξεις ανάγνωση επετειακών κειμένων (που περιλαμβάνονται στα σχολικά βιβλία) και εναλλακτικές συζητήσεις με τους μαθητές επί των ιστορικών συμβάντων. Σημειωτέον πως τα κείμενα αυτά, ούτως ή άλλως, αποτελούν μέρος της ύλης του μαθήματος της Γλώσσας. Δηλαδή, οι «αντιεθνικιστές» μέσα στα σχολεία παλεύουν για την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών, ισχυριζόμενοι πως η κατά μόνας (δηλαδή, κατά τάξη) ανάγνωση κειμένων κ.λπ. είναι επαρκής και συνεπώς περιττεύει άλλος εορτασμός.
Εν κατακλείδι, η «εναλλακτική» πρόταση του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς και νυν ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών να αντικατασταθούν οι μαθητικές παρελάσεις από «εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα» οδηγεί μαθηματικά στην κατάργηση των εθνικών γιορτών και στα σχολεία. Είναι γεγονός πως οι δάσκαλοι που έχουν προσχωρήσει συνειδητά στις απόψεις αυτών των πρωτοπόρων δεν τελούν και δεν συμμετέχουν πλέον στους σχολικούς εθνικούς εορτασμούς.
Όλοι αυτοί δεν ξεγελούν πλέον κανέναν: Στόχος τους είναι η υποστολή και η γενική απαξίωση των εθνικών εορτών. Στόχος τους είναι η απονεύρωση και αποσάθρωση της ιστορικής μνήμης των μαθητών μας. Στόχος τους είναι η καταστροφή της εθνικής ταυτότητας, η μετατροπή μας σε απολιτισμικά, απρόσωπα, χωρίς μνήμη και αξιοπρεπές μέλλον υποκείμενα. Λένε πολλοί ότι η είσοδος της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα βλάψει και την Ευρώπη και την Ελλάδα. Μήπως όμως και η Τουρκία τραυματιστεί άσχημα βαδίζοντας στον ευρωπαϊκό της δρόμο; Μήπως Ευρώπη, Τουρκία και Ελλάδα συνθέτουν ένα «τρίγωνο αυταπάτης» και παίρνουν τα όνειρά τους για πραγματικότητα; Οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις αποτελούν το «βαθύ κράτος» της αντίδρασης ή μήπως είναι το θεμέλιο και ο υπερασπιστής της αστικής Δημοκρατίας; Το τουρκικό Ισλάμ είναι αντίπαλος, συνένοχος ή διάδοχος της εξουσίας του Στρατού; Η ένταξη είναι διμερής υπόθεση της Τουρκίας με την Ε.Ε. ή μήπως είναι κρίσιμο διεθνές ζήτημα, με στόχο την ενότητα του δυτικού κόσμου υπό την ηγεσία των ΗΠΑ; Η Τουρκία στην Ε.Ε. απελευθερώνεται και δυναμώνει ή γίνεται μια καθυστερημένη επαρχία, μια νεο-αποικία της Δύσης; Οι ερωτήσεις ίσως είναι ασυνήθιστες και οι απαντήσεις μπορεί να φανούν αιρετικές. Ισως όμως στην πυρά πρέπει να ριχτούν μερικές από τις «αυτονόητες αλήθειες».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 26 Μαρτίου 2022
