Η στρατηγική της τουρκικής ΜΙΤ, λόγω των δυσκολιών που αντιµετωπίζει σε Εβρο και Αιγαίο, επεκτάθηκε προς τη Λευκορωσία, µεταφέροντας καθηµερινά από την Κωνσταντινούπολη, µε συνεχείς πτήσεις τόσο των Τουρκικών Αερογραµµών όσο και της Belavia (Λευκορωσίας), χιλιάδες «µετανάστες», αρχικά προς Λιθουανία και Λετονία και στη συνέχεια προς τα πολωνικά σύνορα, κατά το πρότυπο της αποτυχηµένης «επιχείρησης» στον Εβρο τον Φεβρουάριο του 2020. Η άµεση κινητοποίηση της Ε.Ε., η απειλή ευρωπαϊκού αποκλεισµού της Τurkish Airlines και της Belavia, καθώς και η διεύρυνση του καθεστώτος κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας που αποφάσισαν οι υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. στις 15/11/2021 οδήγησαν στην, έστω και προσωρινή, «συγκράτηση» της νέας υβριδικής επίθεσης, µε τουρκική υποκίνηση, αυτήν τη φορά προς τα πολωνικά σύνορα.

Συρία: Αµερική και Ρωσία φαίνεται να «τα βρίσκουν» στη Συρία, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου τον όψιµο «νεοσουλτάνο» της Τουρκίας. Ελλάδα, Κύπρος, Αυστρία, Βουλγαρία, Ιορδανία, ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος και πολλές άλλες χώρες σύµµαχοι των ΗΠΑ έχουν ήδη αποκαταστήσει σχέσεις µε την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Ασαντ, κάτι πολύ δύσκολο χωρίς τη σιωπηρή «συγκατάθεση» των ΗΠΑ. Σε «αντιστάθµισµα», οι Κούρδοι σύµµαχοι της Αµερικής µέσα στη Συρία φαίνεται να δηµιουργούν ένα ηµιαυτόνοµο οµοσπονδιακό κράτος, κατά τα πρότυπα του ήδη υφιστάµενου στο Βόρειο Ιράκ. Ο Μπασάρ αλ Ασαντ καλεί συνεχώς την Τουρκία να εγκαταλείψει τη Συρία και ο Ρώσος ΥΠ.ΕΞ., Σ. Λαβρόφ, υπενθυµίζει από την Αίγυπτο (4/10/2021) πως «η Τουρκία δεν έχει δικαίωµα να παραµείνει στη Συρία». Όλες οι τουρκικές προσπάθειες (τρεις στρατιωτικές εισβολές, υψηλός φόρος αίµατος, τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες και πολεµικό υλικό, βάσεις κ.ά.) έχουν µετατραπεί σε µια µεγάλη πληγή, που αιµορραγεί και επιδεινώνεται.

Οι ιαχές που συνόδευαν τους οθωµανικούς ύµνους κατά τις στρατιωτικές εισβολές για την «κατάκτηση» της Συρίας µετατράπηκαν πλέον σε λυγµούς µανάδων των ολοένα αυξανόµενων νεκρών Τούρκων στρατιωτών.

Λιβύη: Το τουρκικό «Βατερλώ» και στη Λιβύη έχει ήδη πάρει σταθερή πορεία. Οι κούφιοι λεονταρισµοί του Ρ.Τ. Ερντογάν δεν εµπόδισαν την πρόσκληση της Ελληνικής και της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας στη ∆ιάσκεψη του Παρισιού (9/11/21), µε αποτέλεσµα η Τουρκία να συµµετάσχει κυριολεκτικά την τελευταία στιγµή, σε επίπεδο υφυπουργού Εξωτερικών, ανήµπορη να επιβάλει τις εξωφρενικές απαιτήσεις της. Η τήρηση του εµπάργκο όπλων προς τη Λιβύη θα εφαρµοστεί πλέον µε εντατικούς ελέγχους της Ε.Ε., η απειλή κυρώσεων σε «ανυπάκουους» είναι πραγµατική και όχι θεωρητική.

Πάντως, η «εικονική πραγµατικότητα» µέσα στην οποία επιµένουν να βρίσκονται οι Τούρκοι συνεχίζεται κανονικά: «Η Τουρκία δεν είναι εντελώς ξένη δύναµη στη Λιβύη και θα παραµείνει εκεί» (Χ. Ακάρ, 16/11/2021).

Κύπρος: Η Τουρκία θεωρεί την Κυπριακή ∆ηµοκρατία σαν έναν «αδύναµο κρίκο» στον χάρτη των επεκτατικών της σχεδίων. Για τον λόγο αυτόν ζητά (σε πρώτη φάση) δύο «ξεχωριστά» κράτη, εγκαθιστώντας µε παρωδία εκλογών µια πειθήνια µαριονέτα σαν «πρόεδρο» των κατεχόµενων εδαφών της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Καλεί έντεχνα την αναγνώριση του κατεχόµενου τµήµατος της Κύπρου ως «κράτους» από τις χώρες του Τουρκικού Συµβουλίου (Ρ.Τ. Ερντογάν, 15/11/2021). Παραληρεί καθηµερινά µε εµπρηστικές δηλώσεις τόσο για τον φυσικό πλούτο της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας όσο και για την αυθαίρετη «επέκτασή» της στα Βαρώσια. Απειλεί ή προαναγγέλλει συνεχώς «έρευνες» στην κυπριακή ΑΟΖ, εκδίδει άχρηστες Νavtex, επισείει «πρακτικές αντιδράσεις» στην προσπάθειά της να εµποδίσει προγραµµατισµένες έρευνες παγκόσµιων γιγάντων (Exxon, Total, ENI) στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η ελληνική πλευρά, έξυπνα και µεθοδικά, συνεχίζει να δηµιουργεί µια ασφυκτική διπλωµατική θηλιά γύρω από τις τουρκικές φαντασιώσεις: Στις 19/10/2021, κατά την 9η τριµερή Σύνοδο Κορυφής µεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, ανακοινώθηκε και η εξαιρετικής σηµασίας διασύνδεση των ηλεκτρικών δικτύων των τριών χωρών.

Την εποµένη (20/10/2021) η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσής της για τις υπό ένταξη χώρες, ζήτησε -µεταξύ άλλων από την Τουρκία «να δεσµευτεί κατηγορηµατικά για σχέσεις καλής γειτονίας, διεθνείς συµφωνίες και ειρηνική επίλυση διαφορών, µε προσφυγή, εάν είναι απαραίτητο, στο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο».

Στις 21/10/21 ο Ελληνας ΥΠ.ΕΞ., σχολιάζοντας εύστοχα τις εξωφρενικές, καθηµερινές τουρκικές αντιδράσεις, παρατήρησε: «Οι τουρκικές αντιδράσεις εξηγούνται µόνο αν η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της ως επιτιθέµενο κράτος».

Στις 27/10/2021, Ελλάδα και Ηνωµένο Βασίλειο προχώρησαν στην υπογραφή στρατηγικής συµφωνίας-πλαίσιο, επισφραγίζοντας τη στενή σχέση των δύο χωρών, πριν από την επίσηµη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στη βρετανική πρωτεύουσα (16/11/2021).

Στις 12/11/2021 η Ε.Ε. παρέτεινε για ακόµα έναν χρόνο το (περιορισµένο, έστω) καθεστώς των κυρώσεων κατά της Τουρκίας για τις παράνοµες γεωτρήσεις στην Αν. Μεσόγειο.

Στις 18/11/2021 κατέφθασε στην Αθήνα ο Γάλλος ΥΠ.ΕΞ., Λε Ντριάν, για συνοµιλίες µε τον Ελληνα οµόλογό του, ενώ την εποµένη (19/11/2021) ακολούθησε τετραµερής συνάντηση Ελλάδας - Γαλλίας - Αιγύπτου - Κύπρου.

Συµπεράσµατα

Οι συνεχόµενες εµπρηστικές και υβριστικές υπερβολές του τουρκικού καθεστώτος κατά Ελλάδας και Κύπρου δείχνουν πολύ καθαρά την απελπιστική θέση στην οποία έχει οδηγηθεί η Τουρκία. Κανένας απολύτως, φίλος ή εχθρός, δεν παίρνει στα σοβαρά το σηµερινό τουρκικό καθεστώς: «Οποιο σχέδιο δεν περιλαµβάνει την Τουρκία και τους Τουρκοκυπρίους δεν έχει καµία πιθανότητα επιβίωσης» - Χ. Ακάρ, 13/10/2021, «Η Τουρκία δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο» - µαριονέτα Τατάρ στη γερµανική «FΑΖ», 26/10/2021, «Ο Μητσοτάκης και η συµµορία του περνάνε τις µέρες µε ψέµατα» - Ρ.Τ. Ερντογάν, 11/11/2021, «Κάποιες χώρες στη Μεσόγειο δεν κοιτάζουν το µπόι τους» - Χ. Ακάρ, 11/11/2021, κ.α.π.).

Οι καθηµερινές προσβολές, οι επαναλαµβανόµενοι λεονταρισµοί και οι χυδαίοι τραµπουκισµοί σίγουρα δεν αποτελούν διπλωµατικά επιχειρήµατα. Αντίθετα, αποτελούν «κόκκινο πανί» για τη διεθνή διπλωµατία και επιβαρύνουν ακόµα περισσότερο τη σηµερινή Τουρκία, η οποία υποφέρει από τις συνέπειες των βαριών ασθενειών της. Το καθεστώς δεν µπορεί να δεχτεί την επόµενη µέρα στην Τουρκία χωρίς τη δική του ανάµειξη, γιατί, απλά, κινδυνεύουν πολλά κεφάλια.

Ο Μehmet Efe Caman, Τούρκος καθηγητής στο University of NewfoundIand του Καναδά, σε άρθρα του αναρωτιέται αν «η τελευταία διέξοδος του Ερντογάν είναι ο πόλεµος», θεωρώντας ως «πιθανούς στόχους» τη Συρία και την Ελλάδα. Η Συρία όµως έχει την «ασπίδα» της Ρωσίας και της Περσίας (οι Κούρδοι της Συρίας τις ΗΠΑ), ενώ η Ελλάδα την «ασπίδα» της Γαλλίας και θεωρητικά πολλών άλλων (Ε.Ε., ΗΠΑ, πολλών αραβικών χωρών, Ισραήλ κ.ά.). Οι προσπάθειες του τουρκικού καθεστώτος να «εκτονωθεί» στη Συρία απέτυχαν, αφού Ρωσία και ΗΠΑ απέκλεισαν µια νέα τουρκική εισβολή. Ο Τούρκος ΥΠ.ΕΞ. πήγε στην Τεχεράνη (16/11/2021) προσφέροντας ανέξοδη πολιτική υποστήριξη («Οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν είναι λάθος») ελπίζοντας σε κάποια κερκόπορτα, αλλά µάλλον επέστρεψε µε µηδενικά αποτελέσµατα.

Η Ελλάδα, ως δύναµη ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας, µε τη συνεχώς αυξανόµενη στρατιωτική και πολιτική αποτρεπτική της δύναµη, φαντάζει πλέον σαν σκέτη αυτοκτονία απέναντι σε κάθε επίδοξο επιδροµέα. Αποµένει να δούµε την πιθανότατα αιµατηρή πορεία και την τελική κατάληξη της τουρκικής «ασθένειας»...

*Αποµαγνητοφώνηση εκποµπής µας στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM, µε τον ιστορικό και οικονοµικό ερευνητή Λεωνίδα Κουµάκη, µέλος του ΕΛΙΣΜΕ.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 18 Ιουνίου 2022