Ο διωγμός των Χριστιανών στην Ανατολή - Μέρος Β'
Είναι δυνατόν τα παγκόσµια κέντρα λήψης αποφάσεων να µην καταλαβαίνουν τι συµβαίνει και να αποφασίζουν µε τέτοια προχειρότητα ή κάτι άλλο παίζεται; Τα ισλαµικά δίκτυα και οι αδελφότητες παγκοσµίως είναι η αόρατη «χειρ» που κρύβεται πίσω από τις περισσότερες θρησκευτικοπολιτικές εξελίξεις
Σύµφωνα µε τη λίστα που έδωσε στις αρχές του 2011 η διεθνής χριστιανική οργάνωση International Christian Concern (ΙCC), εκτός από το Ιράκ και την Αίγυπτο, στους χειρότερους διώκτες των χριστιανών περιλαµβάνονται για το 2010 το Πακιστάν, η Σοµαλία, η Ερυθραία, η Νιγηρία, το Ιράν, η Ινδία, το Βιετνάµ, η Βόρειος Κορέα και η Κίνα. Επιθέσεις στις χριστιανικές µειονότητες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων έγιναν επίσης στην Αλγερία, σε µια προτεσταντική εκκλησία, όπου κάηκαν βίβλοι και υµνολόγια, στη Νιγηρία (86 νεκροί), στην Ινδονησία (η µεγαλύτερη µουσουλµανική χώρα του κόσµου) και το Πακιστάν.
Σε µία περίπτωση, το 2010, στην Gorja του Πακιστάν, πολλοί χριστιανοί κάηκαν ζωντανοί, ενώ σπίτια και εκκλησίες καταστράφηκαν από τον όχλο µόλις κυκλοφόρησαν φήµες ότι είχε βεβηλωθεί ένα Κοράνι (Σας θυµίζει κάτι αυτό;) Οπως είπε ο πρόεδρος της ICC, Jeff King: «Συντάσσοντας την έκθεση, µε εντυπωσίασε ο ρυθµός µε τον οποίο επιταχύνεται ο διωγµός των χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσµο, ιδιαίτερα στον ισλαµικό. Το µίσος κατά των χριστιανών, που υποδαυλίζεται από το Ισλάµ, µεταφέρεται και στο 2011, όπως φαίνεται από τις τροµερές επιθέσεις στην Αίγυπτο, το Πακιστάν και το Ιράκ, που έχουν ήδη συµβεί αυτές τις πρώτες ηµέρες του νέου έτους (...) Οσοι είναι τυχεροί και ζουν σε χώρες που εγγυώνται τις θρησκευτικές ελευθερίες δεν πρέπει να ξεχνούν ούτε να παραβλέπουν το δράµα των χριστιανών, που είναι καταδικασµένοι από εξτρεµιστικές ιδεολογίες ή από τυραννικές κυβερνήσεις να υποφέρουν - ή να πεθαίνουν για την πίστη τους» (έκθεση της lCC, Ιανουάριος 2011, www.persecution.org/).
Οι Χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή
Με την επιδηµία των διωγµών και της µετανάστευσης, οι χριστιανικές κοινότητες έχουν συρρικνωθεί σε πολλά µέρη της περιοχής όπου γεννήθηκε η πίστη τους. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις του πρακτορείου Reuters και του ∆ιαδικτύου (2010), όσοι παρέµεναν ακόµη στις χώρες της Μέσης Ανατολής κατανέµονταν ως εξής:
Το βράδυ της 31ης ∆εκεµβρίου 2010, η Μαριάµ «Μαριούµα» Φέκρι, µια νεαρή κόπτισσα Αιγυπτία της Αλεξάνδρειας, έγραφε στο Facebook για τις ελπίδες της µε τον ερχοµό του νέου χρόνου και παρακαλούσε τον Θεό να την προστατεύσει. Εγραφε: «Το 2010 τελειώνει... από τον χρόνο αυτόν έχω τις καλύτερες αναµνήσεις της ζωής µου... ήταν ένας πολύ ευχάριστος χρόνος... Ελπίζω το 2011 να είναι πολύ καλύτερο… έχω τόσο πολλές ευχές για το 2011... ελπίζω να πραγµατοποιηθούν... Σε παρακαλώ, Θεέ µου, στάσου δί πλα µου και βοήθησέ µε να βγουν όλες αληθινές». Λίγες ώρες αφότου έγραψε το µήνυµα αυτό η Μαριάµ σκοτώθηκε, µαζί µε τη µητέρα της, τη θεία της και τη µικρότερη αδελφή της, τη Μαρτίνα, στην Αλεξάνδρεια, όταν βόµβα εξερράγη έξω από την πόρτα της εκκλησίας. Την τραγωδία της έκανε γνωστή η αιγυπτιακής καταγωγής δηµοσιογράφος της «Guardian» Amira Nowaira, η οποία µεγάλωσε σε µια παραδοσιακή µουσουλµανική οικογένεια του Καΐρου, τη δεκαετία του ‘60. «Θυµάµαι πολύ καθαρά», αφηγείται η ίδια, «ότι όταν αρρώστησα από µια ασθένεια που η κοινή Ιατρική δεν µπορούσε να θεραπεύσει, η µητέρα µου µε πήγε σε µια ορθόδοξη εκκλησία στη γνωστή περιοχή Moharrem Bek, για να ανάψω ένα κερί στην Παναγία. Οπως καθόµασταν µαζί στην ωραία διακοσµηµένη και µισοφωτισµένη εκκλησία, η µητέρα µου, µια συνηθισµένη γυναίκα της µεσαίας τάξης, ψιθύριζε κάποια προσευχή µε συγκίνηση. ∆εν αισθανόταν ότι βρισκόταν σε ξένο περιβάλλον, ούτε ότι πρόδιδε κατά κάποιον τρόπο την πίστη της ζητώντας από τον χριστιανικό Θεό να θεραπεύσει την κόρη της. Αυτή η απλή, αυθόρµητη πράξη ευλάβειας φαίνεται δυστυχώς αδιανόητη στη σηµερινή Αίγυπτο»! (www.guardian.co.uk/, 05/01/2011) Το θρησκευτικό σχίσµα έχει σαφώς βαθύνει έκτοτε και η έκρηξη αυτή συντάραξε τα θεµέλια της αιγυπτιακής κοινωνίας. Λίγες ώρες µετά την έκρηξη, o πρόεδρος Μουµπάρακ εµφανίστηκε στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο -κάτι που κάνει πολύ σπάνια- για να ζητήσει «από όλα τα παιδιά της Αιγύπτου να συσπειρωθούν κατά των δυνάµεων της τροµοκρατίας». Και για να διαβεβαιώσει ότι αυτό αφορά όλους και όχι ειδικά τους κόπτες. Οι χριστιανοί ήταν εξαγριωµένοι και δεν αποδέχονταν πλέον την ξύλινη γλώσσα. Το απόγευµα της 1ης Ιανουαρίου, περίπου 5.000 άτοµα παρέστησαν στις κηδείες των θυµάτων, στο µοναστήρι Marmina de King Mariout, σε ένα προάστιο της Αλεξάνδρειας. O επίσκοπος Youanes προσπάθησε να µεταφέρει τα συλλυπητήρια του αρχηγού του αιγυπτιακού κράτους, αλλά αµέσως ξεσηκώθηκε µια βοή από το πλήθος. «Λα, λα» (όχι, όχι) αντιδρούσαν οι πιστοί όλοι µαζί και δεν τον άφηναν να µιλήσει. Ηταν πρωτοφανής προσβολή σε µια χώρα όπου συνήθως δεν επιρρίπτουν ευθύνες στον πρόεδρο. Οι ∆υτικοί ηγέτες, που αντέδρασαν «έντονα» στα τελευταία αιµατοκυλίσµατα των χριστιανών στις µουσουλµανικές χώρες, πίστευαν ότι τα πογκρόµ των δυτικών υπηρεσιών εναντίον των Αράβων, η στοχοποίηση των µουσουλµανικών χωρών, οι απαγωγές, οι εξευτελισµοί και τα βασανιστήρια δεν θα προκαλούσαν αντίποινα από τα φιλοδυτικά και φιλοαµερικανικά αραβικά καθεστώτα. Τα «παράνοµα ισλαµικά δίκτυα», όµως, δεν έχουν τέτοιους ενδοιασµούς και, από τον Οκτώβριο, η «Αλ Κάιντα» είχε πει: «Oι χριστιανοί είναι νόµιµοι στόχοι»!
Είναι δυνατόν τα παγκόσµια κέντρα λήψης αποφάσεων να µην καταλαβαίνουν τι συµβαίνει και να αποφασίζουν µε τέτοια προχειρότητα ή κάτι άλλο συµβαίνει; Τα ισλαµικά δίκτυα και οι αδελφότητες παγκοσµίως είναι η αόρατη «χειρ» που κρύβεται πίσω από τις περισσότερες θρησκευτικοπολιτικές εξελίξεις και την τροµοκρατία στη ∆ύση και τον µουσουλµανικό κόσµο. Αυτά διαχειρίζονται, πολύ πριν από την ιρανική επανάσταση, εντυπωσιακά κονδύλια, που υπολογίζονται σε δεκάδες εκατοµµύρια δολάρια. Χρηµατοδοτούν µε αυτά όλα τα κοινωφελή έργα που κάνουν τα ισλαµικά κοινωνικά δίκτυα, τα ινστιτούτα προπαγάνδας και τα κέντρα θρησκευτικών σπουδών, που συµβάλλουν αποφασιστικά στην ισλαµική ριζοσπαστικοποίηση. Τα τζαµιά είναι οι φυσικές εστίες των λαϊκών κινητοποιήσεων, της συγκέντρωσης των εισφορών και της επίβλεψης των πιστών, αποστολή που διεκπεραιώνεται από ένα δίκτυο διαφόρων ιδρυµάτων, αυστηρά θρησκευτικών, τα οποία στελεχώνονται από στρατευµένους ισλαµιστές και λαϊκούς.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 18/11
Σε µία περίπτωση, το 2010, στην Gorja του Πακιστάν, πολλοί χριστιανοί κάηκαν ζωντανοί, ενώ σπίτια και εκκλησίες καταστράφηκαν από τον όχλο µόλις κυκλοφόρησαν φήµες ότι είχε βεβηλωθεί ένα Κοράνι (Σας θυµίζει κάτι αυτό;) Οπως είπε ο πρόεδρος της ICC, Jeff King: «Συντάσσοντας την έκθεση, µε εντυπωσίασε ο ρυθµός µε τον οποίο επιταχύνεται ο διωγµός των χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσµο, ιδιαίτερα στον ισλαµικό. Το µίσος κατά των χριστιανών, που υποδαυλίζεται από το Ισλάµ, µεταφέρεται και στο 2011, όπως φαίνεται από τις τροµερές επιθέσεις στην Αίγυπτο, το Πακιστάν και το Ιράκ, που έχουν ήδη συµβεί αυτές τις πρώτες ηµέρες του νέου έτους (...) Οσοι είναι τυχεροί και ζουν σε χώρες που εγγυώνται τις θρησκευτικές ελευθερίες δεν πρέπει να ξεχνούν ούτε να παραβλέπουν το δράµα των χριστιανών, που είναι καταδικασµένοι από εξτρεµιστικές ιδεολογίες ή από τυραννικές κυβερνήσεις να υποφέρουν - ή να πεθαίνουν για την πίστη τους» (έκθεση της lCC, Ιανουάριος 2011, www.persecution.org/).
Οι Χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή
Με την επιδηµία των διωγµών και της µετανάστευσης, οι χριστιανικές κοινότητες έχουν συρρικνωθεί σε πολλά µέρη της περιοχής όπου γεννήθηκε η πίστη τους. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις του πρακτορείου Reuters και του ∆ιαδικτύου (2010), όσοι παρέµεναν ακόµη στις χώρες της Μέσης Ανατολής κατανέµονταν ως εξής:
- Τουρκία: 85.000 χριστιανοί (το 0,2% περίπου του πληθυσµού), εκ των οποίων 45.000 Αρµένιοι ορθόδοξοι, 17.000 Συρορθόδοξοι, 8.000 Συροχαλδαίοι καθολικοί, 3.400 Ελληνορθόδοξοι.
- Λίβανος: 1,5 εκατ. χριστιανοί (το 35% περίπου του πληθυσµού), καθολικοί Μαρωνίτες 700.000, Ελληνορθόδοξοι 200.000, Μελχίτες 150.000, ουνίτες και πιστοί της Συριακής και της Αρµενικής Εκκλησίας.
- Ισραήλ: 150.000 χριστιανοί (το 2% περίπου του πληθυσµού), Ελληνορθόδοξοι 115.000, Ρωµαιοκαθολικοί 20.000, Αρµένιοι ορθόδοξοι 4.000, Αγγλικανοί 3.000, Σύροι ορθόδοξοι και Μελχίτες.
- Παλαιστινιακές περιοχές: 90.000 χριστιανοί (το 0,8% περίπου του πληθυσµού), εκ των οποίων Ελληνορθόδοξοι 35.000, Μελχίτες 30.000, καθολικοί 25.000 και ελάχιστοι προτεστάντες.
- Αίγυπτος: 8 εκατ. χριστιανοί (το 10% περίπου του πληθυσµού), οι περισσότεροι εκ των οποίων κόπτες ορθόδοξοι, και 350.000 Ελληνορθόδοξοι.
- Ιορδανία: 150.000 χριστιανοί (το 2,4% περίπου του πληθυσµού), µε πλειοψηφία τους Ελληνορθόδοξους, αλλά και ορισµένους ουνίτες και ρωµαιοκαθολικούς, ορθόδοξους της Συριακής Εκκλησίας, ορθόδοξους κόπτες, ορθόδοξους της Αρµενικής Εκκλησίας και προτεστάντες.
- Συρία: 850.000 χριστιανοί (το 5% περίπου του πληθυσµού), εκ των οποίων Ελληνορθόδοξοι 400.000, Μελχίτες 120.000, Αρµένιοι ορθόδοξοι, Μαρωνίτες και πιστοί της Χαλδαϊκής Εκκλησίας.
- Ιράκ: 850.000 χριστιανοί (το 3% περίπου του πληθυσµού), εκ των οποίων 400.000 καθολικοί, κυρίως της Χαλδαϊκής και της Συριακής Εκκλησίας. Πολλοί χριστιανοί έχουν φύγει από τη χώρα ή έχουν µετακινηθεί στο εσωτερικό της από τότε που έγινε η αµερικανοκίνητη εισβολή στο Ιράκ, το 2003.
- Ιράν: 135.000 χριστιανοί (το 0,3% του πληθυσµού) όλων των δογµάτων, εκ των οποίων 20.000 καθολικοί, κυρίως Χαλδαίοι. Εδώ πρέπει να σηµειώσουµε ότι o χαρακτηρισµός Μελχίτες προέρχεται από το συριακό µαλκά (µέλεκ), που σηµαίνει βασιλεύς. Ετσι αποκάλεσαν οι µονοφυσίτες της Μέσης Ανατολής τους πιστούς στην Ορθοδοξία και τον αυτοκράτορα της Νέας Ρώµης, που ανήκαν στα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύµων.
Το βράδυ της 31ης ∆εκεµβρίου 2010, η Μαριάµ «Μαριούµα» Φέκρι, µια νεαρή κόπτισσα Αιγυπτία της Αλεξάνδρειας, έγραφε στο Facebook για τις ελπίδες της µε τον ερχοµό του νέου χρόνου και παρακαλούσε τον Θεό να την προστατεύσει. Εγραφε: «Το 2010 τελειώνει... από τον χρόνο αυτόν έχω τις καλύτερες αναµνήσεις της ζωής µου... ήταν ένας πολύ ευχάριστος χρόνος... Ελπίζω το 2011 να είναι πολύ καλύτερο… έχω τόσο πολλές ευχές για το 2011... ελπίζω να πραγµατοποιηθούν... Σε παρακαλώ, Θεέ µου, στάσου δί πλα µου και βοήθησέ µε να βγουν όλες αληθινές». Λίγες ώρες αφότου έγραψε το µήνυµα αυτό η Μαριάµ σκοτώθηκε, µαζί µε τη µητέρα της, τη θεία της και τη µικρότερη αδελφή της, τη Μαρτίνα, στην Αλεξάνδρεια, όταν βόµβα εξερράγη έξω από την πόρτα της εκκλησίας. Την τραγωδία της έκανε γνωστή η αιγυπτιακής καταγωγής δηµοσιογράφος της «Guardian» Amira Nowaira, η οποία µεγάλωσε σε µια παραδοσιακή µουσουλµανική οικογένεια του Καΐρου, τη δεκαετία του ‘60. «Θυµάµαι πολύ καθαρά», αφηγείται η ίδια, «ότι όταν αρρώστησα από µια ασθένεια που η κοινή Ιατρική δεν µπορούσε να θεραπεύσει, η µητέρα µου µε πήγε σε µια ορθόδοξη εκκλησία στη γνωστή περιοχή Moharrem Bek, για να ανάψω ένα κερί στην Παναγία. Οπως καθόµασταν µαζί στην ωραία διακοσµηµένη και µισοφωτισµένη εκκλησία, η µητέρα µου, µια συνηθισµένη γυναίκα της µεσαίας τάξης, ψιθύριζε κάποια προσευχή µε συγκίνηση. ∆εν αισθανόταν ότι βρισκόταν σε ξένο περιβάλλον, ούτε ότι πρόδιδε κατά κάποιον τρόπο την πίστη της ζητώντας από τον χριστιανικό Θεό να θεραπεύσει την κόρη της. Αυτή η απλή, αυθόρµητη πράξη ευλάβειας φαίνεται δυστυχώς αδιανόητη στη σηµερινή Αίγυπτο»! (www.guardian.co.uk/, 05/01/2011) Το θρησκευτικό σχίσµα έχει σαφώς βαθύνει έκτοτε και η έκρηξη αυτή συντάραξε τα θεµέλια της αιγυπτιακής κοινωνίας. Λίγες ώρες µετά την έκρηξη, o πρόεδρος Μουµπάρακ εµφανίστηκε στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο -κάτι που κάνει πολύ σπάνια- για να ζητήσει «από όλα τα παιδιά της Αιγύπτου να συσπειρωθούν κατά των δυνάµεων της τροµοκρατίας». Και για να διαβεβαιώσει ότι αυτό αφορά όλους και όχι ειδικά τους κόπτες. Οι χριστιανοί ήταν εξαγριωµένοι και δεν αποδέχονταν πλέον την ξύλινη γλώσσα. Το απόγευµα της 1ης Ιανουαρίου, περίπου 5.000 άτοµα παρέστησαν στις κηδείες των θυµάτων, στο µοναστήρι Marmina de King Mariout, σε ένα προάστιο της Αλεξάνδρειας. O επίσκοπος Youanes προσπάθησε να µεταφέρει τα συλλυπητήρια του αρχηγού του αιγυπτιακού κράτους, αλλά αµέσως ξεσηκώθηκε µια βοή από το πλήθος. «Λα, λα» (όχι, όχι) αντιδρούσαν οι πιστοί όλοι µαζί και δεν τον άφηναν να µιλήσει. Ηταν πρωτοφανής προσβολή σε µια χώρα όπου συνήθως δεν επιρρίπτουν ευθύνες στον πρόεδρο. Οι ∆υτικοί ηγέτες, που αντέδρασαν «έντονα» στα τελευταία αιµατοκυλίσµατα των χριστιανών στις µουσουλµανικές χώρες, πίστευαν ότι τα πογκρόµ των δυτικών υπηρεσιών εναντίον των Αράβων, η στοχοποίηση των µουσουλµανικών χωρών, οι απαγωγές, οι εξευτελισµοί και τα βασανιστήρια δεν θα προκαλούσαν αντίποινα από τα φιλοδυτικά και φιλοαµερικανικά αραβικά καθεστώτα. Τα «παράνοµα ισλαµικά δίκτυα», όµως, δεν έχουν τέτοιους ενδοιασµούς και, από τον Οκτώβριο, η «Αλ Κάιντα» είχε πει: «Oι χριστιανοί είναι νόµιµοι στόχοι»!
Είναι δυνατόν τα παγκόσµια κέντρα λήψης αποφάσεων να µην καταλαβαίνουν τι συµβαίνει και να αποφασίζουν µε τέτοια προχειρότητα ή κάτι άλλο συµβαίνει; Τα ισλαµικά δίκτυα και οι αδελφότητες παγκοσµίως είναι η αόρατη «χειρ» που κρύβεται πίσω από τις περισσότερες θρησκευτικοπολιτικές εξελίξεις και την τροµοκρατία στη ∆ύση και τον µουσουλµανικό κόσµο. Αυτά διαχειρίζονται, πολύ πριν από την ιρανική επανάσταση, εντυπωσιακά κονδύλια, που υπολογίζονται σε δεκάδες εκατοµµύρια δολάρια. Χρηµατοδοτούν µε αυτά όλα τα κοινωφελή έργα που κάνουν τα ισλαµικά κοινωνικά δίκτυα, τα ινστιτούτα προπαγάνδας και τα κέντρα θρησκευτικών σπουδών, που συµβάλλουν αποφασιστικά στην ισλαµική ριζοσπαστικοποίηση. Τα τζαµιά είναι οι φυσικές εστίες των λαϊκών κινητοποιήσεων, της συγκέντρωσης των εισφορών και της επίβλεψης των πιστών, αποστολή που διεκπεραιώνεται από ένα δίκτυο διαφόρων ιδρυµάτων, αυστηρά θρησκευτικών, τα οποία στελεχώνονται από στρατευµένους ισλαµιστές και λαϊκούς.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 18/11
