Η άλλη πλευρά του Τζο Μπάιντεν με αποδείξεις...
Ο εξ απορρήτων
Τι πραγματικά σημαίνει όταν τα ΜΜΕ γράφουν σε συγχορδία ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας καλός, ηθικός και συμπονετικός άνθρωπος;
Τι πραγματικά σημαίνει όταν τα ΜΜΕ γράφουν σε συγχορδία ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας καλός, ηθικός και συμπονετικός άνθρωπος; Σημαίνει ότι τα πράγματα που έχει κάνει στα 50 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία και στη δημόσια ζωή είναι καλά, ηθικά και συμπονετικά; Ας κάνουμε μια αναδρομή.
1. Περικοπές κοινωνικής ασφάλισης ηλικιωμένων. Αφού είχαν ψηφιστεί οι στρατιωτικές δαπάνες, ο Μπάιντεν επέμενε να ισοσκελιστεί ο Προϋπολογισμός του 1995 σε βάρος των συνταξιοδοτικών των ηλικιωμένων: «Οταν υποστήριζα ότι πρέπει να παγώσουμε τις ομοσπονδιακές δαπάνες, εννοούσα και την κοινωνική ασφάλιση και τις ασφαλίσεις υγείας και τους βετεράνους. Δεν το προσπάθησα μόνο μία φορά, αλλά δύο, τρεις, τέσσερις φορές» (C-Span).
Για το Δημοκρατικό Κόμμα, η χείριστη αμαρτία ήταν να περικόψεις την κοινωνική ασφάλιση και την ασφάλιση υγείας, προκειμένου να καλύψεις τις στρατιωτικές δαπάνες. Κι όμως, αυτό έκανε για σειρά ετών ο Μπάιντεν.
2. Σκληρή αντιμετώπιση τοξικομανών. Ο γερουσιαστής Μπάιντεν δήλωσε το 1989: «Ψηφίσαμε έναν νόμο που προβλέπει ότι αν χρήστης ναρκωτικών πιαστεί με κομμάτι κρακ κοκαΐνης μεγέθους κέρματος, θα πάει φυλακή για πέντε χρόνια. Δεν παίρνει καμία αναστολή - οι δικαστές δεν έχουν άλλη επιλογή» («USA Today»). Τα επόμενα 30 χρόνια συνέχισε να απαιτεί να μην επιδεικνύεται καμία κατανόηση στους τοξικομανείς, αλλά να αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες και να πηγαίνουν φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η νομοθεσία του Μπάιντεν κατακρίθηκε από πολλούς Δημοκρατικούς. Βρήκαν ευκαιρία να του την ξαναθυμίσουν όταν έθεσε θέμα προεδρικής υποψηφιότητας έναντι της Χίλαρι Κλίντον: «Ο ρόλος του Τζο Μπάιντεν στον εγκληματικό νόμο της δεκαετίας του 1990 θα μπορούσε να στοιχειώσει οποιαδήποτε προεδρική υποψηφιότητα» («New York Times»). O Μπάιντεν άλλαξε τη σκληρή ρητορική του κατά των τοξικομανών, όταν ο γιος του, Χάντερ, βρέθηκε τοξικομανής. Για τον Μπάιντεν οι νόμοι του ήταν για τους άλλους, όχι για την οικογένειά του! Επειτα από 30 χρόνια, το 2019 ο Μπάιντεν αναγκάστηκε τελικά να παραδεχθεί ότι ο νόμος του «παγίδευσε μια ολόκληρη γενιά».
Αφιερώνεις σημαντικό μέρος της νομοθετικής σου καριέρα για να τιμωρείς νεαρούς τοξικομανείς, στέλνοντάς τους στη φυλακή και αφαιρώντας κάθε διακριτική ευχέρεια από τους δικαστές να επιδείξουν επιείκεια και επιπλέον καυχιέσαι γι’ αυτό. Οταν, όμως, πρόκειται για τον τοξικομανή γιο σου, αντιτίθεσαι στην τιμωρία του, λέγοντας ότι είσαι περήφανος γι’ αυτόν. Αυτή η συμπεριφορά σου δεν δείχνει άνθρωπο καλό και ηθικό, αλλά εγωιστή και υποκριτή.
3. Γεράκι του πολέμου. Ο Μπάιντεν αποκάλυψε τον στρατιωτικό ηγεμονισμό του όταν, το 2005, είπε στον «The New Yorker» ότι πιστεύει στην «ικανότητα κοινωνικού μετασχηματισμού μιας στρατιωτικά υποστηριζόμενης οικοδόμησης έθνους». Υποστήριξε την εισβολή στο Ιράκ το 2002, που βασίστηκε σε ψέματα, κόστισε περίπου 1 εκατομμύριο νεκρούς και προκάλεσε χάος για πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή: «Το ιστορικό του Μπάιντεν, καλά τεκμηριωμένο σε ομιλίες στη Γερουσία και συνεντεύξεις στον Τύπο, δείχνει ότι έσπρωχνε δυνατά προς τον πόλεμο και βοήθησε να πουληθεί το σχέδιο της κυβέρνησης Μπους στο αμερικανικό κοινό» (Vox). Ηδη από το 1998 ο γερουσιαστής Μπάιντεν υποστήριζε: «Να καταστρέψουμε αυτόν τον γιο της που@@@ας, τον Σαντάμ» (Τhe Intercept). Αυτά τα έλεγε ο Μπάιντεν πριν από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, σε μια εποχή όπου μόνο τα χειρότερα «γεράκια» των Ρεπουμπλικανών ζητούσαν πόλεμο με το Ιράκ.
Επέμενε στον πόλεμο, ακόμα και όταν οι επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ τού εξηγούσαν ότι ο Σαντάμ δεν είχε ενεργό πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής. Ηταν ένθερμος θιασώτης του πολέμου στο Αφγανιστάν, λέγοντας: «Ο,τι κι αν χρειαστεί, πρέπει να το κάνουμε» («The New Republic»). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά (PBS): «Η κυβέρνηση Μπάιντεν οδήγησε στη χαοτική πτώση της Καμπούλ». Η πολιτική Μπάιντεν στην Ουκρανία υπήρξε απάνθρωπη για τους Ουκρανούς.
Είδε την αιματοχυσία του ουκρανικού λαού σαν «επωφελή επένδυση» για τις ΗΠΑ, αφού προκαλεί ζημιά στη Ρωσία, κοστίζοντας μόνο ουκρανικές ζωές και όχι αμερικανικές, ενώ αμερικανικές εταιρείες αποκομίζουν τεράστια κέρδη: «Ο πρόεδρος Ζελένσκι έστειλε επιστολή στις αμερικανικές εταιρείες, ευχαριστώντας τις για την αγορά περιουσιακών στοιχείων της χώρας του» («Geopolitical Economy»). Αυτό που δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τον Μπάιντεν είναι το τεράστιο ηθικό κόστος της πολιτικής του για τις ΗΠΑ. Ολο και περισσότερες χώρες τις βλέπουν σαν μια αδίστακτη και πολεμοχαρή χώρα, που είναι εχθρός της ειρήνης και δεν διστάζει να αιματοκυλήσει λαούς, εάν κρίνει ότι θα αποκομίσει οφέλη.
Γενοκτονία της Γάζας. Πολλοί Δημοκρατικοί, αριστεροί και φιλελεύθεροι για σχεδόν έναν χρόνο κατηγορούσαν στα ΜΜΕ τον Μπάιντεν ως ένοχο γενοκτονίας, επειδή εξόπλισε και χρηματοδότησε την ισραηλινή καταστροφή της Γάζας: «Η γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα είναι ένα παγκόσμιο ιστορικό έγκλημα» («The Nation»). Αυτοί που τον κατηγορούν ότι χρηματοδοτεί μια γενοκτονία το βρίσκουν συμβατό να αποκαλείται ο Μπάιντεν ένας καλός και ηθικός άνθρωπος; Εκτός από τα παραπάνω, ο Μπάιντεν απέσυρε την υποψηφιότητά του για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 1988, εξαιτίας κύματος σκανδάλων που αφορούσαν τον χαρακτήρα του και τα ψέματα που έλεγε για τη ζωή του: «Ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν ισχυρίστηκε ότι ήταν στην κορυφή της τάξης του στη Νομική Σχολή.
Τα αρχεία της σχολής δείχνουν ότι είχε αποφοιτήσει 76ος σε μια τάξη 85 ατόμων. Δεν κέρδισε το βραβείο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ντέλαγουερ, όπως δήλωνε, και αποφοίτησε από το κολέγιο με μόνο ένα πτυχίο και όχι με τρία, όπως ισχυριζόταν» (Associated Press).
5. Ο Μπάιντεν συνηθίζει να εφευρίσκει ιστορίες ηρωισμού: «Ο ισχυρισμός του Μπάιντεν ότι συνελήφθη στην προσπάθειά του να δει τον Μαντέλα» («Washington Post»). Περιέγραψε πολεμική επίσκεψή του στο Αφγανιστάν, προσθέτοντας: «Αυτή είναι η αλήθεια του Θεού, ο λόγος μου ως Μπάιντεν». Ομως, όπως αποκάλυψε η «Washington Post»: «Ο Τζο Μπάιντεν λέει μια συγκινητική, αλλά ψεύτικη πολεμική ιστορία».
6. Ο ισχυρισμός ότι ο Μπάιντεν είναι στοργικός οικογενειάρχης αμφισβητείται, αφού -σύμφωνα με το CNN- αρνήθηκε να αναγνωρίσει το έβδομο εγγόνι του από εξώγαμη σχέση του γιου του, Χάντερ, λόγω ταπεινών κινήτρων: «Γιατί χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να αναγνωρίσουν οι Μπάιντεν το έβδομο εγγόνι τους; Ο Χάντερ τούς ζήτησε να μην αναγνωρίσουν δημοσίως το κορίτσι, καθώς η διαμάχη για τη διατροφή του παιδιού ήταν στα δικαστήρια του Αρκάνσας. Σε αφιέρωση στο παιδικό βιβλίο “Joey”, ο Τζο Μπάιντεν έγραψε “Στα εγγόνια μου”, αναγράφοντας μόνο έξι ονόματα.
Αυτή η στάση του έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα του προέδρου Μπάιντεν ως στοργικού οικογενειάρχη». Οποιο κριτήριο και αν χρησιμοποιηθεί (προσωπική ζωή, δημόσια ζωή, άσκηση της εξουσίας), μάλλον είναι δύσκολο να στηριχθεί ο ισχυρισμός πολλών συστημικών ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας καλός, συμπονετικός και ηθικός άνθρωπος και πολιτικός.
*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»
1. Περικοπές κοινωνικής ασφάλισης ηλικιωμένων. Αφού είχαν ψηφιστεί οι στρατιωτικές δαπάνες, ο Μπάιντεν επέμενε να ισοσκελιστεί ο Προϋπολογισμός του 1995 σε βάρος των συνταξιοδοτικών των ηλικιωμένων: «Οταν υποστήριζα ότι πρέπει να παγώσουμε τις ομοσπονδιακές δαπάνες, εννοούσα και την κοινωνική ασφάλιση και τις ασφαλίσεις υγείας και τους βετεράνους. Δεν το προσπάθησα μόνο μία φορά, αλλά δύο, τρεις, τέσσερις φορές» (C-Span).
Για το Δημοκρατικό Κόμμα, η χείριστη αμαρτία ήταν να περικόψεις την κοινωνική ασφάλιση και την ασφάλιση υγείας, προκειμένου να καλύψεις τις στρατιωτικές δαπάνες. Κι όμως, αυτό έκανε για σειρά ετών ο Μπάιντεν.
2. Σκληρή αντιμετώπιση τοξικομανών. Ο γερουσιαστής Μπάιντεν δήλωσε το 1989: «Ψηφίσαμε έναν νόμο που προβλέπει ότι αν χρήστης ναρκωτικών πιαστεί με κομμάτι κρακ κοκαΐνης μεγέθους κέρματος, θα πάει φυλακή για πέντε χρόνια. Δεν παίρνει καμία αναστολή - οι δικαστές δεν έχουν άλλη επιλογή» («USA Today»). Τα επόμενα 30 χρόνια συνέχισε να απαιτεί να μην επιδεικνύεται καμία κατανόηση στους τοξικομανείς, αλλά να αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες και να πηγαίνουν φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η νομοθεσία του Μπάιντεν κατακρίθηκε από πολλούς Δημοκρατικούς. Βρήκαν ευκαιρία να του την ξαναθυμίσουν όταν έθεσε θέμα προεδρικής υποψηφιότητας έναντι της Χίλαρι Κλίντον: «Ο ρόλος του Τζο Μπάιντεν στον εγκληματικό νόμο της δεκαετίας του 1990 θα μπορούσε να στοιχειώσει οποιαδήποτε προεδρική υποψηφιότητα» («New York Times»). O Μπάιντεν άλλαξε τη σκληρή ρητορική του κατά των τοξικομανών, όταν ο γιος του, Χάντερ, βρέθηκε τοξικομανής. Για τον Μπάιντεν οι νόμοι του ήταν για τους άλλους, όχι για την οικογένειά του! Επειτα από 30 χρόνια, το 2019 ο Μπάιντεν αναγκάστηκε τελικά να παραδεχθεί ότι ο νόμος του «παγίδευσε μια ολόκληρη γενιά».
Αφιερώνεις σημαντικό μέρος της νομοθετικής σου καριέρα για να τιμωρείς νεαρούς τοξικομανείς, στέλνοντάς τους στη φυλακή και αφαιρώντας κάθε διακριτική ευχέρεια από τους δικαστές να επιδείξουν επιείκεια και επιπλέον καυχιέσαι γι’ αυτό. Οταν, όμως, πρόκειται για τον τοξικομανή γιο σου, αντιτίθεσαι στην τιμωρία του, λέγοντας ότι είσαι περήφανος γι’ αυτόν. Αυτή η συμπεριφορά σου δεν δείχνει άνθρωπο καλό και ηθικό, αλλά εγωιστή και υποκριτή.
3. Γεράκι του πολέμου. Ο Μπάιντεν αποκάλυψε τον στρατιωτικό ηγεμονισμό του όταν, το 2005, είπε στον «The New Yorker» ότι πιστεύει στην «ικανότητα κοινωνικού μετασχηματισμού μιας στρατιωτικά υποστηριζόμενης οικοδόμησης έθνους». Υποστήριξε την εισβολή στο Ιράκ το 2002, που βασίστηκε σε ψέματα, κόστισε περίπου 1 εκατομμύριο νεκρούς και προκάλεσε χάος για πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή: «Το ιστορικό του Μπάιντεν, καλά τεκμηριωμένο σε ομιλίες στη Γερουσία και συνεντεύξεις στον Τύπο, δείχνει ότι έσπρωχνε δυνατά προς τον πόλεμο και βοήθησε να πουληθεί το σχέδιο της κυβέρνησης Μπους στο αμερικανικό κοινό» (Vox). Ηδη από το 1998 ο γερουσιαστής Μπάιντεν υποστήριζε: «Να καταστρέψουμε αυτόν τον γιο της που@@@ας, τον Σαντάμ» (Τhe Intercept). Αυτά τα έλεγε ο Μπάιντεν πριν από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, σε μια εποχή όπου μόνο τα χειρότερα «γεράκια» των Ρεπουμπλικανών ζητούσαν πόλεμο με το Ιράκ.
Επέμενε στον πόλεμο, ακόμα και όταν οι επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ τού εξηγούσαν ότι ο Σαντάμ δεν είχε ενεργό πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής. Ηταν ένθερμος θιασώτης του πολέμου στο Αφγανιστάν, λέγοντας: «Ο,τι κι αν χρειαστεί, πρέπει να το κάνουμε» («The New Republic»). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά (PBS): «Η κυβέρνηση Μπάιντεν οδήγησε στη χαοτική πτώση της Καμπούλ». Η πολιτική Μπάιντεν στην Ουκρανία υπήρξε απάνθρωπη για τους Ουκρανούς.
Είδε την αιματοχυσία του ουκρανικού λαού σαν «επωφελή επένδυση» για τις ΗΠΑ, αφού προκαλεί ζημιά στη Ρωσία, κοστίζοντας μόνο ουκρανικές ζωές και όχι αμερικανικές, ενώ αμερικανικές εταιρείες αποκομίζουν τεράστια κέρδη: «Ο πρόεδρος Ζελένσκι έστειλε επιστολή στις αμερικανικές εταιρείες, ευχαριστώντας τις για την αγορά περιουσιακών στοιχείων της χώρας του» («Geopolitical Economy»). Αυτό που δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τον Μπάιντεν είναι το τεράστιο ηθικό κόστος της πολιτικής του για τις ΗΠΑ. Ολο και περισσότερες χώρες τις βλέπουν σαν μια αδίστακτη και πολεμοχαρή χώρα, που είναι εχθρός της ειρήνης και δεν διστάζει να αιματοκυλήσει λαούς, εάν κρίνει ότι θα αποκομίσει οφέλη.
Γενοκτονία της Γάζας. Πολλοί Δημοκρατικοί, αριστεροί και φιλελεύθεροι για σχεδόν έναν χρόνο κατηγορούσαν στα ΜΜΕ τον Μπάιντεν ως ένοχο γενοκτονίας, επειδή εξόπλισε και χρηματοδότησε την ισραηλινή καταστροφή της Γάζας: «Η γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα είναι ένα παγκόσμιο ιστορικό έγκλημα» («The Nation»). Αυτοί που τον κατηγορούν ότι χρηματοδοτεί μια γενοκτονία το βρίσκουν συμβατό να αποκαλείται ο Μπάιντεν ένας καλός και ηθικός άνθρωπος; Εκτός από τα παραπάνω, ο Μπάιντεν απέσυρε την υποψηφιότητά του για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 1988, εξαιτίας κύματος σκανδάλων που αφορούσαν τον χαρακτήρα του και τα ψέματα που έλεγε για τη ζωή του: «Ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν ισχυρίστηκε ότι ήταν στην κορυφή της τάξης του στη Νομική Σχολή.
Τα αρχεία της σχολής δείχνουν ότι είχε αποφοιτήσει 76ος σε μια τάξη 85 ατόμων. Δεν κέρδισε το βραβείο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ντέλαγουερ, όπως δήλωνε, και αποφοίτησε από το κολέγιο με μόνο ένα πτυχίο και όχι με τρία, όπως ισχυριζόταν» (Associated Press).
Αμφισβητήσεις
4. Ο Μπάιντεν παρουσίασε ομιλία του Νιλ Κίνοκ σαν δική του (ο Κίνοκ ήταν τότε ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος): «Ο απόηχος του σκανδάλου λογοκλοπής του Μπάιντεν το 1987 συνεχίζεται» («Washington Post»). Το CNN τον κατηγόρησε: «Ο Μπάιντεν και πάλι ανέντιμα υποστηρίζει ότι ήταν αντίθετος με τον πόλεμο στο Ιράκ από την αρχή».5. Ο Μπάιντεν συνηθίζει να εφευρίσκει ιστορίες ηρωισμού: «Ο ισχυρισμός του Μπάιντεν ότι συνελήφθη στην προσπάθειά του να δει τον Μαντέλα» («Washington Post»). Περιέγραψε πολεμική επίσκεψή του στο Αφγανιστάν, προσθέτοντας: «Αυτή είναι η αλήθεια του Θεού, ο λόγος μου ως Μπάιντεν». Ομως, όπως αποκάλυψε η «Washington Post»: «Ο Τζο Μπάιντεν λέει μια συγκινητική, αλλά ψεύτικη πολεμική ιστορία».
6. Ο ισχυρισμός ότι ο Μπάιντεν είναι στοργικός οικογενειάρχης αμφισβητείται, αφού -σύμφωνα με το CNN- αρνήθηκε να αναγνωρίσει το έβδομο εγγόνι του από εξώγαμη σχέση του γιου του, Χάντερ, λόγω ταπεινών κινήτρων: «Γιατί χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να αναγνωρίσουν οι Μπάιντεν το έβδομο εγγόνι τους; Ο Χάντερ τούς ζήτησε να μην αναγνωρίσουν δημοσίως το κορίτσι, καθώς η διαμάχη για τη διατροφή του παιδιού ήταν στα δικαστήρια του Αρκάνσας. Σε αφιέρωση στο παιδικό βιβλίο “Joey”, ο Τζο Μπάιντεν έγραψε “Στα εγγόνια μου”, αναγράφοντας μόνο έξι ονόματα.
Αυτή η στάση του έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα του προέδρου Μπάιντεν ως στοργικού οικογενειάρχη». Οποιο κριτήριο και αν χρησιμοποιηθεί (προσωπική ζωή, δημόσια ζωή, άσκηση της εξουσίας), μάλλον είναι δύσκολο να στηριχθεί ο ισχυρισμός πολλών συστημικών ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας καλός, συμπονετικός και ηθικός άνθρωπος και πολιτικός.
*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»
