Προσπαθώ να καταλάβω ειλικρινά γιατί συμβαίνει όλη αυτή η αναταραχή γύρω από τα Ελληνοτουρκικά. Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν διάφορους εθναμύντορες να ξιφουλκούν και να καταγγέλλουν προδοσίες, μειοδότες, υπαναχωρήσεις κ.λπ.

Τι συνέβη ξαφνικά και κυριαρχούν σε διάφορα πρωτοσέλιδα οι «πληροφορίες» για εθνικές υποχωρήσεις ή γιατί ξαφνικά ο Αντώνης Σαμαράς ανέσυρε από την ντουλάπα της Πολιτικής Άνοιξης την προβιά του πατριώτη και προαναγγέλλει «πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες»;

Φρονώ πως τίποτα ουσιαστικό δεν έχει συμβεί. Απλώς η πραμάτεια του πατριωτισμού έχει πάντα καταναλωτές, για αυτό και υπάρχουν στη χώρα μας πάρα πολλοί έμποροί του. Άλλωστε, είναι βέβαιο πως αν ποτέ επιλυόντουσαν οι διαφορές της Ελλάδος με την Τουρκία, θα αυξανόντουσαν κατακόρυφα οι αιτήσεις για εγγραφή στη ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), μιας και ουκ ολίγα επαγγέλματα που σιτίζονται από τον αντιτουρκισμό θα είχαν καταργηθεί. Το ίδιο θα συνέβαινε και με τις τηλεοπτικές εκπομπές. Θα έχαναν πελάτες και τηλεθέαση. Είναι ευρέως διαδεδομένη η ατάκα αρχισυντακτών εκπομπών πως όταν δεν κάνουμε νούμερα «στήνουμε» θέμα περί τουρκικής προκλητικότητας και δημιουργούμε κλίμα έντασης.

Ως γνωστόν, ο φόβος πουλάει, πόσω μάλλον ο τζάμπα πατριωτισμός που κυκλοφορεί εν αφθονία στη χώρα μας.

Στην ουσία: Έως τώρα οι χειρισμοί της κυβέρνησης είναι εξαιρετικοί. Πρώτα αποκαταστάθηκε η επικοινωνία του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο. Μετά έγιναν, και μάλιστα σε αρκετά καλή ατμόσφαιρα, οι συναντήσεις τους. Ακολούθησαν οι επικοινωνίες μεταξύ υπουργείων και οι συνεργασίες σε διάφορα επίπεδα. Εμπορικά, τουριστικά, εκπαιδευτικά κ.λπ. Στις 8 Νοεμβρίου θα βρεθεί στην Αθήνα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.

Εκτιμώ πως έχει κάνει καλή προετοιμασία ο Γιώργος Γεραπετρίτης, στον οποίο πρέπει να πιστωθεί πως ασκεί τα καθήκοντά του με σύνεση και ρεαλισμό κυρίως, χωρίς διάθεση να χαϊδέψει τα εσωτερικά ακροατήρια προκειμένου να αυξήσει τη δημοτικότητά του και να ενισχύσει το ηγετικό του προφίλ. Η κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της κυβέρνησης όσο και οι κυρίαρχες αντιλήψεις στα περισσότερα κόμματα δεν βοηθούν να εξελιχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Παρά ταύτα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να επιμείνει στον ορθό δρόμο του διαλόγου και της προσέγγισης με απώτερο στόχο τη Χάγη.

Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα σημείωσε: «Τσακωνόμαστε για το πετρέλαιο και το αέριο στο Αιγαίο, το οποίο δεν ξέρουμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Όμως στο μέλλον του κόσμου δεν υπάρχει ούτε το πετρέλαιο αλλά ούτε το αέριο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου και να δημιουργήσουμε μια νέα εταιρική σχέση». Μια όαση λογικής, στην οποία ευελπιστώ πως θα κινηθεί το ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση ενός νέου μετώπου λογικής στην εξωτερική πολιτική. Το έχει ανάγκη η χώρα!