Η Αριστερά επί πάρα πολλά χρόνια, παρότι δεν είχε κυβερνήσει τη χώρα, είχε κερδίσει την εκτίμηση σημαντικών τμημάτων της κοινωνίας, περισσότερο ίσως για το ηθικό παρά για το πολιτικό της κεφάλαιο. Εχθροί και φίλοι αναγνώριζαν ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ήταν στους κόλπους της μπορούσαν να δώσουν και τη ζωή τους, ενδεχομένως, για «ένα λάθος» ή για ένα «Κιβώτιο», που θα έλεγε και ο Άρης Αλεξάνδρου.

Με τη στάση ζωής τους έδιναν το παράδειγμα της ταύτισης με τα λεγόμενά τους, ο τρόπος ζωής τους ταίριαζε με τις διακηρύξεις τους. Αδιαφορούσαν για τα υλικά αγαθά, το χρήμα, τους πλουσίους, περηφανεύονταν για τη βιβλιοθήκη τους, τον πλούτο των γνώσεών τους ή τον κήπο με τα λουλούδια τους. Οι πιο «σκληροί» είχαν να λένε για τα χρόνια που είχαν περάσει στα διάφορα κολαστήρια. Μιλούσαν με πικρό χιούμορ για τον «τουρισμό» που είχαν κάνει σε φυλακές και ξερονήσια ανά την επικράτεια.

Επί πάρα πολλά χρόνια η εγχώρια Αριστερά ουσιαστικά ταϊζόταν από το παράδειγμα των αγωνιστών του προηγούμενου αιώνα. Φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια, κοινωνικοί αποκλεισμοί, κρυφή ζωή ήταν κομμάτια του βίου τους. Τα περισσότερα από αυτά καταρρίφθηκαν και απαξιώθηκαν με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Παρότι, πρέπει να επισημανθεί, σε προσωπικό επίπεδο ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί υπόδειγμα αριστερού πολιτικού. Αδιαφορεί και αυτός για τον πλούτο και τους πλουσίους, άλλωστε δεν υπάρχει η παραμικρή σκιά στη διαδρομή του ως πρωθυπουργού.

Το θέμα του «προσωπικού παραδείγματος» επικαιροποιήθηκε με την ανεξαρτητοποίηση του Ευάγγελου Αποστολάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επικαιροποιήθηκε με τον πιο αρνητικό τρόπο για το γεγονός ότι παρότι βουλευτής Επικρατείας, κοινώς διορισμένος και όχι εκλεγμένος, επέλεξε να διατηρήσει την έδρα και πιθανότατα να τη μεταφέρει σε κάποιο άλλο πολιτικό λιμάνι, μάλλον, στο νεότευκτο κόμμα Κασσελάκη. Η στάση αυτή είναι αδιάφορο αν μειώνει τον... ναύαρχο Αποστολάκη, ο οποίος άλλωστε δεν είχε καμία ιδιαίτερη σχέση με τον χώρο. Προσβάλλει όμως την Αριστερά και όσα υπηρετεί ο κώδικας αξιών των ανθρώπων που ομνύουν στις ιδέες της. Και κυρίως θίγει όλους όσοι, ακόμα και σήμερα, σε τόσο άνυδρες πολιτικά εποχές, επιμένουν να δηλώνουν αριστεροί. Και δεν θέλουν να ντρέπονται για αυτό...