Στη θάλασσα και στο βουνό, στα Χανιά και στο Μέτσοβο, λέει, ο πρωθυπουργός θα λάβει τις οριστικές αποφάσεις του για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Η επιλογή που θα κάνει έχει σημασία, καθώς θα διαφανεί προς τα πού θέλει να πάνε τα πράγματα. Με την έννοια πως όλα τα πρόσωπα έχουν πρόσημο και κάτι σηματοδοτούν. Εν προκειμένω, αν τα ανοίγματα στο φιλοευρωπαϊκό Κέντρο αποτελούν μια στρατηγική απόφαση ή αν έχουν εγκαταλειφθεί υπό την πίεση Σαμαρά, Καραμανλή και την απειλή της ανόδου των ανορθολογικών δυνάμεων τύπου Βελόπουλου, Λατινοπούλου και σία.

Οι πληροφορίες εμφανίζουν τον πρωθυπουργό να ταλαντεύεται. Φέρεται δε να έχει ενημερώσει ακόμα και δυνητικούς υποψηφίους Προέδρους πως η όποια απόφαση λάβει θα είναι αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων. Κοινώς, πως θα αξιοποιήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας για να εξυπηρετήσει το πολιτικό του σχέδιο. Αυτή η οπτική είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένη, στα όρια της αντιθεσμικότητας. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι η προώθηση των στόχων του κ. Μητσοτάκη αλλά η ορθή λειτουργία της δημοκρατίας μας. Το Σύνταγμά μας περιγράφει επακριβώς τα καθήκοντα της/ του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών, ούτε δίνει τη δυνατότητα θεσμικών ακροβασιών.

Ως εκ τούτου, ήταν εκ του πονηρού οι πιέσεις που ασκήθηκαν από διάφορους κύκλους προς την κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου προκειμένου να πάρει θέση σε μια σειρά ζητήματα. Ως άριστη (πρώην) δικαστική λειτουργός γνώριζε όσο λίγοι τα καθήκοντά της και τα όρια των παρεμβάσεών της. Γι’ αυτό και πορεύτηκε στη βάση του γράμματος αλλά και του πνεύματος του Συντάγματος. Με απόλυτο σεβασμό στον ρόλο της. Με άλλα λόγια, είναι μια άριστη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Λειτούργησε ως αρχηγός ενός ευρωπαϊκού κράτους, που έχει στον πυρήνα του τη συμπερίληψη, την αλληλεγγύη, την κοινωνική ευαισθησία, τον φιλειρηνισμό. Πορεύτηκε χωρίς γραφικότητες, χωρίς υπερβολές, χωρίς λαϊκισμούς. Γι’ αυτό και πολεμήθηκε από τους πολεμοκάπηλους, τους συνωμοσιολόγους, τους νοσταλγούς του μακρινού χθες.

Μην παραγνωρίζουμε δε πως μια ως επί το πλείστον ανδροκρατούμενη κοινωνία δεν μπόρεσε να αποδεχτεί να είναι γυναίκα η πρώτη πολίτης της χώρας. Πολεμήθηκε, δηλαδή, ακόμα και για το φύλο της! Και το κυριότερο. Μετά τη δυσάρεστη περιπέτεια της θητείας Παυλόπουλου, το Προεδρικό Μέγαρο επί των ημερών της Κατερίνας Σακελλαροπούλου έπαυσε να αποτελεί παράκεντρο εξουσίας και μαγειρείο εξυπηρέτησης πολιτικών στόχων. Αντιθέτως, ήταν υπόδειγμα θεσμικής στάσης. Θέλω να ελπίζω πως αυτή τη στάση θα επιβραβεύσει ο κ. Μητσοτάκης με την ανανέωση της θητείας της.

*Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή του Σαββάτου